Αυτή η περίφημη ατάκα κρύβει υψηλά νοήματα αν θέλουμε να την αναλύσουμε. Άλλωστε, κάθε παρόμοια έκφραση περιέχει μια σοφία που βρίσκεται πίσω από το πρώτο, απλό, επίπεδο ανάγνωσης. Τι θέλει λοιπόν να πεί το έτερον ήμισυ στο άλλο, που το συλλαμβάνει επ΄αυτοφώρω; Τι προσπαθεί να κάνει με την άμεση επίκληση της γνωστής ατάκας;

Στα σταλινικά και σοβιετικής κοπής κόμματα, τα πράγματα ήταν πολύ απλά σε όλους τους τομείς. Υπήρχε μια πολιτική γραμμή που πάντοτε επιβεβαιωνόταν και που ήταν υποχρεωμένα να την υποστηρίζουν τα κομματικά μέλη και τα πλήρως ελεγχόμενα κομματικά έντυπα. Το τοπίο απολύτως ευκρινές, χωρίς περιθώρια παρερμηνειών και αντιρρήσεων...

Οι ασκήσεις επί χάρτου είναι ο σχεδιασμός τακτικών κινήσεων στα επιτελικά γραφεία,η θεωρητική ανάπτυξη των δυνάμεων μας επί σεναρίου πολέμου. Στα στρατιωτικά γυμνάσια πάντα ο «εχθρός» απωθείται και οι «φίλιες» δυνάμεις ανακαταλαμβάνουν το έδαφος. Και στις δύο περιπτώσεις ο αντίπαλος ηττάται...

Η συλλογική φαντασίωση είναι το σωσίβιο των ναυαγών. Των καραβοτσακισμένων. Ενώ πνίγονται, κατασκευάζουν έναν δικό τους κόσμο που τους βοηθεί να αποδράσουν από την τραγική τους κατάσταση, που ανελέητα τους παρασέρνει στον βυθό. Κάπως έτσι είναι τα πράγματα στο πρωθυπουργικό περιβάλλον. Πιστεύουν πως πέρασαν τα δύσκολα, ενώ αυτά δεν έχουν έρθει ακόμα.

Δεν γνωρίζω σε ποια σχολή του μαρξισμού βρίσκονται οι ρίζες της παιδείας του κ. Γ. Κυρίτση, πάντως φαίνεται πως έχει βασικές ελλείψεις. Φαντασιώνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ διεξάγει έναν ταξικό αγώνα, εξ αιτίας του οποίου πανικόβλητα τα αστικά συγκροτήματα τύπου αδυνατούν να κατανοήσουν την νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται...

Από μια κυβέρνηση και από ένα κόμμα που αντιμετωπίζουν συγκεκριμένα δικαιώματα υπό το πρίσμα του πολιτικού τους συμφέροντος και όχι σαν απαράγραπτες αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος, όλα πρέπει να τα περιμένουμε. Εξάλλου απέδειξαν πως είναι ικανοί για τα πάντα!

η συντήρηση δημόσιων οργανισμών, ειδικών γραμματειών υπουργείων και άλλων «περίεργων» φορέων που δεν έχουν λόγο ύπαρξης ή οι αρμοδιότητες τους είναι επινόηση ευφάνταστων εγκεφάλων αποτελεί πρόκληση σε ένα εκατομμύριο περίπου άνεργους του ιδιωτικού τομέα που έχασαν τις δουλειές τους στα χρόνια της κρίσης.

Πιθανόν ένας θεαματικός ανασχηματισμός να διεύρυνε την πολιτική στήριξη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Βέβαια οι πιθανότητες επιτυχούς πραγμάτωσης του είναι αντιστρόφως ανάλογες του χρόνου που αυτός θα γίνει. Από την άλλη πλευρά, και η ευρωπαϊκή αντιπολίτευση θα πρέπει να αντιληφθεί πως χωρίς τη λαϊκή κινητοποίηση ο πολιτικός της λόγος θα είναι άσφαιρος.

Αυτή είναι η τελευταία και μοναδική γραμμή άμυνας των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ μετά την θεαματική αποδοχή όλων των σκληρών μέτρων, μερικά εκ των οποίων οι Σαμαροβενιζέλοι ούτε διανοούνταν πως μπορεί να τα αποδεχτούν.

Ποιος δήλωσε πως «δεν είναι το μείγμα των μέτρων που αποτρέπει τους επενδυτές, αλλά τα ελλείμματα»; Αβίαστα θα λέγατε πως αυτές τις δηλώσεις τις έκανε η κυρία Γεροβασίλη ή κάποιο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Κάνατε λάθος. Αυτές τις δηλώσεις τις έκανε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, που ξεπέρασε έτσι και τις θέσεις ενός μετριοπαθούς Συριζαίου.

Με τον συγκεκριμένο ΣΥΡΙΖΑ που έχουμε απέναντι μας, πώς θα πορευθούμε; Με ανεμίζουσες τις σημαίες του φιλελευθερισμού και με τον σταυρό στο χέρι ή θα χρησιμοποιήσουμε κι εμείς τα δικά του όπλα και τις δικές του συμπεριφορές που τον έφεραν στην εξουσία; Αν το κάνουμε αυτό κινδυνεύουν να αλλοιωθούν τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά της παράταξης;

Η πτώση του σοβιετικού κομμουνισμού όχι μόνον δεν εκτιμήθηκε σωστά, ως προς τις συνέπειες του, από την φιλελεύθερη διανόηση στην πατρίδα μας, αλλά δεν αποτέλεσε καν όπλο στον ιδεολογικό αγώνα της εναντίον της Αριστεράς, γιατί απλούστατα δεν διεξήγαγε κανέναν ιδεολογικό αγώνα...

Μετά από 24 ώρες από την στιγμή που μεγάλης κυκλοφορίας κυριακάτικη εφημερίδα έφερε στο φως την επιστολή του Α.Τσίπρα προς τον Ν. Μαδούρο, ΣΥΡΙΖΑ την επιβεβαίωσε πανηγυρικά, προσπαθώντας ανοήτως να υποβαθμίσει την σημασία της.

Η διαφαινόμενη συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές, ερμηνεύθηκε σαν προσπάθεια τους να στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά τον Α. Τσίπρα. Αυτή η εκτίμηση μοιραία καταλήγει στο πολιτικό συμπέρασμα της πολύχρονης παραμονής του στην διακυβέρνηση της χώρας, καθώς και η κοινοβουλευτική ομάδα του αποδείχθηκε συμπαγής.

Το 1968 υπήρχε η πίστη πως η πτώση της δικτατορίας θα συνοδευτεί και από εθνική ανάταση. Πως την κατάπτωση, μοιραία θα την διαδεχθεί η ανύψωση. Σήμερα, με την πολυτέλεια που μας δίνει η εκ των υστέρων ανάγνωση της Ιστορίας, μπορούμε να πούμε πως δυστυχώς ούτε εθνική ανάταση ζήσαμε ούτε βιώσαμε την ανύψωση της πατρίδας μας.

Τι διάλογο μπορεί να ανοίξει η Πολιτεία με τους αρνητές της; Να τους πείσει ότι έχουν εσφαλμένες απόψεις; Υπάρχουν τόσο αφελείς υπουργοί που το πιστεύουν; Δηλαδή, ο υπουργός θα δεχθεί σε ακρόαση τους «Ρουβίκονες»; Ή μήπως επιδιώκουν στον ΣΥΡΙΖΑ να διαπραγματευτούν την κατανομή εξουσίας; Μάλλον αυτό είναι και το πιο πιθανό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τον εκλογικό νόμο έσπρωξε στο τραπέζι τα ρέστα του. Επεδίωκε, εξασφαλίζοντας τις 200 ψήφους, να απομονώσει πολιτικά τη Νέα Δημοκρατία κι έτσι να αποδείξει πως παραμένει –παρά τα προβλήματα διακυβέρνησης– ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Δεν τα κατάφερε. Κανένα σωσίβιο στους ναυαγούς. Κανένα σωσίβιο στους συγκεκριμένους ναυαγούς.

Η λέξη «πλατεία» σημαίνει πλέον την μαζική συμμετοχή σε εκδηλώσεις αντίστασης και ανατροπής, έξω από τις θεσπισμένες λειτουργίες του πολιτεύματος. Η «πλατεία» έχει καταστεί η σημαία της κινηματικής πρακτικής. Η πλατεία Ταχρίρ, η πλατεία της Βεγγάζης, η πλατεία Συντάγματος, η πλατεία Μεϊντάν έγραψαν την δική τους ιστορία...

H έλευση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία ήταν ένα αναπότρεπτο και εν πολλοίς και επιβεβλημένο γεγονός. Ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας ζούσε εδώ και πολλές δεκαετίες έναν ανολοκλήρωτο έρωτα με την Αριστερά... Γιατί μόνον έτσι θα μπορούσε να αντιληφθεί –και ελπίζω πως το αντιλαμβάνεται- ότι η Αριστερά δεν μπορεί να κυβερνήσει.

Το ίδιο έργο αναμφίβολα κουράζει και τους ηθοποιούς και τους θεατές. Πολύ δε περισσότερο αν ο σκηνοθέτης είναι μια μετριότητα. Έτσι λοιπόν η επανάληψη του περσινού ψυχοδράματος ενώ δεν συγκινεί κανέναν, ούτε καν τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για ό,τι έχει απομείνει από την οικονομία της χώρας.

Η πολιτική πρόβλεψη είναι η κατάληξη μιας σειράς λογικών επεξεργασιών γεγονότων, πληροφοριών κι εκτιμήσεων. Προϋποθέτει βέβαια πως το συλλογικό υποκείμενο που καθορίζει τις εξελίξεις, λειτουργεί μέσα σε συγκεκριμένα πλαίσια κοινώς αποδεκτά και κυρίως πως αποδέχεται την ομαλή διαδοχή των καταστάσεων.

Η ιδιοκτησία, θεμελιώδης έννοια της αστικής δημοκρατίας, κυτταρικό στοιχείο της εν γένει δραστηριότητας του ανθρώπου, προστατεύεται σε όλες τις πολιτισμένες χώρες με ένα ιεραρχημένο σύστημα κανόνων δικαίου. Πάνω της οικοδομούνται οικονομικές και κοινωνικές λειτουργίες που προσδιορίζουν τον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας.

Η δέσμευση του Κυριάκου Μητσοτάκη να διδάσκεται η επιχειρηματικότητα στα σχολεία, αναμφίβολα, είναι μια πρωτοποριακή ιδέα, που ελπίζω να μελετηθεί η υλοποίησή της κατά τρόπο ρεαλιστικό και συγκεκριμένο. Γιατί τίθεται αμέσως το ερώτημα ποιός θα την διδάξει. Οι καθηγητές που, ανεξαρτήτως κομματικών τοποθετήσεων, στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι εμποτισμένοι με έναν νοσηρό κρατισμό;

Η Αριστερά, ιστορικά, ποτέ δεν αγωνίσθηκε για τις ελευθερίες για λόγους αρχής, αλλά μόνον σαν τακτικό στόχο που εξυπηρετούσε την πολιτική της λειτουργία. Όταν καταλάμβανε την εξουσία φρόντιζε να τις περιορίσει αρχικά και να τις εξαφανίσει στην συνέχεια, εξουδετερώνοντας έτσι τους πολιτικούς της αντιπάλους.