Του Σάκη Μουμτζή
Ποιος θα σκεφτόσασταν πως έκανε κριτική στον Κυριάκο Μητσοτάκη για την πολιτική θέση του για άμεση προσφυγή στις κάλπες, την ώρα που ξεκινά η ανάπτυξη της χώρας; Ποιος δήλωσε πως «δεν είναι το μείγμα των μέτρων που αποτρέπει τους επενδυτές, αλλά τα ελλείμματα»; Αβίαστα θα λέγατε πως αυτές τις δηλώσεις τις έκανε η κυρία Γεροβασίλη ή κάποιο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ.
Κάνατε λάθος. Αυτές τις δηλώσεις τις έκανε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, που ξεπέρασε έτσι και τις θέσεις ενός μετριοπαθούς Συριζαίου. Ένας καλόπιστος σχολιαστής θα έλεγε πως ο κ. Θ. Φέσσας ερμήνευσε διασταλτικά την άποψη του Μποδοσάκη πως «οι επιχειρηματίες πρέπει να είναι πάντα με το γκουβέρνο», ενώ ένας κακόπιστος θα ψιθύριζε κάτι για τα Panama Papers.
Όποια ερμηνεία και να δώσουμε, σημασία έχει πως ο ΣΕΒ για μια ακόμα φορά κάνει άμεση πολιτική παρέμβαση υπέρ της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Να υπενθυμίσω την προηγούμενη, όταν επικρότησε την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών που ήθελε να επιβάλλει η κυβέρνηση. Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο επιβαρυντική για την ηγεσία του ΣΕΒ, καθώς εκτιμά πως «η οικονομία με τη σωστή κατεύθυνση μπορεί να προχωρήσει». Πού ζει ο ΣΕΒ; Σε κενό αέρος; Δεν έχει μελετήσει τα μέτρα που πρόκειται να ψηφισθούν; Εγκρίνει το χαρμάνι 75% φόροι - 25% περικοπή δαπανών;
Δεν νομίζω πως μπορεί ένας σοβαρός επιχειρηματίας, που απαντά σε αυτά τα ερωτήματα, να μην χαμογελάσει ειρωνικά από την παρέμβαση του Θ. Φέσσα για έναν απλό λόγο. Γιατί έχει αντιληφθεί πως έχει απέναντι του μια κυβέρνηση που θεωρεί την επιχειρηματικότητα ρετσινιά, την καριέρα χολέρα, τον ανταγωνισμό ένα φαινόμενο που πρέπει να εκλείψει, γιατί είναι συνδεδεμένος με την αριστεία, το κέρδος προϊόν της ταξικής εκμετάλλευσης, την ανάπτυξη συνέπεια της δραστηριότητας του κράτους.
Συγχρόνως, εδώ και ενάμισι χρόνο, ο επιχειρηματικός κόσμος βλέπει τις ανάγκες της χειμαζόμενης οικονομίας να υποτάσσονται στις σκοπιμότητες της πολιτικής, να παρακολουθεί υπουργούς χωρίς προσλαμβάνουσες παραστάσεις από επαγγελματική δραστηριότητα να παρατηρούν άπραγοι και αδιάφοροι την επιδείνωση όλων σχεδόν των οικονομικών μεγεθών, να γίνεται μάρτυρας ενός πρωτοφανούς αντιμεταρρυθμιστικού - σκοταδιστικού οίστρου των κυβερνώντων στην Παιδεία, που είναι ένας από τους βραχίονες της ανάπτυξης στις πολιτισμένες χώρες. Και το κυριότερο ίσως όλων, να παρακολουθούν οι επιχειρηματίες τον ξενιτεμό των πιο φωτεινών μυαλών της νεολαίας μας.
Μα καλά, αυτά δεν τα βλέπει η ηγεσία του ΣΕΒ; Σε άλλη χώρα ζει; Δεν έχει αντιληφθεί πως και οι ελάχιστες θετικές ρυθμίσεις που ψηφίστηκαν δεν θα εφαρμοσθούν ποτέ, σύμφωνα με την ελληνική πατέντα «ψηφίζουμε, αλλά δεν εφαρμόζουμε»; Προς τι λοιπόν αυτή η υποστήριξη;
Φαίνεται πως η ηγεσία του ΣΕΒ –αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτικού συστήματος– βολεύεται πίσω από το κρατικιστικό μοντέλο ανάπτυξης, που καταργεί ουσιαστικά τον ανταγωνισμό. Που θεωρεί πως οι πολιτικές διασυνδέσεις –αυτό που ο κόσμος αποκαλεί διαπλοκή– υπερτερούν της επιχειρηματικής αριστείας, που επιτυγχάνεται στο πεδίο της αγοράς. Που αντιμετωπίζει την κρατική επιχορήγηση μιας επένδυσης σαν αυτοτελή πλουτισμό. Που θεωρεί τα δανεικά αγύριστα. Δηλαδή, αποδέχεται όλα αυτά που μας οδήγησαν στο θλιβερό σημείο που βρισκόμαστε τώρα.
Αρχίζω να πιστεύω πως η ηγεσία του ΣΕΒ δεν κατάλαβε τίποτα –ή δεν θέλησε να καταλάβει– από όσα έγιναν τα τελευταία 35 και παραπάνω χρόνια στην πατρίδα μας. Δυστυχώς!
