Ο Α. Τσίπρας όταν έλεγε αυτό το αυτονόητο, νόμιζε πως έκανε πολιτική δήλωση. Σε όλες τις δημοκρατίες, για ό,τι συμβαίνει, την πολιτική ευθύνη την φέρει ο πρωθυπουργός. Δεν χρειαζόταν να το πει και ο Α. Τσίπρας. Οι πρωθυπουργοί χρεώνονται και πιστώνονται τα αρνητικά και τα θετικά.

Ήταν προφανές πως το ΚΚΕ δεν θα πειθαρχούσε στις κυβερνητικές αποφάσεις, εφόσον αυτές αντιστρατεύονταν την πολιτική γραμμή του για το πώς θα γιορτασθεί η επέτειος του Πολυτεχνείου. Είναι μια πάγια πολιτική του ΚΚΕ που κρατά εδώ και 30 χρόνια. Το σύνθημα της ανυπακοής δεν έπεσε από τον ουρανό. Εκφράζει την καταστατική θέση αυτού του κόμματος πως δεν αναγνωρίζει και δεν σέβεται τους θεσμούς της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Τουναντίον αγωνίζεται να τους ανατρέψει.

Ένα στοιχειωδώς σοβαρό κράτος είτε ψηφίζει νόμους που έχει την θέληση και την ικανότητα να τους επιβάλει  είτε απέχει από την λήψη οποιουδήποτε μέτρου, διασώζοντας τουλάχιστον την αξιοπρέπεια του. Η κυβέρνηση έλαβε μέτρα που δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να τα τηρήσει. Πέρασε πανηγυρικά κάτω από τον πήχη. 

Ο πρωθυπουργός έδωσε στους 3 της Αριστεράς μια αξιοπρεπή διέξοδο από το αδιέξοδο που τους οδήγησε η πολιτική τους. Να καταθέσουν όλοι μαζί, με επικεφαλής την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, λίγα λουλούδια στο Πολυτεχνείο. Η πρόταση απορρίφθηκε. Η πολιτική των 3 είναι και νομικά ακάλυπτη. 

Ξαφνικά τα φερέφωνα του ΣΥΡΙΖΑ επανέφεραν την συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας, λόγω της πανδημίας. Μάλιστα, για να στηρίξουν τους ευσεβείς πόθους τους, υποστηρίζουν πως η κυβέρνηση καταρρέει και αδυνατεί να διαχειριστεί την υγειονομική κρίση. Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται. 

Όταν συγκρούονται δύο αγαθά επιλέγουμε να θυσιάσουμε το έλασσον. Και στην περίπτωση μας το δικαίωμα της συνάθροισης είναι υποδεέστερο από την διαφύλαξη της δημόσιας υγείας. Είναι υποδεέστερο από το δικαίωμα στην ζωή. Όλα τα άλλα είναι βυζαντινολογίες. Όταν ένα κράτος βρίσκεται σε πόλεμο εισέρχεται στο καθεστώς της εκτάκτου ανάγκης. Αν κάποιοι αριστεροί, ψεκασμένοι και αντισυστημικοί δεν το έχουν καταλάβει, ας κάνουν μια βόλτα στα νοσοκομεία όλης της χώρας.

Αναφέρομαι στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στα ευρήματα της προχθεσινής δημοσκόπησης της εταιρείας Alco. Εν μέσω covid 19 σχεδόν όλοι οι δείκτες της έρευνας παραμένουν οι ίδιοι σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα. Πού οφείλεται αυτή η αξιοθαύμαστη αντοχή της κυβέρνησης μετά από ενάμισι χρόνο διακυβέρνησης; Σε αυτό το διάστημα, ως γνωστόν, κλήθηκε να διαχειριστεί δύο παρατεταμένες κρίσεις. Μια εθνική και μια υγειονομική.

Χθες στην Βουλή ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν επιτέθηκε απλώς στο ΚΚΕ, αλλά κούνησε και το δάχτυλο του στον Δ. Κουτσούμπα. Αυτό το γεγονός ήταν μια ιστορική στιγμή στην ιστορία της Μεταπολίτευσης. Όλοι οι πρωθυπουργοί απέφευγαν να ασκήσουν επιθετική κριτική στο ΚΚΕ, φοβούμενοι πως θα κατηγορηθούν πως καλλιεργούν τον αντικομμουνισμό. Όμως το να απαιτείς από το ΚΚΕ να σέβεται το Σύνταγμα και τους νόμους δεν είναι αντικομμουνισμός.

Αναμφίβολα ήταν η είδηση της ημέρας. Δύο φαρμακοβιομηχανίες πρόκειται να θέσουν σε κυκλοφορία το εμβόλιο κατά του covid 19. Eπιπροσθέτως, η μια από αυτές έχει CEO Έλληνα, από τη Θεσσαλονίκη. Άρα διπλή η βαρύτητα της είδησης για την πατρίδα μας. Και όμως η εφημερίδα της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της «προόδου», θεώρησε τη σχετική είδηση ανάξια να τύχει του πρωτοσέλιδου της.

Μετά την γνωστή, προχθεσινή φωτογραφία του Π. Πολάκη, η Νέα Δημοκρατία ζήτησε την αποπομπή του από τον Α. Τσίπρα. Αρχικά, είναι κουραστικό να ζητάμε, κάθε τόσο, από τον Τσίπρα να αποπέμψει τον Πολάκη. Και οι δύο πολιτικοί ταυτίζονται πλήρως, κάτι που δεν  χρειάζεται να το αναδεικνύουμε κάθε φορά. Αποτελεί δομικό στοιχείο της πολιτικής φυσιογνωμίας και του Πολάκη και του Τσίπρα ένας συγκεκριμένος τρόπος συμπεριφοράς. 

Αυτό το είχε πει πριν από λίγο καιρό και ο ίδιος ο Α. Τσίπρας προκαλώντας βέβαια γενική θυμηδία. Προχθές το επανέλαβαν και διάφορα στελέχη του κόμματος του.  Αυτά που εμείς θεωρούμε ανέκδοτα αυτοί τα πιστεύουν. Είναι θέμα αντίληψης και κυρίως θέμα επαφής με την πραγματικότητα. Είναι λογικό η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθεί να πείθει πως αποτελεί κυβέρνηση εν αναμονή, γιατί έτσι, πέραν όλων των άλλων, περιορίζει και τις κεντρόφυγες δυνάμεις που υπάρχουν εντός του κόμματος. 

Οι τρείς κατηγορίες πολιτών που αντιτίθενται στην καραντίνα και στα περιοριστικά μέτρα δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοινωνικό μίγμα, που υπό προϋποθέσεις μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες κοινωνικής ανυπακοής. Μάλιστα, επειδή συγκροτούν ένα ευμέγεθες σύνολο, πολύ σύντομα μπορεί να ψάξουν να βρουν τον πολιτικό εκφραστή τους ή να εμφανιστεί κάποιος για να τους εκφράσει.

Οι ΗΠΑ έχουν Πρόεδρο. Ο Τραμπ στον βαθμό που δεν μπορέσει να τεκμηριώσει τις καταγγελίες του για νοθεία των εκλογών, θα εγκαταλειφθεί και από το ίδιο του το κόμμα. Τα τρία όμως τηλεοπτικά δίκτυα που διέκοψαν προ ημερών την ομιλία του, παρενεβησαν ένα βασικό κανόνα της Δημοκρατίας, το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου, μπαίνοντας σε επικίνδυνα μονοπάτια. Έναν Πρόεδρο δεν τον φιμώνεις, τον αποστομώνεις. 

H κριτική του Α. Τσίπρα και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ αφορά την κατάσταση στα νοσοκομεία. Εγκαλούν την κυβέρνηση γιατί δεν πολλαπλασίασε τις ΜΕΘ, ενώ είναι γνωστό πως αυτή η κυβέρνηση τις διπλασίασε μέσα σε έξι μήνες. Δεν έχουν αντιληφθεί τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και οι φίλοι τους πως ένα κράτος δεν μπορεί να δημιουργεί μόνιμες δομές για την αντιμετώπιση καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης.

Το βασικό χαρακτηριστικό της πολιτικής Τραμπ ήταν ο αντισυστημικός-αντισυμβατικός λόγος και η πρακτική του, απόρροια της προσωπικότητας του. Προσπάθησε να κινηθεί, κατά την άσκηση των προεδρικών καθηκόντων του, έξω από το πλαίσιο του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ, άλλες φορές επιτυχώς, άλλες όχι. Πάντως το επιχείρησε.

Έγινε γνωστό πως ο πρύτανης του Οικονομικού Πανεπιστημίου, στην κατάθεση που έδωσε στην ΕΛΑΣ, απέκρυψε το γεγονός της ταμπέλας που κρέμασαν στον λαιμό του οι δράστες. Έγινε επίσης γνωστό πως η Αστυνομία είχε προσφέρει, ημέρες πριν το θλιβερό συμβάν, την προστασία της στις πρυτανικές αρχές γιατί εκτιμούσε πως θα γινόταν στόχος βιαιοπραγιών...

«Λοιπόν έχουμε πόλεμο». Αυτή η απάντηση του Ι. Μεταξά στον Ιταλό πρέσβη στις 28 Οκτωβρίου 1940, ισχύει και σήμερα στον ευρωπαϊκό χώρο. Έχουμε πόλεμο.  Ποιος επιτίθεται και ποιος αμύνεται; Ποια η διακύβευση του πολέμου; Ποια τα χαρακτηριστικά του; Όλοι νομίζω πως θα συμφωνήσουμε ότι ο στόχος είναι ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής.

Η εικόνα του πρυτάνεως στα χέρια των καθαρμάτων θα στοιχειώνει την κυβέρνηση. Άδικο;  Εν μέρει ναι, γιατί αυτή η κυβέρνηση, όντως, προσπάθησε να περιορίσει τα φαινόμενα της βίας και της ανομίας, τα οποία η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είχε, όχι απλώς αφήσει ανεξέλεγκτα, αλλά μερικές φορές τα υπέθαλπτε κιόλας. 

Η αυτολογοκρισία είναι η ύψιστη βαθμίδα του αυτοεξευτελισμού για κάποιον που έχει δημόσιο λόγο. Είναι παραδοχή ήττας. Συγχρόνως είναι παραδοχή ήττας και για την κοινωνία, καθώς επιτρέπει να υπάρχουν εντός της νησίδες που υπονομεύουν, λόγω και έργω, τις αξίες της. Την απρόσκοπτη άσκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ο πρωθυπουργός έχει μπροστά του βουνό προβλημάτων. Με αφορμή τον πρωτοφανή προπηλακισμό του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου του δίνεται μια ευκαιρία να αντιμετωπίσει με τρόπο ριζικό το πρόβλημα της κόκκινης βίας. Όπως ριζικά αντιμετώπισε, πριν ακριβώς από εφτά χρόνια, η τότε κυβέρνηση την βία των νεοναζιστών.

Η υπόθεση της Χρυσής Αυγής, αυτού του νεοναζιστικού μορφώματος, έληξε τυπικά με την εκφώνηση των ποινών. Με την άλλη βία όμως τι κάνουμε ; Με την βία των κόκκινων χρυσαυγιτών. Αυτή η βία υπάρχει εδώ και σαράντα χρόνια. Μάλιστα η βία της επαναστατικής Αριστεράς άφησε πίσω της πάνω από τριάντα νεκρούς. Τα υπολείμματα της όμως εξακολουθούν και δρουν.

Το δεύτερο κύμα της πανδημίας σαρώνει όλη την Ευρώπη. Πριν από δύο μήνες ουδείς περίμενε πως θα εκδηλωθεί με τέτοια σφοδρότητα. Κράτη με σοβαρές και αξιόπιστες δομές υγείας, όπως η Γερμανία και η Γαλλία, προχώρησαν σε μορφές lockdown. Ένα είναι σίγουρο. Οι νέοι περιορισμοί θα είναι πιο επώδυνοι από τον ανοιξιάτικο καθολικό εγκλεισμό μας...

Η ευρωπαϊκή μαρξιστική Αριστερά θεωρούσε πως οι εξαθλιωμένοι πρόσφυγες και οι μετανάστες θα μπορούσαν να αποτελέσουν το επαναστατικό υποκείμενο στις χώρες του προηγμένου καπιταλισμού, καθώς η εργατική τάξη είχε συμβιβασθεί με τις ανέσεις και τις παροχές που κατέκτησε στις προηγούμενες δεκαετίες. Έτσι γίναμε μάρτυρες, όλα τα κόμματα της Αριστεράς ευθέως και πλαγίως μέσω πολύμορφων «αλληλέγγυων» συλλογικοτήτων.

Είναι κοινός τόπος πως η πολιτική, όπως και η ζωή, δεν είναι ένας αγώνας ταχύτητας. Είναι ένας αγώνας μεγάλων αποστάσεων. Σε αυτόν τον αγώνα κερδίζει αυτός που θα αντέξει, αυτός που θα έχει στρατηγική, αυτός που θα κάνει ορθολογική διαχείριση των δυνάμεων του, αυτός που θα έχει πιο καθαρό μυαλό από τους αντιπάλους του, αυτός που θα υποπέσει, κατά την διάρκεια του αγώνα, στα λιγότερα λάθη.