Αυτό το είχε πει πριν από λίγο καιρό και ο ίδιος ο Α. Τσίπρας προκαλώντας βέβαια γενική θυμηδία. Προχθές το επανέλαβαν και διάφορα στελέχη του κόμματος του.
Αυτά που εμείς θεωρούμε ανέκδοτα αυτοί τα πιστεύουν. Είναι θέμα αντίληψης και κυρίως θέμα επαφής με την πραγματικότητα.
Είναι λογικό η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθεί να πείθει πως αποτελεί κυβέρνηση εν αναμονή, γιατί έτσι, πέραν όλων των άλλων, περιορίζει και τις κεντρόφυγες δυνάμεις που υπάρχουν εντός του κόμματος.
Πάντα η προοπτική της εξουσίας λειτουργεί ως συγκολλητική ουσία.
Έχει γραφτεί πως ο Α.Τσίπρας καλλιεργεί τον κυβερνητισμό προπονούμενος για τις επόμενες εκλογές που θα διεξαχθούν με απλή αναλογική. (Θανάσης Μαυρίδης). Στήνει παγίδες στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ώστε να του καταλογίσει την ακυβερνησία (Γ. Σιδέρης).
Πιστεύω πως ο Τσίπρας σήμερα δεν είναι σε θέση να στήνει παγίδες στον Κυριάκο Μητσοτάκη, που έχει καταστήσει σαφές πως οι επόμενες εκλογές θα είναι διπλές.
Η πρώτες με απλή αναλογική και, μετά από σαράντα ημέρες περίπου, θα διεξαχθούν οι δεύτερες με τον νέο εκλογικό νόμο της ενισχυμένης αναλογικής. Επιπροσθέτως, είναι ξεκάθαρο πως το δεύτερο με το τρίτο κόμμα είναι αδύνατον να σχηματίσουν κυβέρνηση, στην περίπτωση που το ΚΙΝΑΛ υποκύψει στις σειρήνες του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι μάλλον απίθανο.
Όσες ιδεολογικές και πολιτικές εκπτώσεις και να είναι διατεθειμένος να κάνει ο Α.Τσίπρας προκειμένου να συγκυβερνήσει με την Νέα Δημοκρατία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει κανένα λόγο να συμπράξει.
Είναι ο ισχυρός παίκτης, με κρυστάλλινη πολιτική γραμμή, που επιδιώκει να εφαρμόσει χωρίς εκπτώσεις το πρόγραμμα του κόμματος του.
Άλλωστε χάος χωρίζει τον προγραμματικό λόγο των δύο κομμάτων.
Συνεπώς, οι ασκήσεις επί χάρτου των «φωστήρων» του ΣΥΡΙΖΑ μου θυμίζουν τις προβλέψεις τους πως το κόμμα τους θα ηττηθεί οριακά ή και μπορεί ακόμα να νικήσει στις ευρωεκλογές του 2019.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμιά σοβαρότητα. Δεν μπορούν να σχεδιάσουν απολύτως τίποτα. Και όσες φορές το αποπειράθηκαν, απέτυχαν πανηγυρικά.
Η κυβέρνηση τον μόνο αντίπαλο που έχει είναι ο κακός της εαυτός. Τίποτα άλλο. Καλώς ή κακώς παίζει μόνη της στο γήπεδο τής πολιτικής, κάτι που μπορεί πολύ εύκολα να την οδηγήσει στο μονοπάτι της αλαζονείας. Και όπως έχω γράψει, κατ΄επανάληψη, οι πολίτες μπορεί να συγχωρήσουν κάποια επαχθή οικονομικά μέτρα, ποτέ όμως δεν συγχωρούν την προκλητική άσκηση εξουσίας.
Ο Α. Τσίπρας μπορεί να θέλει να συγκυβερνήσει, γιατί η εξουσία είναι πάντα γλυκιά. Είναι λογικό και ανθρώπινο οι απολαύσεις της να του έχουν προκαλέσει το σύνδρομο της στέρησης. Πεντάστερα ξενοδοχεία, μετακινήσεις με πρωθυπουργικό αεροπλάνο, επαφές με ηγέτες του κόσμου και πολλά άλλα, που τώρα τα αναπολεί.
Όμως το «sic transit gloria mundi» έχει διαχρονική και πανανθρώπινη ισχύ.
Ο πρώην πρωθυπουργός είναι νέος. Αντί να μηχανορραφεί αφελώς μαζί με τους, περιορισμένου IQ, συνεργάτες του, ας προσπαθήσει να προσαρμοσθεί στην νέα κατάσταση και ας εγκαταλείψει τις τακτικές της πόλωσης και του διχασμού.
Οι καιροί άλλαξαν και δεν μπορεί πλέον να τις επιβάλλει. Το μόνο που πετυχαίνει με αυτήν την συμπεριφορά του είναι η ενίσχυση της ηγετικής παρουσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη.
