Οι χρήστες των κοινωνικών δικτύων που ασχολούνται με τα πολιτικά ζητήματα, από την παραπολιτική όμως πλευρά τους, αναφέρονται συχνά υποτιμητικά στον βουλευτή Κώστα Ζαχαριάδη, ο οποίος σχεδόν καθημερινά βρίσκεται σε διαφορετική περιοχή, οργανώνοντας συγκεντρώσεις, συναντήσεις και επαφές με πολίτες, σε πλατεία σε καφενεία ακόμα και σε σπίτια. Και όμως, ο βουλευτής του Σύριζα, εφαρμόζει αυτό που αποτελεί πάγια πρακτική στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου οι υποψήφιοι πηγαίνουν στους ψηφοφόρους.

Οι τρεις βασικοί πυλώνες της ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής, έχουν υποστεί σημαντικές ρωγμές. Η πράσινη μετάβαση, η ενεργειακή ασφάλεια και οι φθηνές τιμές ηλεκτρικού ρεύματος, έχουν πάψει να είναι τα ισχυρά σημεία του Ευρωπαϊκού στρατηγικού σχεδιασμoύ, έχοντας μετατραπεί σε αδύναμα χαρακτηριστικά, που οδηγούν την Ευρώπη σε μια νέα εποχή ανασφάλειας, μη κεντρικής αντίδρασης και παρέμβασης, καθώς και χρονοτριβών.

Η βελόνα της οικονομικής αντίληψης του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται κολλημένη στο ίδιο σημείο εδώ και χρόνια. Έτσι, με την ίδια ευκολία που προτείνει την κρατικοποίηση των τραπεζών για να δοθούν «δάνεια στο λαό», προτείνει σήμερα το πέρασμα της ΔΕΗ στο κράτος, παράλληλα με τα μέτρα «για την αισχροκέρδεια και τα υπερκέρδη». Το σύνθημα για την κρατικοποίηση της ΔΕΗ μπορεί να προκαλεί υπερδιέγερση στο καταπιεσμένο επαναστατικό δυναμικό των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά μια ακόμα φούσκα άνευ περιεχομένου και ουσίας.

Τι ψάχνουν οι επενδυτές; Ανάλογα με τη ψυχική τους διάθεση και την κίνηση των χρηματιστηριακών αγορών, αναζητούν είτε την εξασφάλιση των κεφαλαίων τους, είτε την επαύξησή τους. Οι στρατηγικές αυτές δεν παραμένουν σταθερές, αλλά μεταβάλλονται ακολουθώντας τα δεδομένα που καθορίζουν τις ανοδικές ή πτωτικές κινήσεις των αγορών. Έτσι έγινε και με το ξέσπασμα της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Κάποιοι άρχισαν να αναζητούν σωσίβια ασφάλειας και άλλοι να κυνηγούν ευκαιρίες κέρδους.

Οι καλόγεροι στα Μοναστήρια του Μεσαίωνα, βάφτιζαν το κρέας σε ψάρι, για να ξεφεύγουν από τους αυστηρούς κανόνες της Χριστιανικής θρησκείας σε σχέση με τη νηστεία. Κάτι ανάλογο συνέβη προχθές, στο Μοναστήρι των Βρυξελλών, όπου η πυρηνική ενέργεια και το φυσικό αέριο, βαφτίστηκαν φιλικές προς το κλίμα και το περιβάλλον. Και τα βαφτίσια αυτά, ανέτρεψαν ένα καθεστώς δεκαετιών, που ήταν αποτέλεσμα σκληρών αντιδράσεων από την πλευρά των πολιτών και των κυβερνήσεων, αρκετών ευρωπαϊκών χωρών.

Και ενώ η εποχή των παχέων επενδυτικών αγελάδων φαίνεται να έχει περάσει, το θέμα του χρεών, έχει λάβει περίοπτη θέση στα ράφια με τους ελλοχεύοντες κινδύνους. Το θέμα αφορά Δημόσια χρέη, Εταιρικά χρέη αλλά και χρέη των νοικοκυριών. Και αυτό είναι λογικό. Διότι αφενός υπάρχει η έκθεση του Δεκεμβρίου 2021 του ΔΝΤ, που σημειώνει ότι τα Παγκόσμια Χρέη βρίσκονταν στα τέλη του 2020 σε επίπεδο ρεκόρ και αφετέρου υπάρχει η κλιμακούμενη αύξηση των επιτοκίων του δολαρίου.

Αυτά που καταγράφουν οι ειδήσεις καθημερινά, σαν γεγονότα από όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη, φαινομενικά δεν έχουν σχέση μεταξύ τους. Πιθανότατα να φαίνονται ξένα και απόμακρα. Ωστόσο, είναι ορατή η διασύνδεση τους, αφού οι αιτίες και οι αφορμές είναι κοινές, παρ? όλο που αλλάζουν οι μορφές των γεγονότων και η έκταση τους. Τα αιτήματα όλων των απεργιακών κινητοποιήσεων έχουν να κάνουν με αυξήσεις μισθών στην προσπάθεια των εργαζομένων να ανταποκριθούν στα νέα επίπεδα του κόστους ζωής.

Τα μάτια όλων των αναλυτών κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών επικεντρώνονται στις περιοδικές ανακοινώσεις των στοιχείων για το ΡΜΙ στις ΗΠΑ, στη Γερμανία, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στη Γαλλία, στην Ιταλία, αλλά και στην Ευρωζώνη σαν σύνολο. Τι είναι όμως ο δείκτης ΡΜΙ; Και γιατί συγκεντρώνει τόσο ενδιαφέρον από την πλευρά όσων ασχολούνται με τις αγορές; Είναι ένας ακόμα χρηματιστηριακός δείκτης; Είναι ένας μακροοικονομικός δείκτης; Και γιατί επηρεάζει τις αγορές;

Έχουμε συνηθίσει να λέμε, ότι την οικονομία την οδηγεί το αόρατο χέρι των αγορών και ότι το τιμόνι της παγκόσμιας οικονομίας βρίσκεται στα χέρια των διοικήσεων των κεντρικών τραπεζών και ειδικότερα στα χέρια της Fed. Τη σημερινή όμως κατάσταση, ποιος την ελέγχει; Με βασικά εργαλεία, τα επιτόκια και τον κρουνό της ρευστότητας, οι κεντρικές τράπεζες και οι κυβερνήσεις, πλοηγούν εδώ και δεκαετίες την παγκόσμια οικονομία εν μέσω των ανοδικών και πτωτικών κύκλων. Ωστόσο σήμερα, αυτά τα εργαλεία δείχνουν αναποτελεσματικά και δύσχρηστα.

Η ρήτρα αναπροσαρμογής φεύγει από το καθημερινό μας λεξιλόγιο. Έχοντας προκαλέσει σοκ στους καταναλωτές και έχοντας «στοχοποιηθεί» σε υπερβολικό βαθμό από το πολιτικό προσωπικό της χώρας, η εξαφάνιση της από τους λογαριασμούς των καταναλωτών και από τις πολιτικές αντιπαραθέσεις ήταν αναμενόμενη. Οπότε, η απομάκρυνση της από το προσκήνιο, λειτούργησε σαν αμορτισέρ απόσβεσης της έντασης. Ωστόσο υπάρχουν τρία μεγάλα ερωτηματικά, σχετικά με τις επιπτώσεις που θα επιφέρει το νέο σύστημα υπολογισμού των τιμών στο οικοσύστημα των ενεργειακών εταιρειών.

Επτά χρόνια μετά το Δημοψήφισμα του 2015. Επτά χρόνια μετά την απόπειρα της κυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου, να περάσει η Ελλάδα σε ένα παράλληλο σύμπαν. Επτά χρόνια, μετά την προσγείωση της παράλληλης πτήσης, στον διάδρομο της πραγματικότητας, που όμως είχε κοστίσει ακριβά τόσο στην οικονομία, όσο και στην καθημερινότητα των πολιτών. Δεν είναι λίγοι αυτοί, που νομίζουν ότι έχουμε γλυτώσει και ότι δεν υπάρχει ανάλογος κίνδυνος εκτροπής σήμερα. Διαφωνούμε οριζοντίως και καθέτως.

Όσοι δεν είχαν πεισθεί να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, μετά από την πρόταση του Ευκλείδη Τσακαλώτου για συγκυβέρνηση με τον Γιάννη Βαρουφάκη και μετά από την αταλάντευτη υπεράσπιση των γεγονότων του καταστροφικού 2015, θα ψηφίσουν σίγουρα ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα δαγκωτό, μετά από την προτροπή του Τούρκου προέδρου προς τους πολίτες, να καταψηφίσουν την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Οι παρεμβάσεις των τελευταίων ημερών, του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου του ομίλου ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, ήρθαν να αναστατώσουν την ατμόσφαιρα, που είχαν δημιουργήσει εδώ και εβδομάδες, οι θέσεις όλου του πολιτικού κόσμου για τα «υπερκέρδη» των εταιρειών παραγωγής ενέργειας, καθώς και για την έκτακτη φορολογία τους. Με τις λέξεις «υπερκέρδη» και «φορολογία», ο πολιτικός κόσμος της χώρας, νόμιζε ότι θα πέταγε από πάνω του τις διαχρονικές ευθύνες του, κατά τη διάρκεια της τελευταίας 12ετίας

Ο κλάδος των ημιαγωγών / semiconductors, (που είναι πιο γνωστά σαν τσιπάκια / chips), είναι ίσως ο πιο εκρηκτικός κλάδος, όχι μόνο από την πλευρά των ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων, αλλά και από την πλευρά του ενδιαφέροντος της επενδυτικής κοινότητας. Μετοχές όπως η TSMC με κεφαλαιοποίηση στα 505 δισ. δολ., η NVIDIA με κεφαλαιοποίηση στα 465 δισ. δολ., η Samsung στα 363 δισ. δολ., και άλλες πολλές δεν απουσιάζουν από τα χαρτοφυλάκια ισχυρών θεσμικών επενδυτών, που επενδύουν στον ψηφιακό κόσμο. Και όχι άδικα.

Δεν χρειάζεται κανείς να διαθέτει διδακτορικό πάνω στα οικονομικά, για να αντιλαμβάνεται τη βασική οικονομική αρχή, πως όταν ξοδεύεις περισσότερα από όσα παράγεις, κάποια στιγμή θα πτωχεύσεις. Και όλοι όσοι δεν το είχαν αντιληφθεί παλαιότερα, το βίωσαν με την πρόσφατη πτώχευση και χρεοκοπία της χώρας. Και όμως, ενώ έχει περάσει μόλις μια δεκαετία από την κρίση που άλλαξε συθέμελα την πορεία της χώρας, οι μνήμες χαλαρώνουν.

Με τον ίδιο σχεδόν τρόπο, που η Δύση πανηγυρίζει για την τεχνητή χρεοκοπία της Ρωσίας, το Κρεμλίνο πανηγυρίζει για την καταγραφή νέων υψηλών πενταετίας για την ισοτιμία του ρουβλιού σε σχέση με το αμερικανικό δολάριο. Έτσι η ισοτιμία δολάριο/ρούβλι βρίσκεται στο 52,3 από το 139 που είχε βρεθεί αμέσως μετά το ξέσπασμα της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Μια ισοτιμία που είχε να πλησιάσει από το 2015.

Στις εκλογές, οι ψηφοφόροι καλούνται να επιλέξουν πολιτικές και στρατηγικές. Καλούνται ταυτόχρονα να ψηφίσουν τους πολιτικούς, που θα νομοθετήσουν και θα υλοποιήσουν αυτές τις πολιτικές, καθώς και τους πολιτικούς, που θα αναλάβουν το βάρος της διακυβέρνησης της χώρας. Τους πολιτικούς, που θα αποφασίζουν για τις ζωές τους, για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Ας μην υποτιμούμε λοιπόν τη σημασία της επιλογής των προσώπων που θα συνθέσουν τη Βουλή ή την κυβέρνηση.

Και επισήμως ο oίκος αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας Moody's ανακοίνωσε, μετά και την απόφαση του Credit Default Determination Committee, πως η Ρωσική Ομοσπονδία κήρυξε στάση πληρωμών ως προς το εξωτερικό δημόσιο χρέος της, διότι η Μόσχα δεν αποπλήρωσε τόκους δυο κρατικών ομολόγων, μετά την παρέλευση της περιόδου χάριτος τριάντα ημερών, που έληξε την περασμένη Δευτέρα. Tο θέμα εστιάζει στην κατάρρευση της ρωσικής οικονομίας.

Με το κόστος της ζωής να ξεφεύγει από τα πλαίσια που είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια, είναι απορίας άξιον, το πώς υπάρχουν νέοι που παραμένουν στο περιθώριο της απασχόλησης, στηριζόμενοι σε επιδόματα, σε οικογενειακά βοηθήματα ή σε άτακτα και έκτακτα μαύρα μεροκάματα. Η ανισορροπία ανάμεσα στην προσφορά και στη ζήτηση θέσεων εργασίας, είτε χαμηλής, είτε υψηλής ειδίκευσης, πρέπει να μας προβληματίζει. Η ανάπτυξη της χώρας απαιτεί περισσότερα μυαλά και περισσότερα χέρια.

Με ιδιαίτερο ενθουσιασμό υποδέχθηκε ο δυτικός κόσμος την απόφαση των G7 για τη χρηματοδότηση υποδομών ύψους 600 δισ. δολάρια στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Η απόφαση αυτή έρχεται να αντιμετωπίσει τον περίφημο Νέο Δρόμο του Μεταξιού, «One Belt, One Road», που προωθεί το Πεκίνο με εντελώς διαφορετικό σκεπτικό. Οι πόροι ύψους 600 δισ. δολάρια που θα διοχετευθούν μέχρι το 2027 θα επικεντρωθούν σε έργα που συμβάλλουν στη βελτίωση της παγκόσμιας υγείας, της ισότητας των φύλων και της ψηφιακής υποδομής.

Ίσως να στενοχωρήσω τους φίλους των Κυθήρων, που ενθουσιάστηκαν από την αναφορά της Προέδρου της Κομισιόν, Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν στα προϊόντα «σημαίες» του νησιού, το λάδι και το μέλι, καθώς και στις έξυπνες δράσεις, όπως η γεωργία ακριβείας και η πιστοποίηση προϊόντων. Είναι όμως αυτή η αναφορά ουσιαστική απάντηση στο πρόβλημα της ενδεχόμενης παγκόσμιας επισιτιστικής κρίσης; Κατά τη γνώμη μας, η Ευρώπη κάνει λάθος.

Η προσπάθεια της επανόδου του Γιάννη Βαρουφάκη στην κεντρική πολιτική σκηνή από το γραφικό πολιτικό περιθώριο στο οποίο κινείται, έστω και από σπόντα, μέσω της προτροπής του παλαιού συντρόφου του Ευκλείδη Τσακαλώτου, δεν μπορεί παρά να προκαλεί οργή και αγανάκτηση. Αφού έδωσε τις «μάχες του» κατά της Τρόϊκα, τις οποίες φορτωθήκαμε για τα καλά και αφού τα έβαλε με τη Facebook, σήμερα ξαναπαίρνει τον μανδύα του «asset», από τον ΣΥΡΙΖΑ για να συνεχίσει τα πειράματα του στις πλάτες μας.

Με τις τιμές των δεικτών βιομηχανικής παραγωγής της Γερμανίας, της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, να καταγράφουν τις χαμηλότερες τιμές του τελευταίου δωδεκαμήνου, το οικονομικό κλίμα στην Ευρώπη, βαίνει επιβαρυνόμενο. Και αναμένεται ότι ο χρηματιστηριακός χειμώνας θα ξεφύγει από το στενό επενδυτικό πλαίσιο, και θα περάσει στην πραγματική οικονομία.

Με τις τιμές των τραπεζικών μετοχών να υπολείπονται αισθητά των τιμών που είχαν κατά τη διάρκεια των Αυξήσεων Μετοχικού Κεφαλαίου (ΑΜΚ) του 2021, δεν είναι λίγοι οι επενδυτές που δελεάζονται, από αυτό το «discount». Διότι όταν οι μεγάλοι θεσμικοί είναι τοποθετημένοι στις τραπεζικές μετοχές, σε τιμές κατά τουλάχιστον 15-20% υψηλότερες από τις τρέχουσες, γιατί να μην τοποθετηθούν οι ιδιώτες επενδυτές σε αυτά τα επίπεδα; Ειδικά, όταν οι στόχοι που έχουν θέσει οι χρηματιστηριακοί αναλυτές είναι αισθητά υψηλότεροι από τις σημερινές τιμές.