Στις εκλογές, οι ψηφοφόροι καλούνται να επιλέξουν πολιτικές και στρατηγικές. Καλούνται ταυτόχρονα να ψηφίσουν τους πολιτικούς, που θα νομοθετήσουν και θα υλοποιήσουν αυτές τις πολιτικές, καθώς και τους πολιτικούς, που θα αναλάβουν το βάρος της διακυβέρνησης της χώρας. Τους πολιτικούς, που θα αποφασίζουν για τις ζωές τους, για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Ας μην υποτιμούμε λοιπόν τη σημασία της επιλογής των προσώπων που θα συνθέσουν τη Βουλή ή την κυβέρνηση. Διότι αυτοί οι άνθρωποι θα χειρίζονται τα κρίσιμα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας της χώρας, της οικονομικής διαχείρισης της πρωτοφανούς κρίσης, καθώς και της λειτουργίας του κράτους.
Θα επιλέγαμε για παράδειγμα, να μας κυβερνήσει ξανά από τη θέση του υπουργού ο Χριστόφορος Βερναρδάκης; Ο υπουργός, που σαν άλλος Σέρλοκ Χολμς αναζητούσε το «οργανωμένο κέντρο» που διένειμε τις περίφημες σφυρίχτρες, που είχαν χρησιμοποιηθεί από τους διαδηλωτές του κινήματος «Μένουμε Ευρώπη» αλλά και από τους διαδηλωτές της “Eldorado Gold”. Και αναζητούσε ακόμα, τον χώρο αποθήκευσης τους και τον τρόπο διανομής τους;
Θα επιλέγαμε να μας κυβερνήσει και πάλι ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, που υποστηρίζει σήμερα ότι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ με την είσοδο της Σουηδίας και της Φινλανδίας, είναι αχρείαστη και αποτελεί λόγο που θα μπορούσε να αναζωπυρώσει την κρίση, ευθυγραμμιζόμενος πλήρως με τις πολιτικές απόψεις της Άγκυρας, που ωστόσο ανατράπηκαν κατά τη διάρκεια των συναντήσεων του ΝΑΤΟ στην Ισπανία; Θα εμπιστευόμασταν αυτές στις κρίσιμες στιγμές ένα πολιτικό πρόσωπο, που διαβάζει εντελώς ανάποδα τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, θεωρώντας ότι «η πολιτική ασφάλειας, την οποία ακολουθεί αυτή τη στιγμή το ΝΑΤΟ, έχει οδηγηθεί σε πλήρες αδιέξοδο, σε πολύ μεγάλο βαθμό αποτέλεσε και την αιτία της σημερινής σύρραξης και της ρωσικής εισβολής»;
Θα επιλέγαμε να μας ξανακυβερνήσει ο Νίκος Τόσκας, που δίνει το πολιτικό του στίγμα με αναφορές στον Δον Κιχώτη, τον Σάντσο Πάντσα, τη Ροσινάντε, τον Άρη Βελουχιώτη και τους «πρώην λήσταρχους που ταίριαξαν με τους απλούς και έντιμους πατριώτες, με τους λιγοστούς αριστερούς διανοούμενους, με όσους δεν ήξεραν αν πρέπει να έρθει ο βασιλιάς ή ο κομμουνισμός», κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου;
Θα επιλέγαμε να μας εκπροσωπεί στο κοινοβούλιο και να βρεθεί σε κυβερνητική θέση ο Κλέων Γρηγοριάδης που δίνει θεατρικές παραστάσεις στην Ολομέλεια της Βουλής, υποδυόμενος τον αντιεξουσιαστή ταραχοποιό; Πού αισθάνεται ακόμα και σήμερα υπερήφανος για το «περήφανο ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου»; Πού υποστηρίζει ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε βάση των ΗΠΑ;
Θα επιλέγαμε να μας εκπροσωπεί στο κοινοβούλιο και να αναλάβει κυβερνητική θέση σε ενδεχόμενη «προοδευτική κυβέρνηση» ο Κρίτων Αρσένης, που έχει προτείνει την υιοθέτηση κόφτη πλούτου στα 100.000 ευρώ, την «απαγόρευση» ετησίου εισοδήματος πάνω από αυτά και η «αφαίρεση» του υπερβάλλοντος ποσού;
Μια παλαιά διαφήμιση έλεγε το κλασσικό «προσέχουμε, για να έχουμε». Για να το προσαρμόσουμε στα δικά μας δεδομένα, μπορούμε να το παραλλάξουμε σε «προσέχουμε, ποιους θα έχουμε».
