Όσοι δεν είχαν πεισθεί να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, μετά από την πρόταση του Ευκλείδη Τσακαλώτου για συγκυβέρνηση με τον Γιάννη Βαρουφάκη και μετά από την αταλάντευτη υπεράσπιση των γεγονότων του καταστροφικού 2015, θα ψηφίσουν σίγουρα ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα δαγκωτό, μετά από την προτροπή του Τούρκου προέδρου προς τους πολίτες, να καταψηφίσουν την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ο θαυμασμός προς τη Ρωσία και τον πρόεδρο Πούτιν, μαζί με την ενοχοποίηση του ΝΑΤΟ για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, που ως σκοπό έχουν την ενίσχυση του αντικυβερνητικού μετώπου στο εσωτερικό της χώρας, έχει ξεπεράσει κάθε φαντασία περνώντας πλέον σε άλλα επίπεδα από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ.
Και σε αυτά τα άλλα επίπεδα, εκδηλώνεται ένας θαυμασμός προς την προσωπικότητα του Ερντογάν, προς την «πανέξυπνη» εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, σε μια προσπάθεια να κατηγορηθεί η ελληνική κυβέρνηση που συντάχθηκε από την πρώτη στιγμή με τις δυνάμεις που επιθυμούσαν τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Μια κατηγορία που συμπορευόταν με τα παζάρια και τους εκβιασμούς της Τουρκίας και την «αδέσμευτη» πολιτική της Άγκυρας.
Και ενώ ο αχάριστος πρόεδρος Πούτιν, δεν έδωσε κατευθύνσεις προς τους Έλληνες ψηφοφόρους για να καταψηφίσουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη, επειδή προκαλεί μαζί με τις υπόλοιπες χώρες του ΝΑΤΟ τη Ρωσία και επειδή στηρίζει έμπρακτα από την πρώτη στιγμή τις κοινές ευρωπαϊκές θέσεις, ο Τούρκος πρόεδρος εκφράζει την υποστήριξη του στις γνωστές παρηκμασμένες δήθεν «πασιφιστικές» θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Θέσεις που καταγγέλλουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τις αμυντικές συμφωνίες με ΗΠΑ και Γαλλία, την αύξηση των παραγγελιών των οπλικών συστημάτων, την τεράστια «ήττα» της Ελλάδας έναντι της «μεγαλοπρεπούς νίκης» των Τούρκων στη σύνοδο του ΝΑΤΟ και άλλα πολλά. Αλλά και θέσεις που ζητούν μια άλλη πολιτική ασφάλειας.
Για όλα τα παραπάνω ο Τούρκος πρόεδρος μας καλεί να γυρίσουμε την πλάτη στην κυβέρνηση, στρεφόμενοι σε άλλες δυνάμεις που στηρίζουν την άμυνα της χώρας σε σταφίδες και στραγάλια, σε εξυπνάδες για τα θαλασσινά σύνορα, σε καταγγελίες για τον Έβρο και σε μια γενικότερη φθηνή υπονόμευση της εξωτερικής πολιτικής και της αμυντικής στρατηγικής.
Διότι πραγματικά οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και η κριτική που ασκεί στη συμμαχία του ΝΑΤΟ και στις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, «ταιριάζουν σαν γάντι», στη στάση των Τούρκων. Άραγε αν στη Μαδρίτη, την Ελλάδα εκπροσωπούσαν υπουργοί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, τι θα είχαν να πουν αυτοί οι ίδιοι, που με ιδιαίτερη θέρμη θωράκιζαν το ΝΑΤΟ με την είσοδο της Βόρειας Μακεδονίας; Τι θα έλεγαν για την εγκατάσταση του νέου μόνιμου επιτελείου στην Πολωνία; Τι θα έλεγαν για την ανάπτυξη νέων δυνάμεων στη Ρουμανία και στις χώρες της Βαλτικής, για την εγκατάσταση F-35 στο Ηνωμένο Βασίλειο και για την αύξηση της αεράμυνας στη Γερμανία και στην Ιταλία; Για την απόφαση της προστασίας των Ισπανικών βάσεων στη βόρεια Αφρική; Για την αύξηση των αμυντικών δαπανών πάνω από το 2% του ΑΕΠ; Για τη δημιουργία μιας μονάδας άμεσης δράσης 300.000 οπλιτών; Για την αναγόρευση της Κίνας, ως της χώρας που αμφισβητεί τα συμφέροντα και τις αξίες της Δύσης; Για τη δημιουργία του Democratic Resilience Center of NATO, με σκοπό την υπεράσπιση της ανθεκτικότητας της Δημοκρατίας στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ; Ή για τη δημιουργία ενός G12 που θα αποτελείται από το G7 συν την ΕΕ, συν εκπρόσωπο του ΝΑΤΟ, συν τη Νότιο Κορέα, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία; Διότι αυτά συζητήθηκαν στη Μαδρίτη.
Τίποτα δεν θα είχαν να πουν. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να χρησιμοποιούν αφ’ ενός τις τουρκικές θέσεις για να φθείρουν την κυβέρνηση και αφ’ ετέρου την κρίση στην Ουκρανία για να φθείρουν τον ευρωπαϊσμό και τις αξίες της Δύσης. Πετυχημένη η προσπάθειά τους, ψηφίζουμε, λοιπόν, ΣΥΡΙΖΑ με τη βούλα και την ευχή του μεγάλου σουλτάνου.
