Δηλαδή τώρα, οι μισοί είμαστε με την ανίερη συμμαχία Φίλη-ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι μισοί με τον νομικο-θρησκευτικό συνεταιρισμό Σακελαρόπουλου-Ιερώνυμου; Θα μαλλιοτραβηχτούμε δηλαδή για τα θρησκευτικά; Τρελαθήκαμε τελείως μωρέ; Άλλη δουλειά δεν έχουμε, άλλο πρόβλημα δεν μας ταλανίζει, οπότε αναγορεύσαμε σε πρωτεύον ζήτημα της χώρας το βιβλίο θρησκευτικών της τρίτης δημοτικού;

Ως γνωστόν, εγώ κρητικός είμαι. Στην Αθήνα ζω και δουλεύω, στα Χανιά κατεβαίνω σχεδόν κάθε βδομάδα, στο χωριό μου κάνω διακοπές και στο χωριό μου θα καταλήξω λίαν συντόμως να ζω μόνιμα. Άρα, ούτε έχω να χωρίσω τίποτα μαζί σας, ούτε να σας κολακέψω έχω κανένα συμφέρον. Σας γράφω δυο λόγια από καρδιάς κι άμα θέλετε πιστέψτε τα. Το μόνο που ζητώ είναι να τελειώσετε πρώτα την ανάγνωση αυτού του κειμένου κι έπειτα να με κρίνετε.

Επειδή φούντωσαν πάλι τα σενάρια ότι ο Πάνος θα την κάνει σύντομα από την κυβέρνηση και ότι οι εκλογές ξαφνικά πλησίασαν επικίνδυνα, ας βάλουμε τα πράγματα σε μια λογική σειρά. Κατ’ αρχήν εκλογές τώρα αποκλείονται. Ακόμα κι αν φύγουν οι ΑΝΕΛ απ’ τα υπουργεία, η κυβέρνηση θα έχει την δεδηλωμένη με τις ψήφους τους.

Οι Μ-ΠΑΟΚτζήδες λοιπόν, ματαίωσαν ομιλία του Άδωνι Γεωργιάδη στα Κουφάλια Θεσσαλονίκης. Ήταν λέει μέλη του συνδέσμου του ΠΑΟΚ από τα Γιαννιτσά και την Σκύδρα Πέλλας, που πήγαν μεταφερόμενοι ως την Θεσσαλονίκη για τον λόγο αυτό.

Ξεκινώ με μια φαινομενική παραδοξότητα: Δεν είναι ο Κυριάκος που γουστάρει, σιγοντάρει, ανέχεται, καλύπτει ή αποδέχεται (πάρτε όποιο ρήμα θέλετε) τον Σαμαρά, το Άδωνι ή τον Βορίδη, δηλαδή τους λεγόμενους ακραίους δεξιούς της ΝΔ. Είναι ο Αλέξης που τους έχει ερωτευτεί τόσο παράφορα, που τους «πουσάρει» με νύχια και με δόντια προς το κέντρο του πολιτικού σκηνικού.

Την περασμένη βδομάδα, ο φακός συνέλαβε στην οδό Καποδιστρίου τον Στάθη Λεουτσάκο (πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ), κυνηγημένο από τα ΜΑΤ, να ίπταται στον αέρα ως κουστουμαρισμένος κύκνος, πριν σκάσει στο έδαφος σαν καρπούζι. Χθες στην οδό Θεμιστοκλέους, τραυματίστηκαν πέντε άτομα στην απόπειρα ματαίωσης κάποιων πλειστηριασμοί σπιτιών.

Τρίτη και δεκατρείς γράφτηκε ο επίλογος του Mega λοιπόν. H κυβέρνηση δικαιούται να χαίρεται. Ο νόμος εφαρμόστηκε, η διαπλοκή κείτεται νεκρή στο νεκροταφείο των τηλεοπτικών συχνοτήτων. Το κανάλι που ακόμα και σήμερα βγαίνει νούμερο-ένα στις προτιμήσεις των τηλεθεατών σε όλες τις ποιοτικές μετρήσεις, παύει να υπάρχει.

Παρατηρώ με προσοχή την συμπεριφορά της κυβέρνησης απέναντι στην μάζα των δημοσίων υπαλλήλων. Θαυμάζω το καθημερινό κανάκεμα που τους κάνει, το αδιόρατο δίχτυ προστασίας που απλώνει γύρω τους, την προσοχή με την οποία προσπαθεί να τους συγκρατήσει μέσα στον μαντρί της.

Υποθέτω ότι η δήλωση Καμένου στην Liberation ότι «είμαστε κοντά σε θανατηφόρο επεισόδιο με την Τουρκία», αποτελεί το καινούριο ευρηματικό διαφημιστικό σλόγκαν του ΕΟΤ για τη φετινή σεζόν. Φρονώ ότι το σύνθημα θ’ αφήσει εποχή. Είναι καίριο, δωρικό, ανατριχιαστικά σαφές, με συμπυκνωμένες όλες τις απαραίτητες πληροφορίες που πρέπει να διαθέτει μια επιθετική διαφημιστική καμπάνια.

Το ένα δις ευρώ είναι 1.000 εκατομμύρια ευρώ, σωστά; Άρα τα 8 δις είναι 8.000 εκατομμύρια ευρώ. Τα 100 εκατομμύρια ευρώ, τι ποσοστό των 8.000 εκατομμυρίων ευρώ είναι; Μην μπερδεύεστε, απλή μέθοδος των τριών είναι, η οποία βγάζει ένα πενιχρό, ένα γλίσχρο 1,25%. Άντε βρε, σε καλή μεριά και να χαίρεστε την πολιτική σας βούληση και το ηθικό σας πλεονέκτημα.

Θυμάστε εκείνον τον δύστυχο που αυτοκτόνησε στην πλατεία Συντάγματος το 2014, στο παγκάκι της αυτοχειρίας του οποίου κατέθεσε άνθη η Ζωή Κωνσταντοπούλου μόλις έγινε Πρόεδρος της Βουλής; Θυμάστε γενικώς ότι μέχρι τις εκλογές του ’15, κάθε αυτοκτονία ήταν πρώτο θέμα στα δελτία και η πιο ηχηρή «απόδειξη» ότι τα μνημόνια θανατώνουν και κυριολεκτικά την Ελλάδα;

Η κόρη μου είναι 26 χρονών. Έβγαλε δημόσιο σχολείο, σπούδασε λογιστικά στο Ηράκλειο, αρνήθηκε να φύγει στο εξωτερικό. Ένα μέσο παιδί μιας μέσης οικογένειας. Βρήκε με τα χίλια ζόρια μια απλή δουλειά στην ειδικότητα της στον ιδιωτικό τομέα. Δουλεύει πολύ, πληρώνεται στοιχειωδώς αλλά τουλάχιστον με πλήρη ασφάλιση. Απ’ την παρέα της, είναι η μόνη που δουλεύει. Δυστυχώς.

Μην κοιτάτε που σήμερα οι αντισυστημικοί λεγόμενοι και οι ακροδεξιοί έχουν κατά τα τρία τέταρτα κοινή επιχειρηματολογία. Θα συνεχίσουν να την έχουν μέχρι να κονιορτοποιήσουν το παλιό σύστημα, τους πυλώνες του και τον τρόπο λειτουργίας του. Κοντολογίς θα συνεχίσουν μέχρι μία-μία οι χώρες να πάψουν να λειτουργούν κανονικά.

Σε περιοχές όπου ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί ακόμα κάποιες δυνάμεις, είτε λόγω ΠΑΣΟΚικής παράδοσης είτε διότι η οικονομική κρίση είχε λιγότερο οδυνηρά αποτελέσματα, ακούω τακτικά ένα βασικό επιχείρημα: \\\"Αντιπολιτεύεστε έναν ΣΥΡΙΖΑ του 2015, όχι τον σημερινό.

Σας ομολογώ ότι αποτέλεσε για μένα οδυνηρότατη έκπληξη, η ανακάλυψη ότι στα 57 μου χρόνια ξεπετάχτηκε αίφνης από μέσα μου ένα φρικτό σεξιστικό και μισογύνικο τέρας. Μιλώ για το τέρας που εμφανίστηκε καβάλα στο κείμενό μου «Δεν είναι μια αφελής Αμερικάνα», το οποίο δημοσιεύτηκε στο liberal στις 27 Φεβρουαρίου και αφορούσε την αποπεμφθείσα κυρία Αντωνοπούλου.

Κι εγώ σας λέω ότι η τοποθέτηση του Φώτη στο υπουργείο άμυνας ήταν μεγαλοφυής κίνηση του Αλέξη. Όποτε ο Καμένος θα βρίσκεται σε έξαρση και θα ξεφουρνίζει τα ψεκασμένα του, θα τον αρχίζει σ’ αυτό το χαμηλόφωνο μονότονο μπούρου-μπούρου και θα τον καταλαγιάζει. Σαν υπνωτικό ένα πράμα.

«Ακούστε κύριοι. Εγώ για να σας κυβερνήσω, εγκατέλειψα έξι βίλες, ένα ελικόπτερο, ένα λίαρ τζετ, δύο κότερα και την δυνατότητα να κάνω διακοπές όποτε θέλω. Δεν θα μου κάνετε λοιπόν και κριτική από πάνω, διότι χάρη σας κάνω που βρίσκομαι εδώ». Είχα ακούσει με τα ίδια μου τα αυτιά τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι να λέει αυτές τις μνημιώδεις φράσεις σε συνέντευξη τύπου στις Βρυξέλλες το 1994.

Όσοι ξέρουν από καλό management, λένε πως ποτέ δεν αφήνεις πολλές γυναίκες μόνες σ’ έναν εργασιακό χώρο, δίχως να βάλεις ανάμεσα τους κάποιον (ταλαίπωρο) άντρα που λειτουργεί εξισορροπητικά. Διαφορετικά, είναι ζήτημα χρόνου να πλακωθούν οι γυναίκες μεταξύ τους για γελοίους ανταγωνισμούς και η δουλειά να πάει κατά διαόλου.

Αυτός είναι υπουργός οικονομίας και λέγεται Δημήτρης Παπαδημητρίου. Αυτή είναι αναπληρώτρια υπουργός εργασίας και ονομάζεται Ράνια Αντωνοπούλου. Υποθέτω βασίμως ότι πρόκειται για ευτυχισμένο ζευγάρι. Και γιατί όχι; Η φτώχεια φέρνει γκρίνια, ο πλούτος φέρνει αγάπη, ειδικά όταν συνοδεύεται από το ηθικό πλεονέκτημα.

Υπάρχει μια μερίδα ΣΥΡΙΖΑίων που έφριξε ακούγοντας τον Σαμαρά, τον Γεωργιάδη ή τον Λοβέρδο να προειδοποιούν αγριεμένοι τους κατηγόρους τους ότι θα τους κυνηγήσουν ως το τέλος. Δηλαδή, αν κάποιος ορμήσει εναντίον αυτών των αναστατωμένων αριστερών και στα καλά καθούμενα τους ρίξει μια μπουνιά, αυτοί αντί ν’ αντιγυρίσουν την χειροδικία θα ρωτήσουν τον τραμπούκο με ηρεμία, «γιατί χειροδικείτε, ω αγαπητέ;»

Οι συζητήσεις στην Βουλή είναι σαν τα στατιστικά στοιχεία. Σου λένε όσα θέλεις να σου πουν και ξεχνάνε να σου υπενθυμίσουν όσα δεν είσαι διατεθειμένος ν’ ακούσεις. Πιστεύω λοιπόν ακραδάντως ότι από την θυελλώδη χθεσινή συζήτηση, δεν υπήρξε ούτε ένας Έλληνας πολίτης που άλλαξε γνώμη επί του συγκεκριμένου ζητήματος ή που άλλαξε πολιτική τοποθέτηση γενικώς.

Στην πάλαι ποτέ κραταιά Σοβιετική Ένωση, τα συνέδρια του ΚΚΣΕ, η Κεντρική Επιτροπή και το Πολιτμπιρό, δημοσίευαν κάθε τόσο ένα καινούριο πεντάχρονο πλάνο στα πλαίσια του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας τους. Έβαζαν διάφορους αυθαίρετους και ανεδαφικούς στόχους, τόση η αύξηση του χάλυβα και του τσιμέντου, τόση της βιομηχανικής και γεωργικής παραγωγής...

Από ονομασίες και αρλουμπολογίες σ’ αυτό τον τόπο και μ’ αυτή την κυβέρνηση, πάμε καλά. Οπότε μπορεί κάποιος να με διαφωτίσει τι στο καλό θα είναι αυτό το «νέο στρατηγικό πλάνο» της χώρας, που ονομάτισε στους F.T. ο Ευκλείδης; Διότι όταν ακούω κάτι τέτοια από απροσχημάτιστους κρατιστές και οπαδούς της επιδοματικής οικονομίας, κουμπώνομαι.

Στο Σκοπιανό, όπου ο εθνικός τσαμπουκάς είναι εύκολος και ανέξοδος, εκεί είμαστε όλοι μια αγωνιστική και ανυποχώρητη γροθιά. Στα ελληνοτουρκικά, κατά περίεργο τρόπο, τα πράγματα πάνε λίγο πιο λάου-λάου .Μόνο ψυχραιμία, περίσκεψη και διπλωματικές πρωτοβουλίες. Μωρέ μπράβο πολιτική ωριμότητα!