Του Δημήτρη Καμπουράκη
Υπάρχει μια μερίδα ΣΥΡΙΖΑίων που έφριξε ακούγοντας τον Σαμαρά, τον Γεωργιάδη ή τον Λοβέρδο να προειδοποιούν αγριεμένοι τους κατηγόρους τους ότι θα τους κυνηγήσουν ως το τέλος: «Τι ακροδεξιός πολιτικός λόγος!» μουρμούρισαν με απέχθεια, «τι ρεβανσιστική διάθεση!». Δηλαδή, αν κάποιος ορμήσει εναντίον αυτών των αναστατωμένων αριστερών και στα καλά καθούμενα τους ρίξει μια μπουνιά σπάζοντας όλα τους τα δόντια, αυτοί αντί ν' αντιγυρίσουν την χειροδικία θα ρωτήσουν τον τραμπούκο όλο ευγένεια και ηρεμία, «γιατί χειροδικείτε, ω αγαπητέ;» Διότι αυτή την εικόνα μου δίνουν.
Και δεν τα λένε μόνο οι μικρομεσαίοι ΣΥΡΙΖΑίοι στις παρέες τους και στα υπουργεία (στα καφενεία δεν πολυπηγαίνουν πια κι αν τύχει, προτιμούν να μιλούν για γκόμενες ή ποδόσφαιρο) αλλά τα είπαν και οι ίδιοι οι υπουργοί κι οι βουλευτές τους. Οι ομιλίες τους ήταν διανθισμένες με «καταγγελίες» κατά ορισμένων εκ των κατηγορουμένων, διότι «απειλούν του μάρτυρες», «εκβιάζουν την δικαιοσύνη», «εκφοβίζουν τους δικαστές» και άλλα παρόμοια. Και φυσικά, όλο αυτό κατέληγε στο δήθεν πολιτικό συμπέρασμα ότι «η ΝΔ σύρεται απ' αυτούς τους φασίστες σε ακροδεξιές θέσεις». Πρόκειται για αρλούμπα πρώτης κατηγορίας.
Η ΝΔ εκφράζεται δια του αρχηγού της Κυριάκου Μητσοτάκη και η Δημοκρατική Συμπαράταξη δια της αρχηγού της Φώφης Γεννηματά. Επίσης δια των Κοινοβουλευτικών Εκπροσώπων των κομμάτων και των βασικών τους στελεχών, που κινούνται πάνω στην επίσημη κομματική γραμμή για την υπόθεση Novartis. Ο τρόπος απολογίας των κατηγορουμένων, η μέθοδος υπεράσπισης που θα επιλέξει ο καθένας για τον εαυτό του, η ορολογία που θα χρησιμοποιήσει και η μορφή των επιχειρημάτων που έκαστος θα χρησιμοποιήσει, δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα κομματικής γραμμής. Αυτό θα ήταν από τ' άγραφα.
Δεν γίνεται δηλαδή να καλέσει ο Κυριάκος τον Σαμαρά και τον Άδωνι (που κατηγορούνται ότι πήραν βαλίτσες με λεφτά) ή να φωνάξει η Φώφη τον Λοβέρδο (που κατηγορείται ότι χρηματίστηκε) και να τους υποδείξουν τον τρόπο που αυτοί θα υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Ούτε μπορεί κανένας αρχηγός να απαιτήσει από ένα στέλεχος του που λοιδορείται προσωπικά, να είναι ευγενικό, προσηνές, διαλλακτικό, λιγότερο ή περισσότερο πολιτικό. Οι αντιδράσεις, οι δηλώσεις, ο τρόπος έκφρασης, το ύφος και το στυλ κάποιου που παίζεται το κεφάλι του και η αξιοπρέπεια του, είναι αποκλειστικά δική του ευθύνη και επιβάλλεται να είναι έτσι. Κανένας πολιτικός αρχηγός ή κανένας κομματικός μηχανισμός δεν μπορεί να υποχρεώσει έναν κατηγορούμενο να υιοθετήσει την τάδε ή την δείνα υπερασπιστική τακτική, σε μια υπόθεση που αφορά την (πολιτική και κοινωνική) ζωή και τον θάνατο του.
Άρα, στην εξέλιξη της υπόθεσης Novartis, υπάρχει η επίσημη κυβερνητική γραμμή, η επίσημη γραμμή κάθε κόμματος της αντιπολίτευσης και οι ξεχωριστές ατομικές γραμμές κάθε κατηγορουμένου. Αυτά δεν πρέπει να συγχέονται. Ο Κυριάκος στην ομιλία του ήταν αρκούντως θεσμικός, βαθύτατα πολιτικός, διόλου ρεβανσιστής ή εκδικητικός. Υπερασπίστηκε τα στελέχη του ως όφειλε διότι μέσω αυτών χτυπιέται η παράταξη του, αλλά κράτησε το επίπεδο στο σημείο που αρμόζει σε υπεύθυνο αρχηγό μεγάλου κόμματος. Ε, αυτή ήταν και η επίσημη γραμμή του κόμματος, καμιά άλλη. Η προσπάθεια των κυβερνητικών να πείσουν ότι η μανία του Γεωργιάδη ή η οργή του Σαμαρά (δικαιολογημένες κατά την γνώμη μου) συγκροτούν την επίσημη γραμμή της ΝΔ, αποδεικνύει απλώς την στόχευση όσων έστησαν αυτή την ιστορία.
