Του Δημήτρη Καμπουράκη
Από ονομασίες και αρλουμπολογίες σ' αυτό τον τόπο και μ' αυτή την κυβέρνηση, πάμε καλά. Οπότε μπορεί κάποιος να με διαφωτίσει τι στο καλό θα είναι αυτό το «νέο στρατηγικό πλάνο» της χώρας, που ονομάτισε στους F.T. ο Ευκλείδης; Το οποίο μάλιστα θα είναι «φιλικό στην ανάπτυξη και κοινωνικά ευαίσθητο»; Διότι όταν ακούω κάτι τέτοια από απροσχημάτιστους κρατιστές και οπαδούς της επιδοματικής οικονομίας, κουμπώνομαι.
Εύχομαι (δίχως να ελπίζω) ότι δεν θα είναι στηριγμένο σ' αυτές τις φαιδρές αναπτυξιακές συνδιασκέψεις που κάνει η κυβέρνηση σε διάφορες πόλεις, διότι τότε θα το διαβάσουν οι εταίροι (καθότι αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση μας πριν την ολοκλήρωση του προγράμματος) και θα πέσουν κάτω κρατώντας την κοιλιά τους απ' τα γέλια. Ήδη οι δηλώσεις του Τσακαλώτου ήταν αρκούντως ανησυχητικές: «Τώρα οι άνθρωποι πρέπει να δουν να μοιράζονται οι καρποί της ανάκαμψης», είπε συγκεκριμένα. Ακόμα δεν έφεραν την ανάπτυξη, άρχισαν ήδη να την διαμοιράζουν. Κοντολογίς, ετοιμάζουν ένα καινούριο εκλεπτυσμένο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης που θα πασάρουν στον κόσμο ενόψει εκλογών.
Οι προθέσεις τους ήταν φανερές από καιρό, όταν μαζεύονταν κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο σε επαρχιακές πόλεις και «εξειδίκευαν τις αναπτυξιακές προτάσεις ανά περιφέρεια». Μόνο όποιος (από επαγγελματικό βίτσιο) διαβάσει τα πρακτικά τέτοιων συνδιασκέψεων, θα αντιληφθεί τι έχουν κατά νου οι ΣΥΡΙΖΑίοι και πως βλέπουν το θέμα της «εθνικής ανάπτυξης». Αφού πρώτα μιλήσει ο Τσίπρας (απαραίτητο συστατικό η ωραιοποίηση της γενικής οικονομικής κατάστασης), αναλαμβάνουν οι υπουργοί και οι τοπικοί παράγοντες καταθέτοντας έναν ατέλειωτο κατάλογο από μικρορουσφετάκια τοπικού χαρακτήρα.
Δρόμοι, γιοφύρια, πράσινες δράσεις, σχολεία, πανεπιστήμια, βιομηχανικές ζώνες, οικολογικές περιοχές, γηροκομεία, επιδοτήσεις και τοπικές ενισχύσεις, πεταμένα φύρδην μίγδην σε μια τελική έκθεση, αποτελούν την «αναπτυξιακή πρόταση» των φορέων και των υπηρεσιών για κάθε περιοχή. Πρόκειται για Μαυρογιαλούρικο καλαμπούρι δίχως την παραμικρή πρακτική αξία, που στόχο έχει μόνο να χαϊδέψει αυτιά στον τοπικό μικρόκοσμο. Αφήστε που αν αθροιστούν όλα τα ποσά που απαιτούν όλες οι περιφερειακές συνδιασκέψεις, χρειάζεται τρεις φορές το ΑΕΠ για να υλοποιηθούν. Λεπτομέρειες.
Εύχομαι λοιπόν, αυτό το νέο στρατηγικό πλάνο του Ευκλείδη να είναι κάτι άλλο, όχι το άθροισμα των τοπικών ρουσφετιών που θα υποσχεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε περιοχή. Ούτε ένα σχέδιο παροχών που θα τινάξει την ελληνική οικονομία στον αέρα. Ελπίζω να είναι πλάνο εθνικών μεταρρυθμίσεων, άλλωστε οι εταίροι δεν πρόκειται να εγκρίνουν κάτι που θα προσομοιάζει με πρόγραμμα Θεσσαλονίκης.
Και επ' αυτού βέβαια, έχω τις ισχυρές αμφιβολίες μου. Υπάρχουν αυτή την στιγμή μέσα στην ελληνική κυβέρνηση και στην ελληνική διοίκηση κάποιοι ικανοί να δημιουργήσουν ένα εμπνευσμένο σχέδιο ανάπτυξης που θα βοηθήσει την χώρα να είναι ανταγωνιστική στον σύγχρονο και απαιτητικό κόσμο; Κι αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι, ποια λογική έχουν; Των πεντάχρονων πλάνων της Σοβιετικής Ένωσης; Θέμα για το αυριανό σημείωμα.
