Η κοινοβουλευτική ομάδα (Κ.Ο) του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος (CDU) Θουριγγίας απέρριψε την πρόταση του -- αριστερού - πρώην πρωθυπουργού Ράμελο για μεταβατική κυβέρνηση διάρκειας 70 ημερών υπό την συντηρητική προκάτοχό του Κριστίνε Λίμπερκνεχτ (CDU).

Το «πλιατσικολόγημα» της αρχαιότητας, της γραμματείας και της αρχαιολογίας που συνηθίζουν οι λαϊκιστές πολιτικοί γίνεται στο πλαίσιο της διαρκούς προσπάθειάς τους να αλλάζουν τη συζήτηση. Η συζήτηση, πάντα, πρέπει να εντοπίζεται στους τρόπους που θα αρθούν οι κοινωνικές ανισότητες και οι φτωχοί θα γίνουν πλουσιότεροι. Σ' αυτά οι λαϊκιστές δεν έχουν απαντήσεις, γι\\' αυτό και επιχειρούν να αλλάξουν τη συζήτηση με στίχους από την Ιλιάδα...

Είναι έτοιμη η ελληνική κοινωνία να δεχθεί και να στηρίξει βαθιές μεταρρυθμίσεις, ικανές να την απογειώσουν; Στην σημερινή εικονική πραγματικότητα που έχουν διαμορφώσει τα μέσα επικοινωνίας, είναι δυνατόν να εκκολαφτεί μία διαδικασία «δημιουργικής καταστροφής»; Ας ξαναδιαβάσει ο πρωθυπουργός, έστω και φευγαλέα, λίγο Σουμπέτερ... <b>Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος.</b>

Πόσα μάς ενώνουν και πόσα μάς χωρίζουν; Και ποια είναι, άραγε, πιο «ακριβά» από τα άλλα, ποια έχουν μεγαλύτερο ειδικό βάρος; Μπορούμε να βρούμε κοινά σημεία, κοινούς τόπους με τον «αντίπαλό» μας; Καταρχάς, υπάρχουν; Κι αν ναι —γιατί φυσικά και υπάρχουν—, γιατί δεν συζητάμε ποτέ γι’ αυτά; Μήπως χρειάζεται να αρχίσουμε να το επιδιώκουμε;

«Απαγορευτικό» εκδίδουν το ένα μετά το άλλο τα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επικαλούμενα συστηματικές και οργανωμένες προσπάθειες παραπληροφόρησης και χειραγώγησης. Έτσι, όμως, αδικούνται κατάφωρα όσοι δεν έχουν εύκολα πρόσβαση στα παραδοσιακά Μέσα. <b>Γράφει ο Γιώργος Παυλόπουλος.</b>

Ένα από τα πολλά πράγματα που συνέβαλαν στην άνοδο της λαϊκιστικής ακροδεξιάς σε Ευρώπη και ΗΠΑ είναι η αστυνομία σκέψης που την ονομάζουμε "πολιτική ορθότητα". Οι υποστηρικτές της, σχεδόν όλοι άνθρωποι της αριστεράς, ψάχνουν μετά μανίας να εντοπίσουν στο δημόσιο λόγο και τα κοινωνικά δίκτυα αφορμές για να απευθύνουν καταγγελίες ξενοφοβίας ρατσιμού, μισογυνισμού, ομοφοβικότητας, τρανσφοβικότητας, και οποιασδήποτε άλλης κατηγορίας μπορεί να περιθωριοποιήσει εκείνους που διαφωνούν μαζί τους.

Ένας ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός πολιτικών ηγετών θεωρεί την ανισότητα του πλούτου ως ένα μείζον οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα. Οι πολιτικοί αυτοί καταγγέλλουν ότι ο πλούτος μετακινείται προς την κορυφή εις βάρος όλων των υπολοίπων. Συνιστά όμως η ανισότητα του πλούτου την κρίση που κάποιοι πιστεύουν πως είναι; <b>Γράφει ο Chris Edwards. </b>

Οι διαρκείς αναφορές στη Χούντα και την μετεμφυλιακή Ελλάδα από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο χαρακτηρισμός της κυβέρνησης Μητσοτάκη ως «καθεστώς» από τη Άκρα Δεξιά συνιστούν ντροπιαστικές συμπεριφορές γιατί είναι από τις φορές που ο λόγος δεν είναι φορέας κάποιας ιδέας, έννοιας, μηνύματος αλλά είναι μια συμπεριφορά, εν προκειμένω κατάπτυστη.\r\n\r\n

Παλαιότερα, στους υψηλού επιπέδου πολιτικούς κύκλους της Ευρώπης και των ΗΠΑ η ιδέα της βιβλιοφοβίας ήταν πέρα για πέρα άγνωστη και εξοβελιστέα, ενώ ακόμη και σήμερα οι μεγάλης ολκής πολιτικοί είναι άνθρωποι του βιβλίου. Τι γίνεται όμως σήμερα στην Αμερική του Ντόναλντ Τραμπ; Και τι γίνεται —και τι πρέπει να γίνει— στην Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη;\r\n\r\n

Συχνά αναρωτιέμαι αν οι λαϊκιστές πολιτικοί πιστεύουν έστω κάποια από αυτά που υπόσχονται στους πολίτες. Η επίκληση της αυταπάτης ως δικαιολογίας εκ μέρους τους στηρίζεται στην υπόθεση ότι η αυταπάτη είναι το ακριβώς αντίθετο της απάτης. Κι όμως, υπάρχει ένα βασικό στοιχείο που τις συνδέει άρρηκτα: το ψέμα. <b>Γράφει η Εύα Στάμου.</b>\r\n\r\n\r\n\r\n

Είναι τρεις οι βασικοί παράγοντες που θα επηρεάσουν το λειτουργικό και επιχειρηματικό μοντέλο των τραπεζών, τα επόμενα χρόνια.: Το ρυθμιστικό περιβάλλον που θέτουν οι εποπτικές αρχές, οι ψηφιακές τομές σε διαδικασίες και δομές και ο εντεινόμενος ανταγωνισμός από μη τραπεζικούς παίκτες. Γι\\' αυτά θα πρέπει να ανησυχεί ο βουλευτής που με την ψήφο του θα διαμορφώσει το νομικό και ρυθμιστικό πλαίσιο των τραπεζών στο νέο ψηφιακό περιβάλλον.\r\n\r\n

Tο θετικό επιχειρηματικό κλίμα συμβαδίζει με την πολιτική σταθερότητα, η οποία προσφέρει στον επιχειρηματικό κόσμο ασφάλεια, εμπιστοσύνη και ένα περιβάλλον σχετικά προβλέψιμο. Άρα η επιχειρηματικότης και η αναπτυξιακή δυναμική σε μια χώρα εξαρτώνται πρωτίστως από την πολιτική κατάσταση. Η αναπτυξιακή αξία του θεσμικού υποστρώματος βρίσκεται μόνον στη δυνατότητά του να διευκολύνει και να ενισχύσει αυτή τη σταθερότητα. <b>Γράφει ο Θανάσης Διαμαντόπουλος.</b>

Υπάρχει ένα παλιό γνωμικό που λέει πως όταν η δικαιοσύνη ανακατεύεται με την πολιτική υποφέρει η δικαιοσύνη. Πόσω μάλλον όταν επί προηγουμένης διακυβέρνησης κάποια εν ενεργεία στελέχη της δικαιοσύνης, που κατείχαν κομβικές θέσεις, χρησιμοποιήθηκαν ή έγινε προσπάθεια να χρησιμοποιηθούν ως εργαλειοθήκη του ΣΥΡΙΖΑ. Για να εξοντώσουν πολιτικούς αντιπάλους. <b>Γράφει ο Λέανδρος Ρακιντζής. </b>

Η «μικρή Ελένη» δεν κλαίει τζάμπα. Είναι πονηρή και έχει σχέδιο: Να ξαναγίνει η επιθυμητή… Ωραία Ελένη και το αντικείμενο του πόθου του Πάρι – δηλαδή του λαού στη σύγχρονη μυθολογία. Κι’ ας γκρινιάζουν διάφοροι αρθρογράφοι που ασκούν στον ΣΥΡΙΖΑ κριτική για αδικαιολόγητη κλάψα, γκρίνια και εσωστρέφεια. Αλλά είπαμε: Η μικρή Ελένη έχει σχέδιο... <b> Γράφει η Σοφία Βούλτεψη. </b>

Αυτή τη βδομάδα είχαμε ένα χειροπιαστό παράδειγμα τι αποδέχεται ως «ανθρωπισμό» ο ΣΥΡΙΖΑ. Για την αξιωματική αντιπολίτευση ανθρωπισμός είναι οι άνθρωποι να στοιβάζονται σε κτήρια που κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν είναι ασφαλή, χωρίς στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής και χωρίς ουδείς να γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει. <b> Γράφει ο Παύλος Μαρινάκης. </b>

Η διαρκής ενασχόληση όλων με τα πολιτικά επί μία δεκαετία, σε τέτοιο βαθμό και με τέτοια ένταση που όμοιά τους δεν είχαμε ξαναζήσει τα τελευταία πάρα πολλά χρόνια, έχει κουράσει τους πολίτες. Αλλά η ελπίδα όλων ότι τα πράγματα μπήκαν ήδη σε κάποιες ράγες, σε μια «κανονικότητα», προσφέρει ένα αποκούμπι: είναι μια παρηγοριά.\r\n\r\n

Οι νέοι δήμαρχοι καλούνται να διοικήσουν τις ελληνικές πόλεις. Η μοντέρνα πολιτική των πόλεων εκφράζεται σε παγκοσμιοποιημένο πεδίο σήμερα μέσα από το τρίπτυχο πράσινη, προσβάσιμη και έξυπνη πόλη. Η σύγχρονη πόλη δεν επιτρέπει να μαραζώνουν περιοχές της, γιατί την επόμενη στιγμή μετατρέπονται σε εστίες υποβάθμισης και εγκληματικότητας.<b> Γράφει ο Σταύρος Κωνσταντινίδης. </b>

Οι έμφυλες διεκδικήσεις και η παρουσία των γυναικών στη δημόσια σφαίρα υπήρξαν ανέκαθεν, τουλάχιστον ως έναν βαθμό, έννοιες που αλληλοδιαπλέκονταν. Ωστόσο γίνεται εμφανές πως κάποιες φορές η πορεία δεν είναι αμφίδρομη. <b>Γράφει η Μαρία Δαμανάκη.</b>

Μετά από την κατάρρευση του μύθου περί μιας «ανάλγητης» και αντιλαϊκής πολιτικής που δήθεν θα υιοθετούσε η κυβέρνηση της ΝΔ, έναν μύθο που τον οποίο με τόση επιμέλεια φρόντισε να καλλιεργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ένα ακόμα αφήγημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης φαίνεται να μην διαθέτει τα «πολιτικά καύσιμα για να περπατήσει».Το κόστος κάλυψης του ΕΝΦΙΑ. <b> Γράφει ο Γιάννης Κ. Τρουπής.</b>

Η πολιτική σταθερότητα που παρήγαγε η κάλπη, το διεθνές περιβάλλον και το φιλεπενδυτικό κλίμα, η εκρίζωση του θεσμικού παράγοντα ρευστότητας που ήταν η προεδρική εκλογή, δικαιολογεί ελπίδες πως η περίοδος Κυριάκου Μητσοτάκη μπορεί να σημάνει το πέρασμα του τόπου σε καλύτερες μέρες. <b> Γράφει ο Θανάσης Διαμαντόπουλος. </b>

Ο πολιτικός λόγος έχει κολλήσει σε μονοθεματικές, ξύλινες και κομματικές ατζέντες. Πολύ σωστά αναλύει ο Anthony Giddens, «η σύγχρονη πολιτική υπεραπλουστεύει και συμπιέζει μια ολοένα πιο περίπλοκη ατζέντα σε έναν περιορισμένο αριθμό συζητήσεων». <b>Γράφει ο Επαμεινώνδας Κορώνης. </b>

Κάνουν ό,τι μπορούν αλλά προς την λάθος κατεύθυνση. Έχουν ανεβάσει στροφές αλλά προς την λάθος μεριά. Στο Μέγαρο Μαξίμου όλες οι επιλογές των τελευταίων ημερών μοιάζουν με την τέλεια συνταγή πολιτικής αυτοκαταστροφής. η εικόνα στο κυβερνητικό στρατόπεδο δε δείχνει ικανή, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, να μπορεί να πείσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κάνει την ανατροπή.

Το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής ζωής δεν αφορά στην ουσία των πραγμάτων, δηλαδή τα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα, αλλά τα επικοινωνιακά παιχνίδια, τις έξυπνες ατάκες, τις άνευ κόστους πατριωτικές και θρησκευτικές κορώνες, τους συμβολισμούς και γενικά το παιχνίδι των εντυπώσεων. <b> Γράφει ο Μάκης Κεβρεκίδης. </b>

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε για περιοδεία στα Τρίκαλα και βρέθηκε μπροστά σε ένα προεκλογικό περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ. Και σκέφτηκε να το επισκεφτεί, αιφνιδιάζοντας τους συντρόφους που τον κοίταζαν στην αρχή, περίεργα και μετά μίλησαν μαζί του για λίγη ώρα. Τους ευχήθηκε καλή δύναμη και έφυγε… <b>Γράφει ο Ανδρέας Ζαμπούκας. </b>