Αν μη τι άλλο στο ΠΑΣΟΚ -ΚΙΝΑΛ ή στο ΚΙΝΑΛ- ΠΑΣΟΚ (θα καταλήξουμε στην ονοματοδοσία μετά τις εσωκομματικές εκλογές του Φθινοπώρου ανάλογα με το ποιος υποψήφιος αρχηγός θα επικρατήσει) δεν θα πλήξουν όσο υπάρχουν. Η περιφρούρηση του μικρού κομματικού χώρου που έχει απομείνει, είναι υπαρξιακό ζήτημα και οι προσφερόμενες επιλογές για συμμαχίες από τα αριστερά και τα δεξιά, προκαλούν στα επιμέρους κομμάτια του κόμματος, αγωνίες και φόβους… εισπήδησης.

O Α. Τσίπρας τρέμει τον πολιτικό αφανισμό που τον περιμένει με την ενδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ και για το λόγο αυτό φτάνει στο σημείο να παρεμβαίνει στα εσωκομματικά μας, δηλώνει στο Liberal o Ανδρέας Λοβέρδος με αφορμή τις αναφορές του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο πρόσωπό του αναπαράγοντας σενάρια σχετικά με το πολιτικό του σχέδιο. <b>Συνέντευξη στον Τάσο Ευαγγελίου.</b>

Το όνομα είναι γνωστό αλλά όχι και τρανταχτό. Παρόλα αυτά δημιούργησε έντονες αντιδράσεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Αφορά την προσχώρηση του Συμεών Κεδίκογλου, πρώην βουλευτή και υφυπουργού του ΠΑΣΟΚ, την οποία κομματικοί και βουλευτές υποδέχτηκαν με δυσθυμία. Όπως ειρωνεύτηκε κάποιος βουλευτής για να δείξει την συγκυριακότητα των εισδοχών, όταν τον ρωτήσαμε ποιοι άλλοι έχουν σειρά, μας απάντησε: «Περίμενε. Ακόμα είμαστε στο "Κ" (Κεδίκογλου)».     

Αυτά που συμβαίνουν στη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ της περιόδου 2010 - 2012, τα καλύπτει το απόφθεγμα «τους φτύνεις και αυτοί λένε πως βρέχει». Εκείνη η περίοδος χαρακτηρίστηκε από την εισαγωγή του πολιτικού χουλιγκανισμού και από την άσκηση συγχρόνως μνημονιακών πολιτικών σε ένα κοινωνικό σώμα που μέχρι τότε είχε μάθει μόνον να εισπράττει.

Κάνουν ό,τι μπορούν για να δικαιώσουν όσους τους κατηγορούν ότι «σιτίζονται πολιτικά» ρευστοποιώντας την πλούσια πολιτική πρόσοδο που κληρονόμησαν από τους χαρισματικούς γεννήτορες. Ούτως ή άλλως το ΚΙΝΑΛ παραμένει ακίνητο σε τέναγος. Αν αντέχει ακόμη - όσο αντέχει - οφείλεται στη συναισθηματική μνήμη κάποιων ηλικιών, και στην αντιπάθεια - έως και απέχθεια - ενός κόσμου της Κεντροαριστεράς προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι αντιδράσεις των κομμάτων που εκφράζουν τα απομεινάρια του σκληρού μεταπολιτευτικού συνδικαλιστικού κατεστημένου, απέναντι στο νόμο για τα εργασιακά, που προωθεί η κυβέρνηση και επιφέρει μια σημαντική δημοκρατική αλλαγή στη λειτουργία των συνδικάτων και στο καθεστώς της προκήρυξης απεργιακών κινητοποιήσεων, πέφτουν στο κενό. Ουδείς ενδιαφέρεται για το μέλλον των εργατοπατέρων, εκτός από τους ίδιους.

Όσο η πολιτική επιρροή του ΚΙΝ.ΑΛ συρρικνώνεται ακόμη και ανάμεσα στους ψηφοφόρους που διατηρούν βιωματική σύνδεση με το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα Παπανδρέου, του Γεννηματά και της Μελίνας, τόσο θα μοιάζει άνευ ουσίας κάθε συζήτηση για την προοπτική του.Η συρρίκνωση του εκλογικού του ακροατηρίου, δεν είναι νομοτελειακή εξέλιξη αφότου εξέλειπαν τα πρόσωπα-σημαίες, αλλά οφείλεται στην απώλεια του πολιτικού του περιεχομένου. 

H συζήτηση μοιάζει να γίνεται&#8230; περί όνου σκιάς. Όχι μόνο γιατί τα παλαιά μεγαλεία παρήλθαν και τον κόσμο τον προσελκύει η όποια σύγχρονη εκπροσώπηση (σε πρόσωπα και ιδέες), αλλά και γιατί υπάρχει το πρακτικό πρόβλημα. Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι στη Βουλή, αλλά έχει χρέη. Και τα χρέη -εντίμως- τα ξεπληρώνει μέσω επιχορήγησης του ΚΙΝΑΛ.

«Το φθινόπωρο θα έχουμε αλλαγές στο ΚΙΝΑΛ. Οι αλλαγές αυτές θα έχουν τέτοιο χαρακτήρα, ώστε να γίνουμε κόμμα εξουσίας. Το ΚΙΝΑΛ θα ξαναγίνει ΠΑΣΟΚ και αυτή θα είναι η δική μου πρόταση. Προφανώς σε αυτή την κούρσα αλλαγών θα μπω μπροστά. Δεν θα κάνω πίσω ούτε για να πάρω φόρα. Είμαι αποφασισμένος», ανέφερε ο βουλευτής του ΚΙΝΑΛ Ανδρέας Λοβέρδος στο Πρώτο Πρόγραμμα.

Στη μετά COVID εποχή η «κανονικότητα» δεν θα είναι επιστροφή, αλλά μετάβαση σε μια νέα κανονικότητα. Εξαίρεση, παρά τις σφοδρές αντιστάσεις που θα προβληθούν, δεν μπορεί να αποτελέσει ούτε η πολιτική κανονικότητα. Τα κόμματα δεν θα μπορέσουν εύκολα να συνεχίσουν να κρύβονται πίσω από τις γενικές ιδεολογικές τους ταυτότητες και τις πολιτικές τους, κεντροδεξιές ή κεντροαριστερές, ταμπέλες.

Στο ΚΙΝΑΛ- ΠΑΣΟΚ (κατά την Φώφη Γεννηματά) ή στο ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ (κατά τον Ανδρέα Λοβέρδο) οι κάλπες για την εκλογή ηγεσίας θα στηθούν μετά τον τρύγο, το Φθινόπωρο. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, δεν έχει δώσει προς στιγμήν δημόσιο στίγμα για το πως θα ήθελε να λέγεται το κόμμα που θα διεκδικήσει ενώ και ο Παύλος Γερουλάνος δεν έχει κρύψει ότι τον ενδιαφέρει η επόμενη μέρα και φροντίζει για το  προγραμματικό του πλαίσιο.

Οι εξελίξεις στον πολιτικό χώρο που κυριαρχούσε το ΠΑΣΟΚ και που σήμερα φιλοξενεί όσους το ακολούθησαν κατά τη διάρκεια των αλλεπάλληλων βαπτίσεων του σε Ελιά, σε Δημοκρατική Συμπαράταξη και σε ΚΙΝΑΛ, έχουν ήδη δρομολογηθεί. Οι εξελίξεις αφορούν την εκλογή αρχηγού και μόνο. Διότι, τα υπόλοιπα θα εξαρτηθούν από τις εξελίξεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ.

Την πολιτική του πλατφόρμα αναφορικά με το ΠΑΣΟΚ και το Κίνημα Αλλαγής κατέθεσε ο Ανδρέας Λοβέρδος τονίζοντας πως πρέπει να γίνει κόμμα εξουσίας υπερδιπλασιάζοντας τα ποσοστά του. Οριοθετώντας τις σχέσεις με τα άλλα κόμματα  χαρακτήρισε ως υπαρξιακό αντίπαλο τον ΣΥΡΙΖΑ και ιδεολογικό τη Ν.Δ., σημειώνοντας μάλιστα πως η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση αποκρούει «τις βασικές αρχές λειτουργίας της δημοκρατίας».

Σε μια εφ&apos; όλης της ύλης συνέντευξη στο Liberal o Ανδρέας Λοβέρδος δηλώνει πως το ΠΑΣΟΚ μπορεί να αναδειχθεί στον κεντροαριστερό πόλο του πολιτικού συστήματος υπογραμμίζοντας πως ο ίδιος είναι έτοιμος να ηγηθεί της επιστροφής της Δημοκρατικής Παράταξης. Τι λέει για το πολιτικό σκηνικό, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, την κυβέρνηση και την προσπάθεια «καπηλείας» του κέντρου από τον Τσίπρα, ενόψει της διαδικτυακής του ομιλίας στις 12 Απριλίου. <b>Συνέντευξη στον Τάσο Ευαγγελίου.</b>

Η αντίδραση σύσσωμης της αντιπολίτευσης στον τρόπο που διαχειρίζεται η κυβέρνηση την υγειονομική κρίση έχει ημερομηνία λήξεως. Και τοποθετείται χρονικά μέσα στους επόμενους κοντινούς μήνες, με την επιτάχυνση του εμβολιαστικού προγράμματος, το σταδιακό άνοιγμα της αγοράς, την επανέναρξη των τουριστικών αφίξεων και την επιστροφή στην κανονικότητα. 

Παράλληλα με την έκρηξη των σόσιαλ μήντια είδαμε μια νέα αριστερή γενιά που εξέφραζε έναν καινούργιο λόγο. Χυδαίο, εριστικό, μισερό, επιθετικό. Το «ψόφα» έγινε η κυρίαρχη ιαχή συριζαίων οπαδών και «αντιεξουσιαστών», ενώ όποιος εξέφραζε μια αντίθετη άποψη ήταν «φασίστας». Αυτή η ρητορική του μίσους δεν καταδικάστηκε ποτέ από τον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα.

Η Μήδεια έδωσε στις ανακοινώσεις &#8211; παρατράγουδα της αντιπολίτευσης, ένα ηχηρότατο χαστούκι, ανάλογο του μυθικού της κύρους και της υπέρμετρης εκδικητικότητάς της. Η κόρη του βασιλιά της Κολχίδας Αιήτη και της Ωκεανίδας Εκάτης και ανεψιά της Κίρκης, από την οποία είχε μάθει την τέχνη της μαγείας, κατέδειξε με εκκωφαντικό τρόπο, την ένδεια τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και του ΠΑΣΟΚ.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει πλέον άλλο αφήγημα. Το σκληρό ροκ αποτελεί μοναδική διέξοδο μπροστά και στο ενδεχόμενο να υπάρξουν εξελίξεις σε υποθέσεις που αφορούν την περίοδο διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Παραμένει όμως στο προσκήνιο όσο το ΚΙΝΑΛ επιλέγει τον ρόλο του... κομπάρσου.

Είναι η νοοτροπία μας ως λαού, που σίγουρα την τροφοδοτεί η επιθετικότητα του πολιτικού διαλόγου, και τη μεγεθύνει η ελαφρότητα της τηλεοπτικής εντυπωσιοθηρίας. Και δεν το υποστηρίζουμε σήμερα. Τα ίδια υποστηρίζαμε διαχρονικά, σε κάθε μεγάλη χιονόπτωση. Και σε αυτή του 2004 επί ΠΑΣΟΚ και το 2017 επί ΣΥΡΙΖΑ που έκλεισε η εθνική οδός και καθηλώθηκαν οι εποχούμενοι επί οχτάωρο.

Στη σημασία που έχουν οι διερευνητικές επαφές με την Τουρκία για την ελληνική πλευρά αναφέρθηκε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, παράλληλα εξέφρασε τις απόψεις του για την ευρύτερη Κεντροαριστερά ενώ τόνισε για το θέμα της παιδείας ότι τα πανεπιστήμια πρέπει να λειτουργούν χωρίς βία.

Από τη δεκαετία του &apos;70 που ήταν η περίοδος όλων των αριστερισμών, των ριζοσπαστισμών, των αντισυστημισμών και των κάθε λογής προσοδοφόρων ιδεολογικών ι(σμ)ών, τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κώστα Σημίτη, το ΠΑΣΟΚ έγινε ένα μικρό καθαρά κεντρώο κόμμα. Κανείς δεν ξέρει ποιο τμήμα αυτής της βάσης θα φέρουν στις ενδοκομματικές κάλπες τα απομεινάρια του παλαιολιθικού ΠΑΣΟΚ&#8230;

Γέμισε όχι μόνο ο έντυπος, αλλά και ο ηλεκτρονικός τύπος από άρθρα &#8211; παραινέσεις, που καλούν τον πολιτικό κόσμο σε ευρύτερη πολιτική συναίνεση. Είναι ολοφάνερο, ότι το μήνυμα αποστέλλεται βασικά προς την κυβέρνηση, η οποία εμμέσως πλην σαφώς κατηγορείται, ότι δεν συμβάλλει στη δημιουργία συναίνεσης και συναντίληψης.

Θα μπορούσε να αποτελεί τίτλο μιας δραματικής σειράς στο Netflix. Θα μπορούσε να αποτελεί τίτλο ερωτικού μυθιστορήματος από βιβλιαράκι τύπου βίπερ. Όμως δεν είναι. Είναι τίτλος ενός άρθρου, που προσπαθεί να ερμηνεύσει και να εξηγήσει τη στάση, που κράτησε η αντιπολίτευση μέσα στο 2020. Και που συνεχίζεται απαράλλαχτη, με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς.

Με τον Ανδρέα Λοβέρδο να επισημοποιεί τελικά στην προχθεσινή συνέντευξή του στην ΕΡΤ την υποψηφιότητά του για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ βάζοντας ταυτόχρονα το στοίχημα του υπερδιπλασιασμού των ποσοστών του το ερώτημα που τίθεται είναι αν πράγματι η εγχώρια σοσιαλδημοκρατία έχει τη δυνατότητα να το κερδίσει.