Στο ΚΙΝΑΛ- ΠΑΣΟΚ (κατά την Φώφη Γεννηματά) ή στο ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ (κατά τον Ανδρέα Λοβέρδο) οι κάλπες για την εκλογή ηγεσίας θα στηθούν μετά τον τρύγο, το Φθινόπωρο. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, δεν έχει δώσει προς στιγμήν δημόσιο στίγμα για το πως θα ήθελε να λέγεται το κόμμα που θα διεκδικήσει ενώ και ο Παύλος Γερουλάνος δεν έχει κρύψει ότι τον ενδιαφέρει η επόμενη μέρα και φροντίζει για το προγραμματικό του πλαίσιο.
Μέχρι να πάρουν όλοι θέση στα κουλουάρ θα προηγηθεί ένα ενδιαφέρον debate σχετικά με το εκλογικό σώμα δηλαδή ποιοι θα είναι αυτοί που θα ψηφίσουν για το νέο πρόεδρο. Θα είναι μόνο τα μέλη του κόμματος; Και πόσα απέμειναν; Θα είναι και τα μέλη του κόμματος αλλά και οι φίλοι του κόμματος που δεν είναι και μέλη;
Κι αν σπεύσουν …Αδώνιδες όπως φαίνεται να ανησυχεί ο κ. Βασίλης Κεγκέρογλου μήπως ο υπουργός Ανάπτυξης ως φίλος και συμπαίκτης του Ανδρέα Λοβέρδου στο τένις, πάει στην κάλπη και αλλοιώσει τη βούληση των ψηφοφόρων της Δημοκρατικής Παράταξης; Μάλλον, θα χρειαστεί να το διακινδυνεύσουν πάλι στην Χαριλάου Τρικούπη.
‘Οπως ακριβώς πήραν το ρίσκο όταν η ανάδειξη της κ. Γεννηματά στον προεδρικό θώκο έγινε και από τους φίλους που πήγαν στην κάλπη πλήρωσαν απλώς τη συνδρομή και γράφτηκαν είτε έως μέλη είτε ως φίλοι;
Όλα αυτά τα διαδικαστικά μπορεί να ακούγονται γραφικά και ότι αφορούν μόνο τις «κουτάλες» των κομματικών μηχανισμών αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Η διαδικασία που θα επιλεγεί θα δείξει πολλά και θα καθορίσει σε σημαντικό βαθμό και την ουσία.
Και η ουσία είναι αν θα μείνει το ΠΑΣΟΚ να διαλέγεται με το όποιο μέλλον του, με όρους αγάπης, αφοσίωσης και της ανάμνησης των ψηφοφόρων όπως την όρισε η κ. Γεννηματά με τη φράση «…ξέρουν ότι με μας έζησαν τα καλύτερά τους χρόνια»;
