Η πίστη σε άγνωστα ιπτάμενα αντικείμενα ή εξωγήινους που επισκέπτονται τη Γη δεν υποδηλώνει μια θεωρία συνωμοσίας, σε αντίθεση με την πίστη στην ύπαρξη κρατικών συγκαλύψεων. Τι έδειξε η μελέτη μας; Γράφει ο Karlyn Bowman.

Tην οικονομική ελευθερία, όπως επισημαίνουν οι φιλελεύθεροι οικονομολόγοι με προεξάρχοντα τον Φρίντριχ Χάγιεκ, την θέλουμε και τη χρειαζόμαστε κυρίως για όσα δεν μπορούμε να προβλέψουμε. Σε κανονικές συνθήκες, για εκείνα τα πειράματα που θα δημιουργήσουν ένα καλύτερο προϊόν, μια καλύτερη υπηρεσία, έναν φθηνότερο και αποτελεσματικότερο τρόπο για να καλύπτουμε τις ανάγκες μας, να ικανοποιούμε τις επιθυμίες μας, να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη.

Στο πλαίσιο της πολύ παραγωγικής εκδοτικής συνεργασίας του Φιλελεύθερου και του ΚΕΦίΜ, το ερχόμενο Σάββατο κυκλοφορεί με την εφημερίδα μια επιτομή σημαντικών κειμένων του κορυφαίου φιλελεύθερου στοχαστή του 20ου αιώνα Φρίντριχ Χάγιεκ που επιμελήθηκε το αμερικανικό Foundation for Economic Education.

Οι Φιλελεύθεροι «κτίζουν» τη δική τους βιβλιοθήκη. Αυτό το σαββατοκύριακο 23-24 Μαΐου, μαζί με τον Φιλελεύθερο στα περίπτερα το βιβλίο του Φρίντρικ Χάγιεκ «Γιατί δεν είμαι συντηρητικός», και άλλα κείμενα του νομπελίστα οικονομολόγου.

Καθώς οι δημόσιοι αξιωματούχοι, τόσο στο ομοσπονδιακο όσο και στο πολιτειακό επίπεδο αρχίσουν να εξετάσουν το άνοιγμα της οικονομίας, είναι ώρα να αναλογιστούμε τι ακριβώς σημαίνει το να ξανανοίξει η οικονομία, και τι προϋποθέσεις αυτό συνεπάγεται. Τι σχέση έχει λοιπόν η 1η Τροπολογία με την πανδημία του COVID-19 και τις συνέπειές του στο μέλλον;

Ποιος ευθύνεται για όλες τις κρίσεις πέρα από αυτή του COVID-19; Φυσικά οι νεοφιλελεύθεροι. Όμως, οι κεϋνσιανές λύσεις στις κρίσεις του 21ου αιώνα αγνοούν τρία προφανή προβλήματα. Είναι δύσκολο να κινητοποιηθούν άνθρωποι γύρω από παλιές ιδέες. Τα λάθη που αποκαλύφθηκαν το 1970 δεν εξαφανίστηκαν. Και, το πιο σημαντικό, δεν έχουν να πουν τίποτα για το σημαντικότερο πρόβλημα: Την περιβαλλοντική κρίση.

Μία από τις πιο διάσημες ρήσεις του Φρίντριχ Χάγιεκ, που είναι και αρκετή επίκαιρη, είναι ότι οι «έκτακτες ανάγκες ήταν πάντα το πρόσχημα της διάβρωσης των διασφαλίσεων της ατομικής ελευθερίας.» Σήμερα ζούμε μία τέτοια περίοδο έκτακτων αναγκών, με αρκετές ατομικές ελευθερίες να τελούν υπό αναστολή σε ολόκληρο τον ελεύθερο κόσμο.

Στην Ουγγαρία του Όρμπαν συμβαίνει αυτό που περιέγραψε ο Χάγιεκ στον Δρόμο προς τη Δουλεία: Η κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενη την έκτακτη συνθήκη, ανέστειλε τη λειτουργία του Κοινοβουλίου και πλέον η χώρα διοικείται αποκλειστικά με διατάγματα. Ταυτόχρονα, πέρασε νόμο για την καταπολέμηση των ψευδών ειδήσεων με το πρόσχημα να προστατεύσει το κοινό καλό.

Ένας κάποιος τρόπος αντίστασης στη δύσκολη καθημερινότητα που επιβάλλει η πανδημία είναι να κρατήσουμε κάποιες συνήθειες και παραδόσεις της κανονικής ζωής μας ζωντανές. Γι? αυτό και σχεδόν στεναχωρήθηκα που η επικαιρότητα με έκανε φέτος να ξεχάσω την επέτειο του θανάτου του Φρίντριχ Χάγιεκ.

Τα τελευταία χρόνια η βραδιά των Όσκαρ έχει προσθέσει στην ιεροτελεστία της πολιτικές δηλώσεις. Εκατομμυριούχοι, στη συντριπτική τους πλειονότητα αριστερών αντιλήψεων, εκμεταλλεύονται το παγκόσμιο ενδιαφέρον για τον κινηματογράφο προκειμένου να προβάλλουν την πολιτική τους ατζέντα, να ευχηθούν παγκόσμια ειρήνη, και την κατάργηση του κάθε κακού.

Από την εποχή του Άνταμ Σμιθ έως σήμερα, οι εχθροί της ελευθερίας και της δημοκρατίας, με περισσή διαστροφή, παραποιούν συστηματικά την έννοια και το κολοσσιαίο έργο του φιλελευθερισμού. Η αποδοχή της κριτικής σκέψης, η ανοχή στον αντίλογο, η αποδοχή του δικαιώματος της διαφοράς και ο σεβασμός του ανταγωνισμού, δεν είναι εύκολα πράγματα. Γι’ αυτό και δεν τα ερωτεύεται ο οποιοσδήποτε. <b>Γράφει ο Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος.</b>

Ο Φρίντριχ Χάγιεκ (1899-1992) τιμάται σήμερα από τους ανά τον κόσμο λάτρεις της ελευθερίας και αναφέρεται μεταξύ των διαπρεπέστερων κλασικών φιλελεύθερων οικονομολόγων όλων των εποχών.<b>Γράφει ο Kai Weiss.</b>

Σαν σήμερα πριν από εκατόν είκοσι χρόνια, στις 8 Μαΐου 1899 γεννήθηκε στη Βιέννη ο Friedrich August von Hayek. Ο νομπελίστας οικονομικών το 1974 επρόκειτο να ζήσει μια, όπως τη χαρακτηρίζει ο Peter Boettke στην πρόσφατη έκδοση της σειράς Great Thinkers, συναρπαστική ζωή. <b> Γράφει ο Kai Weiss. </b>\r\n

Ως πρόσοδος (rent) μπορεί να οριστεί η πληρωμή στον ιδιοκτήτη του οποιουδήποτε χρησιμοποιούμενου συντελεστή παραγωγής, όπως ένα κτήριο στο οποίο μια επιχείρηση επιτελεί τις εργασίες της, πέρα και πάνω απ’ ό,τι είναι απαραίτητο για να διασφαλιστεί η παροχή του. Το κτήριο στην περίπτωση αυτή ένας σταθερός συντελεστής, καθώς δεν μεταβάλλεται βραχυπρόθεσμα καθώς η αξία της επιχειρηματικής δράσης αυξάνεται και μειώνεται. <b>Γράφει ο Sanford Ikeda.</b>

Η θεωρία της αυθόρμητης τάξης ανήκει στην ιστορία των κοινωνικών επιστημών. Το μόνο μάλιστα μέρος της κοινωνικής θεωρίας που μπορεί πραγματικά να χαρακτηριστεί επιστημονικό πηγάζει από αυτήν. Αυτή η επιστημονική φύση εντοπίζεται στην μικροοικονομική, όπου η θεωρία της αγοράς περιγράφει το πώς οι εθελούσιες δράσεις των επιμέρους ατόμων παράγουν μια προβλέψιμη τάξη. <b>Γράφει ο Norman Barry.</b>

Πολλοί συμπατριώτες μας έχουν καταλήξει τα τελευταία χρόνια στο συμπέρασμα ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει ουσιαστικά στην Ελλάδα. Είναι τόσα πολλά και τόσο μεγάλα τα δομικά προβλήματα, υποστηρίζουν, τόσο ριζωμένες οι συνήθειες και οι νοοτροπίες - οι οποίες μάλιστα βρίσκουν εύφορο έδαφος ακόμη και μέσα στην κρίση - που οποιοσδήποτε δεν ξεκινά από την παραδοχή ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα διά παντός καταδικασμένη, είναι στην καλύτερη περίπτωση αιθεροβάμων και στη χειρότερη απατεώνας.\r\n\r\n

Ένα από τα σημαντικότερα διδάγματα στον δημόσιο λόγο είναι πως ο τρόπος με τον οποίο διατυπώνεις κάτι έχει καθοριστική σημασία στο πώς αυτό θα γίνει κατανοητό από τους συνομιλητές σου, στο αν θα το θυμούνται μετά από μισή ώρα, αλλά και στο αν θα το αντιμετωπίσουν θετικά ή αρνητικά.\r\n\r\n

“Είναι αποκαλυπτικό πως λίγοι σχεδιαστές αρκούνται να πουν ότι ο κεντρικός σχεδιασμός είναι επιθυμητός”, έγραφε ο Χάγιεκ. <b>Γράφει ο Jon Miltimore.</b>

Στις 8 Μαϊου ήταν τα γενέθλια του Φ. Χάγιεκ. Ο Μ. Φρίντμαν είπε: «Ρωτώ συχνά τους ομοϊδεάτες μου φίλους της ελεύθερης κοινωνίας πώς τα κατάφεραν να ξεφύγουν τη μετάδοση του κολλεκτιβιστικού τους πνευματικού περιβάλλοντος». <b>Γράφει ο Gary M. Galles.</b>