Είναι ηλίου φαεινότερο, ότι το κομματικό σύστημα δεν έχει πάρει κανένα μάθημα από το παρελθόν και εξακολουθεί να συμπεριφέρεται σαν να μην υπάρχει υπέρ του λαού, αλλά σαν ο λαός να υπάρχει για να εξυπηρετεί το σύστημα. Η αναθεώρηση του Συντάγματος έδειξε όχι μια Βουλή, αλλά μια παιδική χαρά. Μισθοδοτούμενη από τους πολίτες.

Η ισχύς και ο σεβασμός των πολιτών προς τους θεσμούς και τους νόμους που πηγάζουν από το Σύνταγμα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι η κράση μιας πολιτείας. Η πολιτική διάρθρωση, η διάκριση των εξουσιών, και οι περιορισμοί που θέτουν οι πολίτες στην κρατική εξουσία αποτελούν τα βασικά συστατικά μίας ευνομούμενης κοινωνίας.

Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πέσει θύματα του φανατισμού, του κομμουνισμού, του φασισμού, του σοσιαλισμού, του χριστιανισμού, του μουσουλμανισμού, του πατριωτισμού. Τελευταία το νέο συνολάκι που προτείνεται είναι αυτό του φιλελευθερισμού. Να με συγχωρείτε, αλλά δεν θα πάρω! Μισώ τους «ισμούς». Οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε λάθος μονοπάτια και προσφέρονται για δράση σε ευκαιριακούς παίκτες...

Μια μικρή και γρήγορη ματιά στις αθηναϊκές εφημερίδες κατά το τέλος της δεκαετίας τού ’80, τότε που τα πράγματα ήταν (κάπως) πιο «αθώα». Και, μαζί, ένας κάποιος απολογισμός (ένας «αναστοχασμός») πάνω στον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε και ψηφίζουμε: ποια είναι τα κύρια, τα βασικά, αυτά που πάντα δεν πρέπει να ξεχνάμε όταν αποφασίζουμε ποιους θα εμπιστευτούμε.

Για κρίση εθνικής και ευρωπαϊκής ταυτότητας καθώς και κρίση ανασφάλειας με όλες τις έννοιες του όρου στην Ευρώπη έκανε λόγο ο Ευάγγελος Βενιζέλος, τονίζοντας παράλληλα ότι στη σημερινή εποχή αμφισβητείται η φιλελεύθερη δημοκρατία.

Ακόμα και τις εποχές της κατάπτωσης των πολιτικών ηθών τη δεκαετία του ’60 και του 2.000 τα κόμματα έκαναν τις βρωμιές τους στο παρασκήνιο και με πλήρη επίγνωση ότι κινούνται ανήθικα και αντιδημοκρατικά. Κανείς δεν διανοήθηκε, όπως σήμερα, να κινείται ANOIXTA εκβιαστικά ενάντια στους νόμους και τη Βουλή, και ΑΝΟΙΧΤΑ πραξικοπηματικά θεωρώντας ότι όλα επιτρέπονται στο βωμό του κομματικού συμφέροντος.

Μερικές χιλιάδες «κόκκινα φουλάρια» συγκεντρώθηκαν σήμερα, υπό βροχή, την Πλας ντε λα Νασιόν στο Παρίσι για «να υπερασπιστούν τη δημοκρατία και τους θεσμούς» απέναντι στη βία που σημάδεψε τις κινητοποιήσεις των «κίτρινων γιλέκων» τις τελευταίες εβδομάδες.\r\n\r\n

Αντιπροσωπεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ολοκλήρωσε το Σάββατο την επίσκεψη που έκανε στη Νικαράγουα προτείνοντας να διεξαχθεί «επείγων διάλογος» ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση για να τερματιστεί η κρίση στη χώρα.

Καλό θα είναι κάθε φορά που σκεφτόμαστε ότι υπάρχει ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς να θυμόμαστε ότι αυτό οφείλεται μεν στους κατακριτέους διωγμούς που υπέστησαν οι φορείς αυτής της ιδεολογίας στη χώρα μας, αλλά και στην άγνοια των γονιών, των παιδιών, και των δασκάλων μας σε ότι αφορά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττονται τα τελευταία 100 χρόνια από τους φορείς της συγκεκριμένης ιδεολογίας.\r\n\r\n

Το μεγάλο συλλαλητήριο της Κυριακής θα μείνει στην ιστορία για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, διότι κατέδειξε πως ο ελληνικός λαός, στη συντριπτική του πλειοψηφία, συμμετέχει ενεργά στα πολιτικά δρώμενα. Απέναντί του, το πολιτικό σύστημα και οι εξωνημένες ψευδοελίτ. <b>Γράφει ο Γιώργος Καραμπελιάς. </b>

Τα όσα έγιναν χθες στο Σύνταγμα ανήκουν σε μια αλληλουχία πρόσφατων γεγονότων που θέτουν σε αμφισβήτηση, για πρώτη φορά από το 1974, την Δημοκρατία στην Ελλάδα. Το μήνυμα που έστειλε η κυβέρνηση προς τους πολίτες ήταν σαφές: Μην ξανασυγκεντρωθείτε. Θα σας ταράξουμε στο χημικό. Στις δύο πρώτες συγκεντρώσεις οι μηχανισμοί του ΣΥΡΙΖΑ συνελήφθησαν αδιάβαστοι. Αιφνιδιάστηκαν.

Η συστηματική υπονόμευση των πολιτειακών θεσμών εκ μέρους της κυβερνητικής πλειοψηφίας δοκιμάζει τα δημοκρατικά αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας. Η σύγχρονη αντιπροσωπευτική δημοκρατία, που για δεκαετίες αποκαλούνταν υποτιμητικά από την καθ’ ημάς Αριστερά «αστική δημοκρατία», δεν είχε ποτέ συγκινήσει όσους κινούνται στον ιδεολογικό χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. <b>Γράφει ο Δημήτρης Κούρκουλας. </b>

Στην κατηγορία των «ελαττωματικών» δημοκρατικών κατατάσσεται για μία ακόμα χρονιά η Ελλάδα στην ετήσια έκθεση του Economist Intelligence Unit για το 2018, με τη χώρα μας να καταλαμβάνει την προτελευταία θέση της Δ. Ευρώπης, πάνω μόνο από την Τουρκία η οποία θεωρείται «υβριδικό καθεστώς».

Η Ελλάδα ασφαλώς δεν έχει δημοκρατία, διότι αυτή προϋποθέτει ανεξάρτητα εξουσιαστικά αντερείσματα, θεσμικούς φραγμούς και όρια στην άσκηση των διαφόρων μορφών της κρατικής εξουσίας. <b> Γράφει ο Θανάσης Διαμαντόπουλος.</b>

Πεπεισμένος πως η Ελένη Τουλουπάκη έχει δεχτεί πιέσεις στους χειρισμούς της στην υπόθεση Novartis δήλωσε ο Άδ. Γεωργιάδης κατηγορώντας την πως παραβίασε εν γνώσει της τον ποινικό κώδικα κι ότι πρέπει να απολογηθεί στην Δικαιοσύνη διότι αποφάσισε να παίξει πολιτικά παιχνίδια.\r\n\r\n

Σοκαριστικές χαρακτήρισε το Ποτάμι τις καταγγελίες του προστατευόμενου μάρτυρα στην υπόθεση Novartis, Νίκου Μανιαδάκη περί εκβιασμού του, οι οποίες, όπως τόνισε, παραπέμπουν στις χειρότερες πρακτικές ολοκληρωτικών καθεστώτων.\r\n

Οι σκέψεις που μπορείς να κάνεις για το μέλλον, κινούνται συνήθως, σε δύο επίπεδα: μεταξύ ευκταίου και εφικτού. Η καλύτερα, μεταξύ δέοντος και όντος. Στην δική μας περίπτωση, μπορούμε πολύ εύκολα, να προβλέψουμε, για την χώρα, αυτό που θα θέλαμε να συμβεί αλλά και αυτό που νομίζουμε ότι τελικά θα συμβεί.

Τον κώδωνα του κινδύνου για τη δράση της τρομοκρατίας και τη μετάλλαξή της κρούει η καθηγήτρια Διεθνούς Ασφάλειας του Πανεπιστημίου Πειραιά, Μαίρη Μπόση. <b>Συνέντευξη στον Ανδρέα Ζαμπούκα.</b>

Στη Δικαιοσύνη προσέφυγε Τσοχατζόπουλος, σε βάρος της εφημερίδας «Δημοκρατία» με αφορμή δημοσίευμα σύμφωνα με το οποίο σε έφοδο της αστυνομίας σε σπίτι στο Παλαιό Ψυχικό είχαν βρεθεί 19 εκατ. ευρώ.

Παρακολουθούμε με σηκωμένη την τρίχα εδώ και καιρό μια αρρωστημένη νοοτροπία να απλώνεται όλο και περισσότερο στο διαδίκτυο κυρίως, και από εκεί στην κοινωνία. Και η νοοτροπία αυτή μετράει τα θύματα εγκλημάτων ανάλογα με την εθνικότητα, με το φύλο, με την ιδεολογία, με την οικονομική επιφάνεια. Και διαχωρίζει τους νεκρούς σε καλούς και κακούς, ανάλογα με το διεστραμμένο πάθος του κάθε σχολιαστή.

Επειδή η υποκρισία έχει πιάσει ταβάνι στην κομματική και εκπαιδευτική κοινότητα και κρύβεται η αλήθεια για να σωθούν ιδεολογίες που αντιμάχονται τη Δημοκρατία, το πανό σε ένα (1) υπό κατάληψη σχολείο στη Β. Ελλάδα, που γράφει «η Δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία» είναι το καλύτερο παράδειγμα για να ξεσκεπαστεί όλη αυτή η σαπίλα.

Οι Αμερικανοί πήγαν στο ραντεβού τους με την κάλπη, και οι καμπάνιες “get out the vote” μετατράπηκαν σε συζητήσεις για τη σημασία των αποτελεσμάτων. Σ’ αυτή όμως τη μετάβαση, πολύ λίγη προσοχή φαίνεται να δίνεται στις διαφορές μεταξύ της δημοκρατίας - τη διαδικασία μέσω της οποίας επιλέγουμε τα μέλη της κυβέρνησης - και της ελευθερίας - την προϋπόθεση της καλής διακυβέρνησης. <b>Γράφει ο Gary M. Galles.</b>

Η ιστορία με την εξοντωτική ποινή στην καθαρίστρια δεν είναι μια απλή δικαστική υπόθεση, που ήρθε και πέρασε. Έχει συνέχεια. Που αφορά σε όλους τους πολίτες. Το ένα σκέλος της είναι ο σάλος που ξεσήκωσε. Αλλά, το άλλο είναι το χαστούκι που έδωσε η ίδια η καθαρίστρια στο μεγαλύτερο κομμάτι του πολιτικού και του κλεπτοκρατικού συστήματος με μία, μοναδική της λέξη.

Σε κάθε ευνομούμενη, δημοκρατική και πολιτισμένη χώρα, η επιβολή του νόμου και της τάξης αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ενδυνάμωση της ελευθερίας και της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών, ιδίως των πλέον αδύναμων. <b>Γράφει ο Γιάννης Λοβέρδος.</b>\r\n\r\n