«Χρήσιμους ηλίθιους», που υπηρετούν την Αριστερά, χαρακτηρίζει σε συνέντευξή του ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, όσους τον επικρίνουν στο εσωτερικό του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ). «Υπηρετούν τα συμφέροντα εξουσίας των άλλων, ακόμα και εκείνων των αντιπάλων μας», υποστήριξε.\r\n\r\n

Το μεσαιωνικό κυνήγι μαγισσών, το δημόσιο λιντσάρισμα που υφίσταται όποιος ασκεί κριτική στη λαοπρόβλητο, έφτασε στο σημείο να δαιμονοποιεί ακόμη και το πενάκι των σκιτσογράφων. <b> Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης.</b>

O Αριστοτέλης, στα Ηθικά Νικομάχεια, μιλούσε για την ηδονή της πολιτικής πράξης. Να ευχαριστιέσαι δηλαδή από την εφαρμογή της ιδέας σου. Να εμπνέεσαι, να σχεδιάζεις και να σου αρέσει να εφαρμόζεις. Εδώ ακριβώς, βρίσκεται το πρόβλημα με την αριστερά. Το πεδίο πολιτικού προβληματισμού της δεν βρίσκεται στην οντολογική αλλά στη δεοντολογική υπόσταση του κόσμου.

Αν τύχει να ακούσετε τι λένε οι αριστεροί μεταξύ τους, θα κουραστείτε να ακούτε για τους αγώνες στα πεζοδρόμια για τα δικαιώματα, τα “περπατήματα” στην Πράγα και τη Γένοβα κατά του ιμπεριαλισμού, και την ανάγκη για δημοκρατία και αλληλεγγύη. Ειδικά στα δύο τελευταία, οι ένθερμοι αριστεροί τα αναφέρουν και λάμπει το πρόσωπό τους από ηθική ικανοποίηση.

Οι υπεύθυνοι των δεινών μας είναι στελέχη που θήτευσαν στις γραμμές της πάλαι ποτέ ανανεωτικής Αριστεράς, καθώς η μεγάλη πλειοψηφία των στελεχών της, υποστηρίζουν ενεργά ή διακριτικά τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και σήμερα. <b> Γράφει ο Σάκης Μουμτζής. </b>

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μετεξέλιξη του ΚΚΕ εσωτερικού. Είναι η ευρωπαϊκή Αριστερά, η Αριστερά με το ανθρώπινο πρόσωπο. Η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε περίτρανα ότι Αριστερά και ανθρώπινο πρόσωπο είναι δύο ασύμβατες έννοιες. Μεταξύ της Μόσχας και του Βουκουρεστίου δεν υπάρχουν σύνορα. Η πτώση της κυβέρνηση Τσίπρα δείχνει το τέλος των ψευδαισθήσεων. Δεν υπάρχει καλή και κακή Αριστερά.\r\n\r\n

Η απώλεια της μισής Κύπρου και η πτώση της Χούντας σηματοδότησαν την έναρξη της περιόδου της μεταπολίτευσης. Μια εποχή που ξεκίνησε με την εμβληματική παρουσία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά που το κύριο χαρακτηριστικό της ήταν η στροφή του κοινού προς αριστερές και κεντροαριστερές απόψεις. Η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η εξέλιξη του «Μακεδονικού» σηματοδοτούν την έναρξη μιας άλλης πολιτικής περιόδου.

Έχουμε μια κυβέρνηση η οποία έχει μια χροιά ψευτοαριστερή και ακολουθεί σταλινική γραμμή, τονίζει στο liberal.gr o συγγραφέας και προειδοποιεί πως προσπαθούν να βρουν όλα τα δυνατά κόλπα για να υπερισχύσουν και σ’ αυτές τις εκλογές. «Αυτό που ζούμε είναι μια μεγάλη απάτη» τονίζει και σημειώνει ότι το πιο αισιόδοξο είναι πρώτα να αλλάξει η κυβέρνηση. <b> Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα. </b>

Είμαστε μια χώρα που φτάσαμε στο σημείο να απεμπολούμε και διαχρονικά εθνικά δίκαια, που χαρίσαμε το όνομα Μακεδονία, μια χώρα ηθικά ψυχολογικά και ιδεολογικά συμβιβασμένη, ανέφερε ο βουλευτής της ΝΔ σημειώνοντας πως αυτό είναι το αποτέλεσμα της «πρώτη φορά Αριστεράς».

Ο Κυριάκος μπορεί να κάνει ένα μόνο πράγμα για να αποδείξει ότι θέλει να πάει την χώρα μπροστά κι ότι αδιαφορεί πλήρως για τα μικροπολιτικά. Να μιλήσει και στον κόσμο της Αριστεράς. Να μην το φοβηθεί. Να γυρίσει την πλάτη του στα μηνύματα μίσους. Η χώρα αυτή θα βγει από τα αδιέξοδά όταν ανακαλύψει το αυτονόητο: Όλοι αναπνέουμε τον ίδιο αέρα.

Σαν σήμερα, το 1945, υπογράφηκε η συμφωνία της Βάρκιζας. Έχουνε περάσει 74 χρόνια και το τραύμα για την Αριστερά δεν έχει κλείσει ακόμα. Όλοι αυτοί που αναφέρονται με θλίψη και καημό στην «επανάσταση που χάθηκε», θεωρούν πως αυτή η ημερομηνία συμβολίζει το τέλος μιας εποχής κυριαρχίας της Αριστεράς και των ιδεών της και την απαρχή των δεινών.

«Αναδείξαμε την αριστερά σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων. Πετύχαμε εκεί που οι άλλοι απέτυχαν και λύνουμε προβλήματα δεκαετιών, Βγάλαμε τη χώρα από τα μνημόνια, διαμορφώνουμε νέο υπόδειγμα δίκαιης και βιώσιμης ανάπτυξης και συγκροτούμε το νέο κοινωνικό κράτος», δήλωσε Γ. Δραγασάκης.\r\n

Ποιο είναι λοιπόν το πρόβλημα σήμερα στην Ελλάδα; Το οικονομικό, το ηθικό ή το ιδεολογικό τέλμα; Η λεγόμενη «Αριστερά» μονοπωλεί την ηθική του τόπου, λόγω χρόνιας φοβίας των αληθινά προοδευτικών δυνάμεων του τόπου να ορίσουν σωστά τα πράγματα. <b> Γράφει η Ιωάννα Θεοδοσίου. </b>

Τι κοινό έχει άραγε ο πρωθυπουργός με τον Άκη Τσοχατζόπουλο, τον Γιάννο Παπαντωνίου, τον Γιώργο Παπανδρέου, τον Μαδούρο, τον Μπέρνι Σάντερς και τους αδερφούς Κάστρο; Τι κοινό έχει η Κίνα, η Σοβιετική Ένωση, η Βενεζουέλα, η Δανία και η Σουηδία; Όλοι οι παραπάνω ηγέτες και όλες οι παραπάνω χώρες θεωρούνται ως υπερασπιστές και παραδείγματα του σοσιαλισμού. Εκεί έχει φτάσει η ιδεολογική σύγχυση της αριστεράς.

Ως μήνυμα προς τον Αλέξη Τσίπρα εκλαμβάνεται το tweet του Νίκου Κοτζιά το οποίο ανάρτησε μετά τα όσα δήλωσε ο Π. Καμμένος για τον ίδιο και το θέμα της συνεργασίας του υπουργείου Εξωτερικών με εταιρείες συμφερόντων του Τζόρτζ Σόρος.

Στις παλιές καλές εποχές του 3% όλη η αφρόκρεμα της ανανεωτικής διανόησης είχε εκχωρήσει τις υπογραφές της στο κόμμα που τις εμφάνιζε κατά το δοκούν. Όταν διάβαζε κάποιος το πρώτο όνομα ήξερε και όλα τα υπόλοιπα. Μονοτονία. Όλοι αυτοί πίστευαν πως η υπογραφή τους προσδίδει στο κείμενο ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς είχαν μιαν αίσθηση διανοητικής υπεροχής απέναντι στον κοινό νου.

Είναι άθλιο να απειλείται οποιοσδήποτε με άσκηση βίας επάνω σε ό,τι πιο ιερό υπάρχει: στο σώμα του. Είναι ό,τι πιο ιταμό μπορεί να σου κάνει κάποιος. Όπως επίσης είναι ντροπιαστικό να επικαλείσαι ψευδώς κάτι τέτοιο για να σε κοιτάξει με καλό μάτι ο αρχηγός του καραβανιού, ή να το διαφημίζεις για προπαγανδιστικούς λόγους. Ιδίως όταν εσύ ο ίδιος, σε ανάλογες περιπτώσεις, εκώφευες.

Μία από τις απλοϊκότερες αιτιάσεις που δεχόταν πάντα, η Κεντροδεξιά στην Ελλάδα ήταν ότι εκπροσωπεί τα συμφέροντα μιας διεφθαρμένης αστικής τάξης. Επειδή στην Ελλάδα δεν υπήρξαν ποτέ ταξικά κόμματα, πρόκειται για έναν μύθο που βόλευε τον λαϊκισμό της Αριστεράς, οι εκπρόσωποι των οποίων έβρισκαν πάντα τον τρόπο να συγχρωτιστούν με την «πλουτοκρατία» που δημόσια κατηγορούσαν.

Φαίνεται πως το αποκαλούμενο από του αριστερούς «Μακεδονικό ζήτημα» έχει βαθιές τις ρίζες του μέσα στην Ιστορία της Αριστεράς. Φαίνεται πως αποτελεί μια καταστατική αρχή πάνω στην οποία κτίστηκε ένα ολόκληρο οικοδόμημα που άντεξε σχεδόν εκατό χρόνια. Εμείς οι υπόλοιποι Έλληνες το πρόβλημα το αποκαλούμε «Σκοπιανό».

«Ανησυχητικά σημάδια» μιας καθεστωτικής λογικής, αποκαλεί ο Απόστολος Δοξιάδης τις απειλές στους δικαστές και τα αστειάκια με το αν θα γίνουν εκλογές, τα οποία προέρχονται από υπουργούς και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. <b> Συνέντευξη στον Αιμίλιο Περδικάρη. </b>

Άρτος; Τέλος! Η κυβέρνηση δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποσχέσεις της, αφού ουδεμία δαπάνη μπορεί να εξυπηρετηθεί με δανεικά, παρά μόνο με φορολογικά έσοδα. Και τα φορολογικά έσοδα συνεχίζουν να είναι δύσκολο να αντληθούν, από πολίτες που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις καθημερινές ανάγκες.

Οι ευρωεκλογές του ερχόμενου Μαΐου είναι το κερασάκι στην τούρτα της εκλογικής χρονιάς που ξεκίνησε πριν από λίγες ημέρες για την Ευρώπη και αναμένεται -πολύ περισσότερο σε σύγκριση με τις προηγούμενες φορές- να αποτυπώσει νέο σκηνικό και συσχετισμούς. <b>Γράφει ο Γιώργος Παυλόπουλος.</b>

Ένα χαρακτηριστικό της κρίσης που πέρασε η χώρα μας είναι η αύξηση της ανεργίας σε επίπεδα που έφτασαν και το 28%. Η φτώχεια όπου υπάρχει σε δημοκρατικά πολιτεύματα φέρνει πάντα γκρίνια και εντάσεις. <b> Γράφει ο Νικήτας Παπαντωνίου - Καρτάλης.</b> \r\n\r\n

Για τον ρόλο της βίας στην κοινωνική εξέλιξη έχουν γραφτεί πολλά κι από πολλούς. Είναι γεγονός ότι μεγάλο μέρος της βίας έχει τις ρίζες του στις ανισότητες και τα προβλήματα της ζωής των ανθρώπων, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν καθαγιάζει τη βία ως μέσο επίλυσης των κοινωνικών διαφορών. <b>Γράφει ο Γιώργος Φλωρίδης.</b> \r\n\r\n