Οι δραχμιστές ξεμύτισαν όπως τα σαλιγκάρια μετά από την βροχή. Περιμένουν οι καημένοι ότι η Ιστορία θα τους δικαιώσει για όσα τραγικά είχαν εκστομίσει το 2015. Αν μέχρι σήμερα η χώρα αυτή βρίσκεται ακόμη όρθια στα πόδια της το οφείλει στο ευρώ. Αλλά και τα ευρωλιγούρια θα πρέπει να έχουν το νου τους! Εμείς θέλουμε το ευρώ. Οι άλλοι μας θέλουν;

Η Ελλάδα, δυστυχώς για μας, δεν είναι Ιταλία. Μία κρίση στη Ρώμη θα κάνει το 2015 του Βαρουφάκη να μοιάζει με μάχη με βέλη στην εποχή των πυρηνικών συρράξεων. Η Ελλάδα, πάντως, δεν έχει να ωφεληθεί στο ελάχιστο από αυτή τη νέα διένεξη. Ας μην κάνουμε αυτή τη φορά λάθος λογαριασμούς. Αυτά τα κομμουνιστικά για την αναταραχή δεν έχουν εφαρμογή εδώ.

Δεν θυμάμαι πολλούς επενδυτές να «ανακαλύπτουν» αξίες στα αζήτητα. Θυμάμαι, όμως, πλήθος ανθρώπων να υπερασπίζεται λάθος επιλογές, όταν οι αξίες κατέγραφαν το υψηλότερο ιστορικό τους σημείο. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το Bitcoin. Ομοίως συμβαίνει και με τους πολιτικούς. Συγκεντρώνουν τις περισσότερες κολακείες λίγο πριν ανοίξουν γι αυτούς οι πόρτες του Άδη. Μερικά πράγματα σε σχέση με την ανθρώπινη ψυχολογία παραμένουν ανεξήγητα. Αλλά συμβαίνουν…

Επιτέλους, δικαιώνονται όλοι όσοι υποστηρίζουν με σθένος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει μία εντυπωσιακή μεταστροφή προς την σοσιαλδημοκρατία. Αδιάψευστος μάρτυρας η ηρωική στάση της κυβερνήσεως έναντι του αιτήματος Κυριάκου Μητσοτάκη να καταδικαστεί ο Ρουβίκωνας. Κι ο πρόεδρος Αλέξης ανταποκρίθηκε! Τομάρια, νεοφιλελεύθεροι, ακροδεξιοί, που πιστέψατε ότι θα φέρνατε σε δύσκολη θέση τον Αλέξη!

Πόσο ισχυρός είναι ένας πολιτικός που βρίσκεται στην εξουσία; Το γνωρίζει μόνο όταν την αποχωριστεί. Ο κ. Τσίπρας, ο κ. Παππάς, ο κ. Τζανακόπουλος βρίσκονται στην κορυφή του κόσμου κι είναι φυσικό να μην θέλουν να κατέβουν. Όσα τεχνάσματα όμως κι αν χρησιμοποιήσουν, δεν θα αποφύγουν την λαϊκή ετυμηγορία. Είτε με μία, είτε με δύο, είτε με τρεις κάλπες!

Προσπαθώ να φανταστώ τι θα συνέβαινε αν ακροδεξιές ομάδες έκαναν «ακτιβισμό» και επισκεπτόντουσαν καθημερινά πρεσβείες, δικαστήρια, αστυνομικά τμήματα, την Βουλή των Ελλήνων, εφημερίδες, σπίτια επώνυμων και ανώνυμων. Η Αυγή θα ούρλιαζε για τάγματα εφόδου και διάφοροι πρακτορίσκοι θα ζητούσαν προστασία και θα απαιτούσαν να τους φυλάνε κλούβες των ΜΑΤ. Διότι είναι άλλη η Αριστερή και άλλη η Δεξιά βία.

Προσπάθησα σκληρά να μην γράψω για τον Μπουτάρη. Να γράψω για την διαπραγμάτευση με τα Σκόπια, για την απόφαση της τρόικας να δείξει κίτρινη κάρτα στην κυβέρνηση για τον διαγωνισμό των γενικών γραμματέων στα υπουργεία, για την παγκόσμια ειρήνη. Κόλλησα, όμως, σε δύο βίντεο: Σε αυτό του ξυλοδαρμού του Μπουτάρη και σε εκείνο της εισβολής Σαββίδη στο γήπεδο. Βλέπετε ομοιότητες;

Κύριε πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, αγαπητοί σύνεδροι. Μόλις απολαύσατε ένα σκηνοθετημένο σκετς με θέμα «τι θα συμβεί στην Ελλάδα αν θα αναλάβουν την εξουσία οι κομμουνιστές». Ζητούμε συγνώμη για ορισμένες σκληρές σκηνές, αλλά οι δημιουργοί του έργου επιχείρησαν να μεταφέρουν την δράση σε ένα πιθανό ρεαλιστικό πλαίσιο. Πάρτε μερικές βαθιές ανάσες και σκεφτείτε ότι ευτυχώς δεν είναι αυτή η πραγματικότητα.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να μη χρειαστεί να αυξηθούν τα τιμολόγια της ΔΕΗ. Είναι σχεδόν απίθανο να το κάνει αυτό η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Καλά καταλάβατε! Πάλι οι ανάλγητοι θα χρειαστεί να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Την ίδια ώρα ο αγωνιστής υπουργός Σταθάκης θα βρίσκεται στο απέναντι πεζοδρόμιο, καταπίνοντας ένα - ένα και με νόημα τα ξηροκάρπια…

Είναι συγκινητική η προσπάθεια που καταβάλλουν οι σύντροφοι της Αριστεράς να προστατεύσουν την χαμένη τιμή του πλουραλισμού, φιλοξενώντας στα έντυπά τους οποιοδήποτε ακροδεξιό αδέσποτο αναζητά πόρους για την δημιουργία νέου κόμματος. Ο Σημίτης είχε κερδίσει το 2000 για 50.000 ψήφους. Όσους «έκοψαν» τότε δύο τρία μικρά κόμματα μιας χρήσης. Εμφανίστηκαν, επιτέλεσαν το έργο τους και στην συνέχεια εξαφανίστηκαν.

Υπάρχουν πολλοί μιμητές του Έλβις Πρίσλεϊ, αλλά κανείς απ’ αυτούς δεν είναι ο Έλβις. Ο Έλβις πέθανε. Το ίδιο κι ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ο μεγάλος πολιτικός Ανδρέα πέθανε, όπως συμβαίνει με όλους τους θνητούς. Ότι προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι μία ζωντανή απόδειξη της μετεμψύχωσης, είναι αρρωστημένο.

Το σκηνικό είναι έτοιμο: Από τη μία οι υπερασπιστές των αδυνάτων, οι σωτήρες των συνταξιούχων και από την άλλοι οι ανάλγητοι οι νεοφιλελεύθεροι. Του αγώνα ηγούνται ο πρόεδρος Προκόπης, τα προκοπάκια και φυσικά οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Το σκεπτικό είναι απλό: Να ξεχάσουμε αυτούς που διόριζαν μέχρι και τα δέντρα στο Δημόσιο κι εκείνους που υπέγραψαν τη μείωση των συντάξεων.

Οι προβλέψεις του κ. Τσίπρα έχουν όλες ένα κοινό: Είναι αποτυχημένες. Επειδή ο ίδιος και η κυβέρνησή του στερούνται αξιοπιστίας. Είπε ότι δεν θα γίνουν εκλογές το 2018. Αυτή είναι η επιθυμία του. Να πάει για εκλογές το 2019 κι αν μπορεί να αλλάξει μέχρι τότε πλήρως την εικόνα του στο εκλογικό σώμα. Λογικό. Το ερώτημα είναι αν μπορεί.

Ο κ. Τσίπρας βιώνει καθημερινά έναν εφιάλτη, την δραματική μείωση των συντάξεων από τον Ιανουάριο του 2019. Θα πάει σε εκλογές πριν ή μετά από το ορόσημο του Ιανουαρίου; Η αντιπολίτευση δεν έχει λόγο να θέλει εκλογές νωρίτερα. Όχι πριν καταρρεύσει και η τελευταία ψευδαίσθηση που είχε καλλιεργηθεί επί σειρά ετών για το τι είναι η Αριστερά.

Λέγεται και σύνδρομο της Στοκχόλμης. Όταν ο Τσίπρας έχει μόνο σύντροφο το ψεύδος, έχει υποθηκεύσει τα πάντα στους δανειστές, έχει γελοιοποιήσει τους θεσμούς, κι εσύ πανηγυρίζεις επειδή έχει δήθεν γίνει… σοσιαλδημοκράτης. Όχι, δεν θα σφάξουμε τον μόσχο τον σιτευτό. Και συγνώμη, δηλαδή! Που δεν θα καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι με τον Τσίπρα, τον Παππά, τον Πολάκη και τον Βερναδάκη.

Τις επόμενες εκλογές θα τις κερδίσει ο Κυριάκος. Τα θέματα από εκεί και πέρα είναι αν θα είναι αυτοδύναμος ή όχι, αν θα έχει εμφανιστεί άλλος σοβαρός παίκτης στα δεξιά του κι αν το ποσοστό που θα συγκεντρώσει ο Αλέξης Τσίπρας θα επιτρέψει στην Ρένα Δούρου να τον αμφισβητήσει. Το Κίνημα Αλλαγής δεν δείχνει σήμερα να απειλεί την δεύτερη θέση.

Τον προσεχή Δεκέμβριο οι συνταξιούχοι θα δουν τις συντάξεις τους να μειώνονται δραματικά. Άρα, λένε οι επαΐοντες, οι εκλογές θα γίνουν το Φθινόπωρο. Και γιατί όχι τον Ιούνιο; Τι θα έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην θέση του Αλέξη Τσίπρα; Θα πήγαινε εκεί που τον ήθελαν οι αντίπαλοί του ή θα διάλεγε ο ίδιος το πεδίο της μάχης;

Μία από τις μεγαλύτερες απορίες της τελευταίας τριετίας είναι για ποιον λόγο η «ταλαιπωρημένη» ΔΕΗ εξαγόρασε την αντίστοιχη ηλεκτρική εταιρεία των Σκοπίων. Όταν οι οικονομικές σου καταστάσεις έχουν την εικόνα που έχουν οι οικονομικές καταστάσεις της ΔΕΗ, το τελευταίο πράγμα που πρέπει να σε απασχολεί είναι η εξαγορά μιας εταιρείας.\r\n\r\n

Έβαλαν μπροστά γνωστούς δημοσκόπους για να αποδείξουν ότι ο Αλέξης ο Τσίπρας σχεδόν προηγείται του Κυριάκου Μητσοτάκη. Την ίδια ώρα περιφέρουν στις τηλεοράσεις γνωστούς «γίγαντες» της πολιτικής ζωής για να διαδώσουν την ιδέα ενός νέου Δεξιού κόμματος. Το κακό δεν είναι ότι τα πιστεύουν αυτά που λένε και κάνουν. Αλλά ότι στην… άλλη πλευρά υπάρχουν αρκετοί χρήσιμοι ηλίθιοι.

Κατεβαίνει ο διάδοχος από τις σκάλες και του λέει ο άλλος «my name is Terens and I like Manchester United». Χάθηκε να του πει κάτι πιο κλασικό, όπως «ξέρω καλά την νυκτερινή Αθήνα» ή «βασιλέα, ιδού το βασίλειό σου»; Πάει ο διάδοχος στο προεδρικό, να σου κι η Περιστέρα να του πιάνει το πέτο. Πάλι καλά που δεν είχαμε διπλωματικό επεισόδιο.

Το απόλυτο αίτημα, κύριε Τσίπρα, δεν είναι να μην κόψετε από τους συνταξιούχους τις συντάξεις που εσείς ψηφίσατε να μειώσετε από τον προσεχή Ιανουάριο. Αλλά να επιστρέψετε τις συντάξεις στο ύψος που βρισκόντουσαν τον Ιανουάριο του 2009, πριν δέκα χρόνια. Μην κάνετε μισές δουλειές. Ή πείτε το ψέμα ολοκληρωμένο ή μη ξεκινήσετε να το λέτε. Είδατε τι συνέβη στην Αργεντινή. Ρωτήστε και τον κ. Τσακαλώτο...

Προχτές ήταν η Folli Follie, χτες η Intralot, αύριο ποιος; Το ερώτημα που καλείται να απαντήσει η αγορά είναι αν υπάρχει ίχνος αξιοπιστίας στην Ελλάδα ή αν η επιδημία των greek statistics έχει κτυπήσει ανεπανόρθωτα και τον ιδιωτικό τομέα. Δεν ξέρουμε τι πραγματικά συμβαίνει, αλλά βλέπουμε πως αντιμετωπίζουν οι ξένοι τις ελληνικές εταιρείες. Σαν μέλη συμμορίας πειρατών στον Ινδικό Ωκεανό…

Η κατάσταση της Οικονομίας είναι πολύ χειρότερη απ’ ότι μαρτυρούν οι αριθμοί. Πίσω από τα πρωτογενή πλεονάσματα κρύβονται εκατομμύρια δυστυχισμένες ιστορίες. Ένας στους δύο Έλληνες οφείλει σε εφορία ή ασφαλιστικά ταμεία. Μεγάλες επιχειρήσεις, όπως η Folli Follie και η ΔΕΗ βρίσκονται στο μικροσκόπιο των funds. Είναι σαν να βλέπεις τις λάμψεις στο βάθος και να περιμένεις να ακούσεις τις βροντές.

Έχουμε συμφωνήσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι κακό. Σαν να βάζει το μωρό το χέρι του στην πρίζα. Το Αντισύριζα δεν έχει πλέον αξία, παρά μόνο για τον ίδιον τον Αλέξη, καθώς του δίδει περισσότερο χώρο απ’ αυτόν που του αναλογεί. Η αντιπολίτευση πρέπει να περάσει στον θετικό λόγο. Θέλουμε να ακούσουμε, Κυριάκο, τι θα κερδίσουμε, όχι τι έχουμε ήδη χάσει.