Οι προβλέψεις του κ. Τσίπρα έχουν όλες ένα κοινό: Είναι αποτυχημένες. Επειδή ο ίδιος και η κυβέρνησή του στερούνται αξιοπιστίας. Είπε ότι δεν θα γίνουν εκλογές το 2018. Αυτή είναι η επιθυμία του. Να πάει για εκλογές το 2019 κι αν μπορεί να αλλάξει μέχρι τότε πλήρως την εικόνα του στο εκλογικό σώμα. Λογικό. Το ερώτημα είναι αν μπορεί.
Κι η απάντηση είναι ότι δεν μπορεί! Δεν μπορεί να αλλάξει την εικόνα που με τόσο... κόπο έχει φτιάξει στα τρία χρόνια της διακυβέρνησης του. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι η πιο αποτυχημένη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Ίσως η χειρότερη κυβέρνηση όλων των εποχών. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, είτε πάμε σε εκλογές το 2018 είτε το 2019.
Η πραγματικότητα είναι ότι δεν υπάρχει κυβέρνηση που να θέλει να χάσει τις εκλογές. Εφόσον, λοιπόν, είναι στο χέρι του κ. Τσίπρα, θα επιδιώξει να πάει σε εκλογές όταν πιστέψει ότι μπορεί να τις κερδίσει κι όχι απλά να μειώσει το ποσοστό που τον χωρίζει από τον κ. Μητσοτάκη! Είναι χαρακτηριστικό όλων των πολιτικών να πιστεύουν στις ανατροπές. Όπως κι όταν βρίσκονται στο περιθώριο να ελπίζουν ότι οι παλιές δόξες θα επιστρέψουν.
Το θέμα δεν είναι τι θέλει ο κ. Τσίπρας, αλλά ποιες είναι οι αντικειμενικές συνθήκες. Η κυβέρνηση έχει με το μέρος της έναν μεγάλο σύμμαχο, τους δανειστές. Κι έναν μεγάλο εχθρό, την καθημερινότητα. Θα μπορέσει να διαχειριστεί τις διαμαρτυρίες του κοινού και την ίδια ώρα να εκμεταλλευτεί τις πλάτες που της κάνουν οι Γερμανοί;
Το 2018 η κυβέρνηση Τσίπρα έχει να ξεπεράσει τρεις σκοπέλους: Το Σκοπιανό, τους πλειστηριασμούς και τα επιτόκια της αγοράς μετά το καλοκαίρι, όταν θα έχουμε το μνημόνιο που ψήφισαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ χωρίς τα δάνεια που προέβλεπαν τα άλλα μνημόνια, των προδοτών, των Τσολάκογλου.
Το Σκοπιανό μπορεί να το ξεπεράσει σχετικά εύκολα, αν αποφασίσει να σταματήσει τις κουτοπονηριές απέναντι στην αντιπολίτευση και να επαναφέρει στον «ορθό δρόμο» τον συνοδηγό Πάνο. Σε διαφορετική περίπτωση κινδυνεύει να πέσουν μέσα στην παγίδα που οι ίδιοι έχουν στήσει για τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Αν δεν μπορούν ή καλύτερα δεν θέλουν να ανακαλέσουν την «άδεια» που έδωσαν στους ΑΝΕΛ για την τέλεση ασκήσεων με πραγματικά πυρά στα Δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, τότε η κατάσταση περιπλέκεται δραματικά. Κι ενώ οι ίδιοι μπορεί να πιστεύουν ότι με αυτή την στρατηγική θα μειώσουν αισθητά τα ποσοστά του κ. Μητσοτάκη, να βρεθούν, τελικά, σε αδιέξοδα που θα λύσει μόνο η κάλπη. Ότι το Σκοπιανό είναι μία καλή ευκαιρία για εκλογές, αν θα ήθελαν ένα άλλοθι γι αυτές, είναι γεγονός, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν φαίνεται να προκύπτει κάτι τέτοιο. Επί της ουσίας, εκλογές μπορεί να βγάλει το Σκοπιανό, εφόσον δεν αλλάξουν στάση οι ΑΝΕΛ.
Οι πλειστηριασμοί είναι ένα κανονικό αγκάθι που έχει ήδη μπει βαθιά στη φτέρνα της κυβέρνησης. Και τώρα καλείται να αγωνιστεί στο αγώνισμα των 100 μέτρων απέναντι στους παλιούς συντρόφους Λαφαζάνη - Κωνσταντοπούλου. Για τους πρώην αυτή είναι μία καλή ευκαιρία για ρεβάνς. Για την κυβέρνηση είναι μία συνάντηση με «φαντάσματα του παρελθόντος» που δεν μπορεί να αποφύγει. Πρόκειται για μία «εμφύλια σύρραξη» κι όπως είναι γνωστό αυτές είναι οι πλέον σκληρές. Το θέμα των πλειστηριασμών δεν το σηκώνει το DNA της Αριστεράς. Φανταστείτε σκηνές ανάλογες με εκείνες της Ισπανίας. Θα διαλύσουν πλήρως το φιλολαϊκό προφίλ που κτίζουν σήμερα με τα επιδόματα. Οι πλειστηριασμοί δεν φέρνουν εκλογές, αλλά δεν φέρνουν και μείωση της ψαλίδας με τον κ. Μητσοτάκη.
Και φτάνουμε στο ακανθώδες θέμα της εξόδου από τα μνημόνια. Το οποίο το πουλάν ως τέτοιο, αν και γνωρίζουμε όλοι ότι πρόκειται για κάτι τελείως διαφορετικό. Δεν θα έχουμε μνημόνια, υπό την έννοια ότι δεν θα έχουμε τα δάνεια που προέβλεπαν τα προηγούμενα τρία. Αλλά η κυβέρνηση έχει υπογράψει την εποπτεία της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες και τα μέτρα που θα ληφθούν στην επόμενη τετραετία. Κι ύστερα αναρωτιέται κανείς γιατί ο κ. Τσίπρας είναι ο αγαπημένος των δανειστών!
Ο γρίφος περί εξόδου της χώρας από τα μνημόνια θα λυθεί όταν χρειαστούμε ένα σημαντικό νούμερο από το εξωτερικό. Την απάντηση θα την δώσουν οι ξένοι επενδυτές. Τότε, λοιπόν, θα αποδειχτεί αν θα χρειαστούμε ή όχι ένα νέο πρόγραμμα. Αν οι επενδυτές μας δανείσουν με επιτόκια Κύπρου και Ιρλανδίας, αυτός θα είναι ένας θρίαμβος. Αλλά θα συμβεί αυτό; Πιθανότατα κάποιοι στο Μέγαρο Μαξίμου να το πιστεύουν. Ότι οι αγορές είναι θέμα ψυχολογίας και ότι αν οι απαραίτητες κινήσεις γίνουν στο κατάλληλο timing, τότε όλα μπορούν να συμβούν.
Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία της κυβέρνησης. Κι αν την περάσει; Υπάρχει στ'' αλήθεια Έλληνας που να παρακαλάει κάτι διαφορετικό; Να μην επιστρέψει η χώρα στην κανονικότητα; Αν ο κ. Τσίπρας καταλάβαινε ότι όλοι ζούμε στην ίδια χώρα και δεν υιοθετούσε το «ή εμείς ή αυτοί», η κατάσταση στην Ελλάδα θα ήταν σίγουρα καλύτερη. Κι απ'' ότι φαίνεται επιμένει σε αυτού του τύπου τους διαχωρισμούς. Η Ελλάδα δεν μπορεί να επιστρέψει στην κανονικότητα με την κοινωνία να βρίσκεται σε πόλεμο. Με την φτώχεια να έχει στήσει μόνιμο αντίσκηνο στην αυλή μας. Με τους επενδυτές να βρίσκονται υπό διωγμό. Με την υπερφορολόγηση να στραγγαλίζει κάθε Έλληνα που προσπαθεί να επιχειρήσει. Αυτά, κύριε Τσίπρα, δεν είναι στοιχεία μιας χώρας που βρίσκεται σε ανάπτυξη.
Πότε θα γίνουν εκλογές; Όταν το αποφασίσει ο κ. Τσίπρας. Ο ίδιος μπορεί να πιστεύει ότι θα τις κερδίσει κιόλας. Ελεύθερα, καθώς τα όνειρα είναι τα μόνα που δεν τα έχει ακόμη φορολογήσει. Κανονικά θα έπρεπε να τον απασχολεί τι χώρα θα παραδώσει. Λεπτομέρειες...
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
