Η συζήτηση στη Βουλή για την ΕΥΠ και τις παρακολουθήσεις ανέδειξε για άλλη μια φορά πόσο δίκιο είχε ο Τάκιτος όταν έλεγε πως «όταν το ψεύδος αποκαλύπτεται δεν υπάρχει άλλο καταφύγιο από το θράσος». Τσίπρας, Βαρουφάκης, Πανούσης, Βαλαβάνη έπαθαν ξαφνικά αμνησία και έλαβαν μέρος στην γνωστή και συστηματική εκστρατεία παραπλάνησης. Με διαψεύσεις, ψέματα και μισές αλήθειες. Όλα αυτά τα άρπαξε η «ερευνητική» δημοσιογραφία και τα μετέτρεψε σε… ειδήσεις!

Στον Έβρο ο Ερντογάν προσπαθεί να πετύχει μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: Να δείξει στους Τούρκους ότι διώχνει τους πρόσφυγες και να προκαλέσει συνοριακό επεισόδιο με την Ελλάδα. Για να φέρει σε πέρας το σχέδιό του χρησιμοποιεί ως ορμητήριο τις νησίδες του Έβρου. Τις ίδιες νησίδες χρησιμοποιεί και ο ΣΥΡΙΖΑ ως ορμητήριο για μια νέα εκστρατεία πολιτικού τυχοδιωκτισμού. Την ώρα που η Τουρκία δημιουργεί «δεξαμενές» ανθρώπων για να γράψει το νέο κεφάλαιο της εργαλειοποίησης των προσφύγων, ο ΣΥΡΙΖΑ γράφει άλλο ένα κεφάλαιο στο βιβλίο της πολιτικής του ιδιοτέλειας.

ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους προσπαθώντας να εκμεταλλευτούν και να θέσουν στην υπηρεσία της πολιτικής τους επιβίωσης άλλο ένα σοβαρό διεθνές θέμα. Τους διαψεύδουν στην πράξη οι Ισπανοί ομοϊδεάτες τους, Σοσιαλιστές και Podemos. Η περίπτωση της Ισπανίας είναι χαρακτηριστική. Αλλά Τσίπρας και Ανδρουλάκης, με περισσή υποκρισία και αδιανόητη ταύτιση, χαλάνε τον κόσμο προσπαθώντας να ενοχοποιήσουν την κυβέρνηση σχετικά με τον παγκόσμιο πονοκέφαλο των παρακολουθήσεων.

Υποκλοπές, παρακολουθήσεις, κατασκοπεία, νόμιμες επισυνδέσεις, παράνομα λογισμικά: Αν και τα όρια ανάμεσα στις νόμιμες (κρατικές) και τις παράνομες (από άλλα κράτη ή ξένα κέντρα) παρακολουθήσεις είναι σαφή, τις περισσότερες φορές συγχέονται σκόπιμα. Είτε επειδή οι νόμιμα παρακολουθούμενοι επιδιώκουν να καλύψουν τον λόγο για τον οποίο ελήφθη μια τέτοια απόφαση, είτε επειδή η σύγχυση αυτή βολεύει τα ξένα κέντρα που παρανόμως παρακολουθούν.

Την ονόμασαν «Μεγάλη Παραίτηση». Εκατομμύρια εργαζόμενοι σε όλον τον κόσμο εγκαταλείπουν τις δουλειές τους. Η προσφορά θέσεων εργασίας είναι πια διπλάσια σε σχέση με την προ πανδημίας περίοδο. Και οι εργαζόμενοι μπορούν να διαπραγματευτούν για μια καλύτερη θέση εργασίας. Άλλωστε, η άνοδος του πληθωρισμού οδηγεί όλους στο κυνήγι για έναν καλύτερο μισθό. Δεν υπάρχει πια καμιά αμφιβολία ότι πολύ σύντομα θα περάσουμε από την αγορά των εργοδοτών στην αγορά των εργαζομένων, που γίνονται πιο ισχυροί…

Στις 16 Αυγούστου 2017, τέσσερις ημέρες μετά τη μεγάλη πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική και όταν πια δεν υπήρχε ενεργό μέτωπο, ο κ. Τσίπρας είχε διακόψει τις διακοπές του - ουδέποτε μάθαμε πού - και είχε εμφανιστεί στην περιοχή με ελικόπτερο. Οι φωτογραφίες της εποχής τον δείχνουν να γελάει και να χαριεντίζεται με τους επί της υποδοχής. Με αφορμή ανάλογη επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Πεντέλη, ο κ. Τσίπρας με ανάρτησή του μας ενημέρωσε «αγανακτισμένος» πως «τόσα χαμόγελα με φόντο τα καμένα» δεν έχει ξαναδεί.

Το έκανε πάλι το θαύμα της η απλή αναλογική. Και μάλιστα την ώρα που η Ευρώπη αντιμετωπίζει την μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση με την πανδημία να μην έχει τελειώσει και έναν πόλεμο να μαίνεται στη γειτονιά μας. «Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση», που έλεγε ο Μάο και επαναλαμβάνει κάθε τόσο ο Τσίπρας. Αυτά αρέσουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Κυβερνήσεις που κινούνται συνεχώς στο χείλος του γκρεμού, κυβερνητικούς εταίρους σε διαρκή διαπραγμάτευση εκβιάζοντας ο ένας τον άλλο και στο βάθος κυβερνητική αστάθεια.

Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να διαφωνεί με την ανέγερση του φράχτη στον Έβρο, η κεντροαριστερή κυβέρνηση της Φινλανδίας όμως έκανε άλλο ένα βήμα, μετά την απόφαση για ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ. Αποφάσισε να υψώσει φράχτες κατά μήκος μιας συνοριογραμμής 1.300 χλμ, που χωρίζουν τη Φινλανδία από τη Ρωσία. Και μάλιστα με κοινοβουλευτική ομοφωνία - πλην μιας… ακροδεξιάς ψήφου.

Τυφλό αντιπολιτευτικό μένος, στρεψοδικίες, ρηχές αναλύσεις, αδυναμία αντιμετώπισης της πραγματικότητας. Όλα στην υπηρεσία του ψεύδους και της πολιτικής σκοπιμότητας. Τα γεγονότα, όμως, είναι πεισματάρικα. Και η αλήθεια είναι πως στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη δεν συνέβησαν τα διάφορα ψευδογεγονότα που κατασκευάζουν όσοι, με πρώτο τον κ. Τσίπρα, θέλουν να παρουσιάσουν ένα «Βατερλό για την Ελλάδα» και μια «νίκη» για την Τουρκία.

Κούρεψαν δάνεια, πήραν καινούργια, ζητούσαν δάνειο «κατά παρέκκλιση πιστοληπτικών κριτηρίων», γονάτισαν τον κόσμο στους φόρους και στις περικοπές, ψήφισαν τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Τώρα εμφανίζονται ξανά ως σημαιοφόροι της Κάθαρσης και τιμητές των πάντων. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζεται με το ψέμα, την υποκρισία, τον αποπροσανατολισμό και την προπαγάνδα. Και επαναλαμβάνεται μονότονα.

Αν και όλοι συμφωνούν πως τα Δυτικά Βαλκάνια πρέπει να πάψουν να αποτελούν την «μαύρη τρύπα» της γηραιάς ηπείρου και να ξεκινήσουν επιτέλους την πορεία τους με τελικό σταθμό την ένταξή τους στην ΕΕ, τα νέα από το μέτωπο Σόφιας - Σκοπίων παραμένουν αρνητικά. Και η σύγκρουση ανάμεσα στις χώρες πηγαίνει από περιπλοκή σε περιπλοκή. Αποδεικνύοντας ότι η Συμφωνία των Πρεσπών κάθε άλλο παρά ήταν η «ιδανική λύση», όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το τελευταίο παράδειγμα κυβερνητικής κρίσης στην Σουηδία – και μάλιστα στην πιο δύσκολη στιγμή – αποτελεί άλλη μια απόδειξη της ανάγκης σταθερών κυβερνήσεων. Η κυβέρνηση δια της βίας (και με σοβαρό κόστος) κατάφερε να διασωθεί. Αλλά με εντελώς ανορθόδοξο τρόπο, που θέτει σε κίνδυνο την πορεία της χώρα προς το ΝΑΤΟ, την ώρα που απειλείται ευθέως από τη Ρωσία.

Η νέα γεωπολιτική Μεγάλη Σκακιέρα έχει περισσότερους «τρελούς» και λιγότερους «στρατιώτες». Ο κόσμος που ξέραμε δεν υπάρχει πια. Όλα έχουν ανατραπεί σ' αυτό το τζένγκα όπου τραβάς ένα τούβλο στη Βαλτική και κινδυνεύουν να καταρρεύσουν τα πάντα στην Ανατολική Μεσόγειο. Σε τέτοιες παγκόσμιες κρίσεις, το χειρότερο που μπορείς να κάνεις είναι να επιλέξεις την ουδετερότητα. Διότι απλά θα απουσιάζεις από την επόμενη ημέρα. Αλλά τα μόνα ευρωπαϊκά κόμματα που κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Podemos.

Η σεξουαλική βία υπήρξε πάντα μέρος του πολέμου. Αν και πιστεύαμε πως όλα αυτά είχαν τελειώσει, η σκληρή αλήθεια μας διαψεύδει. Ο βιασμός, ως μέσο ταπείνωσης του αντιπάλου, παραμένει πολεμικό όπλο - αυτή τη φορά (και για άλλη μια φορά) στα χέρια της Ρωσίας. Και το χειρότερο: Οι γυναίκες που βιάστηκαν, έμειναν έγκυες και βρίσκονται στην Πολωνία δεν μπορούν να υποβληθούν σε άμβλωση!

Η στάση της Τουρκίας απέναντι στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ μπορεί στο τέλος να αποβεί πολύ χρήσιμη για την Ελλάδα. Αποδεικνύει πόσο προσχηματικά και ψευδεπίγραφα είναι τα τουρκικά «επιχειρήματα». Πολύ περισσότερο που όλα δείχνουν ότι η Τουρκία θέλει να… ανταλλάξει δημοσιογράφους Σουηδούς πολίτες με Σουηδούς βαρόνους ναρκωτικών.

Μια πρωτοφανής πολιτική θύελλα συγκλονίζει αυτόν τον καιρό την Πορτογαλία. Στον δήμο του Σετούμπαλ, που διοικείται από το Κομμουνιστικό Κόμμα, είχαν στην κυριολεξία βάλει τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Όπως αποκαλύφθηκε το δημοτικό κέντρο φιλοξενίας Ουκρανών είχε ανατεθεί σε φιλικό προς τον Πούτιν ρωσικό σύλλογο. Μετά την έφοδο της αστυνομίας, οι αποκαλύψεις είναι καταιγιστικές.

Το βασικό ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσει η οργάνωση «Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα», είναι πώς τα κατάφερε να φέρει ψηλά στην κατάταξη της «αξιολόγησής» της όλες εκείνες τις χώρες όπου ο Τύπος δεινοπαθεί – ανάμεσά τους μια σειρά από χούντες και χώρες που θεωρούνται από τις πιο επικίνδυνες για να ζουν και να εργάζονται οι δημοσιογράφοι.

«Καρδιά της Ρωσίας», «βιτρίνα του σοσιαλισμού», «Γη του Νέου Ανθρώπου», «μεγάλο προλεταριακό εργαστήριο», «πατρίδα του πρώτου εργάτη Σταχάνοφ», «ψυχή της Νέας Ρωσίας»: Το Ντονμπάς δεν είχε την ίδια αξία με την Κριμαία για τη σύγχρονη Ρωσία. Μέχρι την ημέρα που η αποτυχία των Ρώσων σε όλα τα άλλα μέτωπα μετέτρεψε την περιοχή στο φονικό πεδίο της «Μητέρας των Μαχών».

Η Ρωσία χρειάζεται επειγόντως έστω και μία νίκη. Γι' αυτό επικεντρώνεται πλέον στις ανατολικές περιοχές, συγκεντρώνοντας εκεί όλες της τις δυνάμεις. Δεν το κάνει μόνο για λόγους κυριαρχίας και γοήτρου, αλλά και για λόγους… ψυχοθεραπείας. Τα μαντάτα από τα ματωμένα μέτωπα δεν είναι καλά και όλο και περισσότεροι Ρώσοι, αντιμέτωποι με τις εικόνες φρίκης, χρειάζονται ψυχολογική στήριξη ή μεταναστεύουν. Θα ήταν, βέβαια, πιο απλό αν διάβαζαν την τελευταία Πολιτική Απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ…

Η Σόφια δυσφορεί για το μικρό ποσοστό Βουλγάρων. Οι Αλβανοί πανηγυρίζουν για το μεγάλο. Οι κραδασμοί που έχουν προκληθεί μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος της απογραφής στα Σκόπια, αποτελεί την πιο τρανταχτή απόδειξη ότι οι συγκρούσεις στα Βαλκάνια έχουν μεγάλο βάθος. Και το μίγμα γίνεται ακόμη πιο εκρηκτικό εξαιτίας των ρωσικών παρεμβάσεων στην περιοχή.

Κάποτε ήταν ένα πανέμορφο πευκοδάσος. Εκτεινόταν σε δέκα τ.χλμ, σε απόσταση δύο χλμ. από το εργοστάσιο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας του Τσερνομπίλ. Μετά το μοιραίο ατύχημα στον αντιδραστήρα 4, τον Απρίλιο του 1986, η ραδιενέργεια μετέτρεψε την περιοχή σε κρανίου τόπο. Και τα δένδρα πήραν ένα εφιαλτικό καφεκόκκινο χρώμα. Σήμερα, αν και θαμμένο κάτω από τη γη, το Κόκκινο Δάσος εκδικείται…

Πληροφορίες και ρεπορτάζ από τη Ρωσία μιλούν για περιχαράκωση και επικοινωνία του Βλ. Πούτιν μόνο με το στενό του περιβάλλον, για εκρήξεις οργής με θύματα τους επιτελείς του, για απολύσεις στρατηγών, για τη σύγκρουσή του με την FSB, την παντοδύναμη υπηρεσία πληροφοριών. Όποια κι αν είναι η αλήθεια, το βέβαιο είναι πως ο άρχοντας του Κρεμλίνου ψάχνει να βρει τους υπεύθυνους για μια πολεμική επιχείρηση όπου όλα πήγαν στραβά.

Οι απανωτές κρίσεις εμποδίζουν κάθε φορά την Ευρώπη να δει τη μεγάλη εικόνα. Από τον πόλεμο στη Συρία ως την κρίση στον Έβρο και από την περιπέτεια της Λευκορωσίας ως τον πόλεμο στην Ουκρανία, σχεδόν όλα παράλληλα με την πανδημία, πολλοί ξεχνούν πως πολιτική είναι η τέχνη του προβλέπειν. Και όμως! Η επόμενη κρίση μπορεί να ξεσπάσει στα Βαλκάνια. Για τα Βαλκάνια τα σημάδια μιας νέας αστάθειας έχουν κάνει την εμφάνισή τους από καιρό. Με περισσότερο αδύναμους κρίκους τη Βοσνία και το Κόσοβο.

Τι άλλο μπορεί να συμβεί; Το ερώτημα βρίσκεται πια καθημερινά στα χείλη όλων των Ευρωπαίων. Μετά τους λοιμωξιολόγους, τους γεωστρατηγικούς αναλυτές, τους πολεμικούς ανταποκριτές και τους οικονομολόγους, τον λόγο έχουν ήδη αρχίσει να παίρνουν οι επιστήμονες αγροτικής οικονομίας. Ένα ακόμη φάντασμα αρχίζει να πλανιέται πάνω από τον πολύπαθο πλανήτη: Το φάσμα της Μεγάλης Πείνας. Το ένα τρίτο της παγκόσμιας παραγωγής σιτηρών και τα τρία τέταρτα της παραγωγής ηλιελαίου προέρχονται από τη Ρωσία και την Ουκρανία.