Στον ακήρυκτο πόλεμο της Ουκρανίας που λόγω και του παραδοσιακού χαρακτήρα του θα λέγαμε ότι «ήλθε από τα παλιά», επαναβεβαιώνεται ένα από τα γνωστά κλισέ «είναι πολύ εύκολο να ξεκινήσει ένας πόλεμος αλλά πολύ δύσκολο να τελειώσει»!

Η κίνηση αυτή του Ουκρανού Προέδρου για όσους παρακολουθούν στενά και σε βάθος το τι συμβαίνει στην Ουκρανία, αλλά και τα διαμειβόμενα στο ΝΑΤΟ ουδόλως αποτελεί έκπληξη.

Ο διάλογος στον οποίο αναφέρεται ο Ερντογάν είναι εντελώς προσχηματικός και βασίζεται στην αρχή «τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου… άντε μισά-μισά».

Ο Πούτιν δεν είναι στρατηγιστής αλλά ενεργεί με τις εμμονές και την επιμονή ενός χαρτοπαίκτη που προσπαθεί να «διαβάσει» τους αντιπάλους του.

Η Ουκρανία με δύο τοπικές αντεπιθέσεις υψηλού ρίσκου επιχείρησε από τα τέλη Αυγούστου να δημιουργήσει συνθήκες αλλαγής του κλίματος και γιατί όχι αλλαγής υπέρ αυτής.

Αυτό που κάποιοι στην Ελλάδα αδυνατούν ή δεν θέλουν να καταλάβουν είναι ότι βρισκόμαστε ήδη σε ένα είδος πολέμου με την Τουρκία. Τα «θα έλθουμε μια νύχτα» του Ερντογάν συνιστούν ευθεία απειλή πολέμου και καταφανή παραβίαση του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ περί επίλυσης διαφορών με ειρηνικά μέσα. Θα ήταν λάθος να χαρακτηρίσουμε ως απλό παραλήρημα τα όσα λέγονται από το τουρκικό καθεστώς, κοντά στο οποίο η αντιπολίτευση επιδίδεται σε πλειοδοσία. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε όλο αυτό το κλίμα που δημιουργεί η Άγκυρα. Συνιστά στρατηγική της επιλογή και ουδόλως είναι θέμα εκνευρισμού.

Η Λιβύη είναι ξανά ένα «καζάνι που σιγοβράζει». Ετερόκλητες και εφήμερες συμμαχίες, δημιουργία νέων πολιτοφυλακών, εμφάνιση νέων πολεμάρχων και κάποιες διαφαινόμενες νέες μυστικές συμφωνίες των εξωτερικών δρώντων δημιουργούν μία νέα πραγματικότητα με νέους συσχετισμούς πριν από την τελική αναμέτρηση που εκτιμάται ότι δεν θα αργήσει να έλθει. 

Με το διαρκή προβληματισμό στο μυαλό μας για το αν αυτός ο πόλεμος που ξέσπασε με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία την 24η Φεβρουαρίου θα μπορούσε και φυσικά θα έπρεπε να αποτραπεί, το βασανιστικό ερώτημα που προκύπτει έξι μήνες μετά, είναι πότε και πώς θα σταματήσει αυτή η ιδιόμορφη πολεμική σύγκρουση. Μία πολεμική σύγκρουση που δεν έχει καταστρέψει και συνεχίζει να καταστρέφει μόνο την Ουκρανία αλλά έχει και σοβαρό οικονομικό αντίκτυπο σε όλες τις χώρες της Δύσης.

Στο πρώτο μέρος της ανάλυσής μας επικεντρωθήκαμε στο να παρουσιάσουμε την παρούσα κατάσταση στο Αφγανιστάν, πλην αυτών των στοιχείων που έχουν σχέση με τις σχέσεις των Ταλιμπάν με τις τρομοκρατικές οργανώσεις, για τις οποίες θα αναφερθούμε σε αυτό το δεύτερο μέρος, μιας και επηρεάζουν το δρόμο στον οποίο το καθεστώς θα οδεύσει στο προσεχές διάστημα.

Μπορεί η  προσοχή της διεθνούς κοινότητας και ιδιαίτερα των Ευρωπαίων να είναι αναμφίλεκτα στραμμένη στον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά τις τελευταίες εβδομάδες παντού σε όλο τον κόσμο ρίχνουμε  «πολλές ματιές» στο Αφγανιστάν. Ο πρώτος βασικός λόγος για αυτό το ενδιαφέρον ήταν η συμπλήρωση ενός χρόνου από την ουσιαστικά χωρίς μάχη κατάληψη της Καμπούλ από τους Ταλιμπάν με τα δίκυκλά τους και τις  σκηνές χάους που ακολούθησαν με την εκκένωση των τελευταίων δυτικών και πάνω από 120 χιλιάδων Αφγανών.

Έπρεπε να περάσουν  τόσοι μήνες για να μας πει η ειδική απεσταλμένη του ΟΗΕ για την Λιβύη κ. Στέφανι Ουίλιαμς λίγο πριν το τέλος της «θητείας» της ότι η κατάσταση στην χώρα βρίσκεται σε τέλμα και η πολιτική τάξη αναζητά μόνον αξιώματα (σημ. εμείς θα λέγαμε νομή της εξουσίας) αντί να οδηγήσει την Λιβύη σε εκλογές προκειμένου να ενοποιηθεί επιτέλους  η χώρα αυτή της Βόρειας Αφρικής.

Την Αίγυπτο πρώτο σταθμό της περιοδείας του στην αφρικανική ήπειρο με την οποία επιχειρεί να δείξει ότι η Ρωσία δεν είναι απομονωμένη και απευθυνόμενος στους αντιπροσώπους των χωρών του Αραβικού Συνδέσμου επέλεξε ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ για να μας… ενημερώσει ότι «θα βοηθήσει τον ουκρανικό λαό να απαλλαγεί από το καθεστώς, που είναι απόλυτα αντιλαϊκό και εναντίον της ιστορίας»!

Ο 61χρονος ιδρυτής και ηγέτης του «Κόμματος της Νίκης» Ουμίτ Οζντάγ με πρωταρχικό θέμα της πολιτικής του το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα ταράζει τους τελευταίους μήνες  τα πολιτικά νερά στην Τουρκία. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τουρκικού τύπου οι απόψεις του αποκτούν όλο και μεγαλύτερη απήχηση τόσο μεταξύ των ψηφοφόρων κυβερνώντος ΑΚΡ όσο και μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Πώς πυροδοτήθηκε η δημόσια συζήτηση για προσάρτηση από την Τουρκία των κατεχομένων από αυτήν περιοχών της Κύπρου; Ένα άρθρο του αυτοεξόριστου από το 2016 στη Γερμανία Τούρκου δημοσιογράφου Τζεχβερί Γκιουβέν στα MKΔ ότι ο Ερντογάν στην επίσκεψη του στην κατεχόμενη Κύπρο θα ανακοινώσει την προσάρτηση της στην Τουρκία επικαλέστηκε η μακροβιότερη τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Χαλκίν Σεσί» (Φωνή Λαού).

Ο χρόνος κυλάει υπέρ του Πούτιν και ο πόλεμος κατατριβής που διεξάγει παράλληλα, πλήττει περισσότερο την ασθενέστερη Ουκρανία. Στο «μονοπάτι» της νίκης λοιπόν κινείται η Ρωσία και το ερώτημα που τίθεται είναι αν μετά και την κατάληψη της περιφέρειας του Ντόνιετσκ σταματήσει και διακηρύξει νίκη, ή θα κινηθεί δυτικότερα προς Δνείπερο κλείνοντας και άλλο το πέταλο που βλέπουμε στον χάρτη. Ποιος θα τον εμποδίσει;

Η Τουρκία από υπονομευτής της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ και χώρα που δημιουργεί προβλήματα, παρουσιάζεται από χθες ως το «καλό παιδί» της Συμμαχίας που αποσόβησε την κρίση, την οποία η ίδια προκάλεσε. Από εδώ και πέρα, η Αθήνα πρέπει να παρακολουθεί στενά το πώς θα διαμορφωθούν οι συσχετισμοί μέσα στην ΕΕ και κατά πόσο η Τουρκία μπορεί να αποκτήσει ερείσματα από μία συνεργασία με Σουηδία και Φινλανδία, υπονομεύοντας τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Τυχόν συμμετοχή της Τουρκίας και άλλων κρατών μη μελών της ΕΕ στη Μόνιμη Δομημένη Συνεργασία (PESCO) που αφορά στην ΚΠΑΑ, ανοίγει ένα επικίνδυνο παράθυρο.

Και ξαφνικά οι περισσότεροι Ευρωπαίου συνειδητοποιούν ότι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση (εδαφικά) υπάρχει ένας ρωσικός θύλακας συνολικής έκτασης 15.100 τετραγωνικών χιλιομέτρων με 1 εκατομμύριο Ρώσους πολίτες να κατοικούν εκεί. Η περιφέρεια του Καλίνινγκραντ είναι μία περιοχή στη Βαλτική Θάλασσα, τμήμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας σφηνωμένη μεταξύ Πολωνίας και Λιθουανίας και η ομώνυμη πρωτεύουσα (400 χιλ. κάτοικοι), σημαντικό λιμάνι της Βαλτικής να βρίσκεται σε απόσταση 1300 χιλιόμετρα από τη Μόσχα.

Ένας πόλεμος φθάνει στο τέλος του είτε όταν η μία πλευρά κατορθώσει να επιβάλει τη θέληση στην άλλη πρώτα στο πεδίο και μετά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, είτε όταν και οι δύο πλευρές επιθυμούν συμβιβασμό από το να μάχονται καθόσον το κόστος διαρκώς γίνεται μεγαλύτερο από οποιεσδήποτε παραχωρήσεις για να βρεθεί το λεγόμενο «κοινό έδαφος». Ίσως να πλησιάζει αυτή ώρα της δεύτερη περίπτωσης!

Μπορεί ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Ουκρανία να μονοπωλεί το ενδιαφέρον μας αλλά θα πρέπει να στέψουμε την προσοχή μας και στη γειτονική μας Λιβύη όπου το πολιτικό αδιέξοδο της χώρας με τις δύο παράλληλες κυβερνήσεις εντείνεται ανησυχητικά. Η διεξαγωγή εκλογών είναι εξαιρετικά δυσχερής να πραγματοποιηθεί εντός του 2023 και υπάρχει ο κίνδυνος να οδηγηθεί και πάλι η Λιβύη σε έναν νέο κύκλο ένοπλων συγκρούσεων μεταξύ των αντιμαχομένων πλευρών.

Ο πόλεμος τον οποίο προκάλεσε η Ρωσία με την απρόκλητη εισβολή της στην Ουκρανία έχει ήδη συμπληρώσει τρεις μήνες και αυτό είναι τραγωδία. Πρόκειται για έναν πόλεμο «από τα παλιά» στον οποίο όπως όλα δείχνουν στο τέλος όλοι θα … «χάσουν» ενώ η όποια νίκη θα είναι «πύρρειος». Όσο παρατείνεται όμως αυτός ο πόλεμος τόσο μεγαλώνει ο κίνδυνος κλιμάκωσης, τόσο αυξάνονται οι ζημιές των και των δύο πλευρών, κυρίως της Ουκρανίας και τόσο περισσότερο πλήττονται οικονομικά και οι χώρες μας, ενώ η παγκόσμια επισιτιστική κρίση πλησιάζει.

Γιορτάζοντας τα 30 του χρόνια, το εργοστάσιο του BMW Group στο Eisenach, το οποίο αποτελεί τη μεγαλύτερη μονάδα παραγωγής εργαλείων της εταιρείας σε όλο τον κόσμο, υποδέχεται την πιο ολοκληρωμένη επέκτασή του μέχρι σήμερα, καθώς το αρχικό τμήμα κατασκευής εργαλείων έχει μεταμορφωθεί σε μία άκρως ψηφιοποιημένη και βιομηχανοποιημένη δραστηριότητα εργαλείων πρεσών.

To NATO είναι έτοιμο να ξεκινήσει πλέον και επίσημα τις διαδικασίες ένταξης στη θεωρούμενη ισχυρότερη και πλέον επιτυχημένη πολιτικο-στρατιωτική Συμμαχία του κόσμου δύο νέα μέλη, τη Φινλανδία και τη Σουηδία. Την Κυριακή 15 Μαΐου, σε μία άκρως εθνικά συμβολική ημέρα, την ημέρα Μνήμης των Στρατιωτικών Πεσόντων, ο Πρόεδρος της Φινλανδίας Σαούλι Νιινίστο και η Πρωθυπουργός της χώρας Σάνα Μαρίν επέλεξαν να ανακοινώσουν την απόφαση της χώρας τους να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.

Ίσως πολλοί στην Ελλάδα να μην γνωρίζουν ότι μετά τις δύο πρώτες εβδομάδες του πολέμου μία ιδιωτική παραστρατιωτική ομάδα με την επωνυμία «Ομάδα Mozart» αποτελούμενη από πρώην στρατιωτικούς πρωτίστως από τις ΗΠΑ και τη Μ.Βρετανία άρχισε να δρα στην Ουκρανία και σήμερα είναι πλέον μία υπολογίσιμη υποστηρικτική δύναμη στο πλευρό των Ουκρανών. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η δυτική «απάντηση» στον διαβόητο ιδιωτικό στρατό του Πούτιν, την «Ομάδα Wagner».

Σε διεθνές επίπεδο ΜΜΕ και αναλυτές έχουν επιδοθεί σε μία μάλλον αγωνιώδη προσπάθεια προκειμένου να προβλέψουν τι θα πει ο Πούτιν τη Δευτέρα 9 Μαΐου κατά τη διάρκεια των εορτασμών της «Ημέρας Νίκης» κατά της ναζιστικής Γερμανίας. Σύμφωνα με σεναριολογία που ξεκίνησε από το Ηνωμένο Βασίλειο, θα βρει την ευκαιρία να κηρύξει επίσημα τον πόλεμο κατά της Ουκρανίας.