Η Τράπεζα Αττικής, δεν είναι ούτε μια εμπορική, ούτε μια μεταποιητική εταιρεία. Είναι μια τράπεζα, Και ως γνωστόν, η λέξη τράπεζα είναι συνώνυμη της διαφάνειας, της εμπιστοσύνης, της εγγύησης και της σιγουριάς. Όμως όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων, η Τράπεζα Αττικής είναι εκτεθειμένη, τόσο ως προς το αδιαφανές πλαίσιο λειτουργίας της, όσο και ως προς την έλλειψη προστασίας του επενδυτικού κοινού.

Η αναβάθμιση του Χρηματιστηρίου περνάει μέσα από τη υιοθέτηση μιας διαφορετικής φορολογικής αντίληψης. Η επιτροπή Πισσαρίδη έσπειρε και εδώ ένα σπόρο διαφορετικής σκέψης. Δυστυχώς μέχρι σήμερα, το ενδιαφέρον των εποπτικών ρυθμιστικών αρχών, έχει προσανατολιστεί στον τομέα του ελεγκτικών διαδικασιών, καθώς και στον τομέα της θεσμοθέτησης των μηχανισμών εταιρικής διακυβέρνησης.

To τραπεζικό σκηνικό αλλάζει ολοκληρωτικά, μετά από την υιοθέτηση της δημιουργίας μιας bad bank από κάθε τράπεζα. Οι bad bank θα είναι θυγατρικές των εισηγμένων εταιρειών, οι οποίες πλέον δεν θα είναι τράπεζες, αλλά εταιρείες συμμετοχών. Δεν γνωρίζω κατά πόσο έχει γίνει κατανοητό από το ευρύ επενδυτικό κοινό, αλλά αυτό το γεγονός αποτελεί πλέον τη νέα πραγματικότητα.

Η έκθεση Πισσαρίδη για την παιδεία, ξεκινάει με τη διαπίστωση πως η Ελλάδα κατατάσσεται στην τέταρτη χαμηλότερη θέση μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ, όσον αφορά στις δαπάνες για την Παιδεία. Παράλληλα σημειώνει, ότι οι δαπάνες για τη δημόσια εκπαίδευση είναι πρωτίστως «τρέχουσες», δηλαδή κυρίως μισθοί και σε πολύ μικρότερο βαθμό «κεφαλαίου», δηλαδή επενδύσεις.

Και ενώ η νεολαία του Σύριζα, θυμάται στις παρυφές του Γράμμου τις μάχες του εμφυλίου και την ανεπιτυχή προσπάθεια για το πέρασμα της χώρας μας στη ζώνη επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης, ένα ακόμα σοσιαλιστικό καθεστώς, αυτό της Ζιμπάμπουε, αποκαθηλώνεται ταχύτατα, σε μια προσπάθεια ανόρθωσης της οικονομίας και επιβίωσης του πληθυσμού της.

Αρκετές φορές οι σημαντικές κινήσεις που κτίζουν ισχυρές συμμαχίες, περνάνε κάτω από τα ραντάρ, όσων ασχολούνται με θέματα διεθνών σχέσεων και εξωτερικής πολιτικής, αλλά και όσων αναζητούν νέα και ειδήσεις μέσα από το πολιτικό ρεπορτάζ και μόνο. Και αυτές οι ισχυρές συμμαχίες με τη σειρά τους, θωρακίζουν τη χώρα. 

Η ιστορία της κατάρρευσης της εταιρείας φωτογραφικών ειδών Eastman Kodak Company αποτελεί το απόλυτο παράδειγμα για όσους αρνούνται να προσαρμοστούν στις αλλαγές και τις εξελίξεις, επιμένοντας να σκέφτονται, να σχεδιάζουν και να λειτουργούν με βάση κάποια δεδομένα που ήδη έχουν ξεπεραστεί.

Τα νέα από τις ΗΠΑ, για τον τρόπο με τον οποίον ξετυλίγεται το πρόγραμμα στήριξης της αμερικανικής οικονομίας από την FED και τον Λευκό Οίκο, δημιουργούν προβληματισμό, με όρους πραγματικής οικονομίας και ελεύθερου ανταγωνισμού. Η FED “σκουπίζει” εταιρικά ομόλογα αμφίβολης ποιότητας και ο Λευκός Οίκος αποφασίζει ποιες εταιρείες θα διασώσει.

Τόσο στον ημερήσιο τύπο, όσο και στις ενημερωτικές ιστοσελίδες, αλλά και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παρουσιάζεται με ιδιαίτερη έμφαση η δραματική υποχώρηση της ισοτιμίας της Τουρκικής Λίρας, απέναντι στο Αμερικανικό Δολάριο και στο Ευρώ. Και είναι ευδιάκριτος ο χαιρέκακος χαρακτήρας, των δημοσιευμάτων αυτών. Πρέπει άραγε να χαιρόμαστε για την υποχώρηση της λίρας, ή όχι;

Το καλοκαίρι όλοι ταξιδεύουμε έστω και νοερά στα γαλάζια νερά και στα μελτέμια του Αιγαίου, αλλά και στα πράσινα και ήρεμα νερά του Ιονίου. Αντλούμε ζωντάνια και δύναμη, καθαρίζοντας το μυαλό μας και την ψυχή μας, από όσα μας κούρασαν. Όλοι; Όχι. Υπάρχουν και αυτοί που φέτος τσαλαβουτούν και ψαρεύουν μέσα στον βούρκο της βλακείας

Η οικονομική κρίση που βιώνει η ελληνική κοινωνία από το 2008 μέχρι σήμερα, βοήθησε σε σημαντικό βαθμό στο να αποκαλυφθούν, οι στρεβλώσεις και ο ανορθολογισμός που χαρακτηρίζουν τον τρόπο που λειτουργεί το εγχώριο «σύστημα». Έτσι οδηγηθήκαμε στην υιοθέτηση της ανάγκης να προχωρήσουν συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις. Μια από αυτές, είναι η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού.

Δίνουν και παίρνουν οι «καταγγελίες» σύσσωμης της αντιπολίτευσης. Η λεκτική συμπόρευση των συγγραφέων των καταγγελιών του Σύριζα και του ΠΑΣΟΚ, καταδεικνύει την αγωνία των δυο αυτών πολιτικών φορέων, να αλιεύσουν υποστήριξη, δύναμη, αλλά και δυνητικές ψήφους μέσα από τη δεξαμενή των ψεκασμένων, των εμπόρων πατριωτισμού, των συνωμοσιολόγων και των δήθεν υπερασπιστών των συνταγματικών ελευθεριών που «καταπατούνται».

Το όνειρο του Σεμπάστιαν, αλλά και δεκάδων άλλων Γερμανών, Ελβετών, Βρετανών, Ιταλών και Γάλλων, είναι όταν συνταξιοδοτηθούν να εγκατασταθούν μόνιμα σε αυτό το ξεχωριστό νησί του Ιονίου. Διότι όπως ξέρουμε, είναι δύσκολο να φτάσει κανείς στην Ιθάκη, αλλά είναι ακόμα δυσκολότερο να την αποχωριστεί...

Το σύνθημα της απαξίωσης της επιτυχίας της Ελληνικής κυβέρνησης στα πλαίσια των Ευρωπαϊκών διαπραγματεύσεων για το Ταμείο Ανασυγκρότησης, το έδωσε ο πρώην πρωθυπουργός της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, με την δήλωση: «Ο Μητσοτάκης φρόντισε να βγάλει φωτογραφίες για να μας πει ότι συμμετείχε στις συζητήσεις ηγετών».

Πολλά τα «αν» και πολλές οι υποθετικές ερωτήσεις, που έρχονται στο μυαλό μας, μετά από τα θετικά αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων για το Ευρωπαϊκό Πακέτο Ανάκαμψης. Η επιτυχία της Ελληνικής κυβέρνησης είναι σημαντική, όχι μόνο λόγω των αποφάσεων σχετικά με τη χώρα μας, αλλά κυρίως λόγω της ουσιαστικής πολιτικής παρέμβασης του Έλληνα Πρωθυπουργού στις Βρυξέλλες.

Τις τελευταίες ημέρες έχουμε εξοικειωθεί με μια καινούργια έννοια, που είναι αυτή των «φειδωλών» χωρών. Μια ομάδα χωρών γνωστών και ως  «the frugal four», που είχαν δώσει τον δικό τους τόνο στις διαπραγματεύσεις για το Ευρωπαϊκό Πακέτο Ανάκαμψης. H λέξη «frugal» εκτός από φειδωλός, μπορεί να ερμηνευτεί και ως ολιγαρκής, λιτός, λιτοδίαιτος, μετρημένος, οικονόμος και προσεκτικός.

Τέσσερα δισεκατομμύρια ευρώ. Τι ψυχή έχουν τέσσερα δισεκατομμύρια ευρώ; Σε τέσσερα δισ. ευρώ ανέρχεται το ύψος των αναδρομικών που θα “μοιραστούν” στους συνταξιούχους. Γι? αυτά τα τέσσερα δισ. ευρώ, έδινε μάχη για να μην πληρωθούν ακόμα και η κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου, όπως είχε ανέφερε και η πρώην υπουργός Εργασίας σε δηλώσεις της τον Νοέμβριο του 2018.

H άτυπη κόντρα που έχει ξεκινήσει από το Νοέμβριο του 2019 και κλιμακώνεται διαρκώς από τη πλευρά ορισμένων κυβερνητικών στελεχών, απέναντι στην Τράπεζα της Ελλάδος, πιθανότατα να μην μας βγει σε καλό. Τα μηνύματα που έρχονται από το εξωτερικό, για το βάθος και την έκταση της κρίσης, δεν αφήνουν περιθώρια για πείσματα και αντιπαραθέσεις σε αυτόν τον ευαίσθητο χώρο.

Μικρό χωριό το Χρηματιστήριο της Αθήνας. Και συχνά χωρίς ειδήσεις ή εταιρικά γεγονότα, που να μεταβάλλουν την ισορροπία ανάμεσα στους αγοραστές και στους πωλητές. Έτσι, ακόμα και το παραμικρό νέο, ακόμα και η παραμικρή μεταβολή των δεδομένων, αποτελεί θέμα προς ανάλυση και δράση. Σειρά είχε αυτή την εβδομάδα, η μετοχή της εταιρείας Κέκροψ.

Οι θριαμβολογίες των αρχιερέων της θρησκευτικής λατρείας των συντάξεων, των επικουρικών, των επιδομάτων, των πρόωρων, των αναδρομικών, των κεκτημένων και των πλασματικών, καλά κρατούν. Και δικαίως πανηγυρίζουν μετά από την δικαστική απόφαση για την καταβολή κάποιων νέων ποσών. Διότι αυτό πουλάνε. Την υπεράσπιση της καταβολής των πάσης φύσεως συντάξεων.

Και ενώ στην επικαιρότητα κυριαρχούν ειδήσεις για τη εξέγερση του Σύριζα Θηβών και τις απειλές που εξαπέλυσε κατά του πρωθυπουργού λόγω της ακύρωσης του πανηγυριού της Αισωπίας, για την μεταφορά των εργαζομένων της ΕΒΖ στο Δημόσιο  και για τις αποφάσεις περί αναδρομικών και συντάξεων, ξεπρόβαλε και μια πραγματικά θετική είδηση.

Το πόρισμα της Επιτροπής Πισσαρίδη, επιτρέπει στην κυβέρνηση να επικοινωνήσει πιο αποτελεσματικά τις θέσεις της, λόγω της βαρύτητας των προσωπικοτήτων που συμμετέχουν στην επιτροπή. Ελπίζουμε το πόρισμα αυτό, επειδή είναι αρκετά γενικό, να αφορά  μόνο στην κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να στραφεί η χώρα και να εξειδικευτεί ακολούθως στην τελική πρόταση για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάταξης.

H επικεφαλής οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Γκίτα Γκόπιναθ, σε δηλώσεις της αναφέρθηκε στις προϋποθέσεις που πρέπει να τηρηθούν στα πλαίσια της προσπάθειας της οικονομικής ανάκαμψης. Δηλώσεις, που ανατάραξαν τα στάσιμα νερά της σκέψης όσων εκτιμούν, ότι ο παγκόσμια ροή κεφαλαίων προς την πραγματική οικονομία και τις αγορές, θα διασώσει τους πάντες.

Και όμως. Στην προσπάθεια της χώρας να σταθεί όρθια, μέσα σε αυτήν την πρωτοφανή για την ανθρωπότητα, υγειονομική, κοινωνική και οικονομική κρίση, υπάρχουν κάποιοι που αντιστέκονται. Υπάρχουν κάποιοι, που επιθυμούν την κλιμάκωση των προβλημάτων, επενδύοντας πολιτικά στην δυνητική κοινωνική δυσαρέσκεια. Οι πάσης φύσεως οπαδοί του «θα λογαριαστούμε μετά», μπορεί να έχασαν τον πρώτο γύρο, αλλά επανέρχονται δριμύτεροι.