Το καλοκαίρι όλοι ταξιδεύουμε έστω και νοερά στα γαλάζια νερά και στα μελτέμια του Αιγαίου, αλλά και στα πράσινα και ήρεμα νερά του Ιονίου. Αντλούμε έτσι ζωντάνια και δύναμη, καθαρίζοντας το μυαλό μας και την ψυχή μας, από όσα μας κούρασαν και μας πίεσαν, τους μήνες που κύλησαν από το περασμένο καλοκαίρι.
Όλοι; Όχι. Υπάρχουν και αυτοί που φέτος το καλοκαίρι τσαλαβουτούν και ψαρεύουν μέσα στον βούρκο της βλακείας. Ο Σύριζα κολυμπά και ψαρεύει μέσα στο θολό βούρκο του ακροδεξιαριστερού συνονθυλεύματος των αγανακτισμένων, των ψεκασμένων, των “δεν πληρώνω”, των επίδοξων επιδρομέων του Νομισματοκοπείου, των οπαδών του “όχι”, των δήθεν πατριωτών Ελλαδέμπορων, των τρομοκρατολάγνων, των “μετά θα λογαριαστούμε” και όλων αυτών των γραφικών που επιλέγουν να ενστερνίζονται τα πιο νοσηρά σενάρια συνομωσίας και καχυποψίας.
Ψαρεύει ψηφαλάκια και στηρίγματα, μέσα σε αυτόν τον βούρκο της γραφικότητας και της βλακείας, μέσω της απαξίωσης της γνώσης και της αριστείας, του ορθολογισμού και της επαγωγικής σκέψης. Μέσα στο βούρκο αυτό, ο Σύριζα κάνει το γύρο του θριάμβου της ημιμάθειας, του ψεύδους και των παραισθήσεων. Ο Σύριζα χαϊδεύει το θυμικό των φοβισμένων πολιτών και έρχεται όσο πιο κοντά μπορεί στις ενστικτώδεις αντιδράσεις τους. Δεν τους δίνει χρόνο να σκεφτούν, να επεξεργαστούν και να αναλύσουν. Προτιμά να τους δώσει συνθήματα να αναμασήσουν, εχθρούς να αντιμετωπίσουν και σύμβολα για να συνταχθούν τριγύρω τους.
Ένα τέτοιο σύνθημα είναι το “μετά θα λογαριαστούμε”, ένας τέτοιος εχθρός είναι η “χούντα που θέλει να περιορίσει τις ελευθερίες μας” και ένα τέτοιο σύμβολο είναι ο “Γράμμος” και το camp της νεολαίας του Σύριζα. Όμως τίποτα, από όλα αυτά δεν θα μπορούσε να γίνει, αν δεν υπήρχε αυτό το τεράστιο έλλειμμα παιδείας, που τώρα δείχνει τα δόντια του.
Οι αντιδράσεις απέναντι στα μέτρα για τον covid-19, δεν εδράζονται όπως αρκετοί εκτιμούν, στον αντιδραστικό χαρακτήρα του Έλληνα. Εδράζονται περισσότερο στο γεγονός ότι οι Έλληνες δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται τον κόσμο. Δεν καταλαβαίνουν αυτά που διαβάζουν για τον ιό και αυτά που παρακολουθούν για την πανδημία. Η αδυναμία κατανόησης κειμένου, δηλαδή η αδυναμία κατανόησης αυτών που διαβάζουμε, αλλά και αυτών που βλέπουμε, είναι σύμφωνα με την έρευνα PISA του 2018, ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά των Ελλήνων μαθητών. Σύμφωνα με τη έρευνα η Ελλάδα κατατάσσεται στην 33 θέση, ανάμεσα στις 37 εξεταζόμενες χώρες. Και είναι φυσικό, όταν δεν μπορείς να κατανοήσεις κάτι, να αναζητάς εύκολες και εύληπτες απαντήσεις, μυστικά και συνομωσίες που περισσότερο πλησιάζουν στο φαντασιακό, παρά στο πραγματικό.
Οι αριθμοί των κρουσμάτων, των θυμάτων και των διασωληνωμένων, οι στατιστικές καταγραφές, οι έννοιες της γεωμετρικής ή εκθετικής αύξησης, δεν μπορεί να αποτελέσουν ερεθίσματα, για ανθρώπους που και πάλι σύμφωνα με την έρευνα PISA του 2018, κατατάσσονται στις χαμηλότερες θέσεις στα Μαθηματικά. Για ανθρώπους που επειδή δεν κατανοούν, αυτομάτως αμφισβητούν και ερμηνεύουν ακόμα και τους αριθμούς, μέσα από ευφάνταστες, αλλά και βλακώδεις περιγραφές.
Και να ήταν μόνο αυτό; Πολίτες που μπερδεύονται με τα χωρικά ύδατα, την ΑΟΖ, την υφαλοκρηπίδα, τον εθνικό εναέριο χώρο, το FΙR Αθηνών και την αμμουδιά της θάλασσας που κολυμπούν, διαγκωνίζονται για το ποιος είναι ο πιο πατριώτης, ο πιο γενναίος και ο πιο έτοιμος να διώξει τους “εισβολείς”.
Και μέσα από αυτόν τον βούρκο της βλακείας, ο Σύριζα ομολογουμένως περίτεχνα, αναζητά να συσπειρώσει όσους αντιδρούν στην πραγματικότητα. Οι ευθύνες όμως δεν είναι μόνο του Σύριζα. Ούτε φταίνε μόνο οι πολίτες που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει ιός, ότι οι μάσκες και τα εμβόλια έχουν τσιπάκια και ότι όλοι είμαστε θύματα μιας τεράστιας συνομωσίας που έχουν οργανώσει “αυτοί”. Όπου πίσω από τη λέξη “αυτοί”, ο καθένας βάζει ότι θέλει. Διότι η υιοθέτηση σεναρίων συνομωσίας και η επίρριψη ευθυνών σε άγνωστους τρίτους, είναι ένα πρόσφορο μέσο ξεπεράσματος του φόβου και του άγνωστου και μια μέθοδος απεμπλοκής από την ευθύνη της αναζήτησης των αιτιών και της ορθολογικής αντιμετώπισης των γεγονότων.
Οι ευθύνες είναι διαχρονικές. Και έχουν να κάνουν με το εκπαιδευτικό σύστημα. Άραγε πόσοι γνωρίζουμε ότι πλέον είναι πρακτικά αδύνατο να μείνεις μετεξεταστέος σε οποιαδήποτε τάξη του Γυμνασίου ή του Λυκείου, ως αποτέλεσμα της πλήρους κατάργησης της αξιολόγησης στις εκπαιδευτικές διαδικασίες; Πόσοι θυμόμαστε την πανηγυρική κατάργηση των πανελληνίων εξετάσεων της Β’ Λυκείου; Πόσοι γνωρίζουμε ότι τα Επαγγελματικά Λύκεια (ΕΠΑΛ), αποτελούν την κερκόπορτα και το “απόλυτο εργαλείο” για την είσοδο άσχετων μαθητών στα Πανεπιστήμια; Πόσοι θυμόμαστε την κατάργηση της βάσης του 10, για την εισαγωγή στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα; Πόσοι αντιδράσαμε όταν μέσα σε ένα απόγευμα τα ΤΕΙ έγιναν ΑΕΙ; Πόσοι διερωτήθηκαν τη λογική, με βάση την οποία ιδρύθηκε το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, ως αντιστάθμισμα των φυσικών καταστροφών στην Μάντρα;
Είναι γεγονός, ότι ο Σύριζα εκμεταλλεύεται αυτήν την κατάσταση. Εκμεταλλεύεται την άγνοια και το φόβο. Προβάλει την αγνότητα της αγραμματοσύνης. Εξυμνεί την ήσσονα προσπάθεια. Θαυμάζει την τυφλή αντίδραση. Επικροτεί την δήθεν πατριωτική διέγερση. Και χρησιμοποιεί το ψέμα, ως κυρίαρχο όπλο προπαγάνδας. Ας μην υποτιμούμε την δυναμική που κτίζεται μέσα στο βούρκο της βλακείας και ας μην λησμονούμε το πλειοψηφικό ρεύμα του “όχι”, στο δημοψήφισμα του 2015.
