Πραγματικά, είναι απίστευτο. Οι άνθρωποι που έπαιζαν με τις ζωές μας, που έκαναν την επαναστατική τους γυμναστική πάνω στις πλάτες μας, που μας πούλησαν ιδεοληψίες, εμμονές και διχασμό, δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Δίχως ίχνος ντροπής ή ενοχής, ζουν ακόμα μέσα στο σκληρό μαρξιστικό συννεφάκι τους, προσπαθώντας να εμφανίζονται σαν αθώοι και αμόλυντοι, με αγαθές προθέσεις, για να συνεχίσουν τους πειραματισμούς τους και να ολοκληρώσουν τις ονειρώξεις τους, που άφησαν ημιτελείς.

Αν ρωτήσει κανείς τους πολίτες για την άποψη που έχουν για τις τράπεζες, θα δεχθεί μάλλον αρνητικές απαντήσεις. Θα ακούσει για τη μείωση των υποκαταστημάτων και τη συρρίκνωση του δικτύου, για τα κόκκινα δάνεια και τους πλειστηριασμούς, για τις υψηλές προμήθειες, για τη δυσκολία των δανειακών χορηγήσεων, για το βαρύ και πολλές φορές «ένοχο» παρελθόν του τραπεζικού συστήματος, καθώς και για τις «ζημίες» που έχουν προκληθεί τα τελευταία χρόνια στα χαρτοφυλάκια που είχαν επενδύσει σε τραπεζικές μετοχές.

Σύσσωμη η αντιπολίτευση, η ρωσόφιλη ακροδεξιά, η σοσιαλδημοκρατική κεντροαριστερά, η εθνολαϊκιστή αριστερά, ο θαυμαστός κόσμος Βαρουφάκη και το υπόλειμμα του εγχώριου σταλινισμού, συνασπίστηκε για μια ακόμα φορά, απέναντι στην προσπάθεια της κυβέρνησης να επιταχυνθούν οι ρυθμοί έκδοσης και καταβολής των συντάξεων, υποστηρίζοντας τις απεργιακές συντεχνιακές κινητοποιήσεις των υπαλλήλων του ΕΦΚΑ. Είναι φανερό ότι η αντιπολίτευση δεν ενδιαφέρεται για την επίλυση του προβλήματος. Επενδύουν πάνω στον αρνητισμό, πολεμώντας σκληρά την αποτελεσματικότητα και την επιτυχία.

Στις 19 Φεβρουαρίου 2015, η Ελληνική κυβέρνηση δια χειρός Βαρουφάκη, έπαιρνε πίσω τα νταούλια, τους βρυχηθμούς, τους λεονταρισμούς, τα «γκόου μπακ», τους επαναστατικούς παροξυσμούς και την αντιευρωπαϊκή ρητορική. Μέσα σε πέντε λεπτά η κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου, ακύρωνε τις προσπάθειες για την οικονομική προσαρμογή, που είχε καταβάλει τα τελευταία πέντε χρόνια ο ελληνικός λαός. Αυτά συνέβησαν πριν από επτά χρόνια. Και έρχονται σήμερα, να προτείνουν τη δημιουργία της μεγάλης «προοδευτικής - συμπαράταξης - διακυβέρνησης -  δεύτερης - φοράς - αριστεράς».

Η ναυσιπλοΐα στις άγριες χρηματιστηριακές θάλασσες, απαιτεί τη χρήση τριών πυξίδων. Την πυξίδα των εταιρικών δεδομένων, την πυξίδα των μακροοικονομικών στοιχείων, καθώς και την πυξίδα των γεωπολιτικών εξελίξεων. Όποιος δεν είναι έτοιμος να χειριστεί την πολυπλοκότητα αυτών των μεταβλητών, καλύτερα είναι να βρίσκεται εκτός αγορών ή να απολαμβάνει τη λάμψη του χρυσού. Οι επιλογές, απαιτούν ακόμα μεγαλύτερη εγρήγορση και προσοχή.

Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από την επίσημη ανακοίνωση του deal ανάμεσα στην JP Morgan και τη Viva Wallet, με την εξαγορά του 49% της δεύτερης, από την πρώτη. Τo αποτύπωμα που έχει αφήσει πίσω του στην αγορά, δεν αποτιμάται μόνο σε εκατομμύρια δολάρια ή ευρώ. Το αποτύπωμα είναι μεγαλύτερο και αφορά τους νέους κανόνες εταιρικής διακυβέρνησης και εταιρικής ηθικής, που πρέπει να διέπουν το επιχειρείν του 2022, στη χώρα μας.

Η επιτυχία της αύξησης των μισθών, αντιμετωπίζεται σαν το ανδραγάθημα του Βασιλιά Αρθούρου να αποκολλήσει το σπαθί από τον βράχο. Ωστόσο, οι αυξήσεις, λειτουργούν αρκετές φορές σαν το σπαθί που έχει δύο αιχμηρές άκρες. Ακόμα και σήμερα, που βιώνουμε το φαινόμενο ενός πληθωρισμού από τα παλιά, η επιλογή της διπλής αύξησης του κατώτατου μισθού μπορεί να υπακούει στο «λαϊκό αίτημα», ωστόσο ίσως και να μη ζυγίζει σωστά τις πιθανές παρενέργειες.

Η απόφαση του ΣτΕ σχετικά με την προσφυγή εργοδοτικών οργανώσεων από το 2019, έγινε αντικείμενο οργίλης εκμετάλλευσης από τα υπόγεια της Κουμουνδούρου, με σκοπό την αναπαραγωγή χυδαίων και τοξικών συνθημάτων από τα τρολς των ψηφιακών μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Η αγωνιστική υπερδιέγερση του ΣΥΡΙΖΑ και των μέσων επικοινωνίας που διαθέτει, ακολουθήθηκε με τίτλους όπως «απόφαση “βόμβα” υπέρ των εργαζομένων», «το ΣΤΕ επαναφέρει τις 3ετίες». Ωστόσο, όλα αυτά ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα...

Όταν τον Μάρτιο του 2017 έκαναν την εμφάνιση τους στο Χρηματιστήριο Αθηνών τα hedge funds Lansdowne και Oceanwood, λαμβάνοντας θέσεις short απέναντι στις μετοχές των συστημικών τραπεζών και στη ΔΕΗ, είχε υπάρξει ανησυχία στην αγορά. Χθες, μετά από σχεδόν πέντε έτη, στη λίστα της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς για τους short sellers, φιγουράρει πλέον μόνο η Lansdowne Partners.

Ότι το Χρηματιστήριο Αθηνών για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, επιδεικνύει μια ώριμη και σοβαρή συμπεριφορά, αντανακλώντας τη δυναμική, που παρουσιάζει η ελληνική οικονομία. Ακολουθεί, μάλιστα, μια δική του πορεία, αρκετά αποστασιοποιημένη από την πορεία των μεγαλύτερων ξένων χρηματιστηρίων. Αυτή η διαφορετική πορεία οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στις συνεχείς εισροές κεφαλαίων από το εξωτερικό.

Το 2020, το 2021 και το 2022, χαρακτηρίζονται πλέον σαν οι χρονιές με τις μεγάλες έκτακτες στηρίξεις των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών. Αναμένεται να υπάρξει και δεύτερη αύξηση των επιπέδων του κατώτατου μισθού, ώστε να καλυφθεί μέρος των απωλειών των εισοδημάτων λόγω του πληθωρισμού. Ωστόσο, αποδεικνύεται ότι όλα αυτά τα μέτρα δεν ήταν επαρκή για να διατηρηθεί μια ομαλότητα στο σύστημα.

H κρίση στην Ουκρανία, δεν είναι ο Μαύρος Κύκνος που εμφανίζεται ξαφνικά, αλλάζει όλα τα δεδομένα και ανατρέπει την κυρίαρχη τάση. Είναι ο Ελέφαντας στο δωμάτιο που όλοι αρνούνταν να αντικρύσουν εδώ και μήνες. Είναι η ευκαιρία να αναδυθούν στην επιφάνεια, όλα όσα γνώριζε η επενδυτική κοινότητα, οι αναλυτές, οι χρηματιστηριακές εταιρείες , οι κεντρικές τράπεζες και οι κυβερνήσεις. Τα δυσοίωνα μαντάτα, που για καιρό απασχολούσαν τους επενδυτές, βρήκαν την αφορμή να μετατραπούν σε ένα συγκροτημένο πτωτικό κύμα, που στο πέρασμα του παρέσυρε κάθε αμφιβολία και ένσταση.

Τη στιγμή που το εγχώριο τραπεζικό σύστημα αφήνει πίσω τα βαρίδια του και εισέρχεται σε μια μακρόπνοη αναπτυξιακή πορεία μέσω των χρηματοδοτήσεων της πραγματικής οικονομίας και μέσω της ακολουθίας των επενδυτικών deals, που διαδέχονται το ένα το άλλο, ακούγονται παράφωνες οπισθοδρομικές φωνές. Φωνές, που απειλούν να βάλουν φρένο στις επενδύσεις του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας και να αυξήσουν το ρίσκο στις αγορές.

12 Φεβρουαρίου 2022. Η ιστορία γράφει ότι μετά από 10 χρόνια, η Ελλάδα βρίσκεται σε άλλη φάση. Η λέξη «αγανάκτηση» έχει αντικατασταθεί, από τη λέξη «ανάπτυξη». Η λέξη «καταστροφή», από τη λέξη «δημιουργία». Η απογοήτευση, από την αισιοδοξία. Ωστόσο, 10 χρόνια μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ. Αμετανόητος και επικίνδυνος. Μιλώντας για χούντα και καθεστώς. Ποιος; Ο πολιτικός εκφραστής των θαυμαστών των καθεστώτων της Βενεζουέλας και της Κούβας, των θαυμαστών του ολοκληρωτισμού του πρώην Σοβιετικού μπλοκ και των θαυμαστών των διεφθαρμένων δικτατορίσκων απανταχού της γης.

Μουδιασμένες δείχνουν οι αγορές απέναντι στις εξελίξεις στο Ουκρανικό, παρακολουθώντας «κατά πόδας» τις εναλλαγές, ανάμεσα στην κλιμάκωση και την αποκλιμάκωση των εντάσεων και αντιδρώντας με πτωτικές ή ανοδικές κινήσεις. Αυτό που θα ανησυχήσει τις αγορές, ακόμη και αν δεν εκδηλωθεί τελικά σύγκρουση, θα είναι τυχόν επιβολή κυρώσεων από τη Δύση στην Ρωσία, καθώς ελλοχεύει τον κίνδυνο να λειτουργήσει ως μπούμερανγκ για την Ευρώπη.

Ο Παύλος Πολάκης εξήγγειλε ότι η «δεύτερη φορά Αριστερά», θα εθνικοποιήσει τρεις τράπεζες και θα «ξαναπάρει πίσω» κάποιους βασικούς στρατηγικούς πυλώνες. Η εικόνα που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ για την κοινωνία και την οικονομία είναι σαφής: Η εκτελεστική, η νομοθετική, η δικαστική εξουσία, η οικονομία και η επιχειρηματική δραστηριότητα πρέπει να τελούν υπό τον έλεγχο ενός μόνο κέντρου αποφάσεων που θα το συνθέτουν οι σύντροφοι κομισάριοι της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.

Από την ανοδική πορεία των τιμών των εμπορευμάτων και των πρώτων υλών δε θα μπορούσαν να απουσιάζουν τα συμβόλαια του αλουμινίου, η ξέφρενη πορεία των οποίων ήδη δημιουργεί μια σειρά από προβλήματα, όχι μόνο στον κλάδο των κατασκευών, αλλά και σε κλάδους όπως η τυποποίηση και συσκευασία των τροφίμων, η βιομηχανία αυτοκινήτων, η βιομηχανία συσκευασιών, η παραγωγή οικιακών συσκευών, ο κλάδος των μεταφορών και άλλοι.

Το μέγεθος της δημοσιονομικής στήριξης την τελευταία διετία έφτασε το ύψος των 39 δισ. ευρώ και επιβάρυνε καθ' ολοκληρία τους φορολογούμενους, διότι δεν είναι «δανεικά και αγύριστα». Το 2022, τα πράγματα αλλάζουν. Τα σημερινά 31 δισ. ευρώ, που οδεύουν προς την αγορά, έχουν άλλο χαρακτήρα και άλλη σύνθεση. Μεγάλο μέρος των 39 δισ. ευρώ έχει καταλήξει ήδη σε ασφαλείς τραπεζικές καταθέσεις, παραμένοντας ανενεργό. Αντιθέτως, τα 31 δισ. ευρώ θα καταλήξουν μέσω επενδύσεων στην πραγματική οικονομία.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε την περασμένη εβδομάδα να χαρακτηρίσει, υπό αυστηρές προϋποθέσεις, τις επενδύσεις στο φυσικό αέριο και στην πυρηνική ενέργεια ως «πράσινες» επενδύσεις. Η απόφαση αυτή δεν έχει απλά συμβολική αξία, διότι μετουσιώνεται επικίνδυνα σε ένα βαρύ οικονομικό αντίκρισμα. Έτσι με πολιτικές αποφάσεις καθορίζεται όχι μόνο η συμπεριφορά των επενδυτών και ο άξονας των τραπεζικών χρηματοδοτήσεων, αλλά και το κόστος που θα επωμιστούν από τις αποφάσεις αυτές, οι Ευρωπαίοι πολίτες.

Μια από τις σημαντικότερες ειδήσεις στα χρηματιστήρια της Νέας Υόρκης, αποτελεί σήμερα η δίκη μετόχων της Tesla κατά του CEO της εταιρείας Elon Musk, σχετικά με την εξαγορά της SolarCity. Αντίθετα, στην Ελλάδα συγχωρούμε και ξεχνούμε εύκολα. Και ακόμα πιο εύκολα σπρώχνουμε τα πράγματα κάτω από το χαλί, ή κλωτσάμε το τενεκεδάκι πιο μακριά, αρνούμενοι να ασχοληθούμε με συγκεκριμένα θέματα. Ένα τέτοιο θέμα, που αποτελεί πρόβλημα για το Χρηματιστήριο Αθηνών, είναι αυτό, της εταιρείας Ελλάκτωρ.

Τα χρήματα που μοιράζουν οι κυβερνήσεις, είναι σαν τη σημαδεμένη τράπουλα σε ένα τραπέζι χαρτοπαιξίας. Αυτός που τα μοιράζει, είναι ο ίδιος που στο τέλος της παρτίδας θα τα ξαναμαζέψει όλα, υπό τη μορφή ψήφων. Ψήφων, που θα εξασφαλίσουν την επανεκλογή του. Κάθε φορά αλλάζει ο τρόπος της μοιρασιάς της χρημάτων. Το αποτέλεσμα όμως, παραμένει πάντα το ίδιο.

H Jumbo, ήταν για πολλά χρόνια ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης στον χώρο των λιανικών πωλήσεων, καθώς το μοντέλο ανάπτυξης της μαζί με τις χαμηλές τιμές των προϊόντων της, την έφερναν πάντα ένα βήμα μπροστά από τον ανταγωνισμό. Η επιτυχημένη εξέλιξη της, από ένα κατάστημα παιδικών παιχνιδιών, σε μια αλυσίδα πώλησης προϊόντων που απευθύνονται στις ευρύτερες ανάγκες ενός νοικοκυριού, αποτελεί ένα case study, που αξίζει να διδάσκεται στα μαθήματα επιχειρηματικότητας.

Η μεγάλη αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα όλα αυτά τα χρόνια, ήταν να γίνει ΠΑΣΟΚ, στη θέση του ΠΑΣΟΚ. Και ενώ ο Αλέξης Τσίπρας αγωνιωδώς προσπαθεί να εμφανιστεί σαν μετενσάρκωση του Ανδρέα Παπανδρέου, υιοθετώντας την ένρινη φωνή, τη γλώσσα του σώματος, ακόμα και το ζιβάγκο του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, η νέα ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, που αναδείχτηκε με την εκλογή του νέου προέδρου, προσπαθεί να γίνει ΣΥΡΙΖΑ, στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ.

Μέσα από τα συμβάντα που εξελίχθηκαν κατά τη διάρκεια της έντονης χιονόπτωσης στο λεκανοπέδιο της Αθήνας, αλλά και μετά, κατά τη διάρκεια της προσπάθειας επαναφοράς στην κανονικότητα, αναδύθηκε το γνωστό φαινόμενο της παραδοσιακής κόντρας ανάμεσα στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης και τους φορείς της κυβέρνησης. Το πινγκ-πονγκ των ευθυνών και η υποχρεωτική «αντιπολίτευση» προς την κυβέρνηση, αποτέλεσαν μέρος της ημερήσιας διάταξης.