Πραγματικά, είναι απίστευτο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση με πολιτικές αποφάσεις καθορίζει, το τι είναι πράσινη ενέργεια και τι δεν είναι. Έτσι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αποφάσισε την περασμένη εβδομάδα να χαρακτηρίσει, υπό αυστηρές προϋποθέσεις, τις επενδύσεις στο φυσικό αέριο και στην πυρηνική ενέργεια ως «πράσινες» επενδύσεις. Η απόφαση αυτή δεν έχει απλά συμβολική αξία, διότι μετουσιώνεται επικίνδυνα σε ένα βαρύ οικονομικό αντίκρισμα.
Έτσι με πολιτικές αποφάσεις καθορίζεται όχι μόνο η συμπεριφορά των επενδυτών και ο άξονας των τραπεζικών χρηματοδοτήσεων, αλλά και το κόστος που θα επωμιστούν από τις αποφάσεις αυτές, οι Ευρωπαίοι πολίτες. Μέχρι πριν από λίγο καιρό, η πυρηνική ενέργεια αποτελούσε μια ενεργειακή λύση, που είχε εξοβελιστεί από την κυρίαρχη ευρωπαϊκή σκέψη. Ωστόσο, δεν είναι λίγες οι χώρες που συνεχίζουν να αναπτύσσουν και να υλοποιούν projects παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ατομικούς αντιδραστήρες.
Το ίδιο συμβαίνει και με το φυσικό αέριο. Ειδικά εμείς στην Ελλάδα δεν πρέπει να λησμονούμε, ότι η προηγούμενη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη «μη συμβατότητα του φυσικού αερίου με την ευρωπαϊκή πολιτική της πράσινης μετάβασης και της απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα», ήταν ο βασικός λόγος για την απουσία σημαντικών επενδυτών και χρηματοδοτών, από το project του East Med που οδήγησε τελικά και στη ματαίωση του.
Οι αντιδράσεις από τις κυβερνήσεις των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στην απόφαση της Κομισιόν ποικίλουν, ανάλογα με το μείγμα των ενεργειακών πηγών κάθε χώρας.
Για παράδειγμα, η κυβέρνηση της Τσεχίας υποδέχθηκε με ενθουσιασμό την απόφαση της Κομισιόν, επειδή κατά πρώτον, προωθεί ήδη ένα πρόγραμμα παραγωγής ενέργειας από πυρηνικούς αντιδραστήρες και κατά δεύτερον, η προμήθεια φυσικού αερίου σε κλεισμένες τιμές αποτελεί μια λύση στο πρόβλημα της «ενεργειακής φτώχειας» που πλήττει πάνω από το 40% των νοικοκυριών. Ήδη η Τσεχία στρέφεται στην προμήθεια αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG, μέσω της συμμετοχής της σε τερματικό σταθμό σε λιμένα της Γερμανίας.
Η κυβέρνηση της Γερμανίας από την πλευρά της, καλωσόρισε την απόφαση σχετικά με το φυσικό αέριο, αλλά καταδίκασε την απόφαση για την «πράσινη ετικέτα», που δόθηκε στην ατομική ενέργεια, λόγω της συμμετοχής του κόμματος των Πρασίνων, στην κυβέρνηση συνασπισμού. Εν τω μεταξύ η αντιπολίτευση των Χριστιανοδημοκρατών προσέφυγε στη δικαιοσύνη κατά της κυβέρνησης για ένα πακέτο μέτρων, που προβλέπει πρόσθετες δαπάνες ύψους 60 δισεκατομμυρίων ευρώ, ως ενίσχυση της οικονομίας που ήδη πλήττεται μετά από την πανδημία και από την ενεργειακή χρήση.
Η Αυστρία, η Ολλανδία, η Σουηδία και η Δανία, καλούν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να μη συμπεριλάβει καμία δραστηριότητα ορυκτού φυσικού αερίου, ως βιώσιμη στην τρέχουσα ταξινόμηση των ενεργειακών πηγών ενώ είναι υπέρ της συμπερίληψης της πυρηνικής ενέργειας στην ταξινόμηση.
Η συμπερίληψη του φυσικού αερίου στην ταξινόμηση δεν ήταν επιθυμητή από τις τέσσερις χώρες, ακόμη και για την αντικατάσταση του άνθρακα. Το περίεργο είναι ότι η Αυστρία είχε πρωτοστατήσει σε μια αντιπυρηνική συμμαχία στη συνεχιζόμενη διαμάχη για τη λεγόμενη ταξινόμηση της ΕΕ και η Ολλανδία έχει διακόψει προληπτικά τη λειτουργία πυρηνικών σταθμών, λόγω κάποιων ασθενών σεισμικών δονήσεων.
Εν τω μεταξύ, την ίδια στιγμή, που προωθούνται έργα σε όλη την Ευρώπη, για τη δημιουργία μιας πλήρους αλυσίδας αξίας υδρογόνου που συνδυάζει παραγωγή - υποδομή - χρήση, όλα σε μια περιοχή, με πρωτοπόρα την Ολλανδία, ένας συνασπισμός ευρωπαϊκών ομίλων ηλεκτρικής ενέργειας, που συμπεριλαμβάνει τους κολοσσούς EDF, Enel, Iberdrola, McPhy και Ørsted έχει καλέσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή από το καλοκαίρι του 2021 να επιβάλει δασμό άνθρακα στις εισαγωγές υδρογόνου που εισέρχονται στην Ευρώπη.
O συνασπισμός αυτός έρχεται σε πλήρη αντίθεση και με τις κυβερνήσεις της Γερμανίας, της Ολλανδίας, της Ισπανίας και του Βελγίου, που υποστηρίξουν την εισαγωγή πράσινου υδρογόνου από χώρες με ικανότητα να το παράγουν σε μεγάλες ποσότητες. Αντιθέτως, οι κυβερνήσεις της Εσθονίας, της Γαλλίας, της Ουγγαρίας και της Πολωνίας μίλησαν κατά των εισαγωγών υδρογόνου, λέγοντας ότι προτεραιότητα πρέπει να είναι η παραγωγή υδρογόνου που κατασκευάζεται στην Ευρώπη.
Μεγάλη αναταραχή επικρατεί και στις μονάδες που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια από φυσικό αέριο, καθώς βρίσκεται ακόμα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, το ύψος των νέων ρύπων. Σε περίπτωση που υιοθετηθούν πολύ χαμηλά όρια, τότε μια σειρά από νέες μονάδες και από μονάδες υπό κατασκευή, δε θα μπορούν να λειτουργήσουν.
Είναι πιθανό, η θολή και ασαφής πολιτική της περιβαλλοντικής ορθότητας της Δύσης, να καταρρεύσει, με τους πολίτες της Ευρώπης να πτωχεύσουν λόγω των περιβαλλοντικών ευαισθησιών τους και των βιαστικών και επιπόλαιων ρυθμίσεων, πνιγμένοι από τα χρέη, αλλά και από τους καπνούς των φουγάρων της ανάπτυξης των κινεζικών και ινδικών εργοστασίων.
