Τα χρήματα που μοιράζουν οι κυβερνήσεις, είναι σαν τη σημαδεμένη τράπουλα σε ένα τραπέζι χαρτοπαιξίας. Αυτός που τα μοιράζει, είναι ο ίδιος που στο τέλος της παρτίδας θα τα ξαναμαζέψει όλα, υπό τη μορφή ψήφων. Ψήφων, που θα εξασφαλίσουν την επανεκλογή του. Κάθε φορά αλλάζει ο τρόπος της μοιρασιάς της χρημάτων. Το αποτέλεσμα όμως, παραμένει πάντα το ίδιο.
Μέσα σε σακούλες, μέσα σε κουτιά από pampers, μέσα από επιδόματα πλυσίματος χεριών, μέσα από μπόνους έγκαιρης προσέλευσης, μέσα από αναδρομικά πάσης φύσεως, μέσα από αποζημιώσεις, μέσα από πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, μέσα από αγροτικές επιδοτήσεις, μέσα από τη «διαφύλαξη θέσεων εργασίας», τις έκτακτες παροχές, το μοίρασμα της σημαδεμένης τράπουλας συμβαδίζει με την πολιτική ζωή του τόπου, εδώ και δεκαετίες.
Δεν αποτελούσε άραγε εργαλείο εξαγοράς ψήφων, η Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή που είχε θεσπιστεί επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ;
Δεν αποτελούσε εργαλείο εξαγοράς των σκληρών συνδικαλιστικών ψήφων, των σύνολο των κυβερνητικών παροχών και ενισχύσεων των ασφαλιστικών ταμείων και των συνδικαλιστικών οργανώσεων των Δημοσίων Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας;
Η λειτουργία του περιβόητου Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, που είχε εντάξει κάτω από την ομπρέλα του 43 πτωχευμένες ιδιωτικές επιχειρήσεις με σκοπό να μη χαθεί ούτε μια θέση απασχόλησης, δεν προσέφερε πελατειακές ψήφους στο ΠΑΣΟΚ;
Άλλωστε ολόκληρο το συνταξιοδοτικό σύστημα δεν ήταν δομημένο πάνω σε μια ψηφοθηρική βάση; Πρόωρες συντάξεις, συντάξεις υψηλότερες της τελευταίας μισθοδοσίας, προαγωγές με την αναγγελία της συνταξιοδότησης, αναδρομικά πάσης φύσεως και προελεύσεως, καταβολές εφ’ άπαξ χωρίς εισφορές, ήταν μερικά από τα χαρτιά της σημαδεμένης τράπουλας.
Μήπως όμως και η ανεξέλεγκτη ίδρυση όλων αυτών των πανεπιστημίων στην περιφέρεια, που είχαν μηδενικό ακαδημαϊκό αντίκτυπο, δεν προσέφερε εισοδήματα στις «ντόπιες κοινωνίες» και δεν αποτελούσε μέσο εξαγοράς ψήφων;
Αλλά και οι ωμές προεκλογικές εξαγγελίες, που μοίραζαν λεφτά από τα μπαλκόνια, δεν σκόπευαν ευθέως στην εξαγορά ψήφων; Το «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα» του ΠΑΣΟΚ και η «κατάργηση του ΕΝΦΙΑ» του ΣΥΡΙΖΑ, ηχούν ακόμα στα αυτιά μας σαν ψηφοθηρικές σειρήνες.
Μια ακόμα παράμετρος, που δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας, είναι οι πηγές των χρημάτων που μοιράζονται αφειδώς, μέχρι να μετουσιωθούν σε ψήφους. Ποιες είναι αυτές οι πηγές; Με δεδομένο, ότι το λεφτόδενδρο έχει προ πολλού ξεραθεί, οι πηγές είναι μόλις δυο. Η πρώτη είναι οι τα χρήματα των φορολογουμένων. Και η δεύτερη είναι ο δανεισμός. Αλλά και ο δανεισμός στις πλάτες των φορολογουμένων καταλήγει, μέσω της αναγκαίας αποπληρωμής των τοκοχρεολυσίων. Με χαμηλότερο βάρος όταν υπάρχει ανάπτυξη και με αφόρητο βάρος όταν υπάρχει ύφεση και πρέπει να αναληφθούν επιπλέον μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Προχθές ο πρωθυπουργός έπραξε το αναμενόμενο και το λογικό. Έπαυσε έναν υπουργό και διέγραψε ένα μέλος του κόμματος, που χαριτολογούσαν με υπερηφάνεια σχετικά με μεθοδεύσεις του 2007. Και όμως, ουδείς μπήκε στην ουσία των πεπραγμένων του 2007 και της κυβερνητικής περιόδου 2004-2009.
Η αντιπολίτευση, εξερράγη για την «τρομερή αποκάλυψη», την ίδια στιγμή που υπερασπιζόταν παρόμοιες πρακτικές για τη συνέχιση της λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, εις βάρος των φορολογουμένων, με σκοπό τη διατήρηση των θέσεων εργασίας και τον προσεταιρισμό των ψήφων των εργαζομένων. Κάτι που κάνει για περίπου 40 χρόνια.
Η αλήθεια είναι, ότι όταν κάποιος σου προσφέρει κάτι για το οποίο δεν έχεις μοχθήσει και δεν έχεις εργασθεί για να το αξίζεις, θα έρθει να στο πάρει με άλλο τρόπο.
