Ο Πολάκης ασχέτως της προσωπικής του γλώσσας, εκφράζει το σύνολο του κομματικού ΣΥΡΙΖΑ, όπου στο δημοσιογραφικό επάγγελμα βρήκαν τον εχθρό του λαού. Και αυτή η εχθρική στάση, η μη αντιμετώπιση των ΜΜΕ σαν λειτουργικό στοιχείο της αστικής δημοκρατίαw, ουδεμία σχέση έχει με την κεντροαριστερά ή την σοσιαλδημοκρατία που υποτίθεται ότι θέλει να ενταχθεί.

Ο Μητσοτάκης ηγεμονεύει ως τώρα στην πολιτική σκηνή, ο Τσίπρας αποκαθηλώνεται με μακρόσυρτη συρρίκνωση, καθώς η υπερτετραετής κυβερνητική πορεία του απομάγευσε, ενώ το ΚΙΝΑΛ παραμένει δημοσκοπικά ασάλευτο, παραδέρνοντας ανάερο και συνθλιβόμενο μεταξύ των δύο.

«Αν δεν αντισταθούμε σε όλες τις γειτονιές, οι πόλεις μας θα γίνουν μοντέρνες φυλακές» διακήρυσσε το σύνθημα που συνόδευε το κάλεσμα διαφόρων συλλογικοτήτων, για συγκέντρωση στις πλατείες. Δεν ήταν όμως μόνο η αυθόρμητη συγκέντρωση των νεαρών που βγήκαν για μπύρες γιατί πλάνταξαν από την καραντίνα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια παρωχημένη άποψη  για τη δημοσιογραφία. Στην πολιτική του κουλτούρα οι δημοσιογράφοι  πρέπει να έχουν ρόλο «αγωνιστή του λαού» - όπως βέβαια τον εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ (και σύμπασα η Αριστερά).  Εάν αυτό δεν είναι δυνατόν, ως εναλλακτική, πρέπει να αποτελούν προέκταση των ποσοστιαίων συσχετισμών της Βουλής.

Ο ανορθολογισμός κυριάρχησε ξανά. Δεν αφορά την - περιφρονημένη από τους επαναστάτες του καναπέ – σιωπηρή πλειοψηφία, η οποία υπάκουσε στα μέτρα για την προφύλαξη πρωτίστως της δικής της ζωής. Αφορά τους έτοιμους από καιρό, να υιοθετήσουν κάθε μέτρο ανορθολογικής ανεύθυνης ανυπακοής.

Μωραίνει Κύριος. Σε μια εκδήλωση μνήμης των νεκρών της Μαρφίν με το εντοιχισμό της αντίστοιχης πλακέτας, όπου θα παραστεί η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης καθηλωμένος σε μια αυτοχειριαστική λογική, αρνείται να παραστεί, αδυνατώντας να ανταποκριθεί στη θεσμική θέση που τον ανέδειξε ο λαός.

Η εικόνα ήταν αποκαρδιωτική. Υποτίθεται οι άνθρωποι που είναι ευαισθητοποιημένοι για το περιβάλλον θα ήταν εξίσου και για την ανθρώπινη ζωή. Όχι για τη δική τους, γιατί το δικαίωμα στην αυτοκαταστροφή, στην αφαίρεση της ιδίας ζωής, είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα που δεν υπόκειται σε καμία απολογία.

Ένα κόμμα σε αποσύνθεση που θυμίζει το ΠΑΣΟΚ στην αρχή της παρακμής του και της υποταγής του στον Τύπο. Τότε που ο Κουρής επαίρετο ότι πήγε νύχτα στον Αντρέα με δυο τσουβάλια γράμματα αγανακτισμένων αναγνωστών του που απαιτούσαν να μην ψηφίσει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ως πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Στην αξιωματική αντιπολίτευση το πήραν απόφαση. Υπάρχει ένας σκληρός πυρήνας στο ΚΙΝΑΛ που έρχεται από το παλιό ΠΑΣΟΚ, και αποδεικνύεται  δύσκολο να «τρυγηθεί». Κατανόησαν πως ό,τι πήραν, πήραν. Ο πυρήνας του ΚΙΝΑΛ, αυτό το ποσοστό του 5% δεν είναι βέβαια ενιαίο.

Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων άλλα δε…κορονοϊός κελεύει. Ως εκ τούτου οι προγραμματισμοί, οι αντιδράσεις, τα σενάρια  των πολιτικών αρχηγών γίνονται ψηλαφιστά επί μιας πραγματικότητας που βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη. Ουδείς μπορεί να προείπει πως θα είναι το μέλλον και ποιες οι διαθέσεις του λαού. 

Είναι λαϊκισμός να κατηγορείς μια κυβέρνηση επειδή η προηγούμενη του κόμματός της αναγκάστηκε να πάρει δυσάρεστες αποφάσεις υπό την εντολή των μνημονίων, όταν έχεις υπογράψει ο ίδιος μνημόνιο που σε κατέστησε το ίδιο αιχμάλωτο και σε ανάγκασε να προβείς σε εξίσου δικές σου δυσάρεστες αποφάσεις. Ο λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ θα θηρεύσει την αγωνία, τον φόβο, την απόγνωση που θα ακολουθήσει την οικονομική πτώση.

Ένα φοβιστικό φάντασμα πλανιέται πάνω από την Κουμουνδούρου τους τελευταίους μήνες. Το φάντασμα των εκλογών. Aν οι εκλογές γίνουν τώρα και χάσει τίθεται εκ των πραγμάτων θέμα παραμονής του στην ηγεσία. Δεν υπάρχει άλλος αλλά και ο ίδιος θα είναι πλέον καμένο χαρτί. Εξ αυτού και τις καταγγέλλει. Τις φοβάται γιατί φοβάται για το μέλλον του.

Από Δευτέρα είμαστε κάπως μόνοι και κάπως έκθετοι στην καταστροφική επιθετικότητα του ιού. Ο καθείς και η ατομική του ευθύνη. Θεωρείται δεδομένο ότι η νέα κατάσταση θα φέρει ευνοϊκές συνθήκες επώασης του ιού με αύξηση κρουσμάτων και προφανώς των θυμάτων.

Ίσως κάτι αλλάζει στα έγκατα της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό το 85,7% που κατέγραψε η δημοσκόπηση για λογαριασμό της διαΝΕΟσις, και το οποίο πιστεύει ότι η χώρα κινείται προς την σωστή κατεύθυνση, δεν είναι οπαδοί του Μητσοτάκη και ψηφοφόροι της ΝΔ. Η εμπιστοσύνη ξεκίνησε από την απόκρουση των ορδών του Έβρου ενώ η αίσθηση ότι η χώρα βαδίζει σωστά εμπεδώθηκε με τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση για την πανδημία.

Από την σοβαρότητα της ΕΔΑ που προσπαθούσε να συμβάλει δημιουργικά στον μετασχηματισμό του κράτους της Δεξιάς και από την Ανανεωτική Αριστερά με τους σοβαρούς ιδεολογικούς προβληματισμούς για την συνεργασία με τις «αστικές δυνάμεις», φτάσαμε στον ΣΥΡΙΖΑ των troll, της εχθροπάθειας, της ελλείπουσας σοβαρότητας, και του αντιπολίτευση να΄ναι και ό,τι να 'ναι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι από ιδεολογία πολεμικό κόμμα, και υπό την προεδρία Τσίπρα  δεν έχει καμιά αναστολή  να καταγγέλλει ψευδόμενος αυτά που και ο ίδιος έκανε. Τελευταία περίπτωση  το voucher. Το στοίχημα παραμένει, εάν θα μπορέσει να κυβερνήσει ο Κυρ. Μητσοτάκης με τέτοια  αντιπολίτευση ή θα αναγκαστεί να προσφύγει σε εκλογές.

Η υπόθεση των ΚΕΚ είναι μια απόφυση της χθεσινής Ελλάδας που πρέπει να εγκαταλείψουμε. Ερχεται από παλιά, και ήταν πάντα ένας τρόπος για να δίνονται επιδοτήσεις ως δωράκια, χωρίς αντίστοιχο παραγωγικό ή επιμορφωτικό αποτέλεσμα. Το παρόν φιάσκο των ΚΕΚ, αδικαιολόγητο μεν, βασίστηκε στο θεσμικό πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ και σε ΚΕΚ που είχαν αξιολογηθεί επί ΣΥΡΙΖΑ.

Η δεκαετής πολιτική κρίση δεν αφαίρεσε τις πολιτικές παρωπίδες στους πολλούς. Αρκεί μια ματιά στα social media αλλά στον κοινωνικό χώρο, για να διαπιστωθεί ότι οι παλιές κομματικές εντάξεις, οι ιδεολογικές ταυτίσεις, παραμένουν αναλλοίωτες στο χρόνο.

Παγκόσμιοι οργανισμοί, κυβερνητικές υπηρεσίες, δεξαμενές σκέψης, διανοούμενοι, γνωστοί οικονομολόγοι, συγκλίνουν στην κεντρική διαπίστωση ότι η άρση της αυλαίας της καραντίνας, θα βρει τον κόσμο διαφορετικό.

«Η ιδεολογία είναι ψευδής συνείδηση», είναι ένα από τα κλισέ του Λένιν που ο Καρτερός ως ορίτζιναλ κομμουνιστής το γνωρίζει καλά. Παρόλα αυτά ο ίδιος και το κόμμα του υποπίπτουν να ερμηνεύουν τις εξελίξεις με την ψευδή συνείδηση που διαμορφώνει η ιδεολογία τους, ή μάλλον η κομματική τους ένταξη.

Υπάρχει μια δισυπόστατη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως παραμένει ενεργό το σοκ από την καταρράκωση του προγράμματος Θεσσαλονίκης, και όλες τις υποσχέσεις που περιλάμβανε με ένα άρθρο, ένα νόμο. Μοιάζει να έχει δημιουργηθεί φράγμα ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ποσοστό του και την υπόλοιπη κοινωνία.

Λοιδορήθηκε  αδίκως από αριστερούς και δεξιούς  η πρόταση του Αλέκου Αλαβάνου να γίνει η περιφορά του Επιταφίου χωρίς την συμμετοχή πιστών. Η πρόταση απέπνεε τη κουλτούρα της παλιάς Αριστεράς. Μόνο που έδωσε τη θέση της  σε μια Αριστερά που θεωρεί ότι η καριέρα είναι χολέρα και η αριστεία ρετσινιά.

Η κυβέρνηση κεφαλαιοποιεί εκ των πραγμάτων την έως τώρα επιτυχημένη αντιμετώπιση της πανδημίας προκαλώντας κεφαλαλγίες στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος τον τελευταίο καιρό δίνει την αίσθηση πως τείνει να επιστρέψει στο αγαπημένο του πεδίο της σκανδαλολογίας, εκεί όπου με την συστράτευση των trolls και την έμφυτη δυσπιστία του λαού στο πολιτικό σύστημα, θεωρεί ότι έχει συγκριτικό πλεονέκτημα.

Όσο αυξάνει ο φανατικός ισλαμισμός σε Ασία και Αφρική, τόσο αυξάνουν οι επιθέσεις και οι διώξεις κατά των Χριστιανών, χωρίς η διεθνής κοινότητα και οι περιβόητες ΜΚΟ να απλώνουν φτερούγες προστασίας τους. Μόνο τα τελευταία χρόνια, χιλιάδες χριστιανοί έχουν χάσει τη ζωή τους σε επιθέσεις εναντίον των εκκλησιών τους και χώρων διαμονής τους.