Η εικόνα ήταν αποκαρδιωτική. Υποτίθεται οι άνθρωποι που είναι ευαισθητοποιημένοι για το περιβάλλον θα ήταν εξίσου και για την ανθρώπινη ζωή. Όχι για τη δική τους, γιατί το δικαίωμα στην αυτοκαταστροφή, στην αφαίρεση της ιδίας ζωής, είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα που δεν υπόκειται σε καμία απολογία.
Ωστόσο σε καιρούς πανδημίας, όταν ιός παγκοσμίως χαρακτηρίζεται ως άκρως μεταδοτικός, αίρεται το δικαίωμα της αυτοκαταστροφής αφού δεν περιορίζεται στο άτομο όταν αυτό λειτουργεί ως μεταδότης στους άλλους. Λειτουργεί εν δυνάμει ως δολιοφθορέας (θα λέγαμε ως «δολοφόνος» αν η λέξη δεν ήταν τόσο βαριά) της ζωής των συνανθρώπων του.
Ετσι κατά την προχθεσινή συγκέντρωση στο Σύνταγμα οι ευαίσθητοι για την «δολοφονία του περιβάλλοντος» συναθροίστηκαν μεταξύ τους σαν αγέλη, χωρίς να μεριμνήσουν για το στοιχειώδες, την διατήρηση των μεταξύ τους αποστάσεων, την στιγμή που όλοι μας έχουμε μάθει πλέον ότι πρώτο μέτρο απώθησης του ιού είναι η κοινωνική αποστασιοποίηση.
Υποτίθεται ότι αυτοί ανήκουν στα κινήματα της προωθημένης κοινωνικής συνείδησης, και ότι οι κεραίες τους θα αντιλαμβάνονταν τα σύγχρονα προβλήματα. Δυστυχώς απέναντί τους το ΚΚΕ με την θεατρικώς διατεταγμένη παρουσία στο Σύνταγμα - ένα είδος αναβίωσης προπαγανδιστικής αισθητικής του υπαρκτού σοσιαλισμού - εμφανίστηκε πολύ πιο υπεύθυνο. σύγχρονο μοντέρνο. Ανέλαβε την ευθύνη της ανυπακοής, αλλά τουλάχιστον σεβάστηκε με έστω κραυγαλέα επιδεικτικότητα, τους στοιχειώδεις κανόνες που επιτάσσει ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή και την κοινή συμβίωση.
Αυτά εκτός Βουλής. Χθες εντός της αιθούσης στην ολομέλεια, είχαμε άλλη θεατρική παράσταση, φτηνής αισθητικής, κάτι σαν τα παλιά πρόχειρα μπουλούκια που συγκροτούνταν για αρπαχτές στην επαρχία.
Στην - δίκαιη - αναφορά Μητσοτάκη για την συγκέντρωση διαμαρτυρίας που προαναφερθήκαμε, ο Τσίπρας εξανέστη: «Σας πήρε ο πόνος για την συγκέντρωση των εκπροσώπων των φορέων των οικολογικών οργανώσεων και ΜΚΟ, ότι αποτελούν υγειονομικό κίνδυνο. Όταν ο ίδιος κάλεσε στο τηλέφωνο τον δήμαρχο και του ζήτησε να περάσει έξω από το Μαξίμου το φορτηγό που έκανε την συναυλία και καλούσε τα τηλεοπτικά συνεργεία τη δήθεν αυθόρμητη στιγμή , δεν τον πείραξαν οι αποστάσεις που δεν τηρήθηκαν; Τον πείραξαν τώρα μη τυχόν και χαλάσει η ωραία σούπα της ομοφωνίας αξίας 20 εκατομμυρίων;».
Ναι, σαφώς η έκκληση Μητσοτάκη να περάσει το φορτηγό της συναυλίας από το Μαξίμου ήταν λάθος - κυρίως επικοινωνιακό λάθος, όχι ουσίας. Κοντά του συναθροίστηκαν ελάχιστοι άνθρωποι που ούτως ή άλλως ζουν μαζί στα ίδια γραφεία. Ο συνωστισμός που παρατηρήθηκε ήταν κυρίως στους φωτορεπότερ αλλά αυτοί δεν μπορούν εκ της φύσεως της δουλειάς τους να στοιχηθούν με όρους κοινωνικής αποστασιοποίησης. Σε κανένα φωτορεπορτάζ επικαιρότητας. Αλλά αν ο Μητσοτάκης έκανε λάθος κίνηση, αυτό τι εμπόδιζε τον Τσίπρα να τον καταγγείλει και παράλληλα να καταδικάσει την συμπεριφορά των διαδηλωτών του Συντάγματος; Μόνο ο λαϊκισμός του. Δεν διανοείται να πάει κόντρα σε κάθε διεκδικητική κίνηση, αλλά και στον τρόπο που αυτή εκδηλώνεται.
Οσο για την ουσία των αντιρρήσεων και κατηγοριών για το «περιβαλλοντοκτόνο νομοσχέδιο», ας μιλήσουν οι επιστήμονες περιβαλλοντολόγοι, τους οποίους πρέπει στο εξής να ακούμε περισσότερο, όπως μάθαμε εξ ανάγκης να ακούμε και τους λοιμωξιολόγους. Η στήλη σεμνύεται να εκφράσει άποψη επ΄αυτού.
Εμπειρικά ωστόσο δικαιούμαστε να συμπεράνουμε ότι όλη αυτή η διαχρονική ευαισθησία για το περιβάλλον, ακριβώς επειδή ήταν ακραία, συνθηματολογική, συχνά αντιδραστική και όχι σπάνια συμφεροντολογική, δεν απέτρεψε την καταστροφή του περιβάλλοντος. Μάλλον επέτεινε τον βιασμό των ακτών και των δασών, με την οικοδόμηση άνω του ενός εκατομμυρίου αυθαιρέτων. Ολοι χωρούσαν στην κακοπ οίηση του περιβάλλοντος, εκτός από αυστηρά ελεγχόμενες παραγωγικές μονάδες, που θα έδιναν δουλειά στον κόσμο, θα συνέβαλαν στον εμπλουτισμό εκάστης περιοχής, θα απέφεραν έσοδα στο κράτος και προστιθέμενη αξία στην εθνική ανάπτυξη .
Το ίδιο φυσικά έγινε και επί ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεικτικό δημοσίευμα της Αυγής εν έτει 2018. «Διμοιρίες ΜΑΤ, ασθενοφόρα, λιποθυμίες και μπουλντόζες έτοιμες να «καταπιούν» την περιουσία των κατοίκων μπροστά στα μάτια τους, συνέθεταν την εικόνα χθες στα Περιβολάκια Ραφήνας. Τελικά η κατεδάφιση αποτράπηκε μετά από συντονισμένες προσπάθειες του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργου Πάντζα, του δήμαρχου Ραφήνας - Πικερμίου Βασίλη Πιστικίδη καθώς και του αντιπεριφερειάρχη Ανατολικής Αττικής Πέτρου Φιλίππου».
Παράλληλα με ευθύνη της κυβέρνησής του ανεβλήθη επί 3,5 χρόνια η εκτέλεση 1639 αμετάκλητων αποφάσεων κατεδάφισης στην Αττική, οι οποίες είχαν κριθεί στον ανώτατο δικαστικό βαθμό. Ο βουλευτής Τρικάλων της ΝΔ Κώστας Σκρέκας είχε παρουσιάσει δύο έγγραφα με τα οποία οι πρώην υπουργοί Εσωτερικών επί ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Βούτσης και Παναγιώτης Κουρουμπλής ζητούσαν την αναβολή κατεδαφίσεων αυθαιρέτων.
Είναι επίσης αστεία η ευαισθησία του ΣΥΡΙΖΑ όταν ο Χατζηδάκης παρουσίασε χάρτες που αποδεικνύουν ότι ως κυβέρνηση είχε αδειοδοτήσει εξορύξεις σε περιοχές Natura για την οικολογική ισορροπία των οποίων, τόσο «αγωνιά». Ποιοι μιλάνε δηλαδή…
Απλώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα εύπλαστο κοινό, επιδερμικά ευαισθητοποιημένο στο θέμα «περιβάλλον», το οποίο παρουσιάζεται θετικό σε κάθε καταγγελία περί περιβαλλοντοκτόνου νομοθεσίας, χωρίς ούτε να κρίνει τα δικά του πεπραγμένα, ούτε να γνωρίζει τα άρθρα, τις πρόνοιες και τις προβλέψεις του κάθε νομοσχεδίου. Αρκεί η συνθηματολογική καταγγελία ότι απειλείται το περιβάλλον, για να βγει στους δρόμους ασύντακτο και οργισμένο νομίζοντας ότι έτσι το προστατεύει.
