Η πρώτη έμμεση στοχοποίηση από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, έγινε κατά την περίοδο απεργίας πείνας του Κουφοντίνα, για το αίτημά του να μεταφερθεί σε φυλακή της αρεσκείας του. Ζητούσαν από την Πρόεδρο να παρέμβει «προκειμένου να αποτραπεί μια εξέλιξη που, αυτή τη στιγμή, φαίνεται αναπόφευκτη και προδιαγεγραμμένη».

Η ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι μια διαδικασία που απαιτεί δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, χρόνια ωρίμανσης. Προς το παρόν είναι μια οικονομική ένωση και τέτοια θα παραμείνει για καιρό. Αρκεί να προετοιμάσει τουλάχιστον μια στοιχειώδη εξωτερική πολιτική. Το πρώτιστο που αφορά την ώρα μας είναι η εσωτερική της συνοχή, το εθνικό οικονομικό σχέδιο, η κοινωνική προστασία και η στρατιωτική ενδυνάμωση. Η Ευρώπη ό,τι ήταν να μας δώσει τόσα χρόνια το έδωσε.

Σαν ιδεολογικά ζόμπι τρέφονται από το αίμα του τραγικού παρελθόντος, όπως ο ίδιοι το κοιτούν παραμορφωτικά, όταν δεν έχουν τίποτα να αρθρώσουν για τη σύγχρονη ζωή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αρχής γενομένης από το μνημόνιο με τους «γερμανοτσολιάδες»,  τους «Νενέκους» κ.α. κατόρθωσε να αναβιώσει στην κοινωνία τον αντικομουνισμό. Μόνο που όλα αυτά βοηθούν και τη ΝΔ. Με αυτή την επιθετικότητα συσπειρώνεται το ΝΔτικό ακροατήριο, και δη με εκρηκτική φόρτιση κατά του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο χρόνος καθώς περνάει απαλύνει το θυμό, κατασιγάζει τις αντιθέσεις, αμβλύνει τις «γωνίες», και καταλαγιάζει το αντι-ΣΥΡΙΖΑ συναίσθημα - όχι μέτωπο. Τη λέξη «μέτωπο» την εφηύρε ο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να αποδώσει την απόρριψη που από τον λαό σε κάποια άνωθεν κατασκευή, σε κάποια ύπουλα αντιλαϊκά συμφέροντα, σε μια συνωμοσία των οικονομικά επικυρίαρχων, των δυνάμεων του κακού.

Σε αυτή τη χώρα είμαστε όλοι «αριστεροί». Και δεν αναφερόμαστε σε κόμματα, στον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΚΕ ας πούμε, αλλά σε εκείνο το είδος της «λαϊκής Αριστεράς» με κινητήριο πνεύμα τον λαϊκισμό, που παρεπιδημεί οριζοντίως σε όλα τα κόμματα, ενώ ανιχνεύεται και δεξιότερα της ΝΔ. Μέχρι και hashtag στο twitter έγινε επειδή οι πυροσβεστικές δυνάμεις, σύμφωνα με καταγγελίες «επώνυμων» κατοίκων των περιοχών που επλήγησαν, κατήγγειλαν ότι πυροσβεστικά προστάτευσαν τη «Βιανέξ», και «άφησαν τα σπίτια του κόσμου να καούν».

Στα Βαλκάνια η ιστορία κυλάει αργά, είναι παρούσα και δεν αφήνει πίσω της ξεχασμένους τους αιώνες. Ή όπως τραγούδησε ο Νιόνιος δεν είναι παίξε γέλασε. Προχθές η Βουλγαρία και το κράτος των Σκοπίων υπέγραψαν το πρωτόκολλο Συνθήκης Φιλίας, Καλής Γειτονίας και Συνεργασίας. Μόνο που αυτό εμπεριέχει διττή ιδιαιτερότητα: Αφενός η Βουλγαρία δεν αναγνωρίζει τη γλώσσα τους ως «μακεδονική».

«Είν' η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων· είν' η προσπάθειές μας σαν των Τρώων… Επάνω, στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος»... λέει ο Αλεξανδρινός, και ο θρήνος του ΣΥΡΙΖΑ παίρνει τη μορφή ορυμαγδού στα σόλιαλ μίντια. Επιδίδονται σε μια απελπισμένη αριστερή αντιγραφή του QAnon (που πιστεύει ότι μία κλίκα παιδόφιλων και κανιβαλιστών, που λατρεύουν τον Σατανά, διευθύνουν μία παγκόσμια σπείρα σωματεμπορίας παιδιών και συνωμοτούν εναντίον του Τραμπ).

Οικονομίες ενεργειακά εξαρτημένες από τη Ρωσία και από τη φτηνή παραγωγικότητα της Ανατολής, λαοί που νιώθουν στην καθημερινότητά τους τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και την αποδυνάμωση του κοινωνικού κράτους, σε συνδυασμό με την ενδεχόμενη επανάκαμψη της πανδημίας, αποτελούν ένα ηφαίστειο εν βρασμώ. Η κυβέρνηση ελαύνοντος του χειμώνα, μπορεί να μην έχει τα προβλήματα άλλων δυτικών, αλλά δεν θα τον περάσει και αβρόχοις ποσίν. Η διενέργεια εκλογών ίσως καταστεί επιτακτικότητα στις αρχές του νέου χρόνου.   

Για τα περίφημα 600 ευρώ της επιδότησης ρεύματος ο λόγος. Η κυβέρνηση είχε αναφέρει έως τα 600 ευρώ. Στη Βουλή δήλωσε: «Τάξατε 600 ευρώ power pass, επιστροφή για τη ρήτρα της απάτης στους λογαριασμούς, και τώρα οι πολίτες   βλέπουν μεσοσταθμικά μόλις 17 ευρώ. Αυτό είναι εκτσογλανισμός». Ο Τσίπρας λέει συνειδητά ψέματα. Και ας μην προτρέξουν οι «εύκολοι» γιατί δεν είναι διαμάχη δεξιάς - αριστεράς η διαπίστωση. Δεν είναι κατ' ανάγκην δεξιός όποιος επικρίνει το ψεύδος και αριστερός όποιος το χειροκροτεί. Είναι πολίτης.

Σαφώς ήταν εκτός κλίματος και αναγκαιότητας η χθεσινή αναφορά του υφυπουργού Παιδείας Άγγελου Συρίγου ότι η χούντα δεν έπεσε από τις λαϊκές αντιδράσεις αλλά λόγω της κυπριακής τραγωδίας. Είπε κάτι που είναι αυτονόητο και γνωστό και θαρρούσαμε πως ιστορικά έχει λυθεί. Αμ δε! Πώς να έχει λυθεί για αυτούς που με αντιμνημονιακή θέρμη φώναζαν «η χούντα δεν τελείωσε το '73»;

Μπουρλότο με γκαζάκια έβαλαν χθες κάποιοι στο όμιλο Real, και κινδύνευσε μία εργαζόμενη, η οποία θα μπορούσε να είναι απλώς μια ακόμη «παράπλευρη απώλεια», προς δόξαν και τιμή της… επανάστασης. Έχουν ξαναγίνει στο παρελθόν αυτά, αλλά πρώτη φορά με τόση συχνότητα. Φυσικά δεν στέλνει ο ΣΥΡΙΖΑ ανεγκέφαλους να βάζουν γκαζάκια σε Μέσα και σε σπίτια δημοσιογράφων. Ουδεμία παρανόηση περί αυτού. Αλλά δημιούργησε το κλίμα ευρύτερης νομιμοποίησης και αποδοχής τέτοιων συμπεριφορών.

Η δημόσια ζωή διαβρώνεται και σταδιακά μετατρέπεται σε χώρο κοινωνικής αποσύνθεσης και έκπτωσης αξιών. Μια φθοροποιός κηλίδα εξαπλώνεται, υποσκάπτει συνειδήσεις, ιδέες, αξίες, η οποία ακόμη και αν υποθέσουμε ότι δεν εκπορεύεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, έχει σημείο αναφοράς σε αυτόν. Ο πρώην υπουργός και Βουλευτής Χριστόφορος Βερναρδάκης π.χ. επειδή δεν του αρέσει το νομοσχέδιο της Νίκης Κεραμέως για την Παιδεία, τη χαρακτήρισε «Πισπιρίγκου της Παιδείας», υποπίπτοντας σε διττό παράπτωμα.

Σήμερα το μεσημέρι κληρώνονται τα ονόματα των ανώτατων δικαστών από τον Άρειο Πάγο και το Συμβούλιο της Επικρατείας, που θα αποτελέσουν τη σύνθεση των δύο δικαστηρίων τα οποία θα δικάσουν τους δύο πρώην υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαγγελόπουλο και Νίκο Παππά, για αδικήματα που φέρεται να έχουν τελέσει κατά την άσκηση των υπουργικών τους καθηκόντων. Η ιστορία αρχίζει την αντίστροφη μέτρησή της και μέσα σε 40 έως 60 ημέρες θα πρέπει να έχει προσδιοριστεί δικάσιμος.

Η κυβέρνηση από φθινόπωρο θα μπει σε δύσκολη στενωπό. Δεν θα αντιμετωπίσει στον δρόμο της μόνο την ενεργειακή ακρίβεια, στην οποία μπορεί να ανταπεξέλθει με ένα ακόμη επίδομα. Μπορεί να μη φτάσουμε καν στη δραματικότητα του γερμανικού «δελτίου στο ρεύμα». Θα βρεθεί όμως αντιμέτωπη με το αφηνιασμένο τσουνάμι της ακρίβειας που πλήττει προϊόντα και υπηρεσίες. Ο σοβαρότερος των λόγων που επικαλέστηκε ο πρωθυπουργός είναι η Τουρκία. Γι' αυτό λέμε ίσως βιάστηκε. Γιατί ως εναλλακτική δεν έχει ορίσει ο λαός το θεσμικό ΠΑΣΟΚ. Έχει ορίσει τον ΣΥΡΙΖΑ.

Πριν μεταβεί στη Μαδρίτη για τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, σήκωσε επιθετικά τους τόνους μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο: «Ποτέ δεν διστάσαμε και δεν θα διστάσουμε να λάβουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία των δικαιωμάτων μας στη Μεσόγειο και το Αιγαίο». Έπρεπε να συντονιστεί με το εσωτερικό κλίμα, με τον υπουργό εξωτερικών Μελβούτ Τσαβούσογλου να δηλώνει ότι «η Τουρκία δεν μπορεί να περιοριστεί στα σύνορά της».

Και ξάφνου μετά την Πόλη, νομίζεις ότι οι Τούρκοι μας πήραν και το Αιγαίο, αν διαβάσεις τις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των αριστεροδεξιών τρολ στο Twitter. «Μορφή χιονοστιβάδας παίρνουν οι εξελίξεις στο κυβερνητικό φιάσκο με την κατοχύρωση από την Άγκυρα του εμπορικού όρου Turkaegean, με το Μαξίμου και τον υπουργό Ανάπτυξης να είναι πλήρως εκτεθειμένοι», διαβάζουμε σε συριζαϊκό site. Κατά την ταπεινή μας γνώμη το πρόβλημα είναι περί όνου σκιάς. Απλώς ο ΣΥΡΙΖΑ χρειαζόταν έναν δραματικό αντιπερισπασμό...

Ενώ ο Ταγίπ Ερντογάν δεν είχε συναντηθεί ακόμη με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπάιντεν, ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάνθηκε με τον συνήθη μανιχαϊσμό του άσπρου-μαύρου ότι «Η Τουρκία τα πήρε όλα και η κυβέρνηση δηλώνει ικανοποιημένη»! Χωρίς να αποδεχόμαστε τον εφησυχασμό των κυβερνητικών δηλώσεων, επισημαίνουμε ότι σε μια διαπραγμάτευση δεν υπάρχει απόλυτος νικητής και απόλυτος ηττημένος - εφόσον αυτή δεν είναι αποτέλεσμα πολεμικής σύγκρουσης όπου όντως υπάρχει νικητής και ηττημένος.

Χθες το Λιμενικό Σώμα, διέσωσε και περισυνέλλεξε 220 πρόσφυγες στη θαλάσσια περιοχή της Καρπάθου. Το Σαββατοκύριακο το ίδιο Λιμενικό κατάφερε να απωθήσει πλεούμενα με περίπου χίλιους μετανάστες στα θαλάσσια σύνορά μας. Αντιθέτως, τραγική κατάληξη είχε η προσπάθεια περίπου δυόμισι χιλιάδων μεταναστών από την υποσαχάρια Αφρική, να περάσουν τον ατσάλινο φράχτη που χωρίζει το Μαρόκο από το ισπανικό έδαφος. Η Ευρώπη τσαλαβουτάει ανάμεσα στον ανθρωπισμό και τη συνειδητοποίηση ότι το μεταναστευτικό έφτασε στα όριά του.

Πριν κάνα δυο εβδομάδες είχαμε διερωτηθεί από εδώ «γιατί όχι τρικομματική κυβέρνηση». Ήταν ένα προσωπικό ερώτημα, επειδή η τοξικότητα που διέπει τον ΣΥΡΙΖΑ καθορίζει τον τρόπο αντιπολίτευσής του. Πάντως ο Ανδρουλάκης μόνο μία φορά εξέφρασε αυτό, περί μη πρωθυπουργίας Μητσοτάκη - Τσίπρα, και έκτοτε το «κατάπιε». Μια λύση όντως θα ήταν η τρικομματική, αλλά χωρίς τον αποκλεισμό του πρώτου αρχηγού από την Πρωθυπουργία.

Προσομοίωση εκλογικών επιχειρημάτων ετοιμότητας κάνει ο Αλέξης, παρουσιαζόμενος ως τύπτων τη συνείδησή του, και παραδεχόμενος κατόπιν εορτής ότι «αδικήσαμε τη μεσαία τάξη». Η παλινδρόμηση του Αλέξη, από τον Αντρέα στον ανιψιό Καραμανλή αναδεικνύει και τη θεωρητική φτώχεια του ΣΥΡΙΖΑ. Αντιγράφει τους πρώην γιατί δεν έχει κάτι δικό του να πει. Όταν είχε πει κάτι δικά του (π.χ. «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν») είχε δημιουργήσει τόση απέχθεια, που δεν τολμά να τα επαναλάβει.

Το πρόβλημα της οικουμένης είναι διαφορετικό βέβαια, από αυτό που κατατρύχει τη βαλκανική δημοκρατία μας. Το πρόβλημα είναι ότι το φάντασμα ενός νέου μεσαίωνα ανατέλλει στον πλανήτη. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ ανέτρεψε απόφαση-ορόσημο του 1973 που αναγνώριζε το συνταγματικό δικαίωμα μιας γυναίκας να κάνει έκτρωση. Δεν είναι που αφαιρέθηκε το δικαίωμα των γυναικών να τους ανήκει το σώμα τους.

Κατάφεραν και ξύπνησαν στη Γερμανία: «Καμπανάκι κινδύνου ότι ο ενεργειακός εκβιασμός και η συνεχής μείωση των ρωσικών ροών μπορεί να πυροδοτήσουν ένα ντόμινο και μια κατάρρευση της ευρωπαϊκής αγοράς ενέργειας α λά Lehman Brothers, κρούει η Γερμανία», έγραφε χθες το liberal. Ο υπουργός Οικονομίας Ρόμπερτ Χάμπεκ προειδοποίησε για «σοκ» στην αγορά φυσικού αερίου και για νέες αυξήσεις στις τιμές, τονίζοντας ότι «ακόμη και αν συνεχίζεται η προμήθεια και η αποθήκευση του φυσικού αερίου, η κατάσταση είναι σοβαρή και έρχεται χειμώνας».

Η προεκλογική περίοδος δεν θα μας φορτίσει μόνο με πρωτοφανή τοξικότητα, έτσι που οι κόντρες μεταξύ Αντρέα και πατρός Μητσοτάκη θα μοιάζουν με θύμηση καυγάδων μιας παλιάς νοσταλγικής αθωότητας σε τάξεις νηπιαγωγείου. Δι' αυτής θα προσφέρει και θυμηδία, με τα επιχειρήματα που θα επιστρατεύουν οι εν αμηχανία υποψήφιοι. Σαν χθες ας πούμε που ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Ζαχαριάδης, κατήγγειλε τη ΝΔ ότι προσπαθεί να λεηλατήσει στελεχιακά το ΠΑΣΟΚ!

Είναι αξίωμα, ότι δεν μπορείς να έχεις διαφορετικά αποτελέσματα εάν κάνεις τις ίδιες κινήσεις. Και ο Αλέξης επιδιώκει με τα ίδια επιχειρήματα να αλλάξει τους δημοσκοπικούς του δείκτες. Όλα αυτά ως τώρα δεν του προσέφεραν δημοσκοπικά, Παρόλα αυτά επανήλθε χθες ζητώντας από τον πρωθυπουργό να ορίσει… «από τώρα υπηρεσιακό υπουργό Εσωτερικών προκειμένου να πάει ομαλά η χώρα στη πορεία προς τις εκλογές».