Το 2013 ο Βαγγέλης Βενιζέλος είχε πει ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί το υπόστρωμα του εκχυδαϊσμού και του εκτσογλανισμού της κοινωνίας. Ανέλαβε να του απαντήσει ο Θανάσης Καρτερός, μετέπειτα διευθυντής γραφείου του πρωθυπουργού Τσίπρα, ο οποίος δεν διαμαρτυρήθηκε για την κατηγορία του Βενιζέλου. Αντιθέτως με γραφή ρέουσα (αυτό το έχει) που θα τη ζήλευε και ο θεωρητικός πατριάρχης του λατινοαμερικάνικου λαϊκισμού, ο Eρνέστος Λακλάου, έγραψε άρθρο με τίτλο: «Ο «εκτσογλανισμός» είναι η μόνη λύση»!
Μεταξύ άλλων ανέφερε: «Χρειάζεται πολύς εκτσογλανισμός ακόμα και στην πολιτική και στην κοινωνία για να δούμε φως στην άκρη του τούνελ. Διότι ο εκτσογλανισμός -η αντίσταση, ο αγώνας, τα κινήματα, η ανυπακοή- είναι η μόνη λύση»!
Όπερ η απρεπής συμπεριφορά, η αγένεια, οι τραμπουκισμοί κατά αντιπάλων πολιτικών δεν ήταν προσωρινή παρέκβαση, μια περιοδική συναισθηματική έξαρση του αγανακτισμένου πλήθους, υπό τον βρασμό του δυσάρεστου ξαφνιάσματος του μνημονίου. Ήταν εν ψυχρώ αποφασισμένη στρατηγική επιλογή (σ.σ. οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2012 δεν τολμούσαν να οργανώσουν ανοιχτές προεκλογικές ομιλίες υπό τον φόβο της επέλασης των τραμπούκων του ΣΥΡΙΖΑ, αυτών που τώρα καλούν το ΠΑΣΟΚ σε συγκυβέρνηση).
Στο πλαίσιο αυτό, ευκλεώς εντάσσεται ο Παύλος Πολάκης, που απαντώντας σε έναν έστω αποτυχημένο αστεϊσμό του δημοσιογράφου Πρετεντέρη, έγραψε: «Πρετεντέρη ή όπως σε είπε ο Ραφαηλίδης «κουβά με σκ@τ@». Το ξέρουμε ότι επί τουρκοκρατίας θα ήσουν ή εκμουσουλμανισμένος ή γιουσουφάκι!! Μην το δείχνεις τόσο έντονα. Εγώ είμαι από το χωριό του Δασκαλογιάννη»!
Ας ξεπεράσουμε ότι ο ένας εκ φύσεως επαγγέλματος δικαιούται να κρίνει έστω και δηκτικά, ενώ ο άλλος ως δημόσιος αξιωματούχος οφείλει να απολογείται. Στεκόμαστε στην εντοπιότητα που επικαλείται, με έναν εθνικό ήρωα που έδρασε… πριν 250 χρόνια! Η εντοπιότητα πριν οχτώμισι γενιές αποτελεί τεκμήριο αγνής λαϊκότητας και πατριωτισμού μόνο για όσους δηλώνουν αριστεροί (υπάρχει μια …μικρή διαφορά βέβαια: Ο Δασκαλογιάννης μακελεύτηκε ζωντανός, κομμάτι - κομμάτι από τους Τούρκους, ενώ ο συχωριανός του πολιτικός, αν και τον επικαλείται, ψήφισε ελαφρά τη καρδία την συνθήκη των Πρεσπών!).
Ας συγχωρέσει ο αναγνώστης μια προσωπική μας αναφορά, για πρώτη φορά στα χρόνια του liberal. Ως σημειολογία συμπεριφοράς το αναφέρω, όχι ως... παράπονο: Ο γράφων κατάγεται από το Δίστομο. Οι ναζί έσφαξαν τη μάνα του πατέρα του, την αδερφή του και το αβάπτιστο κοριτσάκι της. Αυτό το ήξεραν κάποιοι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ στο διαδίκτυο, αλλά δεν του αναγνώρισαν την εντοπιότητα (και καλώς φυσικά δεν του την αναγνώρισαν). Το πρόβλημα είναι ότι η δραματική εντοπιότητα αναγνωρίζεται μόνο για τους Συριζαίους, όπως την διεκδικεί ο Πολάκης. Εξ ου και ο γράφων εισέπραξε πολλάκις την προσφώνηση του «ακροδεξιού» και του «φασίστα».
Οι λόγοι: Επειδή έχει αρθρογραφήσει κατά των Πρεσπών, επειδή ασκεί κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ (αλλά πάντα με το δεσμευτικό ήθος που επιβάλει ο δημόσιος λόγος), και επειδή δεν θεωρεί ότι είναι σωστή αριστερή πολιτική τα ανοικτά σύνορα και οι ανεξέλεγκτες ροές (και αυτό μεταφράζεται ως ρατσισμός!).
Αλλά αν ο Πολάκης εντάσσεται στην στρατηγική απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ περί εκτσογλανισμού (με κάποιον πάντως προσωπικό αυθορμητισμό τον οποίο αναγνωρίζουμε), ο ίδιος ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και το επιτελείο του, κοροϊδεύουν εν ψυχρώ. Για τα περίφημα 600 ευρώ της επιδότησης ρεύματος ο λόγος. Η κυβέρνηση είχε αναφέρει έως τα 600 ευρώ. Αριστερή κριτική θα ήταν να πει ότι το ποσοστό 60% είναι μικρό, και ότι για πολλά λαϊκά νοικοκυριά που πιέζονται, οι επιστροφές είναι ολίγιστες. Θα ήταν μια καταγγελία που συνάδει με την αντιπολιτευτική του θέση και ιδεολογική του ταυτότητα.
Αντί αυτού στη Βουλή δήλωσε: «Τάξατε 600 ευρώ power pass, επιστροφή για τη ρήτρα της απάτης στους λογαριασμούς, και τώρα οι πολίτες βλέπουν μεσοσταθμικά μόλις 17 ευρώ. Αυτό είναι εκτσογλανισμός». Το βρήκε πετυχημένο και το επανέλαβε στη Φωκίδα: «Τους είχα προειδοποιήσει ότι η οργή θα είναι μεγαλύτερη. Αλλά αυτοί έχουν κάνει το ψέμα επάγγελμα. Ψάχνει τώρα ο κόσμος να βρει τα 600 ευρώ και βρίσκει τα 20 και τα 30».
Δεδομένου ότι η κυβέρνηση είχε πει έως 600, ο Τσίπρας λέει συνειδητά ψέματα. Και ας μην προτρέξουν οι «εύκολοι» γιατί δεν είναι διαμάχη δεξιάς - αριστεράς η διαπίστωση. Δεν είναι κατ' ανάγκην δεξιός όποιος επικρίνει το ψεύδος και αριστερός όποιος το χειροκροτεί. Είναι πολίτης. Και επειδή στην πολιτική μας μυθολογία οι αριστεροί είναι πιο απαιτητικοί και πολιτικοποιημένοι, πιο ενεργοί πολίτες και με απαράβατες αρχές, αυτοί θα έπρεπε πρώτοι να καταδικάσουν το ψεύδος. Τόσο χοντροκομμένη διαστρέβλωση, δεν θεωρούμε ότι εναρμονίζεται με το ήθος της ανανεωτικής Αριστεράς ή της Κεντροαριστεράς.
Αντιθέτως τον χειροκροτούν, όπως τον χειροκροτούσαν και για το ψεύδος των γονικών παροχών που ο νόμος έγραφε έως τα 800.000 ευρώ. Αριστερή κριτική θα ήταν να απαιτεί να πέσει χαμηλότερα το ταβάνι των 800 χιλιάδων, κάτι το οποίο ο γράφων θα το υποστήριζε από αυτές εδώ τις σελίδες. Αντιθέτως ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να περάσει στον κόσμο την άποψη ότι αφορούσε μόνο αυτούς που είχαν περιουσία 800.000 ευρώ!
Μακρυγορήσαμε, κλείνουμε με τον ιδεολογικό καθοδηγητή του αριστερού λαϊκισμού, Λακλάου: Νόμιζε το 2013 ότι «το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης της Αριστεράς στην Ελλάδα θα μπορούσε να πυροδοτήσει την αλλαγή στην Ευρώπη»! Φιλόδοξη προοπτική, αλλά τουλάχιστον έθετε δύο προϋποθέσεις: Τις λαϊκές κινητοποιήσεις (που εγένοντο τότε), και την ύπαρξη «συνολικού εναλλακτικού προγράμματος».
Ατύχησε. Το συνολικό εναλλακτικό πρόγραμμα τότε ήταν το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», του οποίου είναι γνωστή η τύχη. Τώρα δεν υπάρχει καν πρόγραμμα. Υπάρχει το συνεχές ψεύδος.
