Συγνώμη, ενδέχεται την επόμενη βδομάδα να φτάσουμε τα 1.500 κρούσματα και την μεθεπόμενη τα 3.000, αλλά εμείς θα διυλίζουμε ακόμα τον «διχασμό»; Κι όταν στα μέσα Αυγούστου αρθούν οι άδειες του ιατρικού προσωπικού διότι τα νοσοκομεία θα ξαναγεμίσουν, τι θα πουν οι ανεμβολίαστοι νοσηλευτές που θα αδειάσουν τις βαλίτσες των διακοπών τους για να επιστρέψουν άρον-άρον στους Covid θαλάμους; «Αίσχος που ο Μητσοτάκης δεν έχτισε τείχος ανοσίας;».

Δεν ξέρω αν μάθατε τα νέα, αλλά οι συνδικαλιστές ταξιτζήδες έστειλαν καταγγελία στην Αρχή Διαφάνειας εναντίον της Beat για αθέμιτο ανταγωνισμό. Με βάση τον νόμο του Σπίρτζη για τους ψηφιακούς διαμεσολαβητές, η Beat κινδυνεύει να φάει 50.000 ευρώ πρόστιμο. Θα πείτε, αν κάνουν αθέμιτο ανταγωνισμό, καλά να πάθουν. Συμφωνώ. Υπάρχει πιο αθέμιτο πράγμα από την δωρεάν μεταφορά ανθρώπων στα εμβολιαστικά κέντρα για να κάνουν το εμβόλιο;

Μαθαίνω ότι οι παραλιακές βίλες και τα διαμερίσματα στον Marina Tower στο Ελληνικό, πουλιούνται ήδη σαν τα ζεστά κουλούρια. Στα χαρτιά φυσικά, σαν κάποτε με την αντιπαροχή. Για όσους ενδιαφέρεστε, ένα 150άρι διαμέρισμα στον 10ο όροφο του Tower πουλιέται 1.500.000 ευρώ, ένα 200άρι ρετιρέ στον 50ο όροφο φτάνει τα 5.000.000 ευρώ. Για τις βίλες οι τιμές κυμαίνονται ανάλογα με τα τετραγωνικά και την απόσταση από το κύμα. «Μα είναι αυτό ανάπτυξη;» με ρώτησε με μια έκφραση απέχθειας στο πρόσωπο του, φίλος με ολοφάνερα αριστερόστροφες απόψεις.

Επαναστάτησαν οι ηθικολόγοι της πλάκας. Εξαγοράζετε τους νέους. Σοβαρά; Εξερράγησαν παράλληλα οι (και καλά) δικαιωματιστές. Με τις διευκολύνσεις, διχάζετε την κοινωνία σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους. Αλήθεια; Μην τρελαθούμε κιόλας που θα συζητήσουμε σοβαρά το συνταγματικό δικαίωμα του ανεμβολίαστου ωχαδερφιστή να πάει να φάει ανεμπόδιστος και χαλαρός στην ταβέρνα, αλλά θα γράψουμε στα παλαιά μας υποδήματα το δικαίωμα του συνειδητού και υπεύθυνου πολίτη να συνεχίσει την ζωή του χωρίς lock down.

Ήρθε και η MARC να επιβεβαιώσει αυτά που φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού. Ότι δυο χρόνια μετά τις εκλογές η ΝΔ καταγράφει ιστορική πολιτική κυριαρχία, που όμοια της δεν έχει ποτέ γνωρίσει ελληνικό κόμμα στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Τις μεταπολιτευτικές δεκαετίες δικομματισμό ζήσαμε, σπάνιες στιγμές προσωρινής κονιορτοποίησης του σκηνικού ζήσαμε, αλλά παγιοποίηση του σχήματος ενάμισι κόμμα δεν είχαμε ξαναζήσει.

Κατέβασα πρόσφατα και ξαναείδα μετά από τρεις δεκαετίες την περίφημη ταινία Τσάρλι (Charly) του Ράλφ Νέλσον, με πρωταγωνιστή τον Κλιφ Ρόμπερτσον. Παραγωγή του 1968, έχει χαρακτηριστεί ένα από πενήντα καλύτερα κινηματογραφικά δράματα όλων των εποχών. Μου άφησε την ίδια γλυκόπικρη γεύση όπως τότε που την είχα δει νεαρός, όμως σ' έναν αλλόκοτο στροβιλισμό του μυαλού μου, ο Τσάρλι μου θύμισε τον ΣΥΡΙΖΑ.

Εικοσιπέντε χρόνια μετά, όσοι είχαμε γνωρίσει και κατά κάποιο τρόπο συναναστραφεί τον Ανδρέα Παπανδρέου, δυσκολευόμαστε να κάνουμε μια συνολική αποτίμηση της (θετικής και αρνητικής) προσφοράς του. Εγώ κάλυπτα δημοσιογραφικά την δράση του ως πρωθυπουργού και αρχηγού του ΠΑΣΟΚ για δώδεκα χρόνια, από το 1984 (που κόλλησα το πρώτο μου δημοσιογραφικό ένσημο) μέχρι το 1996 (που περιέγραψα ζωντανά την κηδεία του).

Το επόμενο διάστημα θα χουμε πάλι καινούρια μάχη χαρακωμάτων. Η Κεραμέως θα φέρει νομοσχέδιο για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, αυτοί θα αντιδράσουν, τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα κηρύξουν καινούρια μητέρα των μαχών, όλα από την αρχή. Ένας ρεαλιστής της πολιτικής διαχείρισης θα έλεγε στον Μητσοτάκη «τι θες τώρα και τα ανακατεύεις, άστο να πάει στον διάολο».

Ο Κυριάκος αυτή την στιγμή δεν έχει κανέναν λόγο να κάνει ούτε ανασχηματισμό ούτε εκλογές. Μόνο ο Τσίπρας έχει όφελος από φήμες σαν κι αυτές, διότι ανήμπορος να βάλει τον ΣΥΡΙΖΑ σε τροχιά ανάκαμψης έχει ανάγκη από έναν μπαμπούλα που θα τους κρατά ζωντανούς. Έτσι που έχουν τα πράγματα τούτη την στιγμή στην Κουμουνδούρου, αν δεν βρουν μια αφορμή να βρίσκονται και να ζυμώνονται για κάτι, θα το κλείσουν το μαγαζί και θα το πάνε για Οκτώβρη.

Ο Τσίπρας θέλει -λέει- να φτιάξει ένα πολιτικό αντιδεξιό μέτωπο για να πάρει την εξουσία, στα χνάρια του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου που είχε εμφανιστεί το 2018-19. Συμπαθάτε με αλλά εγώ δεν θυμάμαι ποτέ τον Κυριάκο να παρακαλά τα υπόλοιπα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης να φτιάξουν ένα κοινό σχήμα που θα διώξει τον Τσίπρα από την εξουσία. Το πρόγραμμα του διαφήμιζε ο Μητσοτάκης και την αυτοδύναμη διακυβέρνηση της ΝΔ διεκδικούσε καθαρά και ευθέως.

Συγνώμη, αλλά είχε κανείς αμφιβολία ότι αργά ή γρήγορα ο Παυλής θα τασσόταν ανοικτά και απροκάλυπτα υπέρ των αντιεμβολιαστών; Η επίσημη προσχώρηση του στους ψεκασμένους δεν οφείλεται ούτε στην επιστημοσύνη του (όπως διατείνεται ο ίδιος), ούτε στο πολιτικό μένος του εναντίον της κυβέρνησης (που τον τυφλώνει και στα πιο προφανή). Είναι θέμα χαρακτήρα.

Συζητώ με ανθρώπους του τουρισμού. Ιδιαίτερα με πατριώτες μου Χανιώτες, πολλοί από τους οποίους εξαρτώνται οικονομικά απ? αυτόν. Μουρμούρα και δυσθυμία. Βλέπουν να περνούν οι βδομάδες με τις κρατήσεις να είναι πολύ χαμηλές και παρά την περυσινή εμπειρία του (όποιου) τουριστικού κύματος της τελευταίας στιγμής η απαισιοδοξία τους χτυπάει κόκκινο. Λογικό. Και κάπου θέλουν να ξεσπάσουν.

Όταν ο Ερντογάν έκανε τους τσαμπουκάδες με τα ερευνητικά, τα γεωτρύπανα και τις φρεγάτες του, έφταιγε ο Μητσοτάκης που ήταν διαλλακτικός (και δεν τους βύθιζε προφανώς, αν και ο Αλέξης ποτέ δεν το είπε ευθέως). Τώρα που ο Ερντογάν εμφανίζεται συμφιλιωτικός πάλι φταίει ο Μητσοτάκης που τον αφήνει να παριστάνει το καλό παιδί. Γενικώς, ό,τι κι αν κάνει ο Ερντογάν, αυτός που φταίει είναι ο Κυριάκος.

Ειλικρινά απορώ. Όταν κάποιος πάρει φόρα, δώσει μια, δυο και τρεις κουτουλιές σ' ένα τοίχο σπάζοντας το κεφάλι του, θα το ξανακάνει άραγε; Όχι αν είναι άνθρωπος με κοινή λογική, ναι αν είναι Αλέξης Τσίπρας. Για κάποιο ακατανόητο λόγο, ενώ το κεφάλι του είναι μπαταρισμένο από τις απανωτές κουτουλιές στον τοίχο της κοινής γνώμης, αυτός αντί ν' αλλάξει ρότα παίρνει ακόμα μεγαλύτερη φόρα και ξαναορμά.

Όταν ο Τσαρούχης έλεγε ότι «στην Ελλάδα η επιτυχία είναι ποινικό αδίκημα» κάτι είχε καταλάβει. Κι επειδή η Ελλάδα συνέχισε να επιβιώνει ως Σοβιετία και μετά την κατάρρευση της original Σοβιετίας, ζούμε ξανά αυτό τον ελληνικό Σοβιετισμό σε νοοτροπία στην περίπτωση του Τσιτσιπά και της Σάκκαρη. Τα δυο παιδιά είναι de facto κατηγορούμενοι στην ελληνική πλέμπα, ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων, επιτυχιών και αποτυχιών.

Όσα βλέπουμε σήμερα για το νομοσχέδιο Χατζηδάκη, τα είχαμε δει και το 1982 για τον νόμο Κακλαμάνη. Συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και πορείες, απεργίες, οργισμένες καταγγελίες, πανό, πρωτοσέλιδα. Οπότε ας μην χολοσκά ο Κωστής. Μετά από μια - δυο δεκαετίες που κάποιος θα έρθει να τον αλλάξει ως πεπαλαιωμένο, οι σημερινοί κατήγοροι του θα βγουν στους δρόμους και θα τον δοξάζουν ως τον ορισμό της υπεράσπισης των εργατικών δικαιωμάτων. Θα δικαιωθεί ο Κωστής, απλώς θ' αργήσει κι αυτός λίγο.

Να ξέρετε ένα πράγμα. Το πρώτο πραγματικό stress test της κυβέρνησης Μητσοτάκη με τους ψηφοφόρους δεν ήταν ούτε ο κορονοϊός, ούτε τα ελληνοτουρκικά, ούτε το lockdown, ούτε η εγκληματικότητα ή εγκληματοφοβία, όπως θέλετε πείτε την. Το πρώτο stress test είναι η αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων, δηλαδή ο ΕΝΦΙΑ. Καλώς, κακώς, δικαίως, αδίκως… πάντως έτσι είναι.

Όχι μόνο καλά το είπε ο Μητσοτάκης, αλλά άργησε και να το ανακοινώσει. Και πολύ κακώς κάνει που ο υποχρεωτικός εμβολιασμός του νοσηλευτικού προσωπικού και των εργαζόμενων σε οίκους ευγηρίας θα αποφασιστεί «σε λίγο». Γιατί σε λίγο και όχι αμέσως; Και κάκιστα είπε μόνο για το νοσηλευτικό προσωπικό, αφήνοντας έξω το ιατρικό. Γιατί όχι και το ιατρικό; Φωνάζει η Παγώνη και το ξέχασε στις ανακοινώσεις του;

Σε λίγο καιρό μπαίνει μπροστά η κατασκευή της περίφημης γραμμής 4 του μετρό. Έχει σταθμό στα Εξάρχεια ξέρετε, πάνω στην πλατεία. Μεταξύ μας, είναι ο μόνος τρόπος να επανασυνδεθεί πλήρως η γειτονιά με τον έξω κόσμο. Τα «παιδιά» βέβαια δεν το βλέπουν ως επανασύνδεση, το βλέπουν ως άλωση. Και μάλιστα με τρόπο υπόγειο, σαν πολιορκημένη πόλη του μεσαίωνα που οι πολιορκητές έσκαβαν λαγούμια κάτω απ' τα τείχη της για να μπουν μέσα μπαμπέσικα. 

Το υπουργείο Οικονομικών υπολόγιζε την ύφεση του πρώτου τριμήνου κοντά στο 11% και τελικά αυτή διαμορφώθηκε στο γλίσχρο 2,3%. Πώς διάολο έγινε αυτό σε μια οικονομία στην οποία δεν κουνιόταν φύλλο; Δεν είμαι βέβαια ούτε η ΕΛΣΤΑΤ ούτε το τμήμα μελετών της ΕΚΤ, αλλά με το φτωχό μου το μυαλουδάκι βγάζω δυο συμπεράσματα. Πρώτον ότι η οικονομία δεν ήταν τόσο κλειστή όσο νομίζαμε και δεύτερον ότι ο Σταϊκούρας έριξε τελικά πολλά λεφτά στην πιάτσα.

Η Λατινοπούλου ανάρτησε μια πελώρια (άκρως αντιαισθητική) σαχλαμάρα κι έπεσε όλη η χώρα μέσα στην τρύπα που άνοιξε η μπούρδα της για να την αντιμετωπίσει. Μαζί κι εσύ, θα μου πείτε τώρα. Ναι, μαζί κι εγώ, σαν όλους τους ανεγκέφαλους αυτού του τόπου. Ε ναι, δεν το ανέχομαι να βλέπω κόμματα, οργανώσεις, γενικές γραμματείες, συλλόγους, υπουργούς, βουλευτές, διαδικτυακές ομάδες και εξωραϊστικούς ομίλους να βγαίνουν και να απαντούν στην Λατινοπούλου. Δεν ξέρω αν με προσβάλει, πάντως με δαιμονίζει.

Το οργανωμένο έγκλημα δεν έλειψε ποτέ από τις ανθρώπινες κοινωνίες. Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που προτιμούν να κλέβουν παρά να δουλεύουν και η οργανωμένη κλεψιά είναι πάντα πιο αποδοτική από την περιπτωσιακή. Δεν ανακάλυψε τώρα τις συμμορίες, ούτε ο πλανήτης ούτε η Ελλάδα. Όσο για τις θεωρίες ότι «το έγκλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο αν υπάρχει πολιτική βούληση», εγώ τις ακούω βερεσέ.

Θυμάμαι πριν κάμποσα χρόνια, το αλήστου μνήμης ΣΔΟΕ είχε ένα δικό σου σκάφος το οποίο είχε ρίξει στον αγώνα κατά της φοροδιαφυγής του καλοκαιριού στα νησιά. Το καράβι που μετέφερε τα κλιμάκια των ελεγκτών σ' όλο το Αιγαίο δεν ήταν ούτε μουλωχτό, ούτε μεταμφιεσμένο. Έγραφε στα πλευρά του με τεράστια γράμματα ΣΔΟΕ και έμπαινε περήφανο στα λιμάνια των νησιών, συχνά χρησιμοποιώντας και την κόρνα του για να το δουν όλοι.

Αν κάποιος είχε πατήσει το 2015 με το αμάξι κάποιον άνθρωπο, ακόμα δεν θα είχε τελειώσει την ποινή του σήμερα, πίσω απ' τα κάγκελα θα έβλεπε τον κόσμο. Αλλά όταν μια ολόκληρη χώρα βρέθηκε κάτω από τις ρόδες του ΣΥΡΙΖΑϊκού φορτηγού, ξαφνικά ο χρόνος απέκτησε άλλη διάσταση και έγινε συνώνυμο του «περασμένα - ξεχασμένα»; Αμ δε…