Συγνώμη, ενδέχεται την επόμενη βδομάδα να φτάσουμε τα 1.500 κρούσματα και την μεθεπόμενη τα 3.000, αλλά εμείς θα διυλίζουμε ακόμα τον «διχασμό»; Κι όταν στα μέσα Αυγούστου αρθούν οι άδειες του ιατρικού προσωπικού διότι τα νοσοκομεία θα ξαναγεμίσουν, τι θα πουν οι ανεμβολίαστοι νοσηλευτές που θα αδειάσουν τις βαλίτσες των διακοπών τους για να επιστρέψουν άρον-άρον στους Covid θαλάμους; «Αίσχος που ο Μητσοτάκης δεν έχτισε τείχος ανοσίας;».
Θα το ακούσουμε κι αυτό, να είστε σίγουροι. Καθότι σ' αυτή την κοινωνία, η κοινωνική μερίδα του «αντιδρώ, άρα υπάρχω» βαίνει ολοένα και αυξανόμενη. Κι αυτοί οι τύποι δεν έχουν ούτε διλήμματα, ούτε νιώθουν καμιά υποχρέωση απέναντι στην λογική, ούτε πολυμπαίνουν στην βάσανο της αυριανής επαλήθευσης αυτών που λένε σήμερα. Αυτοί να αντιδρούν θέλουν και κάθε φορά βρίσκουν εύκολα την αιτία. Κι αν δεν τους προσφέρεται στο πιάτο, την κατασκευάζουν.
Το ζήτημα είναι να ξεκαθαρίσει ο Μητσοτάκης εντός του το κομμάτι της κοινωνίας πάνω στο οποίο θέλει να στηριχτεί. Διότι όλη την κοινωνία δεν θα την έχει ποτέ με το μέρος του. Να ξεκαθαρίσει ποιο είναι το κομβικό σημείο πάνω στο οποίο θα πατήσει για να σπρώξει την χώρα προς τα εμπρός και να πάει και ο ίδιος σε δεύτερη νίκη. Τα βάζω δίπλα-δίπλα αυτά τα δυο, διότι πιστεύω ακράδαντα ότι στην παρούσα ιστορική φάση συμβαδίζουν. Έτσι απλά.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το κομβικό σημείο είναι η κανονικότητα και η οικονομική ανάπτυξη. Κανένας πρωθυπουργός δεν θα πέσει από την εξουσία ή θα χάσει εκλογές επειδή θα δυσκολέψει την πρόσβαση στην ταβέρνα 50.000 ή 100.000 ψεκασμένων ή αλαλαζόντων στα social media. Αυτοί την ίδια δουλειά θα κάνουν ακόμα κι αν τους προσφέρει τον ουρανό με τ' άστρα, ακόμα κι αν στοιχήσει την λειτουργία της χώρας πίσω από τα ψυχωτικά τους δόγματα. Ποτέ δεν θα ικανοποιηθούν αυτοί.
Ο Μητσοτάκης θα χάσει αν υποχωρώντας κάθε μέρα λίγο-λίγο από φόβο, αφαιρέσει από την χώρα την ευκαιρία να δει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και από τη νεολαία την ευκαιρία να βρει καμιά καινούρια δουλειά της προκοπής. Ας μην ξεχνάμε ότι και ο Τραμπ στην Αμερική που πήρε αυτό το κύμα και το έφερε στην εξουσία, το πέτυχε όχι βάζοντας μπροστά τις ασυναρτησίες του αλλά υποσχόμενος περισσότερες δουλειές στα αμερικανικά χέρια. Και έχασε τις δεύτερες εκλογές, όταν πετυχαίνοντας στην οικονομία δεν το γύρισε όμορφα-όμορφα στον ορθολογισμό αλλά συνέχισε να λέει μπούρδες σε ανθρώπους που όταν βελτιώθηκε η οικονομική τους κατάσταση ήθελαν πλέον να ακούνε πιο λελογισμένες κουβέντες στα αυτιά τους.
Οπότε για τον Μητσοτάκη δεν υπάρχει θέμα διχασμού. Υπάρχει μόνο θέμα καθαρού δρόμου προς τα εμπρός, σπρώχνοντας στην άκρη αυτούς που τον εμποδίζουν. Καθαρά πράγματα.
