Συγνώμη, αλλά είχε κανείς αμφιβολία ότι αργά ή γρήγορα ο Παυλής θα τασσόταν ανοικτά και απροκάλυπτα υπέρ των αντιεμβολιαστών; Η επίσημη προσχώρηση του στους ψεκασμένους δεν οφείλεται ούτε στην επιστημοσύνη του (όπως διατείνεται ο ίδιος), ούτε στο πολιτικό μένος του εναντίον της κυβέρνησης (που τον τυφλώνει και στα πιο προφανή). Είναι θέμα χαρακτήρα.
Δεν αντέχει να είναι με τους πολλούς, δεν ανέχεται οποιαδήποτε ταύτιση του με την κοινή λογική, παθαίνει αλλεργία και μόνο με την ιδέα πως λέει όσα λένε και οι υπόλοιποι.
Το υπερεγώ του και ο άμετρος ναρκισσισμός του, η μανιακή του ανάγκη να ξεχωρίζει, τον οδηγούν νομοτελειακά στην όχθη όπου στρατοπεδεύουν οι κάθε λογής συνωμοσιολόγοι, τεχνοφοβικοί, ραντισμένοι και σκοταδιστές.
Κοντολογίς, ο Παυλής έχει κόψει το σκοινί κι έχει φύγει προς τα όρη. Δεν μου πέφτει λόγος, χαζεύω πάντως την αυτοκαταστροφική πολιτική του πορεία. Το κολλητηλίκι του με τον Πάνο Καμένο είναι ήδη ξεπερασμένο, σε λίγο θα πίνει ρακές με την Ραχήλ Μακρή. Δικαίωμα του, σε κανέναν μας δεν πέφτει λόγος για τις απόψεις και τις παρέες του.
Ο Τσίπρας δεν τον διώχνει παρά την οφθαλμοφανή ζημιά που κάνει στο κόμμα. Δεν ξέρω γιατί. Μάλλον φοβάται πως έτσι και τον καρατομήσει, ο Πολάκης θα κατέβει μόνος του στα Χανιά και θα βγει στέλνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ στα τάρταρα σ’ ένα κάστρο του.
Αυτό το ‘χει καταφέρει ο Παυλής. Τους ΠΑΣΟΚους των Χανίων που πριν μια δεκαετία έγιναν ΣΥΡΙΖΑίοι, αυτός τους πήρε από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους έκανε Πολακικούς. Καλό γι αυτόν, κακό για τον Αλέξη.
Έτσι κι αλλιώς ο Τσίπρας δεν πάει τώρα για να κερδίσει εκλογές. Δεν τον συμφέρει λοιπόν, μέσα σε συνθήκες ήττας, να χάσει από την κάλπη του και το ένα τέταρτο της Κρήτης. Τον κρατάει το λοιπόν. Ο Παυλής όμως με την πορεία του οδεύει ραγδαία προς την πλήρη υιοθέτηση του ρόλου της Ιφιγένειας για τον εαυτό του.
Ο επόμενος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, όταν θα φτιάξει καινούριο στόλο και θα ναι έτοιμος να αποπλεύσει προς την προοπτική της εξουσίας, θα τον θυσιάσει ως έσχατη απόδειξη ότι σοβαρεύτηκαν και έγιναν πραγματικοί διεκδικητές μιας «επόμενης φοράς».
