Την Κυριακή, σε μια από τις πιο αντιφεμινιστικές διοργανώσεις, τον διαγωνισμό ομορφιάς Miss Universe, τρεις διαγωνιζόμενες νέες γυναίκες, στη διάρκεια της επίδειξης με τις εθνικές τους φορεσιές, επέλεξαν να κάνουν από μια πολιτική δήλωση η κάθε μία. Προφανώς όλα αυτά έγιναν με τις ευλογίες των διοργανωτών που κατάλαβαν ότι σε ένα πλανήτη που σπαράσσεται από τις κοινωνικές συγκρούσεις δεν επιτρέπεται σε κανέναν, ούτε σε ένα διαγωνισμό ομορφιάς να αποστρέφει το πρόσωπο.

Αν εξαιρέσουμε το σημαντικό νομοσχέδιο για την ιδιωτική εκπαίδευση, για την κυβέρνηση της ΝΔ τα παιδιά του ελληνικού λαού που φοιτούν στα δημόσια σχολεία είναι δεύτερης κατηγορίας αφού δεν ασχολείται καθόλου με το να βελτιωθεί η παρεχόμενη παιδεία στις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Πολύ σωστή η πρωτοβουλία για την συγχώνευση πανεπιστημιακών τμημάτων λοιπόν αλλά δεν αφορά το φλέγον, το ζωτικό: την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης και τις δεξιότητες που χρειάζονται οι νέοι μας.

Να μιλάνε οι τεχνοκράτες, να παρεμβαίνουν, αλλά να μιλάνε στη διάλεκτο της πολιτικής. Μπορεί να μην έχουν ποτέ τη δυνατότητα να διεκδικήσουν την ψήφο μας, μπορεί να μην τους δοθεί ποτέ η ευκαιρία να νιώσουν τη μοναδική έξαψη που προσφέρει μια προεκλογική εκστρατεία αλλά γιατί να στερηθούν την αδρεναλίνη που προσφέρει η δημόσια σφαίρα όταν μάλιστα έχουν να της προσφέρουν;

Αν έχουμε να επικρίνουμε κάποιους είναι τους φιλελεύθερους εντός της Νέας Δημοκρατίας που κάθονται σαν φοβισμένα αρνιά το Πάσχα και ποτέ δεν παίρνουν θέση στα ζητήματα που εφάπτονται της φιλελεύθερης ατζέντας. Πρώτα για την εμπορική χρήση της φαρμακευτικής κάνναβης και τώρα για την περίφημη τράπεζα θεμάτων για τις εξετάσεις της ιθαγένειας που γελοιοποιούν την έννοια της ελληνικής ταυτότητας.

Επιθετικοί προσδιορισμοί στον υπερθετικό βαθμό, εμπρηστικοί τόνοι, υστερία μέχρι λιποθυμίας. Αυτή είναι η συνταγή που ακολουθούν εδώ και μήνες στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν τους προβληματίζει ότι δεν δείχνουν να «τσιμπάνε» στις δημοσκοπήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ παράγει περιεχόμενο για να το καταναλώσουν οι ίδιοι οι οπαδοί του. Μόνο που αυτοί δεν φτάνουν για να επανέλθει το κόμμα τους στην εξουσία.

Αν εξαιρέσουμε τις ενστάσεις που διατυπώνονται με όρους επιστημονικούς για τα έργα προσβασιμότητας σε έναν από τους εμβληματικότερους αρχαιολογικούς χώρους του κόσμου, όλα τα υπόλοιπα είναι για γέλια. Ή για κλάματα. Σίγουρα όμως είναι και επικίνδυνα γιατί διακινούνται καταφανώς συστηματικά, βάσει στρατηγικής και με στόχο να πλήξουν την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού. 

Η Ελλάδα αλλάζει και θα γίνει μια καλύτερη χώρα. Σήμερα λοιπόν θα έπρεπε να μας καίει πώς η ανάπτυξη θα είναι βιώσιμη, συμπεριληπτική, πώς θα δημιουργήσει πλούτο για όλους, πώς θα αφήσει αλώβητο το μοναδικής ομορφιάς φυσικό μας περιβάλλον και της αμύθητης αξίας πολιτιστική μας κληρονομιά. Αντί, λοιπόν να συζητάμε για όλα αυτά, η κυβέρνηση ασχολείται με τον ΣΥΡΙΖΑ που έντρομος προσπαθεί να βγει από τη φάση εσωστρέφειας στην οποία έχει βρεθεί. 

Αν ως κοινωνία αρχίσουμε να εκτιμούμε την έννοια της πολιτικής παρακαταθήκης και οι πρώην πρωθυπουργοί και πολιτικοί πρώτης γραμμής αρχίσουν να αποτιμούν διαφορετικά τον πολιτικό χρόνο, ίσως τότε να παράγουμε καλύτερη πολιτική γενικώς. Μέχρι τότε θα πρέπει να συμβιβαστούμε με πολιτικούς που παράγουν μόνο παραπολιτικά.

Ο Μπάιντεν ήρθε για να μας επανασυστήσει το μοντέλο του κλασικού πολιτικού κόντρα στο μοντέλο του φανταιζί τεχνοκράτη που βγάζει επιδεικτικά τη γλώσσα στις ιδεολογίες και τις διαχωριστικές γραμμές που λειτούργησαν ως ραχοκοκαλιά των πολιτικών συστημάτων όπου γης, του τεχνοκράτη που καβάλησε το κύμα της έξαψης που δημιούργησε στους λαούς η ψηφιακή τεχνολογία, του τεχνοκράτη συχνά αφελώς δείχνει να πιστεύει πως όλα τα προβλήματα της κοινωνίας θα λυθούν με μια εφαρμογή κινητού τηλεφώνου. 

Είναι βέβαιο πως αν ήμασταν Αμερικανοί πολίτες πολύ θα μας είχαν συγκινήσει όσα είπε ο πρόεδρος Μπάιντεν, προ ημερών στο Κογκρέσο, την 100η ημέρα της προεδρίας του. Άλλωστε κι εκείνος είχε φροντίσει να αρέσουν σε όσο το δυνατόν περισσότερους όσα θα έλεγε αφού, σύμφωνα με το Axios, τις λέξεις κλειδιά και τα μότο της ομιλίας του τα είχε δοκιμάσει σε focus groups, σε έρευνα κοινής γνώμης. Και το Πανελλήνιο συγκινήθηκε με το λόγο του προέδρου Μπάιντεν.

Με τις αλλαγές στον τρόπο πολιτογράφησης η κυβέρνηση διέπραξε ένα διπλό πολιτικό σφάλμα: πρώτα απέναντι στην ίδια την πολιτική της ταυτότητα, όπως την έχει προσδιορίσει πολλάκις ο ίδιος ο πρωθυπουργός και όπως αυτή τεκμαίρεται από την πολιτική ταυτότητα των μισών, τουλάχιστον, στελεχών της. Κατά δεύτερον, το πολιτικό αυτό σφάλμα προσβάλλει και τη φυσιογνωμία της ίδιας της Νέας Δημοκρατίας που είναι ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα μέλη...

Στην αρχή λέγαμε ότι δεν ξέρει πολλές λέξεις κι αυτό τον εξαναγκάζει να συνθηματολογεί. Μετά έφταιγε το γεγονός ότι πολιτευόταν σ' ένα κόμμα στις παρυφές του πολιτικού συστήματος που βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο των εξελίξεων, χωρίς να έχει το χρόνο να ωριμάσει. Μόλις άρχισε να βελτιώνεται και να μιλάει πιο συγκροτημένα, ευχόμασταν και να σοβαρευτεί και να στρωθεί στη δουλειά, ώστε να ανταποκριθεί στο βαρύ θεσμικό του καθήκον.

Στη στήλη αυτή συνηθίζουμε να προτείνουμε βιβλία των κοινωνικών επιστημών με θέμα την πολιτική. Ένα εγχειρίδιο με συμβουλές για τη συμβίωση με ένα σκύλο δεν είναι η εξαίρεση. Η συμβίωση με ένα ζώο συντροφιάς σήμερα είναι ένα κατεξοχήν πολιτικό ζήτημα, ιδιαίτερα όταν αυτό συμβαίνει σε μια πολυκατοικία ή σε μια πόλη. Αλλά ακόμα κι όταν ζούμε στην εξοχή η συμβίωση με ένα τετράποδο δεν είναι απλή ή αυτονόητη υπόθεση.

Όλοι θέλουμε να επιστρέψουμε στην προ-πανδημική καθημερινότητα  αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει να αισθανόμαστε ασφαλείς. Και το αίσθημα της ασφάλειας μόνο η ίδια η αγορά μπορεί να το δημιουργήσει. Η κυβέρνηση μπορεί να εξασφαλίζει τα μέτρα προφύλαξης, να νομοθετεί τους όρους λειτουργίας αλλά την τελική ευθύνη την έχουν οι επαγγελματίες. Αυτοί και μόνον αυτοί μπορούν να μας κάνουν να αισθανθούμε και πάλι ασφαλείς και να επιστρέψουμε στις συνήθειές μας.

Ακόμα κι αν η Πράσινη Ατζέντα δεν ήταν στην κορυφή του παγκόσμιου ενδιαφέροντος η Ελλάδα από μόνη της θα έπρεπε να έχει επιλέξει αυτό το μοντέλο ανάπτυξης. Η Πράσινη Ανάπτυξη ταιριάζει γάντι στη χώρα μας που τα έχει όλα: φυσικό κάλλος και πολιτιστική κληρονομιά σημείο αναφορά για το δυτικό πολιτισμό. Το μότο μας πρέπει να είναι «Το Περιβάλλον και τα Αρχαία και τα μάτια μας!». Και τα δύο, περιβάλλον και πολιτιστική κληρονομιά, μπορούν να γίνουν ανεξάντλητες πηγές πλούτου.

Είναι αυτονόητο ότι οι 3.828.000 πολίτες που κατοικούμε στην Περιφέρεια Αττικής είναι αδύνατον να έχουμε κοινές αντιλήψεις για τη διαχείριση του δημόσιου χώρου και ακόμα περισσότερο, κοινά γούστα. Σε μια εποχή έντασης που ο καθένας μας κρατάει στο χέρι κι από ένα έξυπνο κινητό, έχει δηλαδή στα χέρια του τουλάχιστον δύο δικά του κανάλια εκπομπής μηνυμάτων τα οποία θέλει να τα τροφοδοτεί διαρκώς με σκέψεις, δεν έχει καμία σημασία αν κάτι απ' όσα συμβαίνουν στο δημόσιο χώρο είναι καλό ή κακό.

Αν θέλετε να εκνευρίσετε πολύ κάποιον κυβερνητικό παράγοντα, πείτε του ότι οι νέοι εργαζόμενοι των 500 και 600 ευρώ νοσταλγούν την κυρία Έφη Αχτσιόγλου ως υπουργό Εργασίας. Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι όποιος στην κυβέρνηση το ακούσει, αντί να ρωτήσει τι σε κάνει να το λες, τι στοιχεία έχεις, απλώς θυμώνει. Και μπορεί και να σου κάνει και μούτρα επειδή τον στεναχώρησες.

Ήταν μια πικρή υπόμνηση αλλά σίγουρα κάποιος έπρεπε να την κάνει: ο καθηγητής Αρχαιολογίας του πανεπιστημίου του Cincinnati Jack Davis που παρασημοφορήθηκε από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας προχθές, Ημέρα του Φιλελληνισμού, για την προσφορά του στη χώρα μας ήταν μέλος του Συμβουλίου του ΕΚΠΑ την περίοδο 2012-2016. 

Υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα ζουν 1,8 εκατομμύρια αδέσποτοι σκύλοι και περίπου 2 εκατομμύρια αδέσποτες γάτες. Σημειώνουμε ότι για τις γάτες υπάρχει 25% απόκλιση από αυτό το νούμερο. Κάποια από αυτά τα αδέσποτα, πολύ λίγα, ούτε καν το 25% (δηλαδή μόλις το ¼)  φέρουν ηλεκτρονική σήμανση, το περίφημο τσιπάκι, με δηλωμένο ιδιοκτήτη κάποιο Δήμο.

Αφού μέχρι και τα ανεξάρτητα Ellinika Hoaxes ανασκεύασαν τα fake news που επιχειρούσαν να εμπλέξουν σε υποτιθέμενη «διαρροή» προς την τουρκική πλευρά δήθεν «απόρρητης έκθεσης» του ΕΛΙΑΜΕΠ το 2010 από τον τότε γενικό διευθυντή του και νυν Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας του Πρωθυπουργού κ. Θάνο Ντόκο, μπορούμε να σχολιάσουμε αυτό το συμβάν, άλλο ένα από το πλήθος τέτοιων συμβάντων που στόχο έχουν να αμφισβητήσουν τον πατριωτισμό του ΕΛΙΑΜΕΠ...

Παλιός και καλός φίλος ζωής και πρωτοκλασάτο σήμερα στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, επικοινώνησε χθες μαζί μας για να συζητήσουμε τις αλλαγές που ετοιμάζει η κυβέρνηση στα Εργασιακά. Ο προβληματισμός του έδειχνε εύλογος: με ανύπαρκτη παρουσία στις συνδικαλιστικές οργανώσεις και την Κοινωνία των Πολιτών πώς θα καταφέρει η Νέα Δημοκρατία να στηρίξει το νομοσχέδιο; Μήπως δώσει στο ΣΥΡΙΖΑ την ευκαιρία να «αναγεννηθεί»...

Το επιχείρημα ότι η αμερικανική πολιτεία διέκοψε τη χορήγηση εμβολίων που εμφανίζουν παρενέργειες επειδή έχει πληθώρα εναλλακτικών είναι απαράδεκτο και πρέπει να σταματήσει αμέσως να λέγεται και μάλιστα από σοβαρούς ανθρώπους. Πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι οι ανεξάρτητες υγειονομικές αρχές των ΗΠΑ έλαβαν την απόφασή τους με γνώμονα το πλήθος των εναλλακτικών που διαθέτουν και όχι τα επιστημονικά δεδομένα;

Με 158 έδρες στη Βουλή, χωρίς σοβαρή αντιπολίτευση, με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις αποδυναμωμένες και απαξιωμένες και το σύνολο του Τύπου στοιχισμένο πίσω της, η κυβέρνηση δεν χρειάζεται να δώσει καμία μάχη για οτιδήποτε. Κι όμως. Ακριβώς γιατί έχει μεγάλη άνεση να νομοθετήσει και ακόμα μεγαλύτερη όρεξη να συγκρούεται καθημερινά και με ένταση με τον ΣΥΡΙΖΑ, ας δει τα ζητήματα που νομοθετεί ως ευκαιρία για σφοδρή ιδεολογική σύγκρουση με τις ιδεοληψίες του παρελθόντος.

To «μίνι δράμα» που παίχτηκε πρόσφατα μεταξύ της Amazon και μια ομάδας εργαζομένων της σε αποθήκη που εδρεύει στην πόλη Bessemer στην Πολιτεία της Αλαμπάμα όταν επιχείρησαν να ιδρύσουν σωματείο εργαζόμενων, άνοιξε ένα νέο κύκλο συζητήσεων για το μέλλον της Εργασίας, τα δικαιώματα των εργαζομένων, τη φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων αλλά και τη συγκέντρωση υπέρμετρης ισχύος σε κάποιες από αυτές.