Υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα ζουν 1,8 εκατομμύρια αδέσποτοι σκύλοι και περίπου 2 εκατομμύρια αδέσποτες γάτες. Σημειώνουμε ότι για τις γάτες υπάρχει 25% απόκλιση από αυτό το νούμερο.
Κάποια από αυτά τα αδέσποτα, πολύ λίγα, ούτε καν το 25% (δηλαδή μόλις το ¼) φέρουν ηλεκτρονική σήμανση, το περίφημο τσιπάκι, με δηλωμένο ιδιοκτήτη κάποιο Δήμο.
Με τα 1,8 εκατομμύρια αδέσποτους σκύλους και τα 2 εκατομμύρια γάτες ασχολούνται κυρίως 120 φιλοζωικές οργανώσεις με νομική υπόσταση και τραπεζικό λογαριασμό με δικαιούχο το σωματείο τους και όχι κάποιο φυσικό πρόσωπο. Από αυτές μόνο το 35% έχει ενεργές συμβάσεις με τον δήμο της περιοχής του.
Για την περίθαλψη των 1,8 εκατομμυρίων αδέσποτων σκύλων και 2 εκατομμυρίων γάτων οι Δήμοι της χώρας λαμβάνουν 1,3 εκατομμύρια κάθε χρόνο από τις περιφέρειες και το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Τα κονδύλια αυτά χορηγούνται στα προγράμματα εμβολιασμού και στειρώσεων.
Ένας δήμος σε αστικό κέντρο στειρώνει και φροντίζει με το πρόγραμμά του περίπου 90 αδέσποτα ζώα κατά μέσο όρο. Στην Ελλάδα λειτουργούν νόμιμα 40 δημοτικά κυνοκομεία. Οι συνθήκες διαβίωσης των ζώων στο 83% από αυτά είναι άθλιες.
Οι 1,8 εκατομμύρια αδέσποτοι σκύλοι προέρχονται σε ποσοστό 70% από γέννες δεσποζόμενων ή ημι-δεσποζόμενων σκύλων, σύμφωνα με την έρευνα της οργάνωσης Dogs' Voice σε δείγμα 1.200 ιδιοκτητών σκύλων σε όλη την Ελλάδα, ηλικίας 28-48 ετών. Ο πληθυσμός αδέσποτων γατών προέρχεται κατά 72% από τις ήδη αδέσποτες γάτες που αναπαράγονται ανεξέλεγκτα. Εδώ πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι το 40% των ελληνικών νοικοκυριών έχει κατοικίδιο ζώο συντροφιάς (σκύλος, γάτα, μικρό θηλαστικό, πτηνά κ.ά.), ενώ ο πληθυσμός των ιδιοκτητών σκύλων στην Ελλάδα σήμερα φτάνει τους 750.000.
Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα στην Ελλάδα και τα στοιχεία τα συλλέξαμε από την πλατφόρμα Dog’s Voice και τις συνεντεύξεις που έχει δώσει κατά καιρούς η υπεύθυνη της οργάνωσης, Έλενα Δέδε.
Ήταν πρόπερσι που μια φίλη από τις Βρυξέλλες που ήρθε στην Ελλάδα για να συμμετάσχει σε Φόρουμ στους Δελφούς μας είπε ότι μέχρι να φτάσει στο Συνεδριακό Κέντρο σοκαρίστηκε από την εικόνα των εξαθλιωμένων ζώων στους επαρχιακούς δρόμους. Προφανώς το ίδιο φαινόμενο απαντάται σε ολόκληρη τη χώρα και όχι μόνο στην περιοχή.
Η κατάσταση των αδέσποτων αφηγείται μια ιστορία βαθιάς καθυστέρησης μιας κοινωνίας που είναι εγωκεντρική αντί για ατομοκεντρική, με τα μέλη της να αρνούνται πεισματικά να αναγνωρίσουν το δημόσιο χώρο ως συνιδιοκτησία τους, ως πεδίο που διακυβεύονται στενά ατομικά τους συμφέροντα, ως χώρο που στο τέλος θα κριθεί ο βαθμός της ατομικής τους ευημερίας και ευτυχίας. Οι λόγοι για το φαινόμενο είναι πολλοί, βαθιά πολιτισμικοί και θέμα άλλης συζήτησης.
Σε αυτό το περιβάλλον, με δεδομένη αυτή την κατάσταση για τα αδέσποτα ζώα που αποκαλύπτει τα πάντα για την ελληνική κοινωνία και τον καθένα από εμάς ξεχωριστά, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Πρωθυπουργός, ιδιοκτήτες οι ίδιοι ζώων συντροφιάς, υιοθέτησαν από ένα αδέσποτο.
Και υπάρχει κόσμος που συζητάει αν πρέπει να αποτιμήσουμε την πράξη αυτή ως κάτι σημαντικό κι αν είναι όντως μια καλή αφορμή να διαδώσουμε το μήνυμα υπέρ της ανάγκης νομοθετικής ρύθμισης (είναι σε προχωρημένο στάδιο επεξεργασίας σχετικό νομοθέτημα) ή να την απαξιώσουμε γιατί «έγινε για επικοινωνιακούς λόγους».
Αυτά για σήμερα.
