Αφού μέχρι και τα ανεξάρτητα Ellinika Hoaxes ανασκεύασαν τα fake news που επιχειρούσαν να εμπλέξουν σε υποτιθέμενη «διαρροή» προς την τουρκική πλευρά δήθεν «απόρρητης έκθεσης» του ΕΛΙΑΜΕΠ το 2010 από τον τότε γενικό διευθυντή του και νυν Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας του Πρωθυπουργού κ. Θάνο Ντόκο, μπορούμε να σχολιάσουμε αυτό το συμβάν, άλλο ένα από το πλήθος τέτοιων συμβάντων που στόχο έχουν να αμφισβητήσουν τον πατριωτισμό του ΕΛΙΑΜΕΠ αλλά και όσων δεν εκφράζουν εθνικιστικές απόψεις για τα Ελληνοτουρκικά.
Μέχρι και οι πέτρες έχουν καταλάβει ποιος ευθύνεται για τη διαρροή και γιατί έγινε. Μόνο ένας «πολιτικός χώρος» χρησιμοποιεί τα WikiLeaks, δεν χρειάζεται να θυμίσουμε στιγμιότυπα από την εποχή των μνημονίων που είχε υπογράψει ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν προσπαθούσε, με διάφορους τρόπους και μέσω των WikiLeaks, να ασκήσει πιέσεις στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές.
Να δεχτούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε δίκιο που ήθελε να «ανταποδώσει» το χτύπημα στον κ. Β. Καλπαδάκη, αν κι έχουμε σοβαρούς λόγους να πιστεύουμε ότι ο ίδιος ο κ. Καλπαδάκης δεν έχει καμία εμπλοκή με την ιστορία αυτή. Ας δεχτούμε ότι αυτά συμβαίνουν σε περιόδους που η πολιτική αντιπαράθεση γίνεται με ένταση.
Το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ για να ανταποδώσουν ένα χτύπημα δεν δίστασαν να δώσουν όπλα στην Άκρα Δεξιά. Και το έκαναν για πολλοστή φορά γιατί αισθάνονται εγγύτερα στους εθνολαϊκιστές κάθε είδους από το προοδευτικό Κέντρο.
Η σκιά του Πάνου Καμμένου παραμένει βαριά πάνω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα το εξήγησε άλλωστε με άρθρο του στα ΝΕΑ του περασμένου Σαββάτου ο καθ. Νίκος Μουζέλης ο οποίος φτάνει στο σημείο να γράψει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 έπρεπε μέχρι και να αποφύγει να κυβερνήσει αντί να το κάνει με τον Πάνο Καμμένο.
Φυσικά την τραγική επιλογή του κ. Τσίπρα να συνεργαστεί με τους ΑΝΕΛ αντί με το ΚΙΝΑΛ ή το Ποτάμι την έχουμε αναλύσει από αυτή τη στήλη ad nauseam, σε βαθμό που κάποιοι φίλοι να θεωρούν ότι εκφράζουμε κάποιου είδους αγωνία για την πολιτική επιβίωση του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η μόνη μας έννοια και αγωνία, είναι η σοβαρή απειλή της Άκρας Δεξιάς.
Την τραγική επιλογή του κ. Τσίπρα να συγκυβερνήσει με την αντισημιτική, ομοφοβική ακροδεξιά δεν την πληρώνει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αμετανόητος. Προκειμένου να σκοράρει «ποντάκια» συμμαχεί, κυριολεκτικά, με τους δαίμονες. Διάλεξε μάλιστα να επιτεθεί λίγες ημέρες μετά την επιτυχία της δημόσιας διπλωματίας, διεθνούς εμβέλειας του ΕΛΙΑΜΕΠ, με τη μεγάλη προβολή της σκληρής έκθεσής του για την Τουρκία από το επιδραστικό στις Βρυξέλλες Politico.
Με δεδομένο ότι το ΚΙΝΑΛ δεν πρόκειται ποτέ να καταφέρει να πάρει τη θέση του, ο ΣΥΡΙΖΑ μένει το μόνο αντίπαλο δέος απέναντι στη Νέα Δημοκρατία η οποία όμως ακριβώς λόγω της άρνησης του κ.Τσίπρα να διαρρήξει τις σχέσεις του με την ακροδεξιά και τον εθνολαϊκισμό θα καταφέρνει πάντα να κερδίζει την εκλογική στήριξη του Κέντρου.
Να μην έχει καμία αμφιβολία ο κ. Τσίπρας. Το Κέντρο θα ψηφίζει Νέα Δημοκρατία έστω και με κλειστή τη μύτη όσο το κόμμα του συνεχίζει να επιτίθεται έτσι άνανδρα, άτσαλα, τυφλά στους Κεντρώους. Όσο ο κ. Τσίπρας διατηρεί σχέσεις με την ακροδεξιά σε κάθε της ενσάρκωση, το Μέγαρο Μαξίμου θα το βλέπει από πολύ μακριά και με τα κιάλια.
