Στην αρχή λέγαμε ότι δεν ξέρει πολλές λέξεις κι αυτό τον εξαναγκάζει να συνθηματολογεί. Μετά έφταιγε το γεγονός ότι πολιτευόταν σ' ένα κόμμα στις παρυφές του πολιτικού συστήματος που βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο των εξελίξεων, χωρίς να έχει το χρόνο να ωριμάσει.
Μόλις άρχισε να βελτιώνεται και να μιλάει πιο συγκροτημένα, ευχόμασταν και να σοβαρευτεί και να στρωθεί στη δουλειά, ώστε να ανταποκριθεί στο βαρύ θεσμικό του καθήκον.
Αποδεικνύεται όμως ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα του κ. Τσίπρα είναι η απροθυμία του να δεσμευτεί με τις υποχρεώσεις και το ρόλο ενός συστημικού κόμματος που εξελέγη στην κυβέρνηση, κυβέρνησε για τέσσερα χρόνια και παρέδωσε δημοκρατικά την εξουσία όταν έχασε τις εκλογές. Και αυτό ενώ ξέρει πολύ καλά ότι το ΑντιΣΥΡΙΖΑ ρεύμα που έφερε τη Νέα Δημοκρατία στην εξουσία αυτοδύναμη πηγάζει από την αμφιθυμία του κ. Τσίπρα και των στενών του συνεργατών απέναντι στο πολίτευμα.
Τι σημασία έχει αν δηλώνουν ότι ομνύουν στο πολίτευμα όταν κάθε τόσο αποκαλύπτεται ότι ακόμα δεν έχουν υιοθετήσει και τη σημειολογία, τη διάλεκτο ενός συστημικού κόμματος;
Πρώτα ο κ. Τζανακόπουλος και την επομένη ο κ.Τσίπρας στη συνέντευξή του στον ΑΝΤ1: πεισματική άρνηση να ξεχωρίσουν μέσα στο κεφάλι τους και κατ' επέκταση και στο λόγο τους την οξύτατη κριτική που έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν στην κυβέρνηση από το φλερτ με την εκτροπή με λενινιστικούς όρους.
Τι θα στοίχιζε στον κ. Τσίπρα να σχεδιάσει μια καμπάνια υπέρ του εμβολιασμού, χωρίς μισόλογα και περιστροφές, χωρίς να λέει ότι υπάρχει έλλειψη σε εμβόλια και το επόμενο λεπτό ότι τα έχουμε σε στοκ και πρέπει να τα ξεστοκάρουμε στους 30ρηδες;
Και η εκδήλωση του κόμματός του για τα Εργασιακά παρουσία όλης της παθογένειας της Μεταπολίτευσης, όλων των εμβληματικών της παράσιτων, πού ακριβώς αποσκοπούσε; Ποια στρατηγική υπηρέτησε με αυτή την εκδήλωση; Σε ποιους απευθύνεται με αυτά τα πάνελ;
Από τη στήλη αυτή αποφεύγουμε την αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση αφενός γιατί είναι αντιπαραγωγική, αφετέρου, λόγω ανυπαρξίας της οργανωμένης και θεσμικής αντιπολίτευσης αισθανόμαστε το καθήκον εμείς να συμβάλλουμε στον έλεγχο της κυβέρνησης.
Όμως, τα έργα και οι ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ και του κ.Τσίπρα προσωπικά έχουν αρχίσει να δημιουργούν μεγάλη και μετρήσιμη βλάβη.
Και από τη θέση της αντιπολίτευσης ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται επικίνδυνος έτσι όπως αναζωπυρώνει ο ίδιος το ΑντιΣΥΡΙΖΑ αίσθημα και είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για τη δημιουργία του νοσηρού φαινομένου της παντοκρατορίας ενός μόνο κόμματος που είναι και στην κυβέρνηση.
Αποκλείεται η κατάσταση αυτή να έχει καλό τέλος. Κάποιοι στο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να διαχωρίσουν τη θέση τους και να εξηγήσουν αυτοί στους πολίτες ότι όλο αυτό το ρεσιτάλ ανευθυνότητας δεν μπορεί να συνεχιστεί. Αν αδιαφορούν για τη βλάβη που προκαλούν στη χώρα ας αναλογιστούν τη βλάβη που προκαλούν στο κόμμα τους. Ίσως, αυτή η σκέψη να τους συνεφέρει.
