Ένας από τους ισχυρισμούς της προπαγάνδας των οπαδών του σοσιαλισμού είναι ότι στις ελεύθερες αγορές, η φροντίδα υγείας είναι απλώς ένα προνόμιο αντί για ανθρώπινο δικαίωμα. Οι σοσιαλιστές υποψήφιοι συχνά δαιμονοποιούν το κέρδος και την ιδιωτική πρωτοβουλία και υπόσχονται ένα “ανθρώπινο” χωρίς κόστος σύστημα υγείας για όλους. <b> Γράφει ο Rafael Ribeiro.</b>

Είναι ο υπερπληθυσμός πρόβλημα; Ξεμένουμε άραγε από φυσικούς πόρους; Από που προέρχεται η ανησυχία για την αύξηση του πληθυσμού και την εξάντληση των πόρων; Πόσο ακριβείς ήταν οι ζοφερές προβλέψεις του παρελθόντος από ανθρώπους που ανησυχούσαν γι’ αυτά τα δύο ζητήματα; Θα καταφέρουμε άραγε να συνδυάσουμε την αύξηση του πληθυσμού και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης με την καλύτερη διαχείριση του πλανήτη μας στο μέλλον; <b>Γράφει ο Marian L. Tupy.</b>

Όσοι από μας είμαστε υποστηρικτές του καπιταλισμού κατανοούμε σε βάθος ότι ο καπιταλισμός είναι η πηγή του πλούτου της σύγχρονης οικονομίας μας. Ξέρουμε επίσης ότι τα κράτη δεν δημιουργούν πλούτο αλλά απλώς αποκτούν κεφάλαια παίρνοντας χρήματα (μέσω των φόρων) από παραγωγικούς ανθρώπους που καταφέρνουν να αποκομίσουν ένα κέρδος από τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες. Πολλοί από όσους διαφωνούν με μας πιστεύουν ότι ο καπιταλισμός είναι ένα άναρχο παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος.<b>Γράφει ο John D. Waterman.</b>\r\n

Η Ευρωπαϊκή Ένωση απαιτεί τα οχήματα να μειώσουν σημαντικά τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, θέτοντας φιλόδοξους στόχους για το μέλλον. Οι πολιτικοί όμως δεν αντιλαμβάνονται ότι η καινοτομία παράγεται από τα οικονομικά κίνητρα και όχι από τα πρόστιμα και τις επιδοτήσεις. Η ΕΕ βρίσκεται στη διαδικασία της αναμόρφωσης των προδιαγραφών ως προς τις εκπομπές αερίων για τα αυτοκίνητα, τα φορτηγάκια και για τα βαρέα οχήματα. <b>Γράφει ο Bill Wirtz.</b>

Αν η ζωή είναι αυτό που μας συμβαίνει όταν κάνουμε άλλα σχέδια, τότε η πρόοδος είναι αυτό που μας συμβαίνει όταν διαφωνούμε για την πολιτική. Τα σημαντικότερα νέα των τελευταίων εβδομάδων δεν έχουν τίποτε να κάνουμε το Brexit ή τον Brett Kavanaugh. Δεν τυπώθηκαν στα πρωτοσέλιδα και δεν προκάλεσαν έκρηξη στα κοινωνικά δίκτυα. <b>Γράφει ο Oliver Wiseman.</b>

Φανταστείτε για μια στιγμή 100 ικανά άτομα να έχουν αποκλειστεί σε ένα έρημο νησί χωρίς πρόσβαση σε παραγωγή ή σε ανθρώπους εκτός του νησιού αυτού. Οι νησιώτες αυτοί θα είναι ιδιαίτερα φτωχοί, αν σκεφτούμε πόσα λίγα μπορούν να παράγουν 100 απομονωμένοι άνθρωποι. Η ζωή τους θα χαρακτηρίζεται από διαρκή μόχθο. <b>Γράφει ο John Tamny.</b>

Από την εκπαίδευση και τη μετανάστευση, μέχρι τη φορολογία ή και την οδική ασφάλεια, φαίνεται να μην υπάρχει τέλος στα παραδείγματα προς μίμηση που εμείς οι Σουηδοί προσφέρουμε στον υπόλοιπο κόσμο; Ποιο είναι όμως αυτό το τόσο ιδιαίτερα συναρπαστικό χαρακτηριστικό της πατρίδας μου - και πόσο επίκαιρος είναι ο τρόπος λειτουργίας της Σουηδίας για τον υπόλοιπο κόσμο; <b>Γράφει η Sofia Svensson.</b>

Πώς θα χαρακτηρίζαμε τον πολιτικό διάλογο σήμερα; Συναισθηματικό, παράλογο, φατριαστικό, τοξικό. Κανένα από αυτά τα επίθετα δεν συμβαδίζει ιδιαίτερα με τον στόχο της καλλιέργειας μιας υγιούς πολιτικής κουλτούρας διαλόγου. Σήμερα ζούμε σε μια πολιτική κουλτούρα γεμάτη από προσωπικούς χαρακτηρισμούς, ύβρεις και απειλές, ενώ καθένας μας έχει τη δική του αγαπημένη αίθουσα ηχούς στην οποία μπορεί να καταφύγει όταν αμφισβητείται η κοσμοθεώρησή του. <b>Γράφει ο Brenden Weber. </b>

Πριν από λίγα χρόνια, το FBI εξέδωσε μια έκθεση με θέμα την αύξηση των μαζικών δολοφονιών στην Αμερική. Ενώ η βία που σχετίζεται με όπλα και το βίαιο έγκλημα έχουν υποχωρήσει τις τελευταίες δεκαετίες, οι ΗΠΑ έχουν βιώσει μια αύξηση των μαζικών δολοφονιών. <b>Γράφει ο Jon Miltimore.</b>

Κάποιοι εγκαταλείπουν τα έξυπνα κινητά τους τηλέφωνα και επιστρέφουν στις παλιομοδίτικες συσκευές. Ο Eddie Redmayne για παράδειγμα που το έκανε αυτό το 2016 είπε “αντέδρασα στο γεγονός ότι ήμουν μονίμως κολλημένος στο iPhone μου όλη μέρα, εκτός από τις ώρες που κοιμόμουν. <b>Γράφει ο Marian L. Tupy. </b>

Το εμπόριο ήταν ένα έντονα αμφισβητούμενο ζήτημα τα δύο πρώτα χρόνια της προεδρικής θητείας του Ντόναλντ Τραμπ. Στο διάστημα αυτό διπλασίασε τους δασμούς, άλλες χώρες επέβαλαν αντίστοιχους δασμούς ως αντίποινα, και οι εντάσεις είναι μάλλον απίθανο να μειωθούν στο εγγύς μέλλον. <b>Γράφει ο Ryan Young.</b>

Η άκριτη αποδοχή φαντασιακών εννοιών χωρίς περιεχόμενο όπως το “κοινό καλό” και άλλες ανάλογες εκφράσεις, σε αντίθεση με το συγκεκριμένο ή ατομικό καλό, είναι ο λόγος που η κοινωνία σήμερα έχει στραφεί στον κολλεκτιβισμό. <b>Γράφει o Jorge C. Carrasco.</b>

Δεν αναφέρεται συχνά το γεγονός ότι οι γυναίκες πλήττονται ιδιαίτερα σφοδρά από τους ολοένα και αυξανόμενους δεσμούς επί των εισαγωγών στις ΗΠΑ και τον μαινόμενο εμπορικό πόλεμο με την Κίνα. Πρόσφατα τέθηκε σε εφαρμογή μια ακόμη ομάδα δασμών, που αυξάνει τις τιμές σε εκατοντάδες αγαθά με ιδιαίτερη σημασία για τις γυναίκες. <b>Γράφει η Chelsea Follet.</b>

Δεδομένης της σημαντικής της γεωγραφικής θέσης, η ιβηρική χερσόνησος εδώ και δεκαετίες είναι ένας από τους μεγαλύτερους κόμβους στον κόσμο για τα καρτέλ που εισάγουν λαθραία κοκαΐνη και άλλα ναρκωτικά στην ΕΕ. Μόνο το 2017, το 40% της κοκαΐνης που εισήχθη στην Ευρώπη είχε προέλευση τη Νότια Αμερική, ενώ το 70% του χασίς που εισήχθη λαθραία από τη Βόρεια Αφρική κατασχέθηκε στην Ισπανία. <b>Γράφει ο Jaime Fernandez-Pontes. </b>

Ένας καθηγητής στο πανεπιστήμιό μου ρώτησε κάποτε την τάξη του κατά τη διάρκεια μιας διάλεξης με θέμα την οικονομική ανάπτυξη: “Η απελευθέρωση του εμπορίου αυξάνει ή μειώνει την ανισότητα των μισθών σε μια αναπτυσσόμενη χώρα”.<b>Γράφει ο Geza Kovacs-Dobak. </b>

Δεν περιποιεί τιμή στο περιοδικό Teen Vogue το γεγονός ότι το απαίσιο άρθρο του με τίτλο “What ‘Capitalism’ Is and How It Affects People” είναι λιγότερο εσφαλμένο και προκλητικό από το viral tweet που το προωθεί: “Can’t #endpoverty without ending capitalism!”. <b>Γράφει ο Geza Kovacs-Dobak. </b>

Οικονομικά: η μελέτη της ανθρώπινης δράσης και των απρόθετων συνεπειών της, που πιστεύω ότι μας διδάσκει πολλά για την σοφή, χριστιανική επιστασία και τη φιλάνθρωπη, συνετή δημόσια πολιτική. Ακολουθούν τέσσερα παραδείγματα που μοιράστηκα πρόσφατα με τους φοιτητές μου στο μάθημα ενός συναδέλφου στο πανεπιστήμιο Samford. <b>Γράφει ο Art Carden. </b>

Ένα από τα παλαιότερα και πιο επίμονα λογικά σφάλματα στα οικονομικά είναι η ιδέα ότι τα αγαθά και οι υπηρεσίες έχουν κάποια εγγενή αξία στην αγορά. Στην εποχή μας, το πιθανότερο μέρος όπου μπορείτε να βρείτε αυτό το λάθος είναι στις εργασιακές διαμαρτυρίες, όπου οι εργοδότες κατηγορούνται γιατί δεν πληρώνουν τους εργαζόμενους τις αμοιβές που “πραγματικά αξίζουν”. <b>Γράφει ο Logan Albright. </b>

Στο άρθρο του με τίτλο «Η φτώχεια στην Αμερική μειωνόταν με γρήγορο ρυθμό μέχρι που ο Λίντον Τζόνσον κήρυξε πόλεμο εναντίον της», ο Daniel J. Mitchell παρουσίασε τα πορίσματα διαφόρων ερευνητών ως προς το πώς τα προγράμματα που Εναντίον της Φτώχειας είχαν τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. <b>Γράφει ο Gary M. Galles.</b>

Όσοι από μας είμαστε Χριστιανοί και υπερασπιζόμαστε την ελεύθεροι αγορά συχνά δεχόμαστε την κατηγορία ότι λατρεύουμε, κατά τη διατύπωση των New York Times, ένα “ψευδές είδωλο” - μια ιδέα κοινή μεταξύ ενός ανησυχητικά μεγάλου αριθμού τόσο ευαγγελικών Χριστιανών όσο και Ρωμαιοκαθολικών. Παρ’ όλα αυτά, αυτή την εβδομάδα δημοσιεύθηκαν αδιάψευστες αποδείξεις περί του αντιθέτου από δύο πολύ διαφορετικές πηγές και κυριολεκτικά αντήχησαν σε ολόκληρο τον κόσμο. <b> Γράφει ο Ben Johnson. </b>

Το Fraser Institute, μία καναδική δεξαμενή σκέψης, δημοσίευσε την 22η έκδοση της ετήσιας μελέτης της για την Παγκόσμια Οικονομική Ελευθερία (Economic Freedom of the World - EFW). Εδώ και καιρό ξέρουμε ότι, κατά μέσο όρο, οι πιο ελεύθερες οικονομίες είναι πλουσιότερες, αναπτύσσονται ταχύτερα και έχουν μεγαλύτερα προσδόκιμα ζωής. <b>Γράφει ο Alexander Hammond.</b>

Καθώς η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωκοινοβούλιο ξεκινούν το τελευταίο τους νομοθετικό έτος, μία από τις τελευταίες προκλήσεις που απομένουν στην πολιτική ατζέντα είναι το τι θα κάνουμε με τα πλαστικά μίας χρήσης. Η πρόταση που αυτή την στιγμή επεξεργάζεται το Κοινοβούλιο αφορά την απαγόρευση της πώλησης προϊόντων από πλαστικό μίας χρήσης. <b>Γράφει ο Stanton Skerjanec. </b>

Τα νέα πορίσματα των σχετικών ερευνών δίνουν ακόμη περισσότερα επιχειρήματα υπέρ της επανάστασης των ιδιωτικών σχολείων χαμηλού κόστους που σήμερα σαρώνει τον αναπτυσσόμενο κόσμο. Οι συνεπαγωγές όμως για τη διεθνή βοήθεια μπορεί να είναι λιγότερο θετικές. <b>Γράφει ο James Tooley.</b>

Οι μαθητές μου οικονομικών στο λύκειο διαβάζουν αυτή την περίοδο το πρώτο πρώτο βιβλίο της χρονιάς, ένα που βρίσκεται κοντά στις καρδιές των φίλων της ελευθερίας: τον Νόμο του Φρεντερίκ Μπαστιά, ένα έργο που έγραψε προς το τέλος της ζωής του στη Γαλλία του 1850. <b>Γράφει ο Stanton Skerjanec. </b>