Ήμουν από εκείνους που πίστευαν ότι η ήττα θα λειτουργούσε με τρόπο θεραπευτικό για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Ότι θα τους βοηθούσε να ωριμάσουν πολιτικά. Αλλά έκανα λάθος. Ο λαϊκισμός έχει ποτίσει βαθιά το χώμα στη γλάστρα και δεν έχει αφήσει περιθώρια να φυτρώσει κάτι. Ο Αλέξης Τσίπρας ο... σοσιαλδημοκράτης θυμίζει κάθε μέρα όλο και περισσότερο τον Αλέξη του 2008-2012.\r\n\r\n

Η κυβέρνησή σας, κύριε Πρόεδρε, έχει ως πρωτεύοντα στόχο την ανάπτυξη. Και κινείται με ταχύτητα στο κομμάτι αυτό. Ωστόσο, υπάρχουν καλόπιστες παρατηρήσεις από τους ανθρώπους των επιχειρήσεων. Ο Ν.Τζ. είναι ένας εξαιρετικός επιχειρηματίας, που υπέστη τις συνέπειες της κρίσης λόγω των οφειλών που είχε το Δημόσιο προς την επιχείρησή του. Δώστε στον κ. Σταϊκούρα και στον κ. Γεωργιάδη να διαβάσουν την επιστολή του. Διότι ο διάβολος κρύβεται συνήθως στις λεπτομέρειες. <b>Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.</b>

Ο Β.Βενιζέλος, χθες, δεν επέστρεψε στην πολιτική, γιατί ποτέ δεν έφυγε από αυτήν και ούτε θα φύγει ποτέ. Επέστρεψε στα αμφιθέατρα ως καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου. Το εντυπωσιακό στην χθεσινή του ομιλία-μάθημα ήταν η προσέλευση νέων παιδιών για να τον ακούσουν. Στις 10 το πρωί σπάνια γεμίζει μια τόσο μεγάλη αίθουσα.

Μια από τις πιο κοινές ενστάσεις έναντι της ιδέας να αφήνουμε τους ανθρώπους να ζουν τις ζωές τους σε μεγάλο βαθμό ελεύθεροι από πολιτικές παρεμβάσεις, είναι πως πολλοί άνθρωποι απλώς δεν είναι αρκετά ευφυείς ώστε να είναι κύριοι της ζωής τους. Αυτού του είδους οι κριτικές συχνά διατυπώνονται ως απάντηση στο επιχείρημα πολλών από την άλλη πλευρά ότι ο λόγος για τον οποίο θα πρέπει να επιτρέπεται μια τέτοια ελευθερία στους ανθρώπους είναι ακριβώς το γεγονός ότι είμαστε αρκετά ευφυείς ώστε να διαχειριζόμαστε επαρκώς τις ζωές μας. <b>Γράφει ο Steven Horwitz. </b>

Η Τουρκία αποτελούσε πάντοτε κρίσιμο πιόνι στη γεωπολιτική σκακιέρα της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Παίζονται πολλά εκεί. Από τον έλεγχο της παγκόσμιας αποθήκης πετρελαίου και αερίου, μέχρι την προστασία του Ισραήλ και τον περιορισμό της επιρροής Ρωσίας - Ιραν - Κίνας στην περιοχή. <b>Γράφει ο Μιχάλης Γκλεζάκος.</b>

Η τράπουλα στην ελληνική οικονομία χρειάζεται να ανακατευτεί και ξένοι παίκτες πρέπει να μπουν στο παιχνίδι ώστε ο ανταγωνισμός να αυξηθεί, δηλώνει στο liberal.gr o Γιώργος Οικονομίδης, προσθέτοντας ωστόσο για να γίνει αυτό, είναι ανάγκη η κυβέρνηση να «σπάσει» τις μονοπωλιακές και ολιγοπωλιακές δομές πολλών κλάδων της αγοράς, οι οποίες το μόνο που εξυπηρετούν είναι συντεχνιακά συμφέροντα σε βάρος της ευημερίας των πολλών. <b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>

Η Ρωσία καθίσταται κυρίαρχος στη Συρία μετά και τις τελευταίες εξελίξεις με τη συμφωνία στο Σότσι και με τους Αμερικανούς να έχουν χάσει την αξιοπιστία τους μετατρέπονται σε ισχυρό διαμεσολαβητή στην ευρύτερη περιοχή, τονίζει στο liberal.gr o Κωνσταντίνος Φίλης, προσθέτοντας ότι και η Ευρώπη άφησε χώρο να κινηθεί ο Πούτιν χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο. Ο Ερντογάν επίσης έχει λόγους να δηλώνει ικανοποιημένος αν και δεν κέρδισε όσα επεδίωκε. <b>Συνέντευξη στον Ανδρέα Ζαμπούκα.</b>

Μία σειρά συνεντεύξεων με Έλληνες επαγγελματίες που έφυγαν από την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της Κρίσης. Σήμερα, μιλά στο Liberal ο Βασίλης Χρονόπουλος, εργαζόμενος στον τομέα της ασφάλειας, που μετεγκαταστάθηκε στην Αγγλία στα τριάντα δύο του χρόνια: από ΕΠΟΠ των Ειδικών Δυνάμεων και αργότερα σεκιούριτι, μπάρμαν στο Κέιμπριτζ και από εκεί εργαζόμενος στους βρετανικούς σιδηροδρόμους.\r\n

Δεν ξέρουμε πώς σκέφτεται ο καθένας ούτε μας ενδιαφέρει να αξιολογήσουμε το βαθμό της υπευθυνότητας ενός γονιού που υποχρεώνει το παιδί του να τελειώσει Επαγγελματικό Λύκειο για να καταφέρει να τρυπώσει σε κάποιο τμήμα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης όπου δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα μέχρι και οι απόφοιτοι των Γενικών Λυκείων. Μας ενδιαφέρει όμως να μάθουμε πως σκέφτεται να διορθώσει αυτό το λάθος η νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας.

Ο καθένας μας σε τούτη τη ζωή βάζει τα στοιχήματα που ταιριάζουν στο μπόι του. Ο Κυριάκος βάζει στοίχημα με την ανάπτυξη της χώρας, το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ έβαζε στοίχημα με τα μεγαλειώδη σχέδια του να αλλάξει όλη την Ευρώπη και σήμερα ο Αλέξης βάζει στοίχημα να γράψει άλλες 5.000 μέλη στο κόμμα του. Όπως βλέπουμε, το μπόι αυξομειώνεται ανάλογα με την συγκυρία και την εικόνα που έχουν οι άλλοι για μας.

Να συμφωνήσουμε πρώτα ότι δεν είμαστε μία κανονική χώρα. Ούτε κανονικό πολιτικό σύστημα έχουμε ούτε και κανονική κοινωνία. Κατά συνέπεια, η μετριοπάθεια και η σύγκλιση προς την νόρμα των συνθηκών δεν είναι κάτι που μας ικανοποιεί ως πολίτες, ως άτομα και ως ψηφοφόρους. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που καθοδηγούμαστε από μια ιδιότυπη αλλά κυρίαρχη «αντισυστημική» διάθεση.

Η είδηση του Bloomberg για τις κατηγορίες εναντίον δυο Ελλήνων επιχειρηματιών, από την Αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς - την περίφημη SEC -, για την συμμετοχή τους σε ένα διεθνές κύκλωμα κατάχρησης εσωτερικών εταιρικών πληροφοριών, με κέντρο έναν τραπεζίτη της Goldman Sachs, απασχολεί τα πρωτοσέλιδα των οικονομικών έντυπων και ιστότοπων.

Μιλώντας με αρκετούς φίλους ρεπουμπλικανούς ακούω συχνά το θαυμασμό τους για τη φορολογική και ρυθμιστική μεταρρύθμιση του προέδρου. Πρόκειται για δύο θεαματικές μεταρρυθμίσεις που μειώνουν δραστικά τους φορολογικούς συντελεστές, αυξάνουν το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών και διευκολύνουν το επιχειρείν στην ήδη πλούσια και ανεπτυγμένη Αμερική.

Οι προσφυγικές ροές προκαλούν συνθήκες ασφυξίας στα νησιά. Πρόκειται για μια σοβαρή κρίση που απειλεί ακόμη και να καταπιεί την κυβέρνηση. Έχοντας κληρονομήσει σοβαρά προβλήματα από την διαχείριση ΣΥΡΙΖΑ, χρειάζεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη να επιδείξει ιδιαίτερη τόλμη. Όχι, δεν σκοπεύει το Ισλάμ να εισβάλλει στην Ελλάδα. Αλλά ναι, η Ελλάδα κινδυνεύει με αλλοίωση του πληθυσμού της αν δεν ανακαλύψει επειγόντως ένα ρεαλιστικό σχέδιο.

Ο ρεβανσισμός, κύριε Πρόεδρε, δεν είναι στοιχείο μιας κοινωνίας που θέλει να πιστεύει ότι είναι προοδευτική. Είναι χαρακτηριστικό άλλων, παλαιότερων εποχών. Ο έλεγχος των πεπραγμένων μιας κυβέρνησης, όμως, δεν είναι πράξη εκδίκησης. Αποτελεί καθήκον στην ίδια τη Δημοκρατία. Σε διαφορετική περίπτωση, δημιουργείται η αίσθηση ότι μια κυβέρνηση μπορεί να παραβιάζει τους νόμους και το Σύνταγμα και με άλλοθι τη λαϊκή ετυμηγορία. Ακόμη και οι κυβερνήσεις, πρέπει να λειτουργούν μέσα σε ένα πλαίσιο που προασπίζει τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών. <b>Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.</b>

Ο συνδυασμός των αριθμών 60/70/80/90 χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει τη συμβολή του ιδιωτικού τομέα στην κινεζική οικονομία: συνεισφέρει το 60% του ΑΕΠ της Κίνας, και ευθύνεται για το 70% της καινοτομίας, το 80% της απασχόλησης στα αστικά κέντρα και παράγει το 90% των νέων θέσεων εργασίας. Ακόμη, ο ιδιωτικός πλούτος ευθύνεται για το 70% των επενδύσεων και το 90% των εξαγωγών. <b> Γράφει ο Rainer Zitelmann. </b>

Ο φόβος που θα μπορούσε να προκαλέσει στους πολιτικούς αυτουργούς η περίπτωση να βρεθούν υπόλογοι για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αποτελεί μια τελευταία, αμυδρή, ελπίδα για αυτοσυγκράτηση. Προς το παρόν, η βαρβαρότητα κυριαρχεί ανενόχλητη. <b>Γράφει ο Κώστας Μποτόπουλος.</b>\r\n\r\n

Η ελληνική κοινωνία έχει σήμερα να αντιμετωπίσει εκτός από τα συνήθη οικονομικά της, καταστάσεις που οι παλαιότεροι ανέφεραν ως «ανέμους της ιστορίας». Εκρηκτικό μεταναστευτικό και προσφυγικό, ελληνοτουρκικά οξύτερα από ποτέ με απειλές πολέμου, δημογραφικό. Η ελληνική κοινωνία έφθασε το πλήρωμα του χρόνου που της αναλογεί να αναμετρηθεί με την επιβίωσή της. <b>Γράφει ο Βασίλης Φασούλας.</b>

Η αγορά ξεπερνάει με ταχύτητα φωτός το θεσμικό πλαίσιο που διαθέτει μια χώρα, ενώ η εναλλακτικότητα του τρόπου μετακίνησης έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και λύνει τα χέρια του πολίτη-καταναλωτή τόσο για λόγους χρηστικούς όσο και ψυχαγωγικούς. Το ερώτημα είναι: Πώς μπορεί να ενσωματωθεί με ενάργεια το νέο προϊόν, χωρίς να ευνουχιστεί ως ιδέα, αλλά ταυτόχρονα να τηρηθούν οι απαραίτητοι κανόνες ασφάλειας; <b> Γράφει ο Σταύρος Κωνσταντινίδης.</b>

Δεν είναι λίγοι οι επενδυτές του Χρηματιστηρίου Αθηνών που διερωτώνται, για την χρονική στιγμή που θα ξεκινήσει η εισροή νέων κεφαλαίων από το εξωτερικό. Νέων κεφαλαίων, που θα δώσουν μια εκ νέου ώθηση στις τιμές των μετοχικών τίτλων. Και το ερώτημα επανέρχεται, διότι μόλις τώρα έκλεισαν οι πρώτες 100 ημέρες της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Πώς μπορεί να λυθεί ένα τεχνολογικό πρόβλημα του σπιτιού κυριακάτικα; Πώς ξεχωρίζουν κάποιες επιχειρήσεις από τον ανταγωνισμό; Τι σημαίνει, τελικά, «εξυπηρέτηση πελατών»; Πόσο απομονωνόμαστε εξαιτίας των social media; Ή, αλλιώς, πόσο πιο κοντά είμαστε με τους άλλους ακριβώς χάρη στο διαδίκτυο; Και τέλος: είναι καλό ή κακό να είναι τα καταστήματα ανοιχτά κάθε μέρα, άρα και τις Κυριακές;

Καταλάβατε τώρα τι σημαίνει διακυβέρνηση στην εποχή του λαϊκισμού, των ιστοσελίδων και των social media; Μια κυβέρνηση μπορεί να μειώσει τους φόρους, να φέρει επενδύσεις και δουλειές, να καθαρίσει το κέντρο της πρωτεύουσας από τις συμμορίες, αλλά να καταστραφεί επειδή δυο συντηρητικές κυράδες αντί να πάνε για τσάι αποφάσισαν να πάνε σινεμά. Τόσο απλά είναι τα πράγματα.

Ζούμε σε μια γεωπολιτικά εύφλεκτη και φλογισμένη περιοχή, που πλέον υφίσταται τις εμπρηστικές συνέπειες της δράσης και ενός παγκόσμια γνωστού –πανθομολογουμένως, αν και τυπικά μη εισέτι διαγνωσμένου- σχιζοφρενούς. <b>Γράφει ο Θανάσης Διαμαντόπουλος.</b>

Το κλίμα στην Παιδεία, με κύρια ευθύνη των δυνάμεων που πρόσκεινται στην Νέα Δημοκρατία, μυρίζει μπαρούτι. Να υπενθυμίσω την εντελώς άστοχη απόφαση της ΟΝΝΕΔ να απέχει από τις φοιτητικές συνελεύσεις που γίνονται με θέμα τις καταλήψεις σχολών. Ήδη σχολές του ΕΜΠ βρίσκονται υπό κατάληψη από τις γνωστές μειοψηφίες, με ό,τι αυτό σημαίνει για τους υπόλοιπους φοιτητές.