Η τράπουλα στην ελληνική οικονομία χρειάζεται να ανακατευτεί και ξένοι παίκτες πρέπει να μπουν στο παιχνίδι ώστε ο ανταγωνισμός να αυξηθεί, δηλώνει στο liberal.gr o Γιώργος Οικονομίδης, προσθέτοντας ωστόσο για να γίνει αυτό, είναι ανάγκη η κυβέρνηση να "σπάσει" τις μονοπωλιακές και ολιγοπωλιακές δομές πολλών κλάδων της αγοράς, είτε αυτές αφορούν τον δημόσιο είτε τον ιδιωτικό τομέα, οι οποίες το μόνο που εξυπηρετούν είναι συντεχνιακά συμφέροντα σε βάρος της ευημερίας των πολλών.
"Η οικονομική πολιτική επιβάλλεται να δείξει τόλμη στο πεδίο αυτό και να δημιουργήσει συνθήκες που θα ευνοούν την υγιή επιχειρηματικότητα", τονίζει ο καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι τα νέα ιστορικά χαμηλά στις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων, αυξάνουν τον πήχη για την κυβέρνηση, που θα πρέπει σύντομα να αποδείξει με πράξεις ότι η ελληνική οικονομία αξίζει αυτή την ψήφο εμπιστοσύνης από τις αγορές.
"Χρόνος για αναβολές και καθυστερήσεις δεν υπάρχει, η ταχύτητα των εξελίξεων εξαρτάται αποκλειστικά από το εάν οι τελικές επιλογές της οικονομικής πολιτικής στα κρίσιμα πεδία των επενδύσεων, των αποκρατικοποιήσεων, του μείγματος οικονομικής πολιτικής, αλλά και εν γένει των μεταρρυθμίσεων, θα επιβεβαιώσουν τις προσδοκίες", αναφέρει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι με ή χωρίς διεθνή επιβράδυνση, η Ελλάδα οφείλει να συνεχίσει την γενναία αναδιάρθρωση των δομών της.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη
- Η επιστροφή στην κανονικότητα επανέρχεται, και το κλίμα βελτιώνεται, πότε λοιπόν εκτιμάτε ότι όλα αυτά θα φανούν στην πραγματική οικονομία, δηλαδή στην τσέπη μας, και το ΑΕΠ θα αρχίσει να τρέχει με ρυθμούς 3% και πάνω;
Όντως φαίνεται ότι η ελληνική οικονομία επανέρχεται σταδιακά σε μια πιο φυσιολογική –σε σχέση με την περίοδο της κρίσης– κατάσταση, ενώ και το γενικότερο κλίμα βελτιώνεται, όπως βλέπουμε και από την αποκλιμάκωση των αποδόσεων των κρατικών χρεογράφων.
Ωστόσο, προκειμένου τα παραπάνω να αποτυπωθούν στον ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης, απαιτείται συνέχιση και ενίσχυση των προσπαθειών στο πεδίο των επενδύσεων και των αποκρατικοποιήσεων, παράλληλα με την υιοθέτηση ενός πιο αναπτυξιακού μείγματος δημοσιονομικής πολιτικής. Υπό τις προϋποθέσεις αυτές, νομίζω ότι είναι εφικτή, για το 2020, η προσέγγιση του 3% ως ρυθμού οικονομικής μεγέθυνσης σε ετήσια βάση.
- Χθες το κόστος δανεισμού του Δημοσίου έπεσε στο 1,25%, δηλαδή σε νέα ιστορικά χαμηλά. Αυτό όμως οφείλεται αποκλειστικά στις επιδόσεις της ελληνικής κυβέρνησης ή και στο κυνήγι αποδόσεων από διεθνή κεφάλαια σε ένα κόσμο αρνητικών επιτοκίων;
Κοιτάξτε, νομίζω ότι η αποκλιμάκωση των επιτοκίων των κρατικών χρεογράφων είναι συνδυασμός και των δύο παραγόντων που αναφέρετε. Στο πλαίσιο αυτό, εκτιμώ ότι η διαφορά με πριν είναι ότι οι αγορές σε γενικές γραμμές αποτιμούν θετικά τις βασικές κατευθύνσεις της οικονομικής πολιτικής, καθώς και τη διάθεση της κυβέρνησης να «τρέξει» στο πεδίο των επενδύσεων και των αποκρατικοποιήσεων. Αυτό όμως αυξάνει την πολιτική ευθύνη των κυβερνώντων, που θα πρέπει σε σύντομο σχετικά διάστημα να αποδείξουν με πράξεις ότι η ελληνική οικονομία αξίζει αυτή την ψήφο εμπιστοσύνης.
- Τώρα τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα στην έκθεση της Standard & Poor's της Παρασκευής, όπου πολλοί εκτιμούν ότι ο οίκος θα αναβαθμίσει την ελληνική οικονομία, σηματοδοτώντας την έναρξη της πορείας του ελληνικού Δημοσίου προς την «επενδυτική βαθμίδα». Βλέπετε επιτάχυνση των εξελίξεων;
Όπως υπονόησα παραπάνω, η πρωτοβουλία των κινήσεων βρίσκεται στην ελληνική πλευρά. Οι αγορές δείχνουν να εκτιμούν θετικά τις μέχρι τώρα εξαγγελίες σε βασικές κατευθύνσεις της οικονομικής πολιτικής. Η ταχύτητα των εξελίξεων ωστόσο εξαρτάται αποκλειστικά από το εάν οι τελικές επιλογές της οικονομικής πολιτικής στα κρίσιμα πεδία των επενδύσεων, των αποκρατικοποιήσεων, του μείγματος οικονομικής πολιτικής, αλλά και εν γένει των μεταρρυθμίσεων –που, όπως προείπα,πρέπει να είναι μαζικές και να αφορούν ολόκληρο το φάσμα της κοινωνικής και οικονομικής δραστηριότητας– επιβεβαιώσουν τις διαμορφωθείσεις προσδοκίες. Πάντως, χρόνος για αναβολές και καθυστερήσεις δεν υπάρχει.
- Ποιες αλήθεια μεταρρυθμίσεις και σε ποιους τομείς χρειάζεται άμεσα η χώρα, προκειμένου να ανέβει στη διεθνή κατάταξη ανταγωνιστικότητας; Που πρέπει να γίνουν ακόμη πιο τολμηρά βήματα;
Θα ήταν πιο δύσκολο να απαντήσω αν με ρωτούσατε σε ποιον τομέα δεν χρειάζεται μεταρρύθμιση η ελληνική οικονομία. Η χώρα μας έχει ανάγκη από ένα ευρύ φάσμα μεταρρυθμιστικών ενεργειών που θα διατρέχει οριζοντίως και καθέτως το σύνολο των κοινωνικών δομών και δράσεων. Ενδεικτικά, οι μεταρρυθμίσεις αυτές θα πρέπει να εκτείνονται από τον ψηφιακό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας έως τον εκσυγχρονισμό του νομικού συστήματος και την επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης, και από την ενίσχυση του ανταγωνισμού στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών έως τον εκσυγχρονισμό και το άνοιγμα όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να δρομολογηθεί η εξωστρέφεια της ελληνικής οικονομίας και να αναδιοργανωθεί το κράτος πρόνοιας σε σύγχρονη και αποτελεσματική βάση.
- Εκτός των παραπάνω όμως, πολλοί κλάδοι της ελληνικής οικονομίας έχουν ολιγοπωλιακή δομή. Δεν πρέπει αυτό να αλλάξει, προκειμένου να μπουν στο παιχνίδι ισχυροί παίκτες από το εξωτερικό, ώστε να αυξηθεί ο εγχώριος ανταγωνισμός, και πως βλέπετε να γίνεται αυτό;
Είναι απολύτως σωστό αυτό που λέτε. Η τράπουλα χρειάζεται να ανακατευτεί. Η οικονομία μας έχει ανάγκη από ξένες επενδύσεις, που όχι μόνο θα συμβάλλουν στην οικονομική της ανάπτυξη αλλά θα τις προσφέρουν και σύγχρονη –απολύτως απαραίτητη– τεχνογνωσία. Προϋπόθεση γι'αυτό αποτελεί το άνοιγμα των αγορών και το «σπάσιμο» μονοπωλιακών ή ολιγοπωλιακών δομών, είτε αυτές αφορούν τον δημόσιο είτε τον ιδιωτικό τομέα, που το μόνο που εξυπηρετούν είναι συντεχνιακά συμφέροντα σε βάρος της ευημερίας των πολλών. Η οικονομική πολιτική επιβάλλεται να δείξει τόλμη στο πεδίο αυτό και να δημιουργήσει συνθήκες που θα ευνοούν την υγιή επιχειρηματικότητα.
- Ένα από τα καυτά θέματα που πρόκειται σύντομα να ανοίξουν είναι το Ασφαλιστικό. Εκτιμάτε ότι η κυβέρνηση θα κινηθεί με τόλμη στο θέμα των 3 πυλώνων ή τελικά η όποια λύση θα είναι χαμηλότερη των περιστάσεων;
Πράγματι, το ερώτημα που θέτετε είναι κρίσιμο, καθότι το ασφαλιστικό ζήτημα αποτελεί τεράστιας διαρθρωτικής σημασίας πρόβλημα. Η χώρα πρέπει να ακολουθήσει το μοντέλο κοινωνικής ασφάλισης προηγμένων οικονομιών και κοινωνιών. Ελπίζω ότι θα επιτευχθεί η προσήκουσα τόλμη και στο πεδίο αυτό και ο φόβος του πολιτικού κόστους δεν θα λειτουργήσει σαν τροχοπέδη.
- Σε διεθνές επίπεδο η συζήτηση περί πιθανής ύφεσης τροφοδοτείται το τελευταίο διάστημα από την αντιστροφή της καμπύλης αποδόσεων, ειδικά στα ομόλογα των ΗΠΑ, δείγμα ότι οι αγορές ανησυχούν. Πιστεύετε ότι δεν θα γλιτώσουμε τελικά μια παγκόσμια ύφεση και τι θα συμβεί τότε στην Ελλάδα;
Δεν θα ήθελα να διακινδυνεύσω κάποια πρόβλεψη, δεδομένου ότι η αβεβαιότητα σε διεθνές επίπεδο είναι όχι μόνο μεγάλη αλλά εξαρτάται και από πολλούς –ευμετάβλητους– παράγοντες. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο –με ή χωρίς κρίση–, η χώρα μας οφείλει να συνεχίσει την αναδιάρθρωση των δομών της οικονομίας της και τον μετασχηματισμό της σε μια σύγχρονη, εξωστρεφή και δυναμική οικονομία.
