Η αχίλλειος πτέρνα των κυβερνήσεων στο τέλος της θητείας τους είναι τα όσα δεν έκαναν, ενώ τα είχαν υποσχεθεί. Και το πρόβλημα επιδεινώνεται, αν εξ αυτού του λόγου έχει συμβεί μια καταστροφή. Σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχουν δικαιολογίες και κυρίως δε γίνονται αποδεκτές από τους πολίτες, οι οποίοι εξοργίζονται όταν ακούν υπουργούς να κάνουν διαπιστώσεις και να είναι απλοί σχολιαστές των καταστάσεων. Οι πολίτες ψηφίζουν τους πολιτικούς για να παραγάγουν έργο.

Ο θάνατος έχει ιερότητα σε όλους τους πολιτισμούς από καταβολής ανθρώπου. Εκτός αν αυτός εξυπηρετεί ως πολιτικό εργαλείο. Και ήδη στο Twitter έσκασε μύτη το hashtag «ΝΔ-δολοφόνοι».

Η δική σας κυβέρνηση, κύριε Πρόεδρε, δεν έχει πολιτικούς που πιστεύουν ότι όλα τα κάνουν καλά. Κι ενίοτε παραιτούνται. Υπάρχει και φιλότιμο…

Τις τελευταίες ημέρες με αφορμή όσα συμβαίνουν στην Ιταλία, ακούγονται τα ξαναζεσταμένα γνωστά επιχειρήματα, για τους διορισμένους τεχνοκράτες που καταδυναστεύουν την πολιτική και για τους δοτούς πρωθυπουργούς που δεν έχουν βαπτιστεί από τις ψήφους των πολιτών. Στη χώρα μας τα είχαμε ξανακούσει όλα αυτά, επί κυβερνήσεως Λουκά Παπαδήμου, την περίοδο 2011-12. Τα βέλη στρέφονται κατά των τεχνοκρατών και κυρίως των εκπροσώπων των κεντρικών τραπεζών, που κατηγορούνται πως έχουν «νομισματοποιήσει» την πολιτική.

Ναι, υπάρχει διάχυτη γκρίνια και μουρμούρα γύρω μας. Τα «που θα πάει αυτή η κατάσταση;», «δεν μπορούμε άλλο», «δεν βγαίνουμε σου λέω» και όλα τα συνώνυμα τους είναι πια το ψωμοτύρι του δημόσιου διαλόγου μας. Θυμίζει κάτι από το 2010-15, αλλά στο πιο αόριστο και στο πιο χαοτικό. Τότε η κλάψα και η οργή έπαιρναν σχήμα, ανάλογα με το ποιος τα εξέπεμπε. Οι μισοί λέγανε «φταίει το κακό μας το κεφάλι και τα χούγια μας», οι άλλοι μισοί λέγανε «φταίνε τα μνημόνια και οι ξένοι». Τώρα υπάρχει μουρμούρα δίχως φταίχτη.

Προχθές ήταν η Έφη Αχτσιόγλου, πριν από μερικούς μήνες ήταν η Δόμνα Μιχαηλίδου, η Σοφία Νικολάου, η Νίκη Κεραμέως, η Φωτεινή Αραμπατζή. Τη σκοτεινή περίοδο του αντιμνημονίου ήταν η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ αλλά και η Ζωή Κωνσταντοπούλου ενώ σταθερά είναι η Μαρέβα Γκραμπόφσκι (σε ασύλληπτο βαθμό), η Μπέτυ Μπαζιάνα ακόμα και η Ευγενία Μανωλίδου. Γυναίκες με δημόσια παρουσία και δημόσιο λόγο, σύζυγοι πολιτικών, γίνονται στόχοι επιθέσεων, με διάφορα προσχήματα.

Η πυρηνική ενέργεια μπορεί να αποδειχθεί μια χαρακτηριστική περίπτωση της ιδέας ότι η κοινή γνώμη είναι συχνά λιγότερο αποτελεσματική κινητήριος δύναμη της δημόσιας πολιτικής από την ηγεσία των πολιτικών. Μια ματιά στις έρευνες κοινής γνώμης δεν καταδεικνύει κάποια μεγάλη επιθυμία οι ΗΠΑ να παράγουν ένα μεγαλύτερο μέρος της ηλεκτρικής τους ενέργειας από πυρηνική σχάση, αν και οι θετικές απαντήσεις έχουν αυξηθεί. <b>Γράφει ο James Pethokoukis</b>

Σε έναν αναποδογυρισμένο κόσμο συνήθως η κοινωνία αποσταθεροποιείται και η πολιτική ρευστοποιείται. Και τούμπαλιν. Η ρηχότητα της κοινωνίας και η κενότητα του πολιτικού προσωπικού στην Ελλάδα λειτουργούν ως διαρκείς επιταχυντές εισόδου σε αυτό το φαύλο κύκλο. Η ευθύνη όμως δεν μοιράζεται στο μισό. Μισό η κοινωνία, μισό η πολιτική. Η αιφνίδια και βίαιη διακοπή της κανονικότητας λόγω του πολέμου, στην Ουκρανία βγάζει ξανά στη σέντρα το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Όλο το πολιτικό προσωπικό.

Γενικά μιλώντας ο δημόσιος λόγος στη χώρα μας είναι πλούσιος έως πληθωρικός. Οι δημόσιοι άνδρες, τα δημόσια πρόσωπα ευρύτερα -αφού το «δημόσιες γυναίκες» υποδηλώνει άλλο σημαινόμενο- ερωτώνται περίπου για τα πάντα. Παρά ταύτα υπάρχουν ερωτήσεις κάποιου είδους που ουδέποτε γίνονται. Ας μου επιτραπεί να αναφερθώ παραδειγματικά σε κάποιες ερωτήσεις.

Ο λόγος που θεωρούμε περίπλοκη την πολιτική φιλία στη βάση αρχών είναι γιατί όποιος την επιλέγει, θα πρέπει να έχει εκ των προτέρων σκεφτεί τι θα κάνει στην περίπτωση που διαφωνήσει ή τσακωθεί με τον αρχηγό. Είναι επικίνδυνα αφελής όποιος εντάσσεται σε πολιτικές ομάδες υπό συγκεκριμένη ηγεσία, εάν δεν έχει επεξεργαστεί μερικά σενάρια, καλά και κακά, για το πως μπορεί να εξελιχθεί κάθε του επιλογή. Πάντως, όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες είναι ένα καλό μάθημα για τους νεότερους που θέλουν να ασχοληθούν ενεργά με την πολιτική.

Η ζωή όλων μας και των αιρετών θα γινόταν καλύτερη αν αντιλαμβάνονταν ότι σήμερα, περισσότερο από ποτέ, εκτιμάται ως ηγετικό προσόν η μετριοφροσύνη, αυτό που οι Αμερικανοί ονομάζουν leadership humility. Η μετριοφροσύνη, η λογοδοσία, η ταπεινότητα, η ειλικρίνεια, αρετές που κάποτε θεωρούσαμε ασυμβίβαστες με την εικόνα της ισχυρής ηγεσίας σήμερα γίνονται η ικανή και αναγκαία συνθήκη της. Στις μέρες μας ισχυροί είναι οι ταπεινοί και οι μετριόφρονες.

Πλήρης ημερών έφυγε σήμερα από τη ζωή ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, με την είδηση του θανάτου να προκαλεί θλίψη. Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος εκφράζει τα συλλυπητήριά του αναγνωρίζοντας την προσφορά του εκλιπόντος στον δημόσιο βίο, το ήθος του και την αγωνιστική του δράση.

Τα συλλυπητήριά του για τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, ο οποίος έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών, εκφράζει σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος. 

Οι δημοσκόποι, ας χρησιμοποιήσουμε κι εμείς αυτό τον συμβατικό όρο, πρέπει να περιφρουρήσουν οι ίδιοι τη δουλειά τους. Σε κάθε δημοσκόπηση που παρουσιάζεται στην τηλεόραση πρέπει να εξηγούν τα όρια του εργαλείου της δημοσκόπησης. Σε κάθε περίπτωση οι επαγγελματίες των εταιρειών ερευνών κοινής γνώμης που στην πλειοψηφία τους είναι και πραγματικά εξαιρετικοί πολιτικοί επιστήμονες και στατιστικοί, πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να περάσουν στην αντεπίθεση εξηγώντας τι ακριβώς κάνουν.

Στις μέρες μας η παρακμή της πολιτικής είναι εντονότερη παρά ποτέ. Και δεν θα μπορούσε ασφαλώς να είναι διαφορετικά γιατί και η πολιτική ακολουθεί και αντανακλά την κοινωνία. Και η κοινωνία παρήκμασε κι αυτή γιατί πρωτίστως αποσαθρώθηκε η Παιδεία. Και αυτό κατά βάση συνέβη γιατί ολιγώρησαν οι πολιτικοί και αδιαφόρησε η κοινωνία.

Πολλοί πιστεύουν ότι το κράτος είναι καλοκάγαθο και σοφό, ή έστω ότι θα ήταν έτσι αν διοικούνταν από ανθρώπους όπως και οι ίδιοι, ή ακριβέστερα, όπως ο εκάστοτε που εκφράζει αυτή την άποψη. Αυτή είναι, για να παραφράσω τον οικονομολόγο James Buchanan «η πολιτική με ρομαντισμό».<b>Γράφει ο Pierre Lemieux</b>

Αυτό που διαισθάνονται ακόμη και οι πιο αδιάφοροι για την κλιματική κρίση, πολίτες και στην Ελλάδα, είναι ότι η ζωή και ο μικρόκοσμος αλλάζει, με τρόπο ραγδαία επικίνδυνο. Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι το φθινόπωρο θα πληρωθεί με δεκάδες ακόμη ζωές η ανυπακοή στα εμβόλια και η «περίθαλψη» των αντιεμβολιαστών και από πολιτικούς χώρους. Σ&apos; αυτό το περιβάλλον μοιάζει και είναι ανήθικη η πολιτική και οι πολιτικοί που φτιάχνουν το αφήγημα τους με ορίζοντα τον εκλογικό κύκλο και την απλή αναλογική

Στη δημοσιότητα δόθηκαν το πρωί της Πέμπτης τα πόθεν έσχες των πολιτικών. Πρόκειται για τις φορολογικές δηλώσεις που υπέβαλαν το 2020 ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι βουλευτές, οι ευρωβουλευτές, περιφερειάρχες και δήμαρχοι. <b>Δείτε εδώ τα πόθεν έσχες των πολιτικών.</b>

Η πανδημία του κορονοϊού έχει εξαπλωθεί σε τουλάχιστον 188 χώρες και εδάφη και ο αριθμός των νεκρών από την covid-19 παγκοσμίως έχει ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο. Ανάμεσα σε εκείνους που μολύνθηκαν από την αρχή του χρόνου που εμφανίστηκε ο κορονοϊός είναι και πολλά δημόσια πρόσωπα από τον πολιτικό, καλλιτεχνικό και αθλητικό κόσμο.

Η βαθιά κρίση την οποία βιώνει το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας αποτελεί τον πιο πρόσφατο κρίκο στην αλυσίδα των παραδοσιακών πολιτικών σχηματισμών της Ευρώπης που αντιμετωπίζουν… υπαρξιακό πρόβλημα. <b> Γράφει ο Γιώργος Παυλόπουλος. </b>

Ένα από τα επιχειρήματα της συμφωνίας των Πρεσπών είναι ότι αυτή θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη οικονομική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών. Ωστόσο, σήμερα η Ελλάδα είναι ήδη ο τρίτος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της βορείου γείτονος. Το παραμύθι του κ. Τσίπρα δεν στέκει <b> Γράφει ο Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης. </b>

Σχεδόν ένας στους δύο αστυνομικούς σε κεντρικά τμήματα της Αθήνας είναι τοποθετημένος στην φύλαξη πολιτικών προσώπων ή κτιρίων, σύμφωνα με έρευνα που παρουσίασε ο τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΪ, καταδεικνύοντας το ελάχιστο δυναμικό που διατίθεται για την ασφάλεια των πολιτών.

Το 2019 ξεκίνησε με διάλυση κομμάτων που ίσως να μη ξαναδούμε στη Βουλή. Η τακτική του διαίρει και βασίλευε κατέστησε μαριονέτες που χυδαιολογούν στριγγλίζοντας τους ΑΝΕΛ, μουδιασμένο και άλαλο γκρουπάκι το ΠΟΤΑΜΙ, πλίνθους και κεράμους σε αταξία την Ένωση Κεντρώων. <b> Γράφει η Ελίνα Γαλανοπούλου. </b>

Εκείνη την ημέρα το ψάρεμα δεν είχε πάει καλά. Για κάποιον μυστήριο και αδιευκρίνιστο λόγο οι συναγρίδες της περιοχής είχαν συνωμοτήσει και αποφασίσει να μην συμμετάσχουν στο τσιμπούσι των επωνύμων, που με τόση προσοχή ετοιμαζότανε μέρες τώρα. Καλεσμένοι θα ήσαν τρεις πολιτικοί αρχηγοί, ο πολιτικός επίτροπος της κυβέρνησης και ένας υψηλόβαθμος στρατιωτικός.