Τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά για όσους αποφασίζουν να συνδεθούν με κάποιο πολιτικό επειδή πιστεύουν ότι η σχέση αυτή θα διευκολύνει τους επαγγελματικούς, επιχειρηματικούς ή άλλους στόχους τους. Τα πράγματα γίνονται λίγο πιο περίπλοκα για όσους συνδέονται με ηγετικές πολιτικές φιγούρες στη βάση αρχών. Αυτοί στην πραγματικότητα εντάσσονται σε μια ομάδα, να το πούμε και σύστημα εξουσίας;- που δραστηριοποιείται ανοιχτά για την επικράτησή της και έχει στόχο την πολιτική της επικράτηση και κυριαρχία.
Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν όσοι καταφέρνουν να εκλεγούν βουλευτές ή στελεχώνουν τα κόμματα και το κράτος όταν το κόμμα τους κυβερνά ή πολίτες που πιστεύουν ότι η επικράτηση της πολιτικής ομάδας της αρεσκείας τους θα κάνει και τη δική τους ζωή καλύτερη.
Ο λόγος που θεωρούμε περίπλοκη την πολιτική φιλία στη βάση αρχών είναι γιατί όποιος την επιλέγει, θα πρέπει να έχει εκ των προτέρων σκεφτεί τι θα κάνει στην περίπτωση που διαφωνήσει ή τσακωθεί με τον αρχηγό. Είναι επικίνδυνα αφελής όποιος εντάσσεται σε πολιτικές ομάδες υπό συγκεκριμένη ηγεσία, εάν δεν έχει επεξεργαστεί μερικά σενάρια, καλά και κακά, για το πως μπορεί να εξελιχθεί κάθε του επιλογή και πως θα δράσει σε κάθε περίπτωση.
Κι αυτό γιατί ακόμα και στη σημερινή εποχή του κυνισμού και της έλλειψης εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, οι πολίτες «δεν έχουν χειρότερους» από αυτούς που εμφανίστηκαν ως «εξαπτέρυγα» κάποιας πολιτικής ηγεσίας κι όταν διαφώνησαν μαζί της, για τον οποιονδήποτε λόγο, αντί να αποσυρθούν διακριτικά ή να παραιτηθούν εφόσον κατέχουν κάποιο αξίωμα, αρχίζουν να πετροβολούν αυτούς που στήριξαν με πάθος.
Απάδει της ηθικής και πάνω απ'όλα της αισθητικής το να χτυπάς διαρκώς και κάτω από ζώνη αυτόν που εξυμνούσες και φυσικά δεν αναφερόμαστε στην τεκμηριωμένη κριτική που είναι και ευδιάκριτη εφόσον γίνεται με σοβαρότητα και κανένας δεν την παρεξηγεί, αυτό θα έλειπε αλλά στην οργανωμένη και συστηματική υπονόμευση.
Ακόμα κι αν η οποιαδήποτε πολιτική ηγεσία διαπράξει κάποιο αδίκημα, οι περί τον αρχηγό βουλευτές και τα στελέχη οφείλουν να λειτουργούν θεσμικά: καταγγέλλοντας στη Βουλή και τα όργανα του κόμματος ό,τι θεωρούν μεμπτό. Σίγουρα πάντως δεν αρχίζουν «να κελαηδούν» τροφοδοτώντας τις στήλες της παραπολιτικής, για να καταλήξουν σχεδόν πάντα περίγελως. Γιατί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας έχουμε μπερδευτεί αρκετά: οι βουλευτές δεν είναι σχολιαστές να μοιράζονται μαζί μας τις απόψεις τους μέσω των ΜΚΔ ή του Τύπου. Εφόσον κρίνουν ότι θίγονται τα συμφέροντα των πολιτών από πράξεις ή παραλείψεις της ηγεσίας, οφείλουν να αναλάβουν δράση ώστε τους προστατεύσουν.
Πάντως, όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες είναι ένα καλό μάθημα για τους νεότερους που θέλουν να ασχοληθούν ενεργά με την πολιτική. Η πολιτική φιλία είναι μια σύνθετη υπόθεση και σε αυτή τη χώρα τους άφιλους, καταλήγουν όλοι να τους σιχαίνονται.
