Ένα από τα επιχειρήματα της συμφωνίας των Πρεσπών είναι ότι αυτή θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη οικονομική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών. Εννοώντας περίπου ότι οι Έλληνες επιχειρηματίες θα κάνουν “απόβαση” στην γειτονική χώρα και θα επενδύσουν.
Έτσι ο Τσίπρας πηγαίνει στις 2 Απριλίου στα Σκόπια με συνοδεία επιχειρηματιών για να δημιουργήσει το σχετικό επικοινωνιακό γεγονός.
Ωστόσο, θα σημειώσουμε, ανασκαλεύοντας τους αριθμούς, ότι η Ελλάδα είναι ήδη ο τρίτος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της βορείου γείτονος. Μάλιστα μέχρι το 2006 ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος, όταν η ένταση μεταξύ των δύο χωρών ήταν πολύ μεγαλύτερη από ότι πρόσφατα.
Βλέπουμε ακόμη ότι την πρώτη θέση μεταξύ των ξένων επενδυτών στην Βόρεια πλέον Μακεδονία κατέχει η Ελλάδα την τελευταία δωδεκαετία, με συνολικές επενδύσεις άνω του 1 δισ. ευρώ.
Δεν είναι τυχαίο ότι από τις 17 μεγαλύτερες ξένες επενδύσεις οι 7 έχουν ελληνική σφραγίδα, με πρώτη και σημαντικότερη την εξαγορά των διυλιστηρίων ΟΚΤΑ από τα ΕΛΠΕ.
Συνολικά οι ελληνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στη FYROM προσεγγίζουν τις 200. Επιπλέον 650 ελληνικές εταιρείες αναπτύσσουν έντονη εξαγωγική δραστηριότητα, έχοντας εξασφαλίσει προνομιακή συνεργασία με επιχειρηματίες της γειτονικής χώρας.
Όλα αυτά πριν από την συμφωνία. Καθώς οι επιχειρηματίες είναι πολύ ταχύτεροι και προηγούνται από τους πολιτικούς όταν δουν προοπτική κέρδους. Δεν περιμένουν να οδηγηθούν από τον πρωθυπουργό, εκτός και αν του κάνουν χάρη.
Επομένως, για ποιά “διεύρυνση της οικονομικής συνεργασίας” μιλάμε; Αυτήν που ήδη έχει συμβεί, ανεξάρτητα από την συμφωνία;
Θα πρέπει επίσης να δούμε και το οξύμωρο του πράγματος, μία χώρα, η Ελλάδα, που διψάει η ίδια για επενδύσεις στο έδαφος της, που είναι ουραγός στον κόσμο στην προσέλκυση επενδύσεων, αυτή η ίδια να προωθεί δικές της επενδύσεις σε ξένες χώρες. Και να κάνει σοβαρές θυσίες, όπως η συμφωνία των Πρεσπών, για να τις κάνει πράξη.
Το παραμύθι αυτό, ένα ακόμη παραμύθι του Τσίπρα, δεν στέκει.
