Με επικείμενη την συνάντηση Κυριάκου Μητσοτάκη - Φώφης Γεννηματά το μεσημέρι της Παρασκευής, το Κίνημα Αλλαγής δηλώνει ανοιχτό στην αναζήτηση συναίνεσης μέσω διαλόγου όσον αφορά στο ζήτημα της ψήφου των αποδήμων.

Η «ενδιάμεση έκθεση για την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος» λέει αυτό που πολλοί είχαμε συνειδητοποιήσει ήδη από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εθνικών εκλογών. Ότι χάσαμε και από τη ΝΔ και από τον ΣΥΡΙΖΑ στη μεταξύ μας αναμέτρηση και ότι αυτό έγινε γιατί δεν καταφέραμε να πείσουμε για την «αυτόνομη» πολιτική μας.

Στη διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ ξάφνου ενετάχθησαν και οι αγώνες του 114, αλλά και η νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981. Οι «μη προνομιούχοι», η «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο» όπως και το «αντίσταση και πάλη» μπαίνουν ξανά στο λεξιλόγιο. Ο Τσίπρας είναι μόνος, δεν υπάρχουν «Πάνοι» και μένει μόνο ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ. Αλλά και αυτός ο κόσμος στερεύει πια. Πέρασε η εποχή του. <b> Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης. </b>

Στην δήλωση ότι δεν φοβάται την «πασοκοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ προέβη ο πρώην υπουργός Οικονομικών κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, ερχόμενος σε αντίθεση με τον ίδιο τον εαυτό του όταν στις 16 Σεπτεμβρίου υποστήριζε πως «θα ήμουν αφελής ή ανιστόρητος αν δεν φοβόμουν τη μόλυνση από την «πασοκοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ».

Το εναρκτήριο λάκτισμα για την τρίμηνη καμπάνια ανοίγματος του ΣΥΡΙΖΑ με την προσέλκυση νέων μελών, θα δοθεί αύριο. Με τον τρόπο που εντάσσονται θα είναι απλώς λίγο πιο δεσμευμένοι ψηφοφόροι, παρά συνειδητοποιημένα πολιτικά μέλη. Και η κομματική τους λειτουργία θα μοιάζει περισσότερο με… «φαν κλάμπ» του Αλέξη. <b> Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης.</b>

Χθες είδαμε στον... δρόμο τον Ευκλείδη Τσακαλώτο. Πλήρως υποταγμένος στην Τρόικα, ψήφισε μαζί με τον αρχηγό του και την Κ.Ο. όλα τα μνημονιακά μέτρα για τα οποία έλαβε εντολή, πήρε το κόκκινο δισάκι του στον ώμο και κατέβηκε στο δρόμο, να διαδηλώσει για τα δίκια της εργατιάς που τσάκισε. <b>Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης.</b>

Μέρες τώρα, κύριε Πρόεδρε, με προβληματίζει αυτό που είπε ο κ. Τσίπρας, ότι πρώτα θα έρθουν οι αυξήσεις στους μισθούς και ύστερα η ανάπτυξη. Δεν ξέρω αν αυτό το πιστεύει πράγματι ο κ. Τσίπρας ή αποφάσισε πάλι να πουλήσει καθρεφτάκια στους ιθαγενείς. Αυτό που θα πρέπει να σας (μας) απασχολήσει είναι αυτό που συμβαίνει με τον ελληνικό λαό. Το γεγονός, δηλαδή, ότι τέτοιου είδους μηνύματα περνάνε πολύ περισσότερο από εκείνα περί ανάπτυξης και αύξησης των θέσεων εργασίας. <b>Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.</b>

Με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο να δηλώνει πως φοβάται τη «μόλυνση από την πασοκοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ» και να θέτει τη δική του ατζέντα ως προς την μετάλλαξη του κόμματος, οι ομάδες στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνεχίζουν να επιχειρούν να επιδράσουν στην πορεία που θα ακολουθηθεί την μετά την ήττα εποχή. Η κατάσταση παραμένει ηλεκτρισμένη πάντως αφού οι διαφοροποιήσεις δεν σταματούν.

«Θα ήμουν αφελής ή ανιστόρητος αν δεν φοβόμουν τη μόλυνση από την \\\"πασοκοποίηση\\\" του ΣΥΡΙΖΑ» δηλώνει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, σχολιάζοντας το ενδεχόμενο ιδεολογικής μετατόπισης του κόμματος της αξιωματικής αντοπολίτευσης.

Η διεύρυνση - μετακίνηση προς το κέντρο τόσο της ΝΔ όσο και του Σύριζα στην ουσία δείχνουν και προδιαγράφουν το μέλλον του ελληνικού κομματικού συστήματος. Και στη θάλασσα αυτού του μέλλοντος το ΚΙΝΑΛ - ΠΑΣΟΚ ήδη βυθίζεται, έχοντας ως σημαιοφόρο τη γελοιότητα. <b> Γράφει ο Θανάσης Διαμαντόπουλος. </b>

Σκεφτόμουν, κύριε Πρόεδρε, αν χρειαζόμαστε ή όχι επαγγελματίες πολιτικούς. Το λέω επειδή μία εποχή και με αφορμή την κρίση είχε γίνει μόδα το «πολιτική χωρίς πολιτικούς». Είναι βέβαιο ότι πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες μπλόφες του μάρκετινγκ της πολιτικής. Κάποιοι προσπάθησαν να γίνουν πολιτικοί, προσπαθώντας να πείσουν τον κόσμο ότι δεν χρειάζονταν οι... άλλοι πολιτικοί. Φώναξαν «φωτιά, φωτιά» ώστε να αδειάσει η ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα του σινεμά και να βρουν θέσεις. <b>Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.</b>

Έπεσε προχθές στα χέρια μου ένα «εσωτερικό σημείωμα» του Αλέξανδρου του Σκούρα, του προέδρου του ΚΕΦίΜ από το 2014. Εξηγεί με σαφήνεια γιατί οι φιλελεύθεροι χάνουν συνήθως από τους σοσιαλιστές. Αντλεί την εμπειρία του από την Αμερική, αλλά νομίζω ότι δίνει πειστικές απαντήσεις και για τις ελληνικές περιπέτειες. Νομίζω, κύριε Πρόεδρε, ότι αυτό το κείμενο θα πρέπει να το στείλετε σε όλα σας τα στελέχη στο Μαξίμου. Αν δεν θέλετε να χάσετε τις επόμενες εκλογές! <b>Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.</b>

Ένα από τα πράγματα που με απασχολούν, κύριε Πρόεδρε, είναι το 31 και κάτι τοις εκατό που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ. Μου φαίνεται εξωφρενικά υψηλό ποσοστό σε σχέση με τα έργα και τις ημέρες του Αλέξη Τσίπρα. Καταλαβαίνω ότι για πολλούς συμβούλους σας αυτό είναι ένα ανεξήγητο φαινόμενο! Μόνο που στην πολιτική δεν υπάρχουν αγνώστου ταυτότητας συμπεριφορές. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αδυνατούν να αντιληφθούν τι πραγματικά συμβαίνει στον πραγματικό κόσμο... <b>Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.</b>

Στην καθιερωμένη ομιλία της στη ΔΕΘ, η Φώφη Γεννηματά κατηγόρησε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ότι έχουν επιλέξει και οι δυο ως αντίπαλο το ΚΙΝΑΛ επειδή το θεωρούν βολικό. Είπε μια αλήθεια. Δεν διερωτάται όμως εάν όντως το ΚΙΝΑΛ έχει γίνει βολικό, και φαντάζει ως εύκολη λεία στα μάτια των δύο μεγάλων. Είπε κάτι άλλο: «Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι, φίλοι και εχθροί καθημερινά με μας ασχολούνται!». Και αυτό αλήθεια. <b>Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης.</b>

«Η πορεία μας είναι σαφής, αποφασίστηκε ομόφωνα, στο πρόσφατο Συνέδριο πριν 5 μήνες» ξεκαθάρισε η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής σε συνέντευξή της μια ημέρα μετά τις εσωκομματικές τριβές που προκλήθηκαν από τις δηλώσεις του Παύλου Γερουλάνου, ο οποίος εμφανίστηκε να ενδιαφέρεται για την ηγεσία του κόμματος, ενόψει του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ.

Αναφερόμενη στους επικριτές της, σχολίασε ότι δεν βλέπει «προοδευτική συμμαχία» απέναντί της, αλλά «διάφορους γυρολόγους και τυχοδιώκτες».

Αν μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις, με πόσους αναστεναγμούς ισοδυναμεί μια απ’ ευθείας σύνδεση μισής ώρας με την συγκέντρωση που έκανε η Φώφη στην Λάρισα για την 3η του Σεπτέμβρη; Τυχαία έπεσε το μάτι μου την Τρίτη στην ΕΡΤ, αλλά μ’ έπιασε τόση θλίψη που δεν άντεξα να δω παραπάνω από τρία λεπτά. Ήταν ό,τι πιο καταθλιπτικό θα μπορούσε να παραχθεί στο σημερινό πολιτικό σκηνικό.

Η εποχή ΠΑΣΟΚ ήταν εν τέλει ένας αποφασιστικός κρίκος στην αλυσίδα της πολιτισμικής, κοινωνικής ακόμη και δημογραφικής μας παρακμής, η οποία δεν άρχισε με την γενιά της μεταπολιτεύσεως. <b>Γράφει ο Βασίλης Φασούλας.</b>

Το μνημείο του Αγρότη στο Κιλελέρ επισκέφτηκε η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ Φώφη Γεννηματά, στα πλαίσια της επίσκεψης στη Λάρισα, με αφορμή τις εκδηλώσεις για την 3η Σεπτέμβρη και την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Η κ. Γεννηματά κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο και σε δήλωση της σημείωσε ότι «το ΠΑΣΟΚ και η παράταξή μας ήταν και θα είναι πάντα στο πλάι του αγρότη και της αγροτιάς»...

Η τρίτη μέρα του Σεπτεμβρίου είναι μια εμβληματική ημερομηνία για την πολιτική ιστορία της χώρας μας: το 1843 οι Έλληνες απαίτησαν και απέκτησαν Σύνταγμα από τον Όθωνα. Το 1974 γεννήθηκε μια από τις πολιτικές δυνάμεις που σημάδεψαν την περίοδο της Μεταπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ.

Η αριστερά νιώθει ότι έχει αφήσει μία δουλειά στην μέση και ότι έχει υποχρέωση να επιστρέψει για να την φέρει σε πέρας. Κι αυτή την φορά δεν θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας που γνωρίσατε. Θα είναι χειρότερος! Αυτή η αριστερά του 31% είναι αποφασισμένη να επαναλάβει τον άθλο του ΠΑΣΟΚ: Να κυριαρχήσει απόλυτα στην πολιτική σκηνή τα επόμενα χρόνια «επιτρέποντας» μερικά δεξιά διαλείμματα.

Τα έκαναν κυριολεκτικώς μαντάρα, αλλά έχουν το θράσος να ζητούν και επισήμως τα ρέστα για ΔΕΗ και ΕΛΤΑ. Παρέδωσαν τις εταιρείες σε κατάσταση κόκκινου συναγερμού και έχουν βγει στα «κάγκελα», ότι δήθεν η κυβέρνηση τις… απαξιώνει! Είχαμε και την ΕΡΤ! Εκεί ανησυχούν μην τυχόν και δεν δοθούν τα λεφτά που οι ίδιοι υποσχέθηκαν στους προέδρους των ΠΑΕ! Σοσιαλδημοκρατία. Όχι παίξε γέλασε.

Πριν τις εκλογές πολλοί ήταν αυτοί που, μέσα στο άγχος του «φύγετε», έλεγαν πως και να μην πάρει αυτοδυναμία η Νέα Δημοκρατία θα συγκυβερνήσει με το ΚΙΝΑΛ. Σημασία έχει να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ, έλεγαν. Μεταξύ αυτών κι εγώ. Τότε, η προοπτική συνεργασίας της Νέας Δημοκρατίας με το ΚΙΝΑΛ φαινόταν ως μια σοβαρή εναλλακτική λύση.

Κάθε φορά που μια συζήτηση για τη ρύθμιση του κοινωνικού μας βίου, του κοινού μας βίου, συναντήσει ένα θεμελιώδες ατομικό δικαίωμα, δείχνει να παραλύει. Και πώς αλλιώς; Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει την εξουσία να ρυθμίσει θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα όπως, για παράδειγμα, αυτό της ιδιοκτησίας;