Το αθάνατο δοκίμιο του Leonard Reed «Εγώ, το Μολύβι» έχει πείσει περισσότερους ανθρώπους για τα θαύματα της ελεύθερης αγοράς, απ’ ό,τι πιθανότατα κάθε άλλο συγκρίσιμο έργο - τόσους μάλιστα πολλούς που πρόσφατα το BBC δημοσίευσε ένα άρθρο όπου του επιτίθεται. Όποιος όμως διαβάσει και τα δύο κείμενα, θα συμπεράνει ότι το μολύβι του Ρηντ έχει πιο γερή μύτη. <b>Γράφει ο Ben Johnson. </b>

Οι Φιλελεύθεροι «κτίζουν» τη δική τους βιβλιοθήκη. Μαζί με τον «Φιλελεύθερο» επανακυκλοφορούν τρία βιβλία.\r\n\r\n

Είναι πλήρως αντιφατικό να υποστηρίζει κανείς από τη μία τα δικαιώματα των μειονοτήτων, τα ανθρώπινα και ατομικά δικαιώματα, και από την άλλη να καλεί τον λαό να πάρει την εξουσία στα χέρια του, να ισχύσει η απόφαση των πολλών, βάλλοντας εναντίον του θεσμικού πυλώνα που κατοχυρώνει αυτά τα δικαιώματα. Αυτό το αντιφατικό πολιτικό περιεχόμενο της αριστερής σκέψης εξυπηρετεί μία λειτουργική ανάγκη. <b>Γράφει ο Κωνσταντίνος Σαραβάκος.</b>

«Η αρχή, \\\"το ήμισυ του παντός\\\", αρίστη» δηλώνει o Στέφανος Μάνος επικροτώντας το ξεκίνημα της κυβέρνησης Μητσοτάκη καθώς την ύπαρξη μιας ομάδας έμπειρων πολιτικών στελεχών και σημαντικών εξωκοινοβουλευτικών,ενώ εκφράζει την ελπίδα πως η νέα διοίκηση θα πατάξει τον κρατισμό και την αυθαιρεσία. <b>Συνέντευξη στον Ανδρέα Ζαμπούκα.</b>

Η συγκυβέρνηση ριζοσπαστικής αριστεράς - συνωμοσιολογικής ακροδεξιάς τελείωσε. Τώρα οι προκλήσεις και οι προτεραιότητες για τον ελληνικό φιλελευθερισμό είναι διαφορετικές και πιο μακροπρόθεσμες. Αυτή τη στιγμή ο αριθμός των αυτοχαρακτηριζόμενων φιλελεύθερων στην Ελλάδα, κυρίως στη νεολαία, είναι μεγαλύτερος από οποιαδήποτε άλλη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας μας.

Το ελεύθερο εμπόριο ήταν αυτό που δημιούργησε και διαμόρφωσε τις προϋποθέσεις του σύγχρονου κόσμου της όσμωσης διαφορετικών πολιτισμών, θρησκειών και του σεβασμού στη διαφορετικότητα του άλλου. Με την εμπορική Ναυτιλία επιτυγχάνεται ο ιστορικός σκοπός του Ανθρώπου δια μέσου των θαλάσσιων μεταφορών που είναι η Κοινωνική και ηθική του Ανάπτυξη, η Οικονομική του ευημερία και η Πολιτική Ειρήνη. <b>Γράφει ο Ισίδωρος Παχουνδάκης.</b>

Εμείς οι φιλελεύθεροι λατρεύουμε τον καυγά. Είμαστε γεννημένοι για συγκρούσεις. Αν σε ένα δωμάτιο υπάρχουν πέντε φιλελεύθεροι, είναι πιθανόν να εκπροσωπούν περισσότερες από έξι κινήσεις! Περιμέναμε πώς και πώς το πρώτο στραβοπάτημα της κυβέρνησης για να την «ξεσκίσουμε» στην κριτική. Δεν είμαστε αριστεροί. Δεν μπορούμε να τα βλέπουμε όλα όμορφα και τακτοποιημένα. Και ξέρετε κάτι; Έτσι μας αρέσουμε!

Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στους Financial Times, ο Βλαδίμηρος Πούτιν δήλωσε πεπεισμένος πως «ο φιλελευθερισμός είναι παρωχημένος». Πράγματι, ο Ρώσος Πρόεδρος ισχυρίστηκε ότι οι φιλελεύθερες ιδέες «πλέον συγκρούονται με τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειονότητας του πληθυσμού», αντί να ενισχύουν τον πλούτο και την ευημερία των ανθρώπων. <b>Γράφει ο Alexander Hammond.</b>

Ποια είναι τα περιθώρια, σήμερα, για ευρύτερη συναίνεση πάνω σε μια μεταρρυθμιστική ατζέντα, τη μόνη που δεν δοκιμάστηκε στη δεκαετία της κρίσης; Πολύ περιορισμένα, αν ληφθεί υπόψη ότι ένα υπολογίσιμο ποσοστό ψηφοφόρων εμπιστεύτηκε τον ΣΥΡΙΖΑ και διάφορες ομάδες που επαγγέλλονται τη φυγή από την πραγματικότητα. <b>Γράφει ο Γιάννης Στεφανίδης.</b>

Η εμπέδωση ενός φιλελεύθερου λόγου από μεγάλα ακροατήρια δεν είναι κάτι που γίνεται από τη μία στιγμή στην άλλη. Η ψήφος αντίδρασης βολεύει μεν τα κόμματα που την εισπράττουν, αλλά είναι δανεική. Είναι στο χέρι του Μητσοτάκη να φέρει κοντά του όσους δεν τον εμπιστεύονται σήμερα όταν θα έχει επιδείξει μετρήσιμο, χειροπιαστό έργο.

Σήμερα ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό ανθρώπων ζει σχετικά ελεύθερα απολαμβάνοντας αρκετές ελευθερίες και ανέσεις. Η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης για τον μέσο άνθρωπο, ιδιαίτερα στις φιλελεύθερες δημοκρατίες της δύσης και της ανατολής, δεν συνέβη νομοτελειακά ούτε ήταν απαραίτητη.

Στην εποχή της κρίσης, εκτός από την ταλαιπωρία των ανθρώπων, είχαμε και την ταλαιπωρία των όρων. Ένας από αυτούς που κακοποιήθηκαν περισσότερο από τον ΣΥΡΙΖΑ και πολλούς άλλους που διέπονται από ολοκληρωτική λογική, είναι ο φιλελευθερισμός. Ο υποτιμητικός όρος «φιλελέ» ήταν και παραμένει η «καραμέλα» στο στόμα των κυβερνητικών στελεχών εναντίον αντιπάλων τους κι εναντίον απόψεων που δεν τους αρέσουν ή δεν τις καταλαβαίνουν. <b>Γράφει ο Δημήτρης Τσιόδρας.</b>

Η Μιράντα Ξαφά σηκώνει το γάντι που της πέταξε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος με άρθρο του στην Αυγή. Γράφει σήμερα στο Liberal και του απαντά περί φιλελευθερισμού και νεοφιλελευθερισμού. Κάνει αποτύπωση της σημερινής πραγματικότητας και καταλήγει ότι δεν είναι όλα μαύρα: «Δεν θα χρειαστεί να πάτε στο Eurogroup και να εξηγήσετε τα ανεξήγητα», λέει στον κ. Τσακαλώτο. 

Η επίθεση που εξαπέλυσε ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν για το ζήτημα της υποδοχής προσφύγων στην Ευρώπη όσο και για τις «φιλελεύθερες ιδέες» στη συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα Financial Times δεν προξένησε εντύπωση στους περισσότερους παρατηρητές των εξελίξεων. <b>Γράφει ο Γιάννης Μαντζίκος.</b>\r\n

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία άνοδος του φιλελευθερισμού στην Ελλάδα η οποία φαίνεται να επηρεάζει ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, εκτός από τα ακραία απολυταρχικά κόμματα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε μία ιδιαίτερα σημαντική ιδεολογική ομιλία που έδωσε στην ημερίδα του ΚΕΦίΜ τον Απρίλιο μίλησε ανοιχτά για τον προοδευτικό φιλελευθερισμό τον οποίο ασπάζεται.

Εκδήλωση με θέμα «Οι φόροι \\\"σκοτώνουν\\\" την οικονομία» διοργανώνει το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕΦίΜ) την Τετάρτη 19 Ιουνίου στις 20:30, στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Πειραιώς.\r\n\r\n

Η πολιτική ιστορία της Ελλάδας, είναι γεμάτη από ομοειδή παραδείγματα που περιστρέφονται γύρω από το θεματικό κέντρο του μεταπρατισμού. Αν έχει κανείς την διάθεση να κατανοήσει την ματαιότητα της προσμονής για εκπλήξεις, καταλήγει στον ίδιο παρονομαστή: το πολιτικό σύστημα, όπως και η οικονομία, εισάγει, διαφημίζει, πουλάει και «σιτίζεται» ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, εδώ και πολλές δεκαετίες.

Ο λαός αυτής της χώρας θα χρειαστεί στα επόμενα δέκα χρόνια να ξεπεράσει πολλές φορές τον ίδιο του τον εαυτό για να έχει το δικαίωμα να ζει στις προγονικές του εστίες. Η Ελλάδα κινδυνεύει να συρρικνωθεί και ο ελληνισμός απειλείται σοβαρά ακόμη και με εξαφάνιση. Η συναίνεση είναι επιλογή επιβίωσης. Οι υγιείς δυνάμεις πρέπει να δουλέψουν μαζί!

Σαν σήμερα πριν από εκατόν είκοσι χρόνια, στις 8 Μαΐου 1899 γεννήθηκε στη Βιέννη ο Friedrich August von Hayek. Ο νομπελίστας οικονομικών το 1974 επρόκειτο να ζήσει μια, όπως τη χαρακτηρίζει ο Peter Boettke στην πρόσφατη έκδοση της σειράς Great Thinkers, συναρπαστική ζωή. <b> Γράφει ο Kai Weiss. </b>\r\n

Όσοι έχουν διδαχθεί την τέχνη της πολιτικής επικοινωνίας στις ΗΠΑ, και πιο συγκεκριμένα στο αμερικανικό Ινστιτούτο Ηγεσίας (Leadership Institute), μαθαίνουν ότι το πολιτικό μήνυμα πρέπει να χαρακτηρίζεται από την εξίσωση Μ=EC3. Η εξίσωση αυτή μπορεί να θυμίζει την διασημότερη εξίσωση όλων των εποχών, E=MC2 , αλλά δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον Einstein ή την ατομική βόμβα.

Σημαντική άνοδο γνωρίζουν οι φιλελεύθερες ιδέες στη Ρωσία, γεγονός που οφείλεται στην αυταρχικότητα του Β. Πούτιν, την κακή οικονομική κατάσταση και την «δίψα» των νεαρών πολιτών για ελευθερία...<b> Γράφει ο Γιάννης Μαντζίκος. </b>

Η νεότερη Ελλάδα είναι αλληλένδετη με τη φιλελεύθερη ιδέα από τη γένεσή της. Αυτό δηλώνεται με τον πιο επίσημο τρόπο στη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των Ελλήνων τον Ιανουάριο του 1822. <b>Γράφει ο Δημήτρης Δημητράκος.</b>

Πρόσφατα ρωτήθηκα ποια αναπτυξιακή πολιτική πρέπει να προτείνει ένας φιλελεύθερος στο κράτος. Η απάντηση είναι «καμία». Όσο λιγότερα κρατικά σχέδια ανάπτυξης εφαρμοστούν, τόσο μεγαλύτερη ευημερία θα επιτύχουμε.

Κάθε φορά που η αριστερά αναφέρει τον «νεοφιλελευθερισμό» μου έρχεται κατά νου η αντίδραση του Ρίγκαν κατά τη διάρκεια των προεδρικών ντιμπέητ με τον τότε πρόεδρο και αντίπαλό του Τζίμμυ Κάρτερ. Ο Ρίγκαν περίμενε υπομονετικά να τελειώσει ο μονόλογος του αντιπάλου του και μόλις αυτό έγινε είπε με μία βαθιά απόγνωση την περίφημη ατάκα του «there you go again» ή όπως θα λέγαμε στα ελληνικά «άντε πάλι τα ίδια».