Ακόμα και στα πιο οργανωμένα κράτη, τα λεγόμενα “προηγμένα”, δεν λείπουν οι εξαιρέσεις μόνο που εκεί οι εξαιρέσεις καταγράφονται για να επιβεβαιωθεί ο κανόνας. Στις χώρες που ακόμα φιλονικούμε για το αν η αρχαϊκή οργάνωση και δομή τους πρέπει να εκσυγχρονιστεί οι εξαιρέσεις λειτουργούν όπως και πριν από έναν αιώνα. Η Ελλάδα πρέπει να εκσυγχρονιστεί και είναι εντυπωσιακό που αυτή τη διαπίστωση μπορούμε εν έτει 2019 να τη διατυπώνουμε ως ένα φρέσκο αίτημα.

Πριν από λίγες εβδομάδες, σε συνάντηση με φίλους Γερμανούς Χριστιανοδημοκράτες, κάποιος μας ρώτησε τι πιστεύουμε ότι πρέπει να κάνει η Νέα Δημοκρατία για να καταφέρει μια σαρωτική αυτοδυναμία. Η απάντησή μας δόθηκε αβίαστα: «Η ΝΔ μέσα σε όλα πρέπει να εκφράσει και τη δυσαρέσκεια και των Ελλήνων φιλοευρωπαϊστών απέναντι στην ΕΕ και ιδιαίτερα στη Γερμανία».

Πριν από 3-4 χρόνια είχαμε τη “φαεινή ιδέα” να γράψουμε στο twitter ότι ο Κώστας Καραμανλής είναι ένας διανοούμενος της πολιτικής. Σπάσαμε κάθε (ατομικό) ρεκόρ στο “τρολάρισμα” που δεχτήκαμε ενώ είναι πασίγνωστο ότι μιλώντας πολιτικά δεν είμαστε κοντά στον συγκεκριμένο πολιτικό.

Δεν είναι η καχυποψία απέναντι στο πολιτικό σύστημα το εμπόδιο που η Νέα Δημοκρατία πρέπει να υπερβεί για να ψηφιστεί από πολίτες που βρίσκονται αρκετά μακριά από τα κομματικά της τείχη. Ο βασικός της αντίπαλος είναι η άρνηση των πολιτών να δεχτούν ότι αξίζουν κάτι καλύτερο από αυτό που ζουν τα τελευταία χρόνια.

Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί κατακόρυφα το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για την εκλογική συμπεριφορά και τις δημοσκοπήσεις. Είναι απολύτως κατανοητό γιατί μετά το 2012 και τον “διπλό εκλογικό σεισμό” οι Έλληνες δεν ψηφίζουν με τον “αναμενόμενο” τρόπο και οι δημοσκοπήσεις χρησιμοποιούνται κατά κόρον για τη διαμόρφωση πολιτικού κλίματος αν και την ώρα της κάλπης δείχνουν να έχουν χάσει την αξιοπιστία τους.

Προ ημερών αναρωτιόμασταν ποιο θα είναι το περιεχόμενο του πολιτικού λόγου των αυτοπροσδιοριζόμενων ως αριστερών μετά το φιάσκο της συγκυβέρνησής τους με την ακροδεξιά, την υπογραφή δύο μνημονίων, τον όψιμο φιλοαμερικανισμό, τη δημιουργία στρατοπέδων της ντροπής για πρόσφυγες και μετανάστες και άλλες πτυχές του κυβερνητικού έργου που ήρθαν σε αντίθεση με δηλωμένες, εδώ και δεκαετίες, ιδεολογικές αρχές.\r\n\r\n

Το δημόσιο πανεπιστήμιο ως εφαλτήριο αγώνων για τη δημοκρατία θέλουν να καταστρέψουν ο Νίκος Αλιβιζάτος, ο Γιάννης Βούλγαρης, η Λένα Διβάνη, ο Νίκος Σεβαστάκης, η Άννα Φραγκουδάκη, ο Μάνος Ματσαγγάνης, ο Χαρίδημος Τσούκας, ο Μιχάλης Μπλέτσας, ο Χριστόφορος Πισσαρίδης και άλλοι πανεπιστημιακοί. Αυτό ισχυρίζονται κάποιοι σχολιάζοντας άρθρο που δημοσιεύτηκε χθες.

Θα είναι πραγματική ήττα για το ελληνικό πολιτικό σύστημα και αναφερόμαστε τώρα στους προ-κρίσης πρωταγωνιστές της πολιτικής, γνωστά στελέχη και πρώην υπουργούς και των δύο κομμάτων εξουσίας, αν αποδειχθεί ότι ο αποτελεσματικότερος τρόπος επιβίωσης στο βαρύ κλίμα της πλήρους απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών που δημιουργήθηκε- ήταν η σιωπή.

Στο χθεσινό φύλλο της ΑΥΓΗΣ δημοσιεύθηκε ένθετο αφιέρωμα στην Παιδεία, ένα αφιέρωμα που δεν αφορούσε τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ αλλά με μία σειρά άρθρων, κάποια από τα οποία ενδιαφέροντα, η εφημερίδα επιχειρούσε να αποδομήσει το πρόγραμμα Νέας Δημοκρατίας, όπως αυτό παρουσιάστηκε πριν από δέκα μέρες.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να διαβάσει κανείς το “Becoming-Η δική μου ιστορία” (εκδόσεις”AΘENS BOOKSTORE Publications” και σε μετάφραση Ρηγούλας Γεωργιάδου και Τάσου Δρεπανιώτη). Πρόκειται για την αυτοβιογραφία της Μισέλ Ομπάμα. Είναι το βιβλίο που αυτές τις μέρες πουλάει εννιά αντίτυπα το δευτερόλεπτο και έχει γίνει ήδη το ταχύτερα πωλούμενο βιβλίο της χρονιάς.

Φαίνεται ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό για την κυβέρνηση να προσβάλλει διαρκώς τους πληγέντες από τις πυρκαγιές στο Μάτι αδιαφορώντας για την ουσία του ζητήματος και τον πόνο που αυτό προκάλεσε στα θύματα και το σοκ σε όλους τους υπόλοιπους Έλληνες.

Υπάρχουν πολλά όμορφα μέρη στον πλανήτη. Ελάχιστα όμως συνδυάζουν το φυσικό κάλλος της πατρίδας μας, την πολιτιστική της κληρονομιά και τα μνημεία που οι φωτογραφίες τους φιγουράρουν σε όλα τα διδακτικά βιβλία με τα οποία μεγαλώνουν γενιές ανθρώπων σε όλα τα μέρη της γης.

Μέσα στο βαρύ κλίμα που έχει δημιουργήσει η πορεία της οικονομίας η οποία παράγει μόνο κακές ειδήσεις, «σκάνε» (με τον ήχο που σκάει μια τσιχλόφουσκα) και διάφορες παραπολιτικές ιστορίες που εμάς τουλάχιστον, μας διασκεδάζουν πολύ. Χθες, έπεσαν στην αντίληψή μας καλοί δημοσιογράφοι να θέτουν, με μυστηριώδες, μάλιστα, ύφος το ερώτημα: «Μα που βρίσκεται ο Ευκλείδης Τσακαλώτος;»

Οι νέοι και οι μορφωμένοι είναι τα μεγαλύτερα θύματα της κρισης. Το ίδιο διάστημα, οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι, ενώ οι πλούσιοι υπέστησαν τις μικρότερες εισοδηματικές απώλειες. Οι μικρότερες απώλειες εισοδήματος καταγράφονται για τους άνω των 65.

Στον ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να γνωρίζουν πως άπαξ και τα έβαζαν με τον Κώστα Σημίτη, ένα από τα τοτέμ του ευρύτερου μετώπου “Μένουμε Ευρώπη”, ενός πολιτικού χώρου που υπερβαίνει τα κομματικά όρια και καταλαμβάνει κομμάτι και του ΣΥΡΙΖΑ, θα κατέληγαν μέχρι και “δηλωσίες” για να διαχειριστούν την οργή που θα προκαλούσε η επίθεση αυτή. Όμως όχι.

Όσο λανθασμένη είναι η τακτική τα στελέχη των κομμάτων να ξιφουλκούν στη βάση ιδεολογικών διακρίσεων που έχουν μείνει κενές νοήματος και απαιτούν επανανοηματοδότηση, τόσο επιβάλλεται η συζήτηση να είναι σκληρά πολιτική. <b> Γράφει η Βίβιαν Ευθυμιοπούλου. </b>