Δυστυχώς η μόνη προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ στη πολιτική ζωή είναι η έλλειψη ντροπής. Η οικονομία ήταν δεδομένο ότι θα αγκομαχούσε επί των ημερών τους. Ως άσχετοι και ανίκανοι ήταν νομοτελειακό πως θα λειτουργούσαν καταστροφικά. <b> Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης. </b>

Καταδικάζουμε τον βιασμό, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Αλλά μήπως τα ήθελε και η παθούσα; Κι αυτός ο Αλαφούζος, ρε παιδί μου, ο ιδιοκτήτης της γνωστής βιομηχανίας των fake news, δεν βάζει γλώσσα μέσα του. Να δοξάζουν τον Κύριο οι Πορτοσάλτε και οι Μπάμπηδες. Ξέρετε πόσα θύματα προκάλεσαν οι πολιτικές του ΔΝΤ; Και του Αλέκου κάηκε το σπίτι, αλλά δεν έκανε έτσι!

Είναι μάλλον αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι η μεγάλη πλειονότητα των καθηγητών στα αμερικανικά πανεπιστήμια ανήκει στην πολιτική αριστερά. Μια συχνή απάντηση των αριστερών ως προς τον λόγο που συμβαίνει αυτό είναι ότι “οι πανεπιστημιακοί είναι αριστεροί επειδή έτσι σκέφτονται οι ευφυείς άνθρωποι”. <b>Γράφει ο Brian Balfour. </b>

Ο διχασμός σ’ έναν κόσμο της Δεξιάς και σ’ έναν της Αριστεράς, με διάφορα ονόματα και προσωπεία, δεν έχει πλέον τίποτα να προσφέρει στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. <b>Γράφει ο Γιώργος Φλωρίδης.</b>

Προ ημερών αναρωτιόμασταν ποιο θα είναι το περιεχόμενο του πολιτικού λόγου των αυτοπροσδιοριζόμενων ως αριστερών μετά το φιάσκο της συγκυβέρνησής τους με την ακροδεξιά, την υπογραφή δύο μνημονίων, τον όψιμο φιλοαμερικανισμό, τη δημιουργία στρατοπέδων της ντροπής για πρόσφυγες και μετανάστες και άλλες πτυχές του κυβερνητικού έργου που ήρθαν σε αντίθεση με δηλωμένες, εδώ και δεκαετίες, ιδεολογικές αρχές.\r\n\r\n

Η αριστερά και η κεντροαριστερά απέρριψαν τις εξαγγελίες του Εμανουέλ Μακρόν περί αύξησης του κατώτερου μισθού και περί περικοπών φόρων τις οποίες έκανε σε μια πολυαναμενόμενη ομιλία του με προφανή σκοπό να κατευνάσει την οργή των λεγόμενων «κίτρινων γιλέκων».

Μια εμπειρία πατριδογνωσίας είναι η θεατρική μεταφορά του λόγου του Θουκυδίδη από τον Δημήτρη Λιγνάδη. Όχι όμως ως ένα πολιτικό «μνημόσυνο» για τους νεκρούς μας, σε όλη την πολύπαθη ιστορία της πατρίδας μας. Αλλά ως ένας λόγος που μας καλεί σε ουσιαστική σχέση και κοινωνία προσώπων ως πολιτική πράξη. <b> Συνέντευξη στον Γιώργο Μυλωνά. </b>

Θα ήθελα να δω τον Αλέξη στον δρόμο, να συνομιλεί με πολίτες σε μη ελεγχόμενο περιβάλλον. Να ακούσει τον κόσμο, να απαντήσει στις εύλογες απορίες του, να αφουγκραστεί τις αγωνίες του. Πώς θα πληρώσει τους λογαριασμούς και τα χρέη του, πώς θα μεγαλώσει τα παιδιά του. Αλέξη προσπέρνα το μπλόκο με τις κλούβες των ΜΑΤ και βγες στον πραγματικό κόσμο!

Για «ατμόσφαιρα βούρκου» που καλλιεργείται από τον ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο σε συνέντευξή του στο «ΒΗΜΑ της Κυριακής» ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος επισημαίνει ότι το πλεονέκτημα ηθικής υπεροχής της αριστεράς «σαπίζει».

Κι εκεί που νομίζαμε πως σχεδόν όλο το πολιτικό σύστημα είχε συμφωνήσει πως οι καταλήψεις είναι καταδικαστέες, ήρθε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και τις αποκάλεσε «κοινωνικούς αγώνες», όταν σε αυτές πρωταγωνιστούν αριστεροί. <b> Γράφει ο Σάκης Μουμτζής.</b>

Χθες, ο Γ. Δραγασάκης αποκάλυψε πως οι λόγοι της υπαναχώρησης δεν ήταν οικονομικοί! Πόσο κοντά έφτασαν τη χώρα σε καταστάσεις μη ελεγχόμενες πριν ο Α. Τσίπρας αποφασίσει με «καθαρό μυαλό»; <b>Γράφει ο Τάσος Ευαγγελίου. </b>

Χάος που δεν θα μπορούσε να ελεγχθεί με «δημοκρατικά μέσα» θα προκαλούσε το 2015 η πολιτική που εφάρμοσε η κυβέρνηση το πρώτο εξάμηνο του 2015. Αυτό δήλωσε ο Γ. Δραγασάκης, εξηγώντας τους λόγους που δεν προχώρησε η κυβέρνηση σε συνολική ρήξη αλλά «σε μικρές» και όπως είπε «ελεγχόμενες».

Μεταξύ των λαϊκιστικών κομμάτων της νότιας Ευρώπης κατατάσσει τον ΣΥΡΙΖΑ ο Guardian, τα οποία σύμφωνα με την βρετανική εφημερίδα τριπλασίασαν την εκλογική τους επιρροή καθώς η οικονομική κρίση έπληξε με σφοδρότητα τις χώρες της περιοχής με αποτέλεσμα οι ψηφοφόροι να στραφούν προς αυτά. Στο ίδιο άρθρο όμως επισημαίνεται ότι βραχυπρόθεσμα είναι αμφίβολο κατά πόσο θα μπορέσουν να διατηρήσουν την ισχύ τους.

Το τι έγινε στο Πολυτεχνείο το 1973 δεν μπορεί και δεν πρέπει να το δούμε με τα μάτια του σήμερα. Επιβάλλεται να μεταφερθούμε 45 χρόνια πίσω και να ανασυνθέσουμε την εικόνα των γεγονότων. Το Πολυτεχνείο είχε δύο επίπεδα. Το πρώτο απεικόνιζε τις συνειδήσεις και τα αιτήματα των διοργανωτών και το δεύτερο τις προσλήψεις των γεγονότων από τους απλούς πολίτες.

Αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ εξοργίζει τους αριστερούς και δεν πείθει τους σοσιαλδημοκράτες. Για αυτό και βαδίζει προς τις εκλογές δημιουργώντας μέτωπα, σκάβοντας χαρακώματα. Λογικά θα πάει σε μία αναμέτρηση ιδεολογικά αποφορτισμένη, με εξαίρεση κάποια συνθήματα για τη Δεξιά από αυτά που πουλούσε ο μακαρίτης ο Κουρής.

Περνούν οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια, με την χώρα να πορεύεται χωρίς σχέδιο και προοπτική. Με κυβερνήσεις που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την πολιτική επιβίωση και όχι για την ανάπτυξη της οικονομίας και την ευημερία της κοινωνίας.

Διαβάζω όλα όσα διαδραματίζονται στους χώρους των διαφόρων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και τα οποία προκαλούν, επί τέλους, τις αντιδράσεις της πλειοψηφίας της πανεπιστημιακής κοινότητας. Όμως αυτές οι αντιδράσεις στερούνται ουσίας, στερούνται αποτελέσματος.

Το νέο αφήγημα της Αριστεράς, που προωθείται δια μέσου του φιλικού της Τύπου, είναι ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης «οφείλει» να απολογηθεί για τον Γ. Παπαντωνίου! Η υπόθεση Κοτζιά – Καμμένου θα πρέπει, τελικά, να τους έχει στοιχίσει περισσότερο απ’ όσο φανταζόμαστε. <b> Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης. </b>

Η εκτελεστική εξουσία επιτίθεται λυσσαλέα κατά των Ανεξάρτητων Αρχών. Η εκτελεστική εξουσία υπόσχεται άμεση παράδοση οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που ζητούν προστασία στην Ελλάδα, παραμερίζοντας τη μόνη αρμοδία επί του θέματος δικαστική εξουσία. <b>Γράφει ο Ανδρέας Λοβέρδος. </b>

Δεν ήταν μια απλή Σαββατιάτικη παράσταση. Δεν ήταν το γνωστό πάρτι στην Χαριλάου Τρικούπη. Ήταν μια καταδρομική επιχείρηση κατά ενός αστυνομικού τμήματος στο κέντρο της Αθήνας, που λόγω του χώρου διέθετε ισχυρή δύναμη αστυνομικών.

Ο Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Παντείου Πανεπιστημίου, Θανάσης Διαμαντόπουλος αποδομεί τον Αλέξη Τσίπρα με ένα ευφυές και πρωτότυπο άρθρο του στο Liberal. Καταγράφοντας το ανανταπόδοτο σχήμα του πρωθυπουργού στην εξουσία, ο κ. Διαμαντόπουλος διαπιστώνει την γήρανση ενός πάλαι ποτέ νέου που παραδόθηκε στις αντιφάσεις της πολιτικής του.

Η κυβέρνηση ευρισκόμενη σε αποδρομή δείχνει να μη λειτουργεί και να ασχολείται με την αναζήτηση διεξόδων για την παράταση του πολιτικού της βίου αλλά και μεθόδους προκειμένου να αφήσει στην επόμενη κυβέρνηση καμένη γη. <b>Γράφει ο Τάσος Ευαγγελίου. </b>

Για ποιους λόγους έχει αποτύχει η πολυπολιτισμικότητα, όπου και αν εφαρμόστηκε. Ποιες υπήρξαν οι επιλογές και οι ευθύνες της Αριστεράς ως προς αυτό. Κάποιοι ακατανόητοι (;) εμπρησμοί στην Αθήνα. Και μια πόλη με χιλιάδες μέλη δεκάδων κοινοτήτων που ζουν —παραδόξως— απολύτως αρμονικά μεταξύ τους.

Στην Ελλάδα η Αριστερά υπήρξε παραδοσιακά πολιτική δύναμη διαμαρτυρίας. Πορεύτηκε εν ασφαλεία, διαμαρτυρόμενη και ενίοτε διωκόμενη και διατήρησε για τον εαυτό της τον μύθο αυτού που είναι ευρύτερα γνωστό ως «ηθικό πλεονέκτημα». <b> Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλάκης. </b>