Σύμφωνα με την τελευταία μέτρηση της Opinion Poll το 73,5% των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ ήταν ικανοποιημένο με την συνολική αντιμετώπιση της πανδημίας από την κυβέρνηση. Το 67,2% θα προτιμούσε τον Κ. Μητσοτάκη για πρωθυπουργό έναντι ενός 3,1% που θα προτιμούσε τον Α. Τσίπρα. Αυτά τα ευρήματα άραγε τα διαβάζει κανείς; Πρόκειται για ευρήματα που επιτρέπουν ασάφειες ειδικά στο θέμα των σχέσεων  ΚΙΝΑΛ - ΣΥΡΙΖΑ;

Ο ΣΥΡΙΖΑ επανέρχεται στην παλιά γνωστή του τακτική και στοχοποιεί τις εταιρείες δημοσκοπήσεων. Στόχος, να απαξιωθούν και να αμφισβητούνται όλα τα αποτελέσματα ερευνών, πλην αυτών που πιθανά θα τον βολεύουν. Είναι ο μόνος τρόπος για να αποφύγει μια στοιχειώδη εξήγηση, πώς επί δύο χρόνια δεν μπορεί να μειώσει αισθητά τη διαφορά που τον χωρίζει από τη ΝΔ και να βάλει τις βάσεις για μια ανατροπή των συσχετισμών.

Τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων δεν καταγράφουν απλά ένα δημοσκοπικό προβάδισμα ή μια πολιτική κυριαρχία. Συνθέτουν τη συλλογική εν τέλει απαίτηση μιας κοινωνίας προς τον πρωθυπουργό να προχωρήσει και να πετύχει. Οι πολίτες του λένε ότι δεν έχει πολλές επιλογές, παρά να φτάσει μέχρι τέλους. Αυτή η κοινωνία, ταλαιπωρημένη από παθογένειες δεκαετιών, αναζητεί ηρεμία και ομαλότητα, για ανάπτυξη και βελτίωση της ζωής της.

Η αδυναμία της αντιπολίτευσης είναι πια παροιμιώδης ακόμα και σε κομβικές φάσεις που η κυβέρνηση υφίσταται φθορές και δέχεται μεγαλύτερη αμφισβήτηση. Οι εξηγήσεις είναι πολλές, το συμπέρασμα ένα: Η αντιπολίτευση δεν πείθει. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται να της έχει «κλέψει την ατζέντα» ή για να το πούμε διαφορετικά, η ίδια έχει χάσει την δυνατότητα να εμφανίσει μια σύγχρονη ατζέντα στηριγμένη σε καινοτόμες ιδέες και προτάσεις. 

Αυτό που συμβαίνει δύο χρόνια τώρα δεν είναι συνηθισμένο πολιτικό φαινόμενο για την μεταπολιτευτική Ελλάδα. Διατηρείται ένα σταθερά υψηλό δημοσκοπικό προβάδισμα της Ν.Δ που παραμένει σταθερό επί δύο χρόνια μετά τις εθνικές εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει μια τρομακτική αδυναμία να πείσει και να εισπράξει. Ο πολιτικός του λόγος και δεν πείθει και φοβίζει. Την ίδια και μεγαλύτερη αδυναμία δείχνει το ΚΙΝΑΛ.

Όσο και αν τα πρόσωπα παίζουν ρόλο, στο σύνολο μια Κυβέρνηση κρίνεται όχι ως άθροισμα αποδόσεων προσώπων, αλλά ως αξιολόγηση του τελικού συνολικού αποτελέσματος. Είναι σαν να λέει η κοινωνία: Just do it! Πηγαίνετε τη χώρα μπροστά, λύστε προβλήματα. Αυτά είναι που μετρούν οι πολίτες. Αυτή ήταν, αυτή είναι και η πρόκληση για τη νυν Κυβέρνηση.

Στη συζήτηση στη Βουλή φάνηκε η πλήρης αδυναμία του πολιτικού λόγου του Α. Τσίπρα, αλλά και όλων των άλλων δυνάμεων της αντιπολίτευσης. Δεν αντέταξε μια συνολική, καλά στηριγμένη κριτική. Δεν πρότεινε κάτι για το μέλλον και προσέφυγε σε ένα μη συγκροτημένο λόγο που παραπέμπει στην εποχή πριν τις πλατείες των «αγανακτισμένων». Ένα λόγο υβριστικό, λαϊκίστικο, διχαστικό, που έμοιαζε να ψάχνει για πολιτικά οφέλη στα θολά νερά.

Ας μην γελιούνται οι κυρίαρχες δυνάμεις του Πολιτικού Συστήματος. Η εικόνα ενός αδύναμου Κράτους που επιχειρείται να δημιουργηθεί και η συντήρηση παθογενειών, δεν ευνοούν ανόητες αντιπαραθέσεις και πάνω απ' όλα δεν ευνοούν τον ΣΥΡΙΖΑ και οπωσδήποτε το ΚΙΝΑΛ. Ο κίνδυνος είναι άλλος. Να δούμε μια ενίσχυση του ανορθολογισμού, του αντισυστημισμού, της συνωμοσιολογίας που δεν θα ενισχύει επί της ουσίας κανένα από τα τρία βασικά κόμματα, αλλά νέα μορφώματα που θα μπορούν να εκφράσουν καλύτερα τον παραλογισμό.

O αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ξέρει ότι έφτασε από το 4,68% του 2009 στο 36,34% του Ιανουαρίου του 2015 διδάσκοντας λαϊκισμό και διχαστικό λόγο, συγκεντρώνοντας προοδευτικούς, ψεκασμένους, αριστερούς, ακροδεξιούς. Αυτή είναι η συνταγή που ακολουθεί και τώρα. Να συγκεντρώσει το ίδιο ανομοιογενές ακροατήριο. Την ξέρει καλά, αν είναι να του προκύψει κάτι, είναι από αυτήν.

Οι πολίτες που η καρδιά τους βρίσκεται στο ΠΑΣΟΚ θέλουν μεταρρυθμιστική πολιτική και βλέπουν μια πολιτική που ακροβατεί ανάμεσα σε τακτική ίσων αποστάσεων μέχρι και ταύτισης σε θέματα και φρασεολογία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θέλουν εξωστρέφεια ενώ αντιλαμβάνονται ότι ο χώρος τους ετεροκαθορίζεται και προβάλλει ως μέγιστη πολιτική επιλογή την υπεράσπιση της αυτονομίας του κόμματος, λες και υπάρχει παλιό ή νέο κόμμα.

Την τελευταία δεκαετία υπήρξε ένας αναστοχασμός μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας, η οποία μοιάζει να απαλείφει ιδεολογικά πρόσημα και να αναζητά λύσεις σε βαλτωμένα για δεκαετίες θέματα, να θέλει προτάσεις και θετικό λόγο, νέες προοπτικές. Γι' αυτό οι ρητορικές περί «Μεσαίωνα», «θεσμικών πραξικοπημάτων» μοιάζουν γραφικές.

Δεν γνωρίζω χώρα όπου η Βουλή ή μια Επιτροπή να ελέγχει τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, τονίζει στο Liberal ο υπεύθυνος ερευνών της Opinion Poll για την επίθεση που δέχεται από το ΣΥΡΙΖΑ και το αίτημα να ελεγχθεί η τελευταία της δημοσκόπηση από την επιτροπή θεσμών του Κοινοβουλίου. «Ενόχλησαν τα ευρήματά μας, επιδιώκεται να σταλεί γενικό μήνυμα αυτοσυγκράτησης και στις άλλες εταιρείες», σημειώνει ο Ζαχ. Ζούπης. <b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί και το ΚΙΝΑΛ παρουσιάζει κενό στρατηγικής με αποτέλεσμα το Κέντρο να παραμένει κενό. Το ερώτημα είναι τι θα γινόταν αν υπήρχε ένα κόμμα με σαφές ευρωπαϊκό, δημοκρατικό, μεταρρυθμιστικό στίγμα και κατόρθωνε να διεκδικήσει τμήμα του Κέντρου, των διάσπαρτων, μεταρρυθμιστικών, φιλελεύθερων δυνάμεων, που διψάνε για μεγάλες αλλαγές.

Τα τελευταία δημοσκοπικά ευρήματα επιβεβαιώνουν την κυριαρχία του Κ. Μητσοτάκη στο πολιτικό σκηνικό και ταυτόχρονα αναδεικνύουν την παντελή αδυναμία της αντιπολίτευσης να καρπωθεί τα κυβερνητικά λάθη. Είναι ωστόσο εντελώς λανθασμένη ανάγνωση να θεωρήσει κανείς ότι αυτές οι δημοσκοπικές αποτυπώσεις οφείλονται στο γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει βρει τις απαντήσεις στα μείζονα προβλήματα της κοινωνίας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα.

Για άλλη μια φορά, στην χθεσινή δημοσκόπηση της OPINION POLL, o Πρωθυπουργός της χώρας εμφανίζεται ως απόλυτα κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού, μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες με μια σειρά θέματα να «έχουν σκάσει» τον τελευταίο μήνα.  Έχοντας διανύσει το 40% της θητείας του και έχοντας πέσει σ&apos; αυτό το διάστημα σε μια θύελλα πρωτόγνωρων προβλημάτων εμφανίζεται να απολαμβάνει της αποδοχής του 57% της κοινής γνώμης.

Αν η αντοχή πρωθυπουργού &#8211; κυβέρνησης είναι το ένα βασικό εύρημα της έρευνας της Opinion Poll, που ολοκληρώθηκε το βράδυ της ημέρας που η Λ.Μενδώνη έδωσε την γνωστή συνέντευξη, το άλλο είναι ότι μόνο το 12.3% δηλώνει ικανοποιημένο από την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο Α. Τσίπρας  βρίσκεται στην τρίτη θέση της δημοφιλίας των πολιτικών αρχηγών.

Η κοινωνία βρίσκεται για άλλη μια φορά πιο μπροστά απ&apos; ότι εκτιμούν τα κομματικά επιτελεία. Απαιτεί αλλαγές, μεταρρυθμίσεις. Ας το λάβει αυτό υπόψη η κυβέρνηση, αλλά πρωτίστως η αντιπολίτευση. Τέσσερις στους δέκα ερωτηθέντες ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ της αστυνόμευσης στα πανεπιστήμια, ενώ παλαιότερα υπέρ της κατάργησης του Πανεπιστημιακού Ασύλου, το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 48.7% από το ΣΥΡΙΖΑ και 88.5% από το ΚΙΝΑΛ.

Το ΚΙΝΑΛ αποτελεί την αρνητική πολιτική έκπληξη της τρέχουσας περιόδου. Η ηγεσία του κινείται στην πολιτική σκακιέρα, ανταγωνιζόμενη τον ΣΥΡΙΖΑ σε σκληρή αντιπολίτευση, με φτώχεια ιδεών, συχνά κενών ουσίας και περιεχομένου, θα έλεγε κανείς ότι θέλει να δημιουργήσει ένα... ΚΚΕ του κέντρου. Η αιφνιδιαστική καθαίρεση του Ανδρέα Λοβέρδου από την θέση του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου, εκπέμπει έναν αντιδημοκρατικό «ετσιθελισμό».

Χαρακτήρα ανάταξης της οικονομίας, επιτάχυνσης μεταρρυθμίσεων, αλλά και «άρωμα εκλογών», έχει το νέο κυβερνητικό σχήμα, εκτιμά στο liberal.gr ο Ζαχαρίας Ζούπης, υπεύθυνος ερευνών της Opinion Poll. Εξηγεί ότι το τρίπτυχο πανδημία, οικονομία, ελληνοτουρκικά, αλλά και η έλλειψη συναινέσεων εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, ίσως καταστήσουν αναγκαία την προσφυγή σε πρόωρες κάλπες.<b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>