O A. Tσίπρας δείχνει μια συνεχή κινητικότητα το τελευταίο διάστημα. Κυκλοφορεί από την Κρήτη στην Μύκονο και από εκεί στην Λέσβο και στην Βουλή για να τοποθετηθεί, προαναγγέλοντας εξελίξεις, διαπιστώνοντας ότι η κλεψύδρα έχει γυρίσει για τον Κ. Μητσοτάκη, καταγγέλλοντας τον πρωθυπουργό ότι διχάζει την κοινωνία και ζητάει νίκη για μια ψήφο για να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις του.
Τι δεσμεύσεις; Την ποιότητά τους την αντιληφθήκαμε με την πιο τελευταία, ότι θα δώσει την δυνατότητα στα παιδιά που κόπηκαν φέτος να καταθέσουν μηχανογραφικά τους με τους φετινούς βαθμούς για να περάσουν στις σχολές που επιθυμούν. Στην αρχή, το είπε χρονικά απροσδιόριστα, μετά το προσγείωσε για το καλοκαίρι του 2022, αν βέβαια είναι κυβέρνηση, έστω με μία ψήφο όπως λέει και ξαναλέει.
Τι ακριβώς κάνει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Πού το πάει; Πολλοί σχολιάζουν ότι είναι απελπισμένος από τις δημοσκοπήσεις και από τις διαπιστώσεις φίλων αναλυτών σαν τον Ν. Μαραντζίδη, που σε πρόσφατο άρθρο του διαπίστωνε ότι στις επόμενες εκλογές όποτε και αν γίνουν, θα νικήσει η ΝΔ με διαφορά μεγαλύτερη από αυτή του 2019.
Άλλοι βλέπουν μια προσπάθεια τόνωσης του ηθικού και της εξωστρέφειας των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να είναι σε θέση να πάρει ένα 25%-27% στις εκλογές, ώστε και να χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ ο Α. Τσίπρας να είναι αδιαφιλονίκητος κυρίαρχος του χώρου του. Αν δε κάτσουν ανάποδες στην κυβέρνηση, ποιός ξέρει;
Σε κάθε περίπτωση, ο Α. Τσίπρας προχωράει με σχέδιο που του ταιριάζει και μπορεί να το υλοποιήσει. Αν κάποιος δει τις θέσεις που έχει εκφράσει, θα καταλάβει ότι καμία σχέση δεν έχει αυτό το σχέδιο με την συγκρότηση προοδευτικής παράταξης. Αυτό θα προϋπέθετε απολογισμούς και αυτοκριτική, διαμόρφωση σύγχρονων θέσεων που να προσεγγίζουν θέσεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, άλλη αντιπολιτευτική τακτική.
Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια. Ο Α. Τσίπρας ξέρει πολύ καλά ότι έφτασε από το 4,68% του 2009 στο 36,34% του Ιανουαρίου του 2015 καβαλώντας το ποτάμι της οργής, δίδαξε λαϊκισμό και διχαστικό λόγο, εισέπραξε ψήφους και από το ΠΑΣΟΚ αλλά και από τμήματα της λαϊκής δεξιάς μέχρι και την ακροδεξιά. Συγκέντρωσε προοδευτικούς, ψεκασμένους της εποχής, αριστερούς και ακροδεξιούς.
Στις πλατείες των αγανακτισμένων πραγματοποιόταν μια διαρκής όσμωση ιδεών και αντιλήψεων ανάμεσα στα πιο διαφορετικά ακροατήρια, η oποία συνεχίστηκε κατά την διάρκεια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ. Στο τέλος προέκυψαν ψεκασμένοι αριστεροί και προοδευτικοί με θέσεις ακροδεξιές. Προέκυψε ένα αριστερό σχήμα που πλην μικρού τμήματός του, καμία σχέση δεν έχει με τις θέσεις οποιασδήποτε εκδοχής, δογματικής ή ανανεωτικής, της Αριστεράς.
Αυτό ήταν και το «μυστικό» του 31,5% που ο Α. Τσίπρας κατόρθωσε να συγκεντρώσει τον Ιούλιο του 2019. Στο ποσοστό αυτό υπάρχει ένα πρωτοφανές mixing αριστερών, ακροδεξιών, ανορθολογιστών, αντισυστημικών, ακόμα και ανθρώπων που στήριξαν κ. Σημίτη!
Αυτή είναι και η συνταγή που έχει βάλει μπροστά ο Α. Τσίπρας. Την ξέρει καλά και αν κάτι είναι να του προκύψει, είναι από αυτήν. Γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ως δύναμη φιλοεμβολιαστική, αλλά δεν κάνει και τίποτα για να προχωρήσει ο εμβολιασμός, ενώ κλείνει το μάτι και σε αντιεμβολιαστές μέσω Πολάκη, Τζάκρη κ.ά.
Γι' αυτό δεν ψήφισε την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού έστω στις τρεις επαγγελματικές κατηγορίες επιστρατεύοντας αίωλα επιχειρήματα χωρίς λογική, κλείνοντας το μάτι και στους αντιεμβολιαστές και αφήνοντας να εννοηθεί ότι «εδώ είμαι, αν η κυβέρνηση προσπαθήσει να σας ζορίσει με παραπέρα μέτρα». Γι' αυτό ανακαλύπτει ότι η κυβέρνηση διχάζει με τα μέτρα τον λαό, πηγαίνοντας κόντρα σε κάθε επιστημονική θέση, πριμοδοτώντας ο ιδιος διχασμό στον οποίο και στον βαθμό που υπάρξει, είναι σαφές ποιους θα προσπαθήσει να εκπροσωπήσει.
Γι' αυτό τάχθηκε κατά της αξιολόγησης θέλοντας να εκφράσει όσους επιδιώξουν να την σαμποτάρουν στην συνέχεια. Γι' αυτό ετοιμάζεται για έκρυθμες καταστάσεις στα ΑΕΙ θέλοντας να αξιοποιήσει την ύπαρξη πανεπιστημιακής Αστυνομίας ή αντιτάχθηκε στην Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, διαβάζοντας ακόμα και επιστολές παιδιών που νιώθουν ότι αδικήθηκαν, θέλοντας να εισπράξει ένα μικρό ή μεγαλύτερο τμήμα από όσους κόπηκαν και θα μείνουν εκτός σχολών. Γι' αυτό ανακαλύπτει συνεχώς αποτυχίες, ενώ στον νέο Εργασιακό Νομοσχέδιο ανακάλυψε εργασιακό μεσαίωνα.
Αυτό είναι «το παιχνίδι» του Α.Τσίπρα. Να συγκεντρώσει με μια δήθεν αριστερή αλλά καθαρόαιμη λαϊκίστικη φρασεολογία το ίδιο ανομοιογενές ακροατήριο απέναντι σε μια κοινωνία που πλειοψηφικά τάσσεται υπέρ άλλων απόψεων.
Απέναντι στην λογική και τον ορθολογισμό επιχειρείται ένα μέτωπο παραλογισμού, αντισυστημισμού και ανορθολογισμού, ένα μέτωπο που στο όνομα της αριστεράς, θα είναι μέτωπο πισωγυρίσματος, διχασμού και συντήρησης. Πολλοί εντοπίζουν πιθανό κίνδυνο για την κυβέρνηση από τα δεξιά ή από τους ακροδεξιούς πυρήνες της κοινωνίας. Τι γίνεται όμως όταν ακροαριστερά και ακροδεξιά ανακαλύπτουν ότι σε πολλά συμφωνούν;
Θα πετύχει το σχέδιο; Το σίγουρο είναι ότι η κοινωνία βρίσκεται σε άλλη φάση, ότι το 2021-2022 δεν είναι 2011-2012. Ωστόσο, αυτά ξέρει να κάνει ο Α. Τσίπρας και αυτά κάνει και μόνο αν υπάρξει ένα ενιαίο μέτωπο προόδου και λογικής μπορεί να υπάρχει αποτελεσματική δύναμη ανάσχεσης και μετατροπής οποιουδήποτε σχεδίου για ρεσάλτο στη εξουσία σε οριστική ήττα αυτής της παρδαλής αριστεράς που ποντάρει και πάλι στο «ταραχή, ωραία κατάσταση».
Ποιος είπε ότι η επόμενη χρονιά δεν θα έχει ενδιαφέρον;
* Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι υπεύθυνος ερευνών της Opinion Poll
