Το κλίμα ήταν ήδη βαρύ για την κυβέρνηση. Με έναν άριστο συγχρονισμό, για να μην το επιβαρύνει κι άλλο, έκανε να συμπέσουν το Σκοπιανό με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου. Κλασσική κίνηση τακτικής. Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έκρινε πως οι ρυθμίσεις του πολυνομοσχεδίου θα δημιουργούσαν σε αυτήν την φάση, επικοινωνιακά, μεγάλο πρόβλημα και με το Σκοπιανό επιχείρησε να μετατοπίσει το ενδιαφέρον των πολιτών.

Επειδή ο Α.Τσίπρας έχει κοροϊδέψει πολλές φορές τον Ελληνικό λαό, θα πρέπει ό,τι λέει να το αμφισβητούμε εκ προοιμίου. Πολύ δε περισσότερο όταν πρόκειται για μια τόσο σοβαρή συμφωνία που καθιστά την νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει, αμετάκλητη. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Στην συμφωνία με την FYROM το περιεχόμενο της οποίας δεν γνωρίζουμε, αν η συμφωνηθείσα διαδικασία δεν καταλήξει θετικά, το status quo ante είναι πρακτικώς αδύνατο.

Επί τέλους βρέθηκε ένας άνθρωπος μέσα στο ΚΙΝ.ΑΛ να πει μια σταράτη κουβέντα. Να ξεκαθαρίσει μια κακόφορμη κατάσταση. Λίγο νωρίτερα ο βουλευτής του Ποταμιού ο Σπ. Δανέλλης, είχε δηλώσει πως αν δεν ψηφίσει το ΚΙΝ.ΑΛ την συμφωνία με την FYROM κινδυνεύει η ενότητα του.

Αυτές τις γραμμές δεν τις γράφω ως φανατικός οπαδός του Παναθηναϊκού, παιδιόθεν. Τις γράφω ως έλληνας πολίτης, που αισθάνεται την υποχρέωση να αποτίσει φόρο τιμής σε έναν επιχειρηματία, σε έναν οικογενειάρχη, που αποτελεί ένα πρότυπο για την κοινωνία μας.

Θα βόλευε πολλούς αν ο ΣΥΡΙΖΑ στρεφόταν προς πιο μετριοπαθείς θέσεις και συμπεριφορές. Αυτό εξάλλου θα ήταν και θετικό για την πολιτική ζωή του τόπου. Ένας ισχυρός σοσιαλδημοκρατικός χώρος και μια ισχυρή κεντροδεξιά, θα αποτελούσαν παράγοντα σταθερότητας του πολιτικού συστήματος της χώρας. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει και το αποδεικνύει με τις πράξεις του.

Αυτή η αντίληψη δεν είναι καινούργια στον χώρο της Αριστεράς. Στην περίοδο 1943 - 44 χιλιάδες Έλληνες πολίτες βρήκαν τον θάνατο γιατί δεν συμφωνούσαν με την κομμουνιστική θεωρία και την πρακτική. Βαφτίστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες «συνεργάτες των Γερμανών» και κατέληξαν στις πηγάδες και στις χαράδρες.

Το να προσπαθούμε να αποδείξουμε το αυταπόδεικτο είναι ανιαρό και άχαρο. Και όμως μερικές φορές επιβάλλεται. Έτσι θα προσπαθήσω να αποδείξω πως ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι σοσιαλδημοκράτης. Αφορμή γι΄αυτό μου έδωσε το γεγονός πως στελέχη και φίλοι της Κεντροαριστεράς τον εγκαλούν γιατί δεν πρεσβεύει αυτά που πρεσβεύουν και οι ίδιοι. Είναι προφανές πως αν συνέβαινε αυτό δεν θα χρειαζόταν να είναι σε διαφορετικό κόμμα.

Ο προχθεσινός μονόλογος του Ν.Κοτζιά στην κρατική τηλεόραση, καθιστά ακόμα πιο επιτακτική την παρουσία όλων μας στα σημερινά συλλαλητήρια. Ακούγοντας τον έλληνα υπουργό Εξωτερικών, -με το αλαζονικό του ύφος που είναι απόρροια ενός «θεϊκού συνδρόμου»- δεν καταλάβαινα τίνος τα συμφέροντα υπερασπιζόταν. Της Ελλάδας ή της FYROM;

Το πρόβλημα που έχει ανακύψει με την ονομασία της FYROM δεν θα πρέπει να το αποκαλούμε «Μακεδονικό», αλλά «Σκοπιανό», στον βαθμό που το Μακεδονικό ζήτημα λύθηκε οριστικά το 1949 με την νίκη των Εθνικών δυνάμεων στον εμφύλιο πόλεμο. Προηγουμένως, τόσο οι νικηφόροι Βαλκανικοί πόλεμοι 1912-13 όσο και η Μικρασιατική καταστροφή με την εγκατάσταση των προσφύγων στην Μακεδονία, φαίνεται πως έλυναν το Ελληνοβουλγαρικό πρόβλημα.

Το Σάββατο το βράδυ μια κλούβα των ΜΑΤ πήγαινε να κάνει την βάρδια της μπροστά στο Τουρκικό προξενείο στην Θεσσαλονίκη. Ξαφνικά, στο ύψος της Φυσικομαθηματικής ερυθροτραμπούκοι έστησαν ένα οδόφραγμα, ακινητοποιώντας το λεωφορείο. Τότε μέσα από τον χώρο του ΑΠΘ ξεπετάχτηκαν άλλοι ομοϊδεάτες τους και πέταξαν 30 μολότωφ κατά των αστυνομικών.

Είναι δεδομένο πως όταν ο πρωθυπουργός αποφάσισε να ανασύρει από την ναφθαλίνη το Σκοπιανό, το πρώτιστο που σκεφτόταν ήταν πώς θα φέρει αναταραχή στην Νέα Δημοκρατία. Απέτυχε, γιατί την τελευταία στιγμή αντέδρασε σωστά, όπως αποδείχθηκε, ο Κ.Μητσοτάκης. Ο οποίος κατέθεσε μια συγκροτημένη πρόταση, για σύνθετη ονομασία, υπό τρεις προϋποθέσεις.

Κάποιος καλοπροαίρετος και ανυποψίαστος πολίτης, θα αναρωτηθεί πώς είναι δυνατόν οι αντιεξουσιαστές να επιτίθενται σε αυτούς που διαδηλώνουν ενάντια στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Γιατί αυτό ακριβώς συνέβη προχθές στο πεδίο του Άρεως. Όμως, αν σκαλίσουμε λίγο πιο βαθιά το θέμα, θα δούμε πως τον χώρο της άκρας Αριστεράς τον συνδέει ένας ομφάλιος λώρος με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Στην Ιταλία η πολιτική κρίση προέκυψε, καθώς ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Σ.Ματαρέλα άσκησε τις αρμοδιότητες που προβλέπει το Σύνταγμα της χώρας του. Στην προκειμένη περίπτωση έκρινε, σε τελική ανάλυση, πως η πλειοψηφία των πολιτών έκανε κακή χρήση της ψήφου.

Η κρίση στην Ιταλία είναι αποκλειστικά πολιτική, καθώς ο πρόεδρος της ιταλικής Δημοκρατίας κινήθηκε μέσα στα όρια του Συντάγματος της χώρας του. Συνεπώς, δεν υπάρχει θεσμική κρίση. Το ερώτημα που προκύπτει είναι, αν στο όνομα της προστασίας της Δημοκρατίας και των αποταμιεύσεων των πολιτών, μπορεί να παρακαμφθεί η βούληση μιας κυβέρνησης που μόλις έχει εκλεγεί.

Προχθές στην βουλή ο πρωθυπουργός μίλησε για την διωκόμενη Αριστερά. Αυτή η θυματοποίηση της Αριστεράς αποτελεί έναν μύθο πάνω στον οποίον οικοδομήθηκε το ηθικό πλεονέκτημα της. Γιατί εξ ορισμού οι διώκτες καταγράφονται στην κοινή ιστορική συνείδηση με αρνητικό πρόσημο, ενώ οι διωκόμενοι με θετικό. Αλλά για να δούμε, είναι έτσι τα πράγματα;

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ άτυχος. Εκεί που φάνηκε πως πάει να αλλάξει την ατζέντα με τον αποτρόπαιο ξυλοδαρμό του δημάρχου Θεσσαλονίκης, του προκύπτει ξαφνικά ο Ρουβίκωνας και χαλά το σκηνικό. Η εισβολή στο Συμβούλιο της Επικρατείας ήταν σε επιχειρησιακό επίπεδο καλοσχεδιασμένη, όπως γράφηκε στο διαδίκτυο.

Υπάρχει έστω ένας άνθρωπος που να πιστεύει πως έτσι θα αποκαλούνται οι κάτοικοι της FYROM; Δεν νομίζω. Θα αποκαλούνται όπως αποκαλούνται και τώρα. Δεν το γνωρίζουν οι κυβερνώντες; Υποθέτω πως το γνωρίζουν. Άρα, μήπως άφησαν να διαρρεύσει αυτή η ονομασία, ώστε στην συνέχεια να γίνει με ανακούφιση δεκτή, αυτή που έχει ήδη συμφωνηθεί;

Πρώτος βγήκε ο πρωθυπουργός που απέδωσε τον ξυλοδαρμό του Γ. Μπουτάρη σε «ακραίους κύκλους της Νέας Δημοκρατίας». Και ακολούθησε ο, κατ\\' όνομα, υπουργός του, Ν. Τόσκας που επανέλαβε την δήλωση του αρχηγού του, για να την εμπεδώσουμε.

Ο αποτρόπαιος ξυλοδαρμός του δημάρχου Θεσσαλονίκης ανέδειξε για μια ακόμα φορά το πρόβλημα της βίας που έχει εισβάλει με σταθερή συχνότητα στην πολιτική ζωή του τόπου και όχι μόνον. Μάλιστα, οι πρωταγωνιστές αυτών των βιαιοτήτων έχουν, τις περισσότερες φορές, δραστηριότητες σε διάφορους κοινωνικούς χώρους.

Ζούμε οχτώ χρόνια με τα μνημόνια. Μεγάλο χρονικό διάστημα, που δεν μας επιτρέπει, πλέον, να μιλούμε για παρένθεση. Αυτά τα δύσκολα χρόνια είχαν και ακόμα έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά, που όπως φαίνεται θα διατηρηθούν. Ίσως θα πρέπει να μιλούμε για μια καινούργια κανονικότητα.

Υπάρχουν δύο κατηγορίες πολιτών του αντιμνημονιακού χώρου. Αυτοί που ακόμα και σήμερα πιστεύουν πως τα μνημόνια δεν ήταν αναγκαία και αυτοί που αντιλήφθηκαν το μέγεθος της αυταπάτης τους. Αυτοί που ακόμα πιστεύουν πως ο γάιδαρος μπορεί να πετάξει και αυτοί που, έστω καθυστερημένα, κατάλαβαν πως αυτό δεν γίνεται.\r\n

Η επίσκεψη του Ντ.Τραμπ στην Ιερουσαλήμ, πυροδότησε μεγάλες αντιδράσεις στους Παλαιστινίους. Ήταν φυσικό, τον πρώτο λόγο να τον έχει η τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς, που έχει ως καταστατική της αρχή την εξαφάνιση του Ισραήλ από τον χάρτη. Τι έκανε η Χαμάς; Έστειλε 20-40.000 Παλαιστίνιους που ζουν στην Γάζα να γκρεμίσουν τον συνοριακό φράκτη.

Όταν εμείς που δεν ασχολούμαστε με την πολιτική και τις κομματικές δραστηριότητες, παρατηρούμε κάποιον πολιτικό να κάνει και να λέει ανοησίες, τότε ερμηνεύουμε την στάση του με δύο τρόπους: Πρώτος τρόπος. Εμείς έχουμε χ πληροφορίες, αυτός έχει 50χ. Άρα γνωρίζει πράγματα που εμείς δεν γνωρίζουμε. Εξάλλου δεν μπορεί να ενεργεί τόσο ανόητα! Τόσες ψήφους πήρε!

Η εφημερίδα «Αυγή» στο κυριακάτικο φύλλο της έγραψε πως ο εξωτερικός παράγων θα ζητήσει, την συμφωνία με την FYROM να την ψηφίσουν 180 βουλευτές. Δεν γνωρίζω αν η εφημερίδα βολιδοσκοπεί ή πράγματι υπάρχει αυτή η απαίτηση. Εκείνο που, με ασφάλεια, γνωρίζω είναι πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχει την ικανότητα να κάνει ό,τι θέλει την δημοκρατική αντιπολίτευση.