Του Σάκη Μουμτζή
Αρχικά να διευκρινίσω πως οποιοδήποτε σχόλιο για την ουσία του θέματος είναι άκαιρο. Η μόνη πληροφόρηση που έχουμε είναι από τα Σκόπια και αφορά τις αντιφατικές δηλώσεις του Ζάεφ και του Ιβανόφ. Συνεπώς όσοι σχολιάζουν, εκτίθενται.
Αυτήν την στιγμή ο μόνος σχολιασμός που μπορεί να γίνει, αφορά τις τακτικές κινήσεις των δύο βασικών παικτών της Ελληνικής πολιτικής ζωής, τον Α.Τσίπρα και τον Κ.Μητσοτάκη.
Είναι δεδομένο πως όταν ο πρωθυπουργός αποφάσισε να ανασύρει από την ναφθαλίνη το Σκοπιανό, το πρώτιστο που σκεφτόταν ήταν πώς θα φέρει αναταραχή στην Νέα Δημοκρατία. Απέτυχε, γιατί την τελευταία στιγμή αντέδρασε σωστά, όπως αποδείχθηκε, ο Κ.Μητσοτάκης. Ο οποίος τι έκανε; Κατέθεσε μια συγκροτημένη πρόταση, απ΄όπου φαίνεται πως αποδέχεται την σύνθετη ονομασία με την λέξη «Μακεδονία», υπό τις εξής προϋποθέσεις:
1. Θα ισχύει έναντι όλων.
2. Θα αναθεωρηθεί το Σύνταγμα της FYROM, χωρίς αναφορά σε μακεδονική ταυτότητα και γλώσσα.
3. Η σχετική διαδικασία θα ολοκληρωθεί σε ένα στάδιο.
Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα για την κυβέρνηση, καθώς ο Κ.Μητσοτάκης έβαλε ψηλά τον πήχη. Συμβιβάστηκε, όπως φαίνεται, στην σύνθετη ονομασία, αλλά τα τρία άλλα προαπαιτούμενα που έθεσε αποτελούν πλέον εθνικές κόκκινες γραμμές. Και αυτά τα προαπαιτούμενα πολύ δύσκολα θα τα αποδεχθούν οι βόρειοι γείτονες μας.
Ο Α. Τσίπρας προφανώς, δεν μπορεί να φέρει στην βουλή πρόταση που να μην ικανοποιεί αυτές τις εθνικές κόκκινες γραμμές. Αν το κάνει, θα καταβάλει υψηλό πολιτικό κόστος και συγχρόνως θα διευκολύνει την Νέα Δημοκρατία ως προς την στάση που αυτή θα κρατήσει στην βουλή.
Συγχρόνως, ο πρωθυπουργός αντιμετωπίζει και ένα άλλο πρόβλημα που λέγεται Ν.Κοτζιάς.
Ο υπουργός Εξωτερικών έχει συνταξιοδοτηθεί από το Πανεπιστήμιο, έχει φτάσει στο αξίωμα του υπουργού Εξωτερικών και, το κυριότερο, γνωρίζει πως εκτός απροόπτου, με την λήξη της θητείας αυτής της κυβέρνησης τερματίζεται και η δική του διαδρομή σε κυβερνητικό επίπεδο.
Άρα, αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η υστεροφημία του. Να τον θυμούνται οι Έλληνες πολίτες πως επί των ημερών του λύθηκε το πρόβλημα με την FYROM. Άλλωστε, λόγω της ιδεολογικής του συγκρότησης, δεν έχει αναστολές πάνω στις διαφορές που μας χωρίζουν με τα Σκόπια. Ας αυτοπροσδιοριστούν σε όλα τα ζητήματα.
Για τον Α. Τσίπρα τα πράγματα δεν είναι έτσι απλά. Θα πρέπει να ζυγίσει την κάθε πρόταση και να υπολογίσει το ισοζύγιο κόστους-οφέλους, καθώς θέλει να παραμείνει ενεργός στην κεντρική πολιτική σκηνή. Γι΄αυτούς τους λόγους παρατηρείται και αυτή η κακοφωνία μεταξύ Μεγάρου Μαξίμου και υπουργείου Εξωτερικών.
O Α.Τσίπρας φαίνεται πως είναι εγκλωβισμένος μεταξύ Μητσοτάκη και Κοτζιά. Οι πιέσεις του διεθνούς παράγοντα είναι αφόρητες για την εξεύρεση λύσης, αλλά η σκληρή στάση μέρους της ηγεσίας της FYROM, που πρόσκειται στον ρωσικό παράγοντα, μάλλον διευκολύνει τον Α.Τσίπρα.
Και βέβαια στην εξίσωση υπάρχει και ο Π.Καμμένος οι απόψεις του οποίου για το Σκοπιανό απαγορεύουν να κατατεθεί στην βουλή ενιαία κυβερνητική πρόταση, δίνοντας αφορμή στην αντιπολίτευση να αμφισβήτησει την ύπαρξη κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Τι θα επιλέξει η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως μετάνιωσαν που ενεπλάκησαν με αυτό το πρόβλημα; Στο κάτω-κάτω δεν είναι πιο σοφοί από τους προηγούμενους. Απεναντίας!
